ตอนที่ 36 แค้นสวาท Nc++

คำหวานถูกหยอดอย่างต่อเนื่อง แต่ก็มีบางอย่างที่เป็นความจริง กวินกานต์ไม่ได้โกหกตรงที่เธอเป็นคนสวยและน่ารักเลย เพราะเธอคนนี้เป็นแบบนั้นจริงๆ ใบหน้าขาวนวลเนียนใส ดวงตากลมโตหวานซึ้ง ริมฝีปากบางอวบอิ่มสีชมพู มันทำให้กวินกานต์แอบหลงใหลเคลิบเคลิ้ม แต่ก็เป็นเพียงชั่วขณะชั่วครู่ เพราะว่า  กวินกานต์นั้นรักนันท์นลินเกินกว่าที่จะมองหญิงอื่น เขารักนันท์นลินเพียงคนเดียวเท่านั้น สิ่งที่เขาแสดงตอนนี้คือการแก้แค้นเอาคืนนายพริษฐ์ ชายที่พรากคนที่รักไปจากเขา

          เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง...

          “อื้อออ...” พึมพําอย่างเคลิบเคลิ้มของหญิงสาวดังขึ้น เมื่อริมฝีปากร้อนกำลังดูดดุนปากบางอย่างดุเดือด ร่างของพรินทร์ลอยเคว้งขึ้นไปในอากาศ กลุ่มผีเสื้อน้อยใหญ่โบยบินไปทั่วช่องท้อง    อันเรียบแบนของเธอ ลิ้นหนาชอนไชเข้าไปในโพรงปากเล็ก เกี่ยวกวัดรัดลิ้นบางอย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่กำลังกระเพื่อมไหว

          “ธะ-ธารา ผะ-ผม โอววว์”

เสียงทุ้มครวญครางอย่างเจ็บปวด กวินกานต์ไม่คิดว่าร่างงามจะให้ความรู้กระสันถึงเพียงนี้ ความหวานอันดูดดื่มจากเรียวปากสวย ทำให้กวินกานต์ตกอยู่ในห้วงอารมณ์หวามอย่างง่ายดาย

          “คะ?” ในหัวของพรินทร์ตอนนี้ขาวโพลนไปหมด รสสัมผัสทั้งปากและมือของเขาทำให้พรินทร์เสียวซ่านอย่างที่สุด มือบางเกาะไหล่กว้างเอาไว้ เมื่อชายหนุ่มกำลังอุ้มร่างของเธอไปยังเตียงใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล...

          “ผะ-ผมอยากจะ...” ความเย้ายวนของกายสาวทำให้กวินกานต์หลุดความเป็นตัวเองทันที ‘เขาต้องการแค่แก้แค้นเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดเจือปนอยู่’

          “ค่ะ...ธารารักคุณนะคะ...อื้มมม”

คำบอกรักของเธอนั้นกลั่นออกมาจากจิตใจอย่างแท้จริง พรินทร์แอบชอบกวินกานต์มานานแล้ว ก่อนหน้าที่พ่อของเขาจะแนะนำเสียอีก แต่พรินทร์ก็ได้แต่เก็บความชอบนั้นไว้ เพราะไม่กล้าที่จะเปิดความรู้สึกกับเขาตรงๆ วันนี้พรินทร์โชคดีอย่างที่สุด ‘เขากับเธอใจตรงกัน’

          “ครับ” กวินกานต์ชะงักกับคำบอกรักของพรินทร์ ‘เธอรักเขาจริงๆ หรือว่าเป็นเพราะอารมณ์สวาทกันแน่’

          “ธาราอยากเป็นของคุณค่ะ”

          เพลิงปรารถนาบวกกับอารมณ์รักของพรินทร์ที่มีอยู่ในตอนนี้ ทำให้เธอกล้าที่เอ่ยแบบตรงๆ พรินทร์แน่ใจแล้ว ว่าเขาคือคนที่เธอพร้อมจะแต่งงานด้วยอย่างแน่นอน

          “ขอบคุณครับ...อื้มมม”

เสียงพึมพำขอบคุณหญิงสาวกระซิบข้างหู ร่างกายของเขาปวดหนึบจนแผ่ซ่านไปทั่วร่างแล้ว เขามีความต้องการกับเธอคนนี้ ‘คนที่เขาไม่เคยคิดที่จะรัก นอกจากคิดที่จะแก้แค้นเอาคืนเท่านั้น’

          ร่างกำยำผละออกจากร่างงามอย่างรวดเร็ว พร้อมกับถอดพันธนาการจากร่างแกร่งอย่างรีบร้อนใจ สายตาคมจับจ้องไปที่ หญิงสาวที่กำลังปลดชุดสวยของเธอออกเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างถอดออกโดยเร็วเพราะความกระสันสวาทเข้าครอบงำคนทั้งสอง

          ร่างเปลือยเปล่าเย้ายวนปรากฏแก่สายตาของชายหนุ่ม ความรู้สึกปวดหนึบกระแทกเข้ามาที่แท่งร้อนของเขาทันที มันดีดเด้ง ชูผงาดพร้อมรบ! เมื่อตาคมจับจ้องไปที่ทรวงอกอวบอิ่มขาวนวลที่มีเม็ดทับทิมสีชมพูชูชันท้าทายสายตาของชายหนุ่ม!

“อื้ม...ธารารักคุณนะคะวีร์...อ๊า! อ๊ะ!...”

          เสียงครวญครางของหญิงสาวดังออกมาเพราะความกระสันซ่านแผ่ไปทั่วเรือนร่างงดงามอวบอิ่ม เมื่อริมฝีปากหนานั้นดูดดุนปลายถันของเธออย่างระรัว ปลายลิ้นบดขยี้เม็ดติ่งสีชมพูอย่างหนักหน่วง จนทำให้ร่างบางแอ่นเด้งเข้าหาปากร้อนแบบอัตโนมัติ

          “คุณร้อนแรงเหลือเกิน...โอววว์”

เสียงครวญครางไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้ เมื่อความเย้ายวนของเรือนร่างงามดีดเด้งเข้าปากร้อนในขณะที่มือบางขยุ้มกลุ่มผมดกดำของเขาเอาไว้

          “อร๊าย!” เสียงหวีดร้องดังราวกับจะขาดใจ เมื่อปากใหญ่ครอบครองปลายถันละเลงลิ้นแกร่งวนรอบ ดูดดุนอย่างหนักหน่วง

          “อึ้มมมม...” เสียงทุ้มพึมพำกับตุ่มไตชูชัน ลิ้นสากลากไล้ไปมาตวัดความเร็วอย่างระรัว เรือนร่างกำยำร้อนฉ่า ท่อนกลางกายของเขาแข็งขึงราวกับท่อนเหล็ก กวินกานต์ไม่คิดว่าตัวเองจะมาไกลถึงเพียงนี้ ‘ความรู้สึกแบบนี้ต้องเกิดเฉพาะคนที่เขารักเท่านั้น’ แต่ทำไมเธอคนนี้ถึงทำให้อารมณ์เขากระเจิดกระเจิงไปได้

          “วีร์คะ...อ๊า!”

พรินทร์ตกอยู่ในห้วงอารมณ์เสน่หาอย่างสุดขีด ร่างงามเบียดแซะเข้าหากายกำยำ เธอยินยอมมอบกายถวายตัวให้กับ   ชายหนุ่ม โดยไม่สนใจว่าเธอกับเขานั้นพึ่งคบกันได้ไม่กี่วัน เวลาไม่สำคัญเท่ากับจิตใจ พรินทร์รักกวินกานต์

          แคว๊ก! เสียงฉีกซองเครื่องป้องกันดังขึ้น สิ่งนี้เขาเตรียมไว้ไม่พลาด มือหนาจับดุ้นเอ็นเอาไว้พร้อมกับสอดใส่เจ้าแท่งยักษ์เข้าไปด้วยมืออันสั่นเทา กวินกานต์ไม่คิดว่าความกระสันสวาทจะเล่นงานเขาได้ถึงเพียงนี้

          “วีร์คะ...” เสียงเพ้อครางร้องเรียกชื่อชายหนุ่มไม่หยุดปาก ใบหน้าเห่อร้อนหวานเชื่อมเพราะพิศวาสเล่นงาน

          “อร๊าง!! อูยย์ ซี๊ดดดด”

เสียงสูดปากครางดังลั่น เมื่อแท่งร้อนลากไล้ไปที่ร่องรัก  ชื้นแฉะ สะโพกงามดีดเด้งเข้าหาอย่างร้อนใจ ตอนนี้พรินทร์พร้อมแล้ว

          ปลายแท่งเอ็นเกลี่ยวนบริเวณร่องกุหลาบสวยเป็นจังหวะขึ้นลงไปมา เพื่อวอร์มให้เครื่องยนต์ร้อนฉ่า มือหนาจับเรียวขา     ทั้งสองข้างของเธอพาดเกยไว้บนลำแขนอันแข็งแกร่งเขาไว้ เอวสอบเตรียมง้างมังกรใหญ่ พร้อมกับกดแรงกระแทกไปจนสุด!

          สวบ! ท่อนความเป็นชายกดอัดกระแทกเข้ากับช่องทางรักอย่างจัง จนร่างงามสะดุ้งตกใจ

          “ฮึก! อ๊ะ!! จะ-เจ็บ!! มะ-ไม่!”

พรินทร์ตื่นจากภวังค์หวานทันทีเมื่อช่องทางรักของเธอถูกแท่งใหญ่จ้วงเข้ามา ความเจ็บปวดแผ่ซ่านขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน เธอดีดดิ้นร่างตัวเองออกจากความเจ็บปวดแทบขาดใจนั้นทันที

          “โอ๊ะ! ธะ-ธารา โอววว์”

กวินกานต์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อมังกรใหญ่ของเขาถูกบีบรัดจากช่องทางรักอันคับแคบของเธอ ‘ทำไมเธอยัง...บริสุทธิ์’ มือเขาจับล็อคร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอกระถดหนี เขามาขนาด   นี้แล้ว คงถอยกลับไปไม่ได้อย่างแน่นอน

          “ปะ-ปล่อยค่ะ ธาราเจ็บ อุ้ย!! ไม่นะ!!”

ร่างบางเบี่ยงสะโพกหนีแท่งร้อนแต่ก็ไม่อาจทำได้ เมื่อมือเขากดล็อคขาของเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง แท่งใหญ่ยังคงกดแทรกเข้ามาร่างของเธอแทบแตกดับ

          “ผมถอยไม่ได้แล้ว โอววว์ คะ-คุณแน่นมาก!”

สันกรามของเขาขบกันแน่น เพื่อฝืนความปวดหนึบจากการบีบรัดของช่องร้อนอันคับแคบนั้น

          “มะ-มันเจ็บค่ะ ฮึก! อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว พอเถอะค่ะ! ธาราไม่ไหวแล้วค่ะ วีร์...อ๊ะ!!”