공유

บทที่ 2

작가: หานชวน
พอตื่นขึ้นมายามเช้า เซิ่งซืออวี้ก็จูบอันยีเซี่ยในยามเช้าตามปกติ

"เซี่ยเซี่ย เมื่อวานผมพลาดวันครบรอบแต่งงานของเรา วันนี้ให้ผมชดเชยให้คุณได้ไหม"

"ไปสวนสนุกดีไหม ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้บอกว่าอยากไปเที่ยวที่นั่นเหรอ?"

อันยีเซี่ยหมดอารมณ์ ในขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธนั้น เซิ่งซืออวี้ก็จัดเก็บข้าวของที่ต้องการพกตัวไปด้วย แม้แต่เสื้อผ้าก็จัดเตรียมเรียบร้อยให้เธอแล้ว

หลังจากไปถึงสวนสนุก เขาก็ดูแลเธออย่างดีตลอดเวลา

เธอเพิ่งเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เขาก็เอาน้ำให้เธออย่างเอาใจใส่

พอมองตุ๊กตาแวบหนึ่ง เขาก็ซื้อให้เธอทันที

ม้าหมุน รถบั๊ม ชิงช้าสวรรค์...

เซิ่งซืออวี้ไม่สนใจว่ารายการเหล่านั้นจะดูเด็กหรือไม่ ตราบใดที่เธอชอบ เขาจะเล่นเป็นเพื่อนกับเธอ

เซิ่งซืออวี้จับมือของเธอและแทบไม่เคยเอาออกเลย แม้ว่าเธอจะต่อต้านและต้องการที่จะหลุดมือจากเขา แต่เขาก็คงจะจับมันไว้อย่างแน่น

ถึงขนาดซื้อบอลลูนและแขวนไว้ในกระเป๋าของเธอ พูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มว่า "เซี่ยเซี่ย ด้วยวิธีนี้ คุณจะไม่มีวันไปจากผมนะ"

ไม่มีวันไปจากเขางั้นเหรอ...

แต่คราวนี้ที่ที่เธอจะไปนั้น เขาไม่มีทางตามหาเจอเลย

เซิ่งซืออวี้ คุณไปจากฉันไปตั้งนานแล้ว

ทั้งสองคน คนหนึ่งหล่อและอีกคนหนึ่งสวย ท่าทางดูสวีทนั้นได้ดึงดูดความสนใจของคนเดินผ่านไปมา และไม่นานนักก็มีคนจำพวกเขาออก

"ดูสิ นั่นคือคุณเซิ่งและคุณนายเซิ่งนี่ เรากลับได้พบกับตัวจริงที่นี่ พวกเขาน่ารักมากจริงๆ"

เด็กผู้หญิงในคู่หนุ่มสาวกระโดดด้วยความตื่นเต้นและดึงแฟนของตัวเองมายืนต่อหน้าอันยีเซี่ย

"คือว่า...ขอถ่ายรูปกับคุณหน่อยได้ไหมคะ เราชอบคุณมากและเป็นแฟนตัวยกของคู่จิ้นพวกคุณ!"

อันยีเซี่ยมองดูท่าทางตื่นเต้นของหญิงสาวและไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง จึงตอบตกลง

ส่วนเซิ่งซืออวี้ไม่ชอบถ่ายรูป แต่เขาก็ยินยอมร่วมมือกับอันยีเซี่ย

เสียงแกร๊กดังขึ้น จากนั้นก็ถ่ายรูปเสร็จ และคู่รักหนุ่มสาวก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า "ความสัมพันธ์ของพวกคุณช่างดีเหลือเกิน น่าอิจฉาเลย ต้องรักกันตลอดไปนะ!"

เซิ่งซืออวี้ยิ้มพลางพยักหน้า

แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าอันยีเซี่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นไม่ได้พูดอะไรสักคำตลอด เพราะมีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาจะไม่มีอนาคตอีกเลย

ในช่วงพักกลางวัน เขาอ่านโทรศัพท์ตั้งหลายครั้ง

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่อันยีเซี่ยกำลังมองอยู่นั้น เขารีบเกลี้ยกล่อมเธออย่างขอโทษว่า "เซี่ยเซี่ย ผมขอโทษ ผมมีงานบางอย่างที่ต้องจัดการด่วน เป็นเด็กดีนะ คุณกินข้าวก่อน เดี๋ยวผมค่อยอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ ได้ไหม"

ทว่าวินาทีต่อมา ของขวัญที่เป็นปราสาทสุดหรูก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

