공유

บทที่ 9

작가: หานชวน
อันยีเซี่ยนำใบรับรองประจำตัวชั่วคราวแล้วรีบไปสนามบิน

ทันทีที่เครื่องบินขึ้น ทุกอย่างก็จบลง

หลังจากลงเครื่องที่ประเทศ F เธอก็ได้มีตัวตนใหม่ในฐานะเจ้าของที่พักตามแนวชายฝั่งของประเทศ F

อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน เซิ่งซืออวี้ที่อยู่ในเมืองจิงนั้นก็แทบเป็นบ้าแล้ว

เวลาย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วโมงก่อน

หลังจากส่งหลินจินกลับบ้านแล้ว เธอก็ยังคงรั้งเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

"ซืออวี้ ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้ว ไม่ขึ้นไปนั่งสักพักเหรอ"

ขณะที่เธอพูดก็วาดวงกลมคลุมเครือสองสามวงในมือของเขา

เซิ่งซืออวี้รู้สึกลังเลเล็กน้อย ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาเกิดความตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูก

"ไม่ขึ้นไปแล้ว คุณเข้าบ้านเถอะ ผมต้องการกลับไปอยู่กับเซี่ยเซี่ย"

เขาผลักมือของหลินจิน และนึกถึงสิ่งที่เขาสัญญาไว้กับอันยีเซี่ยในเมื่อกี้นี้

เขาไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเธอมานานแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่พอใจเอา

เมื่อนึกถึงประเด็นนี้ มุมปากของเซิ่งซืออวี้ก็ยกขึ้นพร้อมกับความสุข

หลินจินกอดเอวของเขาอีกครั้งแล้วพูดว่า "ซืออวี้ คุณไม่อยากเห็นฉันใส่ชุดนั้นเหรอ? ไหนๆ ก็มาแล้ว ครั้งนี้ไม่ดู ก็จะไม่มีโอกาสหน้าแล้วนะ"

มือของเธอยังคงล้วงเข้าไปในเสื้
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 27

    "เซี่ยเซี่ย!"เซิ่งซืออวี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับตะโกนชื่ออันยีเซี่ยคุณท่านเซิ่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ข้างเตียง"เซิ่งซืออวี้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกให้ตั้งใจทำงาน ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดี และห้ามไปตามหาอันยีเซี่ยอีก!""อะแฮ่ม" เซิ่งซืออวี้กระแอมสองสามครั้งด้วยความสับสนและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ทำไมล่ะ""เธอเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ได้เซ็นสัญญาหย่า เราก็ยังไม่ได้หย่า ตราบใดที่ผมมีความพากเพียรและจริงใจมากพอ เธอจะยกโทษให้ผมไม่ช้าก็เร็ว!""จริงๆ แล้วเธอเป็นคนใจอ่อนมาก หากผมง้อสักหน่อย เดี๋ยวเธอก็จะยกโทษให้ผม…""หุบปากซะ" คุณท่านเซิ่งขัดจังหวะเขาจากนั้นเขาก็หยิบเสียงบันทึกการสนทนากับอันยีเซี่ยออกมาแล้วเปิดให้เขาฟังเสียงที่ชัดเจนดังก้องไปทั่วห้อง ทำลายความมั่นใจของเซิ่งซืออวี้จนหมดสิ้นจนกระทั่งเสียงบันทึกจบลง ภายในห้องก็ยังคงเงียบสงัดหลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็พึมพำต่อว่า "เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้...นี่ไม่จริง ผมอยากไปหาเซี่ยเซี่ย ผมอยากเจอเธอ!""ผมอยากจะบอกเธอว่าเธอคือคนเดียวที่ผมรัก และจะเป็นคนเดียวที่ผมรักในชีวิตนี้!"เซิ่งซืออวี้พยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 26

