หน้าหลัก / มาเฟีย / หมอของมาเฟีย / ตอนที่ 12 ผมอยากช่วย

แชร์

ตอนที่ 12 ผมอยากช่วย

ผู้เขียน: จินต์พิชา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-14 14:36:43

 

พัณณ์ชิตาแนะนำนิโคไลให้กับเพื่อนๆ จนครบทุกคนจากนั้นก็เริ่มทานอาหารจนกระทั่งทุกคนทานอิ่ม ความโกลาหลก็เกิดขึ้น เพราะแต่ละคนดูเหมือนจะไม่ได้เจอกันนานมาก ต่างฝ่ายต่างเล่าเรื่องราวที่ตัวเองเจอมาให้เพื่อนๆ ฟัง จนแยกแทบไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

เขาไม่เคยเห็นพัณณ์ชิตาในมุมนี้มาก่อนเลย วันนี้เธอดูร่าเริงสดใสและช่างคุยเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ ได้เป็นอย่างดี คุยไปสักพักเธอก็หันมาถามว่าเขาเบื่อไหม พอนิโคไลส่ายหน้าหญิงสาวก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อ

นิโคไลฟังที่พวกเธอคุยกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเบื่ออะไร ในทางกลับกันเข้ากลับรู้สึกเพลินด้วยซ้ำ

“พั้นช์ ผมขอไปเข้าห้องน้ำนะ”

“ค่ะ ถ้าเบื่อจะรอข้างนอกก็ได้นะคะ”

“ไม่เป็นไรผมว่าพวกคุณคุยสนุกดี”

พอบอกหญิงสาวเสร็จเขาก็เดินมาเข้าห้องน้ำและบังเอิญเจอกับคุณหมอคนหนึ่งที่กำลังเดินออกมาพอดี

“คุณหมอครับ พอจะมีเวลาคุยกับผมนิดไหมครับ”

“มีสิครับ ว่าแต่คุณจะไม่เข้าห้องน้ำก่อนเหรอ”

“ไม่เป็นไรครับผมมีเรื่องจะถามคุณหมอนิดหน่อย”

“ไปคุยกันตรงนั้นไหม” คุณหมอชี้ไปทางด้านหน้าร้านที่มีเก้าอี้หินอ่อนตั้งอยู่

“ครับ” นิโคไลเดินตามมาจากนั้นทั้งสองก็นั่งลงบนเก้าอี้คนละตัวที่อยู่ติๆ กัน

“คุณจะถามผมเรื่องอะไรครับ เรื่องพั้นช์หรือเปล่า” เขาคิดออกแค่เรื่องเดียวเพราะเขากับชายคนนี้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ความเชื่อมโยงเดียวที่พวกเขามีก็คือพัณณ์ชิตา

“ไม่ใช่หรอกครับ” นิโคไลปฏิเสธ

“งั้นเรื่องอะไรครับ”

“ผมได้ยินคุณคุยกับเพื่อนๆ ว่าที่โรงพยาบาลกำลังอยากได้เครื่องมืออะไรสักอย่างที่ใช้ประเมินสภาวะเด็กที่อยู่ในท้อง”

“อ๋อ เครื่องตรวจ NST ครับ”

“แล้วไอ้เครื่องที่ว่านี่มันแพงไหมครับ คุณต้องใช้กี่เครื่อง”

“ราคาก็แพงพอสมควรครับ ที่โรงพยาบาลของเรามีแค่เครื่องเดียว แต่พอคนไข้มาพร้อมกันสองคนมันก็ลำบากใจที่จะต้องถอดให้กับอีกคนใช้สลับกัน ผลก็เลยขอให้เพื่อนๆ ช่วยจัดหาเครื่องมือสองตามโรงพยาบาลเอกชนให้ครับ”

“ผมอยากช่วยสนับสนุนตรงนี้ คุณคงไม่คิดว่าผมดูถูกใช่ไหม” เขากลัวว่าคุณหมอหนุ่มจะมองเจตนาของตนเองผิด

“ไม่หรอกครับ มีหลายคนที่ร่วมบริจาค อย่างเพื่อนๆ ที่นัดกันมาวันนี้ก็กำลังคิดว่าจะระดมทุนกันยังไง”

“คุณรอผมสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมขอไปหยิบเช็คในรถก่อน” นิโคไลพูดจบก็เดินตรงไปยังรถของตนเอง

เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับส่งเช็คเงินสดจำนวนห้าล้านบาทให้กับคุณหมอหนุ่ม

