“พี่ติณณ์ว่าอะไรนะคะ”ติณณ์ภพเหมือนจะพูดอะไรผิดไป ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยไปก้าวก่ายเรื่องการทำงานของยี่หวาเลยสักครั้ง แต่วันนี้เขากลับเริ่มเอ่ยปาก ชวนเธอไปทำงานที่โรงพยาบาลกับเขา ซึ่งทำให้ยี่หวาถึงกับแปลกใจ“คือพี่ก็แค่เสนอน่ะ แต่ถ้าหวาไม่เห็นด้วย พี่ก็ขอโทษด้วย”“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ หวาเข้าใจพี่ติณณ์นะคะ เพียงแต่ว่าตอนนี้ หวากำลังรู้สึกสนุกกับงานที่ทำอยู่ ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย แล้วก็งานที่ไปต่างจังหวัด ไม่ได้มีบ่อยนักหรอกค่ะ เรื่องที่หวาบอก มันก็ตั้งแต่หวาเข้ามาทำใหม่ ๆ แล้ว”“อืม พี่เข้าใจ หวาทำงานให้สบายใจเถอะ ถ้าพี่คิดถึงหวา เดี๋ยวพี่จะเป็นคนไปหาเอง”ยี่หวายิ้มออกมา และเดินมากอดแฟนหนุ่ม เธอรู้ว่าเขากังวลเรื่องอะไร เห็นติณณ์ภพเป็นคนนิ่ง ๆ แบบนี้ ที่จริงเขาเป็นคนขี้หึงมาก และหึงเข้าขั้นรุนแรงกว่าที่คิด“ครั้งนี้ไปแค่ระยองนี่เอง ไม่ได้ไปไกลมาก ขับรถสองชั่วโมงก็ถึงแล้ว”“งั้นก่อนไป พี่ต้องกักตุนเอาไว้เยอะ ๆ สินะ”เขากระซิบเธอ และไม่รอช้าที่จะอุ้มแฟนสาวเข้าห้องนอนไปทันที ถึงจะอีกหลายวัน กว่าที่ยี่หวาจะไปทำงานที่อื่น แต่เขาไม่มีทางพลาดเรื่องแบบนี้แน่นอนวันเดินทางยี่หวาลากกระเป๋
“พี่ติณณ์ยังไม่สร่างเมาเหรอคะ”“สร่างเมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้พี่ไม่เมา และรู้ตัวดีทุกอย่าง”ยี่หวาหันมาหอมแก้มเขาเบา ๆ เป็นรางวัล แต่หมอติณณ์ไม่ได้ต้องการแค่นั้น เขาดันตัวแฟนสาวลงกับเตียง และจูบเธอ เรียวลิ้นที่ยังมีกลิ่นเหล้าอยู่เล็กน้อย ทำให้อารมณ์ของยี่หวาวาบหวามไปไม่น้อย"อื้อ… พรุ่งนี้หวามีประชุมแต่เช้านะคะ"“รู้น่า ทำไม่นานหรอก เดี๋ยวจะให้นอนแล้ว”“อื้อ พี่ติณณ์บ้า! อ๊ะ”ชุดนอนของเธอที่พึ่งสวม ถูกเขาดึงออกไปทันที ติณณ์ภพเหมือนแค่ได้สัมผัสเธอก็หยุดไม่ได้ มือไม้เริ่มปัดป่ายไปทั่ว และโอบหน้าอกของเธอเข้ามาโลมเลียอย่างกระหาย“อ๊าา พี่ติณณ์ เบาหน่อยค่ะ อย่ามูมมามสิ อ๊าาา”เธออดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมา ช่วงล่างถูกเบียดด้วยแท่งร้อนที่แข็งตัวเต็มที่ และค่อย ๆ เบียดเข้าไปอย่างรู้ทาง เขามีเวลาไม่มากนัก เพราะพรุ่งนี้เธอต้องไปทำงานแต่เช้า ส่วนเขาได้นอนพักอยู่จนถึงบ่าย กว่าจะมีผ่าตัดอีกรอบ แต่พอสอดเข้าไปจนสุดแล้ว อารมณ์และฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มมาในคืนนี้ ก็เริ่มออกฤทธิ์“อ๊าา พี่ติณณ์…เสียวมาก อ๊าาา”เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังกว่าทุกคืนเพราะอารมณ์ของคุณหมอ ซึ่งได้ปลดปล่อยเรื่องราวในอดีตจนหมดสิ้น
ฝ้ายที่นั่งอยู่กับหมอเจย์ หันมาสารภาพกับยี่หวา ซึ่งเธอจำได้ว่าเห็นฝ้ายยืนอยู่ในห้องน้ำพร้อมกับมีนาด้วย“เป็นพี่เหรอคะ! นี่มันอะไรกัน”“ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกน้องยี่หวา นี่พี่ฝ้าย เธอเป็นแฟนพี่เอง”“แฟนพี่เจย์เหรอคะ แล้ว... พี่ติณณ์คะนี่มันอะไรกัน”“พี่โทรคุยกับเจย์ ก่อนที่จะมางานนี้ และขอให้เจย์คุยกับฝ้ายเรื่องนี้ ฝ้ายรู้เรื่องทั้งหมด ก็เลยรับปากว่าจะช่วยพี่พกที่อัดเสียง เวลาอยู่กับมีนาน่ะ”“แล้วเธอไม่ระแวงเลยเหรอคะ ทำไมถึงได้…”“ไม่หรอกค่ะ สมัยเรียนพี่กับมีนาอยู่กลุ่มเดียวกัน พวกเราไปไหนก็ไปกันเป็นกลุ่ม เธอไม่ระแวงพี่หรอก ขอโทษด้วยนะน้องยี่หวา ที่พี่ไม่ได้บอกก่อน"“ไม่เป็นไรเลยค่ะ หวาซะอีกที่เข้าใจพี่ฝ้ายผิด นึกว่า…”“ถ้าพี่ไม่ส่งฝ้ายไปอยู่ใกล้ ๆ มีนา ก็คงไม่ได้คลิปเสียงที่ชัดขนาดนี้มาหรอก นี่พี่เรียนรู้มาจากหวาเลยนะ"“พี่ติณณ์ เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเรียนรู้มากก็ได้ แต่เธอเข้าใจว่า หวาเป็นคนทำก่อน”“แต่เธอก็พูดออกมาเองว่า พี่เป็นคนติดเครื่องดักฟังไว้ที่ตัวเธอ เรื่องนี้หวาไม่เกี่ยวตั้งแต่แรกแล้ว”“แต่ว่า…แล้วพี่ฝ้ายละคะ จะไม่แย่เอาเหรอ”ติณณ์ภพรีบหันมาทันที“เราต้องขอโทษด้วยนะฝ้าย ที่จริงเร
“คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอหมอติณณ์ เธอจบวิศวะคอมพิวเตอร์ ตอนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