    "ขอโทษที ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ เลิกกันเถอะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ในความฝัน อันยีเซี่ยหลบมือจากเขา แล้วเดินออกไปไกลเรื่อยๆ"เซี่ยเซี่ย! ไม่นะ! คุณทำแบบนี้ไม่ได้!""ผมจะทำดีกับคุณมาก ถ้าคุณชอบขนมข้าวเหนียวทางตะวันออกของเมือง ผมก็ซื้อให้คุณกินทุกวัน เครื่องประดับ อสังหาริมทรัพย์ หุ้น อะไรที่ผมให้ได้ผมก็จะให้กับคุณทั้งหมด คุณอยู่กับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ขอร้องอย่างจริงใจทว่าอันยีเซี่ยไม่ได้มองย้อนกลับไปเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาไล่ไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยแม้แต่แหวนหมั้นสองวงในมือของเขาก็หายไปเลยเซี่ยเซี่ยไม่ต้องการเขาอีกแล้ว ไม่ต้องการความรักของเขา ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นอีกต่อไป"เซี่ยเซี่ย...เซี่ยเซี่ย..."เปลือกตาของเซิ่งซืออวี้ปิดสนิท มีเม็ดเหงื่อเย็นไหลออกมาจากใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา และริมฝีปากของเขาก็โดนตัวเองกัดจนเกิดเลือดไหลออกมาไม่รู้ว่าได้พึมพำชื่ออันยีเซี่ยไปกี้ครั้งกันแล้วดวงตาที่ขุ่นมัวของคุณท่านเซิ่งเต็มไปด้วยความกังวลเขาถอนหายใจลึกๆ หลังจากตรวจสอบมาหลายวัน ในที่สุดผู้ช่วยของเขาก็พบข้อมูลติดต่อล่าสุดของอันยีเซี่ย"ฮัลโหล คุณอัน ฉันเอง ปู่ขอ

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 25

    เพื่อล้างแค้นให้อันยีเซี่ย เซิ่งซืออวี้ใช้ทุกวิถีทางเพื่อสั่งสอนตระกูลของ "เพื่อนแสนดี" หลายคนที่พูดจาหยาบคายกับเธอในที่สุดก้ได้จับจุดอ่อนของเขาได้ พวกเขาจะไม่เล่นงานเขาได้อย่างไรหลินจินไม่สนใจว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือ ตราบใดที่เธอสามารถแก้แค้นได้ เธอก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วเธอมีชีวิตที่ไม่ดีนัก แล้วทำไมเซิ่งซืออวี้จะมีชีวิตที่ดีด้วยล่ะ?แค่ร้องเรียนเขาอย่างเดียวก็ไม่พอ เธอยังเปิดบัญชีใหม่เพื่อถ่ายทอดสดให้ทุกคนสงสารเธอพร้อมแฉข่าวสารต่างๆ โดยเล่าเรื่องระหว่างเธอกับเซิ่งซืออวี้ให้ชาวเน็ตฟังอย่างละเอียดชั่วขณะหนึ่ง เซิ่งซื่อ กรุ๊ป ซึ่งเพิ่งมีชื่อเสียงที่ดีกลับมานั้นก็ก็พังทลายลงอีกครั้งแม้แต่ภาพลักษณ์ของเซิ่งซืออวี้ก็ได้รับความเสียหายครั้งแล้วครั้งเล่าเขาถูกบังคับให้กลับไปประเทศเพื่อสอบสวนโดยรัฐ และทำได้เพียงระงับการตามหาอันยีเซี่ยชั่วคราวเท่านั้นสิ่งต่างๆ ในประเทศก็วุ่นวายไปหมดในบริษัทยังพบผู้ทรยศหลายคนและในขณะนั้น เซิ่งซื่อ กรุ๊ปก็เท่ากับผีซ้ำด้ำพลอยบริษัทหลายบริษัทกำลังรอรับผลประโยชน์จากเซิ่งซืออวี้แม้ว่าเซิ่งซื่อ กรุ๊ปจะรอดมาได้ในครั้งนี้ แต่ก็ยังต้องสูญเสียค

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 24

    หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เซิ่งซืออวี้ก็ขอโทษอย่างเชื่องช้าว่า"เซี่ยเซี่ย มันเป็นความผิดของผม ผมไม่ดีเอง ผมไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ผมให้หลินจินทำแท้งเด็กแล้ว และเธอก็ถูกผมขับไล่ออกไป โปรดยกโทษให้ผมด้วยดีไหม""คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ แค่อย่าทิ้งผมไป"เขาขอร้องอย่างจริงใจ แต่อันยีเซี่ยยังคงเงียบเธอยิ้มเบาๆ และพูดช้าๆ ว่า"ได้ ฉันยกโทษให้คุณก็ได้"คำตอบนี้อยู่เหนือการคาดคิด เกือบจะทำให้เซิ่งซืออวี้ดีใจแทบไม่กล้าเชื่อ"จริงเหรอ"เขาแทบไม่มีเวลาคิดให้ลึกซึ้งเกี่ยวกับความหมายของคำพูดจากอันยีเซี่ยก่อนจะถามอย่างรวดเร็ว"เฮอะ" อันยีเซี่ยหัวเราะเยาะ "นี่ไม่ใช่คำตอบที่คุณต้องการเหรอ? ฉันจะไม่ถือสาเรื่องในก่อนหน้านี้ ฉันยกโทษให้คุณ""คุณพอใจหรือยัง หากพอใจแล้วก็พอแค่นี้เถอะ"มันเป็นเพียงคำให้ยกโทษเอง เขาอยากได้ยินก็เติมเต็มความต้องการของเขาเลยแต่ถ้าเขาต้องการให้กลับไปอย่างกับเมื่อก่อน มันเป็นไปไม่ได้กระจกที่แตกร้าวแล้วจะกลับมาให้เหมือนเดิมได้อย่างไร?แม้จะติดกาว ก็ไม่สามารถให้กลับมาเป็นรูปทรงเดิมได้หลังจากพูดอย่างนั้น อันยีเซี่ยก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่เปิดโอกาสให้เซิ่งซืออวี้กล่าว