“คุณครับ ผมลืมบอกคุณไปว่าราคาเครื่องอยู่ที่ประมาณ สามแสนกว่าๆ เองนะครับ นี่มันเยอะเกินไปแล้ว”

“ที่เหลือคุณก็เอาไปซื้อของที่จำเป็น”

“ขอบคุณนะครับ แต่ผมถามหน่อยได้ไหมทำไมคุณถึงอยากช่วย”

“ผมเคยเสียลูกไปเพราะเด็กคลอดก่อนกำหนด พอผมได้ยินเรื่องไรที่เกี่ยวกับเด็กผมก็เลยนึกถึงเขาครับ บางทีการทำแบบนี้ก็อาจจส่งบุญให้เขาได้ครับ”

“ผมเสียใจด้วยนะครับ และก็เข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียดี”

“ครับ ผมเลยไม่อยากให้ใครต้องรู้สึกเหมือนผม เรื่องที่ผมบริจาคเงินคุณไม่ต้องบอกใครนะครับ บอกแค่ชายนิรนามก็ได้ครับ” เขาไม่ใช่พวกทำบุญเอาหน้าจึงไม่อยากให้ใครรู้

“แม้แต่พั้นช์คุณก็ไม่บอกเหรอครับ”

“ไม่จำเป็นหรอกครับ”

“ถ้าคุณกำลังจีบเธอ ผมว่าเรื่องนี้จะทำให้คุณได้คะแนนเพิ่มอีกมากเลยนะครับ” คุณหมอหนุ่มดูออกว่าชายคนนี้กำลังอยากพัฒนาความสัมพันธ์กับเพื่อนของตน

“ผมไม่อยากเอาเรื่องนี้มาทำให้เธออึดอัดครับ”

“คุณไม่ปฏิเสธว่ากำลังจีบเธอ”

“ครับ คุณคิดว่าไงล่ะ”

“เพื่อนผมเป็นคนจริงจังกับงานครับ เรื่องงานต้องมาก่อน ถ้าคุณนัดทานข้าวกับเธอแล้วมีเคสด่วนเข้ามาเธอก็จะทิ้งคุณไว้ที่ร้านอาหาร ถ้าคุณรับตรงนี้ได้ก็ไม่มีปัญหาครับ แต่ถ้าคิดว่าจะเข้ามาเปลี่ยนเธอให้เป็นแบบที่คุณพอใจก็เลิกคิดที่จะจีบครับ”

“ผมเข้าใจงานของเธอดี ผมถามหน่อยได้ไหม ถ้าคุณไม่อยากตอบผมก็ไม่ว่าอะไรครับ”

“ลองถามมาสิครับ”

“พั้นช์เคยมีแฟนไหมครับ

“สวยอย่างยายพั้นช์นะมีแฟนมาแล้ว แต่ก็ต้องเลิกเพราะความบ้างานของเธอนั่นแหละครับ อาชีพอย่างพวกเราหาคนเข้าใจยากครับ ส่วนใหญ่ก็เลยมีแฟนเป็นหมอเหมือนกันหรือไม่ก็พยาบาลเพราะมีความเข้าใจเรื่องงานของกันและกันดี แต่บางคนก็เลือกที่จะเป็นโสดเพราะไม่อยากปวดหัวกับเรื่องความรักครับ”

“ผมว่าเป็นอาชีพที่เสียสละมากเลยครับ”

“ก็ประมาณหนึ่งครับ ผมเห็นการทำงานของพั้นช์มาเกือบเดือน เธอไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวเลย”

“แล้วคุณจะรับได้ไหมล่ะครับ”

“ผมคิดว่าได้นะครับ”

“ถ้าคุณมั่นใจผมก็ขอเอาใช่ช่วยคุณนะ หวังว่าพวกเราจะได้ยินข่าวดีจากคุณทั้งสอง”

“ขอบคุณนะครับ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”

“ครับ ขอบคุณมากนะครับคุณนิโคไล”

“ยินดีครับ ถ้าคุณมีอะไรให้ผมช่วยก็บอกมาได้เลยนะครับ” นิโคไลส่งนามบัตรให้คุณหมอหนุ่มก่อนที่ตัวเองจะลุกไปเข้าห้องน้ำ

ชายหนุ่มเดินมาที่หน้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนคุยกันมาจากด้านใน เขาไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่จนกระทั่งได้ยินชายคนหนึ่งเอ่ยชื่อของพัณณ์ชิตาขึ้นมา

“ตงลงจะเอาแน่เหรอไอ้หมอ มึงจะจีบพั้นช์ทั้งๆ ที่ยังไม่หย่ากับเมียเนี่ยนะ”