เขาโกหก ไม่ได้ทำงาน แต่กำลังดูถ่ายทอดสดอยู่

อันยีเซี่ยยกริมฝีปากของเธออย่างเยาะเย้ย จากนั้นจึงเปิดห้องถ่ายทอดสดของหลินจินบนโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกอย่างเงียบๆ

หลินจินเป็นเน็ตไอดอลตัวเล็กๆ คนหนึ่ง แต่ไม่นานนักเซิ่งซืออวี้กลับเซ็นสัญญากับเธอให้เธอทำงานในบริษัทเขา และให้เธอเป็นพรีเซ็นเตอร์ของ [รักเซี่ย]

ทุกคนต่างคาดเดากันว่าที่เธอได้งานดีๆ แบบนี้ต้องมีคนหนุนหลังให้

แต่ไม่คาดคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเธอนั้นก็คือเซิ่งซืออวี้

ในขณะนี้ หลินจินกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูสวนสนุกเพื่อถ่ายทอดสด เธอกำลังชูโทรศัพท์มือถือเพื่ออวดกับผู้ชมอย่างภาคภูมิใจว่า

"ดูสิทุกคน สวนสนุกแห่งนี้เป็นของขวัญที่แฟนฉันมอบให้ฉัน บอกชื่อของฉันมีส่วนลดนะ ยินดีต้อนรับทุกคนมาเล่นที่นี่นะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มือของอันยีเซี่ยที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็แข็งทื่อและเย็นลงเล็กน้อย

สวนสนุกที่เขาพาเธอมานั้น คือเขามอบให้หลินจินงั้นเหรอ

ส่วนท่องแสดงความคิดเห็นนั้นมีแต่เสียงตั้งคำถาม

"เลิกคุยโม้ได้แล้ว คุณก็แค่เน็ตไอดอลตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะเกาะคนใหญ่คนโตเข้าได้ไง"

"พยายามที่จะสร้างกระแสสิชัดๆ ไม่มีหลักฐาน ให้ฉันยืนอยู่หน้าสวนสนุก ฉันก็สามารถโม้ว่าสวนสนุกนี้เป็นของฉันนี่น่ะ"

"คิดอยากเป็นคนดังจนบ้าไปแล้ว คุณรู้ไหมว่าสวนสนุกแห่งนี้มีราคาหลายร้อยล้าน"

……

หลินจินกัดริมฝีปากด้วยความคับข้องใจ "ฉันไม่ได้โกหก ดูสิ ในนั้นมีชื่อของฉันอยู่นี่"

ขณะที่เธอพูด ก็หยิบโฉนดที่ดินออกจากกระเป๋าของเธอ โดยมีชื่อของหลินจินระบุบในนั้น

ทันใดนั้น ห้องถ่ายทอดสดก็เกิดโกลาหล หน้าจอมีความคิดเห็นเต็มไปหมด และทุกคนต่างก็อิจฉาขึ้นมา

"ฉันผิดเอง วันนี้ได้เจอคนใหญ่เข้าแล้วจริงๆ"

"มอบสวนสนุกแห่งหนึ่งเช่นนี้ ชายผู้มือเติบมากแบบนี้ก็พอๆ กับคุณเซิ่งที่หลงรักภรรยาตัวเองอย่างกับชีวิตเลย!"

"เขาว่ากันว่าเงินของผู้ชายใช้จ่ายที่ไหน งั้นก็มีความรักที่นั่น ทำไมฉันถึงไม่เคยเจอผู้ชายที่ดีขนาดนี้มาก่อนเลย"

"เพราะว่าชายแสนดีในโลกนี้มีเพียงสองคนเท่านั้น คนหนึ่งคือคุณเซิ่ง และอีกคนก็คือแฟนหนุ่มลึกลับของหลินจินไง มาๆๆ มาพูดคุยกันหน่อยว่าจะเป็นคุณเซิ่งที่รักคุณนายเซิ่งมากกว่าหรือแฟนของหลินจินรักหลินจินมากกว่ากัน เลือกคนแรกกด1 เลือกคนที่สองกด2"

จากนั้นหน้าจอก็มีเต็มไปด้วยหมายเลข 1 เพราะเซิ่งซืออวี้ขึ้นชื่อว่าตามใจภรรยา ไม่เพียงให้เงิน เกือบจะมอบชีวิตให้อีกฝ่ายด้วยซ้ำ

