บทที่ 4

ฉันอุ้มลูกไว้ในอ้อมแขน ความรู้สึกมากมายปนเปกันไปหมด

พอกลับขึ้นมาบนตึกลูกก็ตื่น แล้วก็ร้องไห้เสียงดังเพราะความหิว

ฉันรีบเปิดเสื้อขึ้นมาแล้วเลียนแบบท่าให้นมของคนอื่นเพื่อป้อนนมลูก

ฉันเฝ้ามองเขาอย่างระมัดระวัง ในใจก็ภาวนาไม่หยุดว่าต้องมีน้ำนมนะ

ลูกหลับตาแล้วเริ่มดูด

ร่างกายมีความรู้สึกแปลกๆ

มีน้ำนมจริงๆ ด้วย!

ฉันมองสามีอย่างดีใจ "ที่รัก มันกระตุ้นได้จริงๆ ด้วย มีน้ำนมแล้ว! การนวดกระตุ้นน้ำนมของเขาได้ผลจริงๆ!"

ความยินดีเป็นล้นพ้นถาโถมเข้ามาในใจฉัน

สามีได้ยินที่ฉันพูด ก็รีบเดินเข้ามาทันที "มีนมก็ดีแล้ว! มีนมก็ดีแล้ว! เขาช่วยเราไว้ได้มากจริงๆ"

ฉันก้มหน้ามองลูกที่กำลังดื่มนม ในหัวก็มีภาพแปลกๆ แวบเข้ามา

จะบอกว่าไม่ดีใจก็คงเป็นเรื่องโกหก

คราวนี้ในที่สุดก็ไม่ต้องกังวลว่าลูกจะไม่มีอะไรกินแล้ว

พอสามีเห็นว่าฉันกำลังให้นม แววตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมาทันที

คนคนนี้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ไหนก็คิดแต่เรื่องอย่างว่าได้ตลอด

เขารีบเข้ามาแนบชิดทันที

ฉันออดอ้อนขอให้เขาอย่าเพิ่งทำแบบนี้ตอนนี้

แต่เขากลับไม่อยู่นิ่ง เบียดเข้ามาแนบชิด "ที่รัก ผมทรมานจัง..."

ลูกยังอยู่ในอ้อมแขน แต่เขาก