“ก็จีบไว้ก่อนไง พั้นช์อยู่กรุงเทพ เมียกูอยู่สระบุรี ยังไงก็คงไม่ได้เจอกันหรอก”

“แล้วถ้าเมียมึงไม่ยอมหย่าล่ะ”

“ไม่หย่าก็คบสองคนเลยไง พั้นช์น่ะ เอาแต่ทำงานไม่มีเวลามาสนใจเรื่องส่วนตัวของใครหรอก”

“ถ้าตอนนั้นมึงกับพั้นช์ไม่เลิกกันกูว่าป่านนี้คงมีลูกไปนานแล้ว”

“ตอนนั้นกูโง่ไง พอเจอคนที่เอาใจหน่อยกูก็เลยเอนเอียง แต่ใครจะคิดว่าก่อนแต่งกับหลังแต่งจะคนละเรื่องกันว่ะ ก่อนแต่งเอาใจกูสารพัด หลังแต่งแม่งโคตรเอาแต่ใจ”

“แล้วมึงคิดว่าพั้นช์จะยอมกลับมาคบกับมึงเหรอว่ะ”

“กูว่าเขายังรอกูว่ะ ถ้างั้นคงมีคนอื่นไปแล้ว”

“แต่วันนี้เขาก็พาผู้ชายมาด้วยนะ แฟนใหม่หรือเปล่า”

“กูว่าไม่น่าจะใช่นะ พั้นช์เคยพูดไว้ว่าถ้าจะมีแฟนก็อยากมีอาชีพเดียวกันเพราะคุยกันรู้เรื่อง”

“เวลาผ่านไปเธอก็อาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้”

“แต่กูว่ายังไงกูก็มีภาษีดีกว่าไอ้หน้าหล่อนั้น อย่าลืมนะกูกับพั้นช์คบกันตั้งแต่เรียน ไม่มีใครรู้ใจพั้นช์เท่ากูหรอก”

“กูหวังว่ามึงจะไม่หน้าแตกนะ”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 40   ตอบจบ (END)

    “หมอพั้นช์ลางานตั้งหลายวันครั้งนี้จะไปเที่ยวไหนคะ” พยาบาลหน้าห้องตรวจถามคุณหมอสาวที่มักจะใช้วันหยุดไปกับการท่องเที่ยวและมีของฝากติดไม้ติดมือมาเป็นประจำ“ครั้งนี้คิดว่าจะพักผ่อนอยู่บ้านจริงๆ ค่ะ เจอกันวันจันทร์หน้านะคะ” พัณณ์ชิตาอยากให้เวลากับนิโคไลบ้างเพราะที่ผ่านมาเธอทำแต่งานหนักมาโดยตลอดพัณณ์ชิตาบอกพยาบาลที่หน้าห้องตรวจก่อนจะรีบมาขึ้นรถซึ่งนิโคไลมารออยู่ก่อนแล้ว“เหนื่อยไหมครับ” ชายหนุ่มส่งน้ำเย็นให้เธอ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่มารับคนรัก“ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับน้ำมาดื่มจากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านประจำซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากเพนท์เฮาส์“ผมขอทำงานต่ออีกนิดนะครับ” นิโคไลบอกคนรักเมื่อมาถึงบนห้อง“ได้ค่ะ”พัณณ์ชิตากลับมายังห้องนอนยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำก็มีข้อความจากหมอปิญชาน์แจ้งผลการตรวจเลือดและนั่นก็ทำให้เธอยิ้มออก ไม่ใช่แค่ผลจากหมอปิญชาน์ แต่เธอยังไม่ตรวจที่อื่นมาแล้วเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวยิ้มด้วยความดีใจที่ทุกอย่างมันผ่านไปได้ เธออาบน้ำอย่างสบายใจจนลืมไปว่านิโคไลก็รอฟังผลเลือดอยู่เหมือนกันเมื่อนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกข่าวดีกับเขาก็รีบอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 39 เราจะผ่านไปด้วยกัน