ทันใดนั้นก็มีบัญชีที่ชื่อ [ใหลหลงจิน] ก็ปรากฏขึ้นและให้ของขวัญเรือยอทช์เป็นหมื่นลำในคราวเดียว เกือบทั้งหน้าจอเต็มไปด้วยเอฟเฟกต์พิเศษที่น่าตื่นตาซึ่งทำให้ต้องตกใจจนอ้าปากค้าง

หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ จำนวนผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดของหลินจินเพิ่มขึ้นจากหลายแสนคนเป็นหลายสิบล้านในทันที

จากนั้นมีประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นบนหน้าจอว่า: [แน่นอนว่าผมจะรักเสี่ยวจินมากกว่าสิท่า]

ห้องถ่ายทอดสดเกิดเสียงดังในทันที และทุกคนต่างแสดงความคิดเห็นอย่างบ้าคลั่ง

[ ตัวจริงมาแล้ว เจ๋งมาก รวยเกินไป]

หลินจินยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งปรนเปรอ "ดูสิ ฉันบอกแล้วไงว่าแฟนของฉันรักฉันสินะ"

มือของอันยีเซี่ยที่ถือโทรศัพท์นั้นสั่นเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและเห็นมุมริมฝีปากของเซิ่งซืออวี้กำลังยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดู

เขาก็คือ [ใหลหลงจิน]

รู้สึกหัวใจราวกับโดนใครบีบมันอย่างสุดกำลัง แม้ว่าอีกฝ่ายจะปล่อยมือ แต่เธอยังคงรู้สึกเจ็บปวดไม่หายเลย
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 27

    "เซี่ยเซี่ย!"เซิ่งซืออวี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับตะโกนชื่ออันยีเซี่ยคุณท่านเซิ่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ข้างเตียง"เซิ่งซืออวี้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกให้ตั้งใจทำงาน ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดี และห้ามไปตามหาอันยีเซี่ยอีก!""อะแฮ่ม" เซิ่งซืออวี้กระแอมสองสามครั้งด้วยความสับสนและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ทำไมล่ะ""เธอเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ได้เซ็นสัญญาหย่า เราก็ยังไม่ได้หย่า ตราบใดที่ผมมีความพากเพียรและจริงใจมากพอ เธอจะยกโทษให้ผมไม่ช้าก็เร็ว!""จริงๆ แล้วเธอเป็นคนใจอ่อนมาก หากผมง้อสักหน่อย เดี๋ยวเธอก็จะยกโทษให้ผม…""หุบปากซะ" คุณท่านเซิ่งขัดจังหวะเขาจากนั้นเขาก็หยิบเสียงบันทึกการสนทนากับอันยีเซี่ยออกมาแล้วเปิดให้เขาฟังเสียงที่ชัดเจนดังก้องไปทั่วห้อง ทำลายความมั่นใจของเซิ่งซืออวี้จนหมดสิ้นจนกระทั่งเสียงบันทึกจบลง ภายในห้องก็ยังคงเงียบสงัดหลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็พึมพำต่อว่า "เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้...นี่ไม่จริง ผมอยากไปหาเซี่ยเซี่ย ผมอยากเจอเธอ!""ผมอยากจะบอกเธอว่าเธอคือคนเดียวที่ผมรัก และจะเป็นคนเดียวที่ผมรักในชีวิตนี้!"เซิ่งซืออวี้พยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 26

    "ขอโทษที ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ เลิกกันเถอะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ในความฝัน อันยีเซี่ยหลบมือจากเขา แล้วเดินออกไปไกลเรื่อยๆ"เซี่ยเซี่ย! ไม่นะ! คุณทำแบบนี้ไม่ได้!""ผมจะทำดีกับคุณมาก ถ้าคุณชอบขนมข้าวเหนียวทางตะวันออกของเมือง ผมก็ซื้อให้คุณกินทุกวัน เครื่องประดับ อสังหาริมทรัพย์ หุ้น อะไรที่ผมให้ได้ผมก็จะให้กับคุณทั้งหมด คุณอยู่กับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ขอร้องอย่างจริงใจทว่าอันยีเซี่ยไม่ได้มองย้อนกลับไปเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาไล่ไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยแม้แต่แหวนหมั้นสองวงในมือของเขาก็หายไปเลยเซี่ยเซี่ยไม่ต้องการเขาอีกแล้ว ไม่ต้องการความรักของเขา ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นอีกต่อไป"เซี่ยเซี่ย...เซี่ยเซี่ย..."เปลือกตาของเซิ่งซืออวี้ปิดสนิท มีเม็ดเหงื่อเย็นไหลออกมาจากใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา และริมฝีปากของเขาก็โดนตัวเองกัดจนเกิดเลือดไหลออกมาไม่รู้ว่าได้พึมพำชื่ออันยีเซี่ยไปกี้ครั้งกันแล้วดวงตาที่ขุ่นมัวของคุณท่านเซิ่งเต็มไปด้วยความกังวลเขาถอนหายใจลึกๆ หลังจากตรวจสอบมาหลายวัน ในที่สุดผู้ช่วยของเขาก็พบข้อมูลติดต่อล่าสุดของอันยีเซี่ย"ฮัลโหล คุณอัน ฉันเอง ปู่ขอ

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 25

    เพื่อล้างแค้นให้อันยีเซี่ย เซิ่งซืออวี้ใช้ทุกวิถีทางเพื่อสั่งสอนตระกูลของ "เพื่อนแสนดี" หลายคนที่พูดจาหยาบคายกับเธอในที่สุดก้ได้จับจุดอ่อนของเขาได้ พวกเขาจะไม่เล่นงานเขาได้อย่างไรหลินจินไม่สนใจว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือ ตราบใดที่เธอสามารถแก้แค้นได้ เธอก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วเธอมีชีวิตที่ไม่ดีนัก แล้วทำไมเซิ่งซืออวี้จะมีชีวิตที่ดีด้วยล่ะ?แค่ร้องเรียนเขาอย่างเดียวก็ไม่พอ เธอยังเปิดบัญชีใหม่เพื่อถ่ายทอดสดให้ทุกคนสงสารเธอพร้อมแฉข่าวสารต่างๆ โดยเล่าเรื่องระหว่างเธอกับเซิ่งซืออวี้ให้ชาวเน็ตฟังอย่างละเอียดชั่วขณะหนึ่ง เซิ่งซื่อ กรุ๊ป ซึ่งเพิ่งมีชื่อเสียงที่ดีกลับมานั้นก็ก็พังทลายลงอีกครั้งแม้แต่ภาพลักษณ์ของเซิ่งซืออวี้ก็ได้รับความเสียหายครั้งแล้วครั้งเล่าเขาถูกบังคับให้กลับไปประเทศเพื่อสอบสวนโดยรัฐ และทำได้เพียงระงับการตามหาอันยีเซี่ยชั่วคราวเท่านั้นสิ่งต่างๆ ในประเทศก็วุ่นวายไปหมดในบริษัทยังพบผู้ทรยศหลายคนและในขณะนั้น เซิ่งซื่อ กรุ๊ปก็เท่ากับผีซ้ำด้ำพลอยบริษัทหลายบริษัทกำลังรอรับผลประโยชน์จากเซิ่งซืออวี้แม้ว่าเซิ่งซื่อ กรุ๊ปจะรอดมาได้ในครั้งนี้ แต่ก็ยังต้องสูญเสียค

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 24

    หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เซิ่งซืออวี้ก็ขอโทษอย่างเชื่องช้าว่า"เซี่ยเซี่ย มันเป็นความผิดของผม ผมไม่ดีเอง ผมไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ผมให้หลินจินทำแท้งเด็กแล้ว และเธอก็ถูกผมขับไล่ออกไป โปรดยกโทษให้ผมด้วยดีไหม""คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ แค่อย่าทิ้งผมไป"เขาขอร้องอย่างจริงใจ แต่อันยีเซี่ยยังคงเงียบเธอยิ้มเบาๆ และพูดช้าๆ ว่า"ได้ ฉันยกโทษให้คุณก็ได้"คำตอบนี้อยู่เหนือการคาดคิด เกือบจะทำให้เซิ่งซืออวี้ดีใจแทบไม่กล้าเชื่อ"จริงเหรอ"เขาแทบไม่มีเวลาคิดให้ลึกซึ้งเกี่ยวกับความหมายของคำพูดจากอันยีเซี่ยก่อนจะถามอย่างรวดเร็ว"เฮอะ" อันยีเซี่ยหัวเราะเยาะ "นี่ไม่ใช่คำตอบที่คุณต้องการเหรอ? ฉันจะไม่ถือสาเรื่องในก่อนหน้านี้ ฉันยกโทษให้คุณ""คุณพอใจหรือยัง หากพอใจแล้วก็พอแค่นี้เถอะ"มันเป็นเพียงคำให้ยกโทษเอง เขาอยากได้ยินก็เติมเต็มความต้องการของเขาเลยแต่ถ้าเขาต้องการให้กลับไปอย่างกับเมื่อก่อน มันเป็นไปไม่ได้กระจกที่แตกร้าวแล้วจะกลับมาให้เหมือนเดิมได้อย่างไร?แม้จะติดกาว ก็ไม่สามารถให้กลับมาเป็นรูปทรงเดิมได้หลังจากพูดอย่างนั้น อันยีเซี่ยก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่เปิดโอกาสให้เซิ่งซืออวี้กล่าว

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 23

    เซิ่งซืออวี้โทษตัวเองอย่างมากหากได้รับโอกาสอีกครั้ง เขาจะรักเดียวใจเดียวแน่ๆน่าเสียดายที่ชีวิตไม่สามารถย้อนเวลาได้เขายืนอยู่บนถนนแปลกหน้า ทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็กน้อยคุณต้องการค้นหาต่อไปหรือไม่?แน่นอนอยู่แล้วแต่จะเริ่มต้นที่ไหนล่ะ"สวัสดี ผมกับผู้หญิงในรูปเป็นสามีภรรยากัน แต่เธอโกรธผมและไปจากกับผม ผมกำลังตามหาเธออยู่ กรุณาให้ข้อมูลติดต่อของเธอกับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ถามอย่างจริงใจบริกรของโรงแรมลังเลอยู่นาน จนกระทั่งเขาหยิบเงินจำนวนมากออกมา เขาจึงยิ้มกว้างและรีบให้ข้อมูลติดต่อของอันยีเซี่ยหลังจากกดโทรศัพท์ออกไปแต่ก็ไม่มีใครรับสาย"อาจจะยังอยู่บนเครื่องก็ได้"เซิ่งซืออวี้ปลอบใจตัวเองเพื่อพิสูจน์ให้อันยีเซี่ยเห็นความตั้งใจในการยอมรับความผิด เขาจึงได้โพสต์จดหมายขอโทษบนอินเทอร์เน็ตทุกถ้อยคำได้อธิบายรายละเอียดว่าเขาทำผิดทีละขั้นตอนอย่างไรเขายังเขียนเกี่ยวกับวิธีรับรู้หัวใจของตัวเองและเข้าใจความผิดของเขาด้วยทัศนคติในการยอมรับความผิดนั้นจริงใจมากและมีการโพสจดหมายกล่าวขอโทษฉบับใหม่เกือบทุกวันโดยหวังว่าอันยีเซี่ยจะเห็นทัศนคติของชาวเน็ตบางคนค่อยๆ เปลี่ยนไป จากความเกลี

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 22

    โทรศัพท์มือถือบนเตียงส่งเสียงดังตลอดเวลา ล้วนเป็นรูปถ่ายและที่อยู่ที่ชาวเน็ตส่งมาให้เขาด้วยข้อมูลจำนวนมหาศาล เซิ่งซืออวี้แทบจะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนมีประโยชน์และอันไหนไร้ประโยชน์คนที่มุ่งเป้าเพื่อค่ารางวัลนั้นมีเยอะมาก แม้ว่าได้จ้างคนมาช่วยในการคัดกรอง แต่ก็ยังมีภาระงานมหาศาลอยู่ในเวลานี้ เขาเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองเข้าแล้วแต่เขาไม่มีทางอื่นเลยยกเว้นการอาศัยความช่วยเหลือจากชาวเน็ตและการที่อันยีเซี่ยยอมปรากฏตัวเองแล้ว เขาแทบไม่มีวิธีหาข่าวของเธอได้เลยเซิ่งซืออวี้นั่งอยู่บนเตียง เกือบจะสิ้นหวังแล้วในเวลานี้ ผู้ช่วยหลายคนส่งรูปถ่ายที่แตกต่างกันหลายรูปมาให้"คุณเซิ่ง มีคนเปิดเผยว่าอันยีเซี่ยปรากฏตัวที่หน้าโบสถ์ในเมือง B แห่งประเทศ A ได้ส่งคนไปตามหาเธอแล้ว หวังว่าคุณจะไปที่นั่นมาโดยเร็วที่สุด"หลังจากได้รับข่าวนี้ เซิ่งซืออวี้ก็กลับมามีกำลังใจอีกครั้งไม่ว่าข่าวนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม เขาจะลองดูอีกครั้งเขาไม่สามารถละทิ้งความหวังเดียวนี้ได้เขาแทบจะอยู่ไม่ได้หากไม่มีอันยีเซี่ยอยู่ข้างๆเธอเป็นดั่งสิ่งที่ขาดไม่ได้พอๆ กับน้ำและออกซิเจนที่เขาต้องการเพื่อความอยู

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status