บทที่ 9 บัวรักพี่แทน

บทที่ 9

ก๊อก ก๊อก!!

“ครับ”

เสียงทุ้มดังตอบก่อนที่ประตูจะเปิดออก เธอก้าวเข้าสู่ภายในบ้านปล่อยให้พสุธารับร่มของเธอไปเก็บ ถอดรองเท้าและเดินตัวเปียกชื้นเข้าไปกลางโถง สายตาชำเลืองมองเตียงเล็กที่ทำจากไม้อัดตีง่าย ๆ และฟูกบางปูด้วยผ้าปูที่นอนผืนเก่า ผ้าห่มกำมะหยี่ราคาถูกสีแดง ซึ่งเป็นสีเดียวของห้องที่จัดจ้านและโดดเด่น

“ฝนตกยังจะมาอีก ดูสิเปียกอีกแล้ว”

เขาหยิบผ้าเช็ดตัวติดมือมาส่งให้บุษยาแล้วรับเค้กไปวางไว้บนโต๊ะ มองร่างเล็กใช้ผ้าคลุมลำตัวเดินตามเขามายังโต๊ะ

“เปิดกล่องเค้กเลยนะพี่แทน”

บุษยารีบเปิดกล่องกระดาษออก ข้างในเป็นเค้กครีมนมสดตกแต่งเรียบง่ายมีเพียงคำว่าสุขสันต์วันเกิดพี่แทน และรูปหัวใจสองสามดวง

“จุดเทียนนะ แล้วพี่ก็อธิษฐานด้วย”

พสุธามองบุษยาที่จัดแจงปัดเทียนลงบนเค้กห้าแท่งกระจายตัวไปทั่วหน้าเค้กแล้วจุดด้วยไฟแช็กที่เตรียมมา จากนั้นเธอจึงเดินไปปิดไฟในห้องจนมืดสนิทเหลือเพียงแสงจากแรงเทียนบนหน้าเค้ก

“แฮปปี้เบิร์ด เดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ด เดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู..พี่แทน เป่าเลยสิคะ”

ร่างแกร่งยืนมองหน้าหวานขณะที่ร้องเพลงอวยพรให้ แสงเทียนพลิ้วไหวตามแรงพัดลมภายในห้อง ส่องดวงหน้าตามแนวโค้งนุ่มนวลจนหัวใจเขาสั่นไหว

“เป่าพร้อมกันนะ แล้วบัวก็อธิษฐานด้วยกันกับพี่เลย”

“เอาสิ เอานะ หนึ่ง สอง สาม”

“ขอให้บัวและพี่แทนอยู่ด้วยกันตลอดไป”

พสุธายืนยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหวานใสพูดคำอธิษฐานเสียงดังพร้อมกับหัวเราะน้อย ๆ ไปด้วย ก่อนสะดุ้งสุดตัวเมื่อร่างนุ่มนิ่มกระโดดเข้าสวมกอด

“พี่แทนคะ กอดบัวหน่อยสิคะ”

ใจของเด็กหนุ่มสั่นไหวตั้งแต่เห็นดวงหน้าของสาวน้อยต้องแสงเทียน ท่อนแขนกำยำพลันสวมกอดร่างบอบบาง

“ไม่กินเค้กเหรอคนเก่ง”

เธอสั่นศีรษะถูหน้าไปกับอก ฝังจมูกสูดดมกลิ่นของพี่แทนให้เต็มปอด กลิ่นของเขาหอมอย่างชายชาตรีผสมไปกับกลิ่นของเสื้อใหม่ที่ยังไม่ได้ซัก

บุษยาเริ่มใช้มือลูบไปตามแผ่นหลังสัมผัสได้ถึงร่างแกร่งสะท้านขึ้น จึงเงยใบหน้าหวานขึ้นเผยอปากรอคอยอย่างคาดหวัง

คงไม่มีชายใดที่จะอดทนอดกลั้นได้เมื่อมีสาวน้อยร่างอวบอิ่มแนบกาย พสุธาโน้มศีรษะลงมาจูบเธอหนักหน่วงไม่ปิดบังความรู้สึกผิดแผกไปจากทุกครั้ง มือโอบรั้งจนร่างของเธอยกสูงปลายเท้าเขย่งขึ้นรับแรงที่ถาโถม ยิ่งเบียดเนินทรวงให้กายชายได้รับรู้ว่าตัวเธองพร้อมทุกสิ่ง