    วันนี้พัณณ์ชิตามาเจาะเลือดที่คลินิกของหมอปิญชาน์หลังจากที่ทานยาครบ 28 วันแล้ว ไม่ว่าผลการตรวจเลือดจะออกมายังไงนิโคไลก็ยังยืนเหมือนเดิมว่าเขาจะแต่งงานกับเธอซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือนแล้ว “เดี๋ยวพี่จะเอาเลือดไปส่งเอง พั้นช์ไปรอฟังผลที่บ้านก็ได้นะ” “นานไหมครับหมอ” นิโคไลถาม “ไม่เกิน 2 ชั่วโมงครับ” “ถ้าผลเป็นลบก็หยุดยาแล้วมาตรวจซ้ำอีกครั้งหลังจากวันนี้อีกสองเดือน” “แล้วถ้าผลเป็นบวกล่ะครับ” “ถ้าผลเป็นบกต้องตรวจเพิ่มว่าระดับเชื้อมีมากน้อยแค่ไหนจากนั้นก็จะเริ่มทานต้านเชื้อครับ แต่ผมว่าดูแล้วโอกาสที่จะติดเชื้อแทบไม่มีเลย พั้นช์ก็อาการปกติดี” “ขอบคุณครับหมอชาน์” “พั้นช์ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหม พี่ขอปรึกษาอะไรคุณนิคสักหน่อย” ปิญชาน์บอกคุณหมอรุ่นน้อง “ขอพั้นช์ฟังด้วยไม่ได้เหรอคะ” “มันเป็นเรื่องของผู้ชายพั้นช์อย่าฟังเลย” “ก็ได้ค่ะ” พัณณ์ชิตาเดินออกไปแล้วปิญชาน์ก็ให้คำแนะนำเพิ่มเติมกับนิโคไลเพราะรู้ว่าผู้ชายทุกคนนั้นมีความต้องการในเรื่องอย่างว่า “ขอบคุณค

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 38   ขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม

    “เป็นอะไรหรือเปล่าพั้นช์” นิโคไลถามคนรักทันทีที่เธอขึ้นมานั่งบนรถ “มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ” “ผมช่วยอะไรได้ไหมครับ” “ใครก็ช่วยไม่ได้หรอกค่ะ” “ผมไม่รู้ว่าปัญหามันคืออะไร ถึงผมช่วยไม่ได้แต่ให้กำลังใจพั้นช์ได้ใช่ไหมครับ” เขาจับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วจูบไปบนหลังมือเบาๆ “ขอบคุณค่ะนิค เรารีบกลับเถอะค่ะพั้นช์เหนื่อยมากอยากนอนพักแล้ว” “พั้นช์หลับเลยก็ได้นะครับ” พัณณ์ชิตาหลับตาลงช้าๆ เธอไม่ได้เหนื่อยอย่างที่พูดเลยสักนิดแต่เธอกำลังเครียดกับปัญหาที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่และก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มพูดกับเขายังไง “ที่รักถึงแล้วถ้าไม่ไหวให้ผมอุ้มไปนะ” “ไม่เป็นค่ะนิค พั้นช์ไหว” พอมาถึงบนห้องก็รีบอาบน้ำและเข้านอนซึ่งนิโคไลก็เข้าใจว่าคนรักเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ เพราะเมื่อเช้าเธอบอกเขาว่าวันนี้มีผ่าตัดถึงสามเคสด้วยกัน ชายหนุ่มนั่งทำงานต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะอาบน้ำและเข้านอนตามเธอไป พัณณ์ชิตายังนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างรอผลเลือดหนึ่งเดือนนี้เธอต้องหาทางอยู่ห่างจากเขาให้ม

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 37   เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า

    อีกไม่ถึงสองเดือนก็จะถึงงานแต่งงานแล้ว การเตรียมงานเป็นไปตามแผนที่คิดไว้ ทั้งสองคนเลือกไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่ภูเก็ตเพราะที่นั่นเป็นจุดที่ทั้งสองตกลงใช่ชีวิตร่วมกัน ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาเพียงเท่านั้น พัณณ์ชิตายังคงทำงานอย่างเดิมแต่ก็วางแผนไว้แล้วว่าหลังแต่งงานเธอจะรับขึ้นเวรให้น้อยลงเพราะอย่างแบ่งเวลาให้กับครอบครัว ซึ่งเรื่องนี้นิโคไลก็ให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง ส่วนเขาก็ยังคงทำงานที่บริษัทของตนเองและบิดาที่ย้ายออฟฟิศมาไว้ที่ตึกฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาล “หมอพั้นช์ไหวไหมคะ” พยาบาลประจำห้องผ่าตัดถามเธอขึ้นเพราะวันนี้พัณณ์ชิตาผ่าตัดไปถึงสามเคสและเคสสุดท้ายเป็นที่ค่อนข้างหนักเพราะคนไข้มีเชื้อ HIV แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี” “ไหวค่ะพี่ไก่” “หมอพั้นช์อึดมากๆ เลยนะคะ” “พี่ไก่เหมือนกันนะคะ ถ้าไม่ได้พี่พั้นช์ก็คงแย่” เพราะพี่ไก่หรือปัทมานั้นเป็นพยาบาลที่คอยส่งเครื่องมือให้เธอในห้องผ่าตัด ทั้งสองทำงานเข้าขากันดี บางครั้งเธอแทบไม่ต้องบอกพี่พยาบาลก็หยิบเครื่องมือมารออยู่แล้ว “พี่ดูตารางผ่าตัดแล้ว เดือนนี้หมอพั