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 23

    เซิ่งซืออวี้โทษตัวเองอย่างมากหากได้รับโอกาสอีกครั้ง เขาจะรักเดียวใจเดียวแน่ๆน่าเสียดายที่ชีวิตไม่สามารถย้อนเวลาได้เขายืนอยู่บนถนนแปลกหน้า ทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็กน้อยคุณต้องการค้นหาต่อไปหรือไม่?แน่นอนอยู่แล้วแต่จะเริ่มต้นที่ไหนล่ะ"สวัสดี ผมกับผู้หญิงในรูปเป็นสามีภรรยากัน แต่เธอโกรธผมและไปจากกับผม ผมกำลังตามหาเธออยู่ กรุณาให้ข้อมูลติดต่อของเธอกับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ถามอย่างจริงใจบริกรของโรงแรมลังเลอยู่นาน จนกระทั่งเขาหยิบเงินจำนวนมากออกมา เขาจึงยิ้มกว้างและรีบให้ข้อมูลติดต่อของอันยีเซี่ยหลังจากกดโทรศัพท์ออกไปแต่ก็ไม่มีใครรับสาย"อาจจะยังอยู่บนเครื่องก็ได้"เซิ่งซืออวี้ปลอบใจตัวเองเพื่อพิสูจน์ให้อันยีเซี่ยเห็นความตั้งใจในการยอมรับความผิด เขาจึงได้โพสต์จดหมายขอโทษบนอินเทอร์เน็ตทุกถ้อยคำได้อธิบายรายละเอียดว่าเขาทำผิดทีละขั้นตอนอย่างไรเขายังเขียนเกี่ยวกับวิธีรับรู้หัวใจของตัวเองและเข้าใจความผิดของเขาด้วยทัศนคติในการยอมรับความผิดนั้นจริงใจมากและมีการโพสจดหมายกล่าวขอโทษฉบับใหม่เกือบทุกวันโดยหวังว่าอันยีเซี่ยจะเห็นทัศนคติของชาวเน็ตบางคนค่อยๆ เปลี่ยนไป จากความเกลี

  • หน้าหนาวไร้ไออุ่น   บทที่ 22

    โทรศัพท์มือถือบนเตียงส่งเสียงดังตลอดเวลา ล้วนเป็นรูปถ่ายและที่อยู่ที่ชาวเน็ตส่งมาให้เขาด้วยข้อมูลจำนวนมหาศาล เซิ่งซืออวี้แทบจะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนมีประโยชน์และอันไหนไร้ประโยชน์คนที่มุ่งเป้าเพื่อค่ารางวัลนั้นมีเยอะมาก แม้ว่าได้จ้างคนมาช่วยในการคัดกรอง แต่ก็ยังมีภาระงานมหาศาลอยู่ในเวลานี้ เขาเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองเข้าแล้วแต่เขาไม่มีทางอื่นเลยยกเว้นการอาศัยความช่วยเหลือจากชาวเน็ตและการที่อันยีเซี่ยยอมปรากฏตัวเองแล้ว เขาแทบไม่มีวิธีหาข่าวของเธอได้เลยเซิ่งซืออวี้นั่งอยู่บนเตียง เกือบจะสิ้นหวังแล้วในเวลานี้ ผู้ช่วยหลายคนส่งรูปถ่ายที่แตกต่างกันหลายรูปมาให้"คุณเซิ่ง มีคนเปิดเผยว่าอันยีเซี่ยปรากฏตัวที่หน้าโบสถ์ในเมือง B แห่งประเทศ A ได้ส่งคนไปตามหาเธอแล้ว หวังว่าคุณจะไปที่นั่นมาโดยเร็วที่สุด"หลังจากได้รับข่าวนี้ เซิ่งซืออวี้ก็กลับมามีกำลังใจอีกครั้งไม่ว่าข่าวนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม เขาจะลองดูอีกครั้งเขาไม่สามารถละทิ้งความหวังเดียวนี้ได้เขาแทบจะอยู่ไม่ได้หากไม่มีอันยีเซี่ยอยู่ข้างๆเธอเป็นดั่งสิ่งที่ขาดไม่ได้พอๆ กับน้ำและออกซิเจนที่เขาต้องการเพื่อความอยู

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status