พสุธามือสั่นเทิ้มยามล้วงเข้าไปในเสื้อยืดสัมผัสแผ่นหลังเนียนนุ่ม ใจหวามไหวด้วยแรงรักอันท้วมท้น ท่ามกลางความมืดมิดภายในห้อง เสียงสายฝนยังซัดสาดกระหน่ำกระทบหลังคามุงสังกะสีเกิดเสียงก้องกังวาลภายในห้อง กลิ่นอับชื้นของฟูกเก่าจนเขาสะท้านรีบผลักสาวน้อยออกจากอ้อมแขน

“ไม่! ไม่ได้บัว”

“พี่แทน! บัวรักพี่แทนนะคะ”

บุษยาไม่ยอมผละออกง่าย ๆ เธอกอดพสุธาไว้แน่นเขย่งปลายเท้าขึ้นโน้มใบหน้าของพสุธาลงมาจุมพิต ปากเย้ายวนเผยออ้าส่งลิ้นเล็กเข้าสู่โพรงปากชายหนุ่มก่อนอย่างฮึกเหิม ใจของสาวน้อยเต้นรัวเมื่อเขาจูบตอบ ลิ้นสากของพี่แทนเกี่ยวกระหวัดรัดร้อยไปพร้อมเธอ

“อือ พี่แทน”

เสียงหวานกระเส่าดังขึ้นเมื่อมืออุ่นสากทาบบนทรวงอก แรงชายบีบกระชับเคล้นคลึงอย่างหมดแรงต้านทาน เธอได้ยินเสียงก่นด่าทุ้มต่ำ ก่อนที่พายุสวาทจะพัดกระหน่ำแข่งกับเสียงฝน ร่างสูงดันร่างเล็กกว่าไปที่เตียงจนชนเก้าอี้เพราะความมืดในห้อง กระทั่งล้มลงบนเตียง

“บัว รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

สติสัมปชัญญะอันน้อยนิดทำให้เขาเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มพร่าอยู่ด้านบนร่างสาวน้อย บุษยาไม่ตอบทำเพียงโอบลำแขนรอบคอเขาโน้มลงมาจูบ

กายสาวสะท้านหวามไหวด้วยไฟปรารถนาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รับรู้แค่สัมผัสจากมือหยาบสากระคายของคนร่างโตด้านบน

มือเล็กชอนไชเข้าสู่เส้นผมดำหนาหยักศกและกำแน่นเมื่อเขาเริ่มพรมจูบลงซอกคอ เสียงสาบเสื้อถูกรั้งขึ้นจนพ้นเนินทรวงเปลือยเปล่าไร้เสื้อชั้นใน

“พี่แทน”

เสียงหวานสั่นเครือยามปากหนาเข้าครอบครองยอดถันสีน้ำตาลอ่อนเล็กชัน กายสาวแอ่นร่างหยัดขึ้นให้เขาเชยชมได้ถนัดถนี่ มือแกร่งอุ่นร้อนเฝ้ากอบกุมนวดเฟ้นไปทั่วร่างอ่อนหวานนุ่มนิ่ม ลามไล่ลงด้านล่างล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้น

คนร่างโตด้านบนใช้ท่อนขาแทรกหัวเข่าของตัวเองลงตรงกลางหว่างขา ล้วงมือสากระคายลงไปจนสัมผัสถึงเนินเนื้อที่ปกคลุมไปด้วยกลุ่มไรขนบางเบา

อกเขาอัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ยามปลายนิ้วลากสัมผัสแยกกลีบบางออกเพื่อสัมผัสความสาวที่มีน้ำหวานฉ่ำเยิ้ม

“บัว เราทำไม่ได้นะ”

“อื้อ ไม่คะ พี่แทน บัวอยากเป็นของพี่”

ร่างสาวแอ่นหยัดส่ายไปมา กายแกร่งคับตึงแน่นจบปวดร้าว เขาชะงักไปครู่แล้วจึงตัดสินใจเดินหน้าต่อ