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 36   เพราะเขารวยกว่าผมใช่ไหมล่ะ

    กลับมาถึงเมืองไทยชีวิตของพัณณ์ชิตาก็ดำเนินต่อไปตามปกติ ในทุกๆ วันนิโคไลจะคอยตามรับส่งจนใครๆ ต่างก็พากันอิจฉา แม้ว่าต้องทำงานบริษัทของตนเองและบิดาแต่นิโคไลก็บริหารเวลาได้ดี “พั้นช์ครับ ผมแต่งตัวโอเคไหม” “หล่อแล้วค่ะ” พัณณ์ชิตามองคนรักที่วันนี้เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวต่างจากวันปกติที่มักจะสวมแต่สีโทนมืด “มันดูเข้ากับคุณไหม” “เข้าสิคะ นิคคะคุณไม่จำเป็นต้องแต่งตัวให้เข้ากับพั้นช์หรอกนะคะ แต่แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “ผมอยากเปลี่ยนตัวเองบ้าง เบื่อแล้วสีมืดๆ ดูไม่สดชื่นเลย แล้วผมก็อยากดูดีในสายตาของเพื่อนคุณ”วันนี้พัณณ์ชิตานัดทานอาหารกับเพื่อนซึ่งบังเอิญว่าเข้ามาประชุมวิชาการกันที่กรุงเทพหญิงสาวจึงนัดทานอาหารเย็นกับทุกคนและเธอก็ตั้งใจจะบอกข่าวดีให้เพื่อนๆ ได้ทราบ“เราต้องเตรียมการ์ดไปให้เพื่อนๆ ไหมครับ”“พั้นช์เอาใส่กระเป๋าไว้แล้ว ไปกันเถอะค่ะ”“เดี๋ยวสิ ลืมอะไรหรือเปล่า”“ไม่นะคะ หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือของตนเองเช็กแล้วว่าด้านในมีการ์ดแต่งงาน โทรศัพท์รวมทั้งกระเป๋าเงินอยู่ครบแล้ว“ผมไม่ได้หมายถึงของในกระเป๋า”“แล้วหมายถึงอะไรล่ะคะ” หญิ

  • หมอของมาเฟีย   ตอนที่ 35   ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้

    สายของวันใหม่พัณณ์ชิตาถึงรู้สึกตัวตื่น เมื่อคืนทั้งเธอและคนรักต่างกระโจนเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีเรี่ยวแรงตอบสนองเขาได้มากขนาดนั้น เธอไม่รู้ว่ามันมากไปหรือเปล่าเพราะไม่เคยมีประสบการณ์กับคนอื่นมาก่อน แต่ถ้าถามว่ามีความสุขไหมคุณหมอสาวก็ตอบได้อย่างไม่อายเลยว่ามันมีความสุขมาก สุขจนนึกว่าทุกอย่างเป็นความฝัน เธอนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อวานถ้านิโคไลกลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ถึงแม้จะยิงอังเดรไปแล้วแต่ก็ยังมีลูกน้องของเขาที่รออยู่ทางด้านนอกอีกอย่างน้อยสองคน “โทรศัพท์” พัณณ์ชิตานึกได้ว่าเมื่อวานได้อัดเสียงสนทนาไว้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องทรุดลงข้างเตียงเพราะขาเธอแทบมีแรงอีกทั้งยังปวดร้าวไปทั้งตัว “โอ๊ยยย...” “พั้นช์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” นิโคไลที่เดินขึ้นมาบนห้องนอนพอได้ยินเสียงก็รีบเข้ามาพยุงเธอขึ้นมานั่งบนเตียง “นิคคะ โทรศัพท์ของพั้นช์อยู่ที่ห้องรับแขก ช่วยไปเอาให้หน่อยได้ไหมคะ” “ผมเห็นแล้วแต่แบตมันหมดตอนนี้ชาร์ตอยู่ เดี๋ยวผมเอามาให้แบตน่าจะเต็มแล้ว” พัณณ์ชิตานั่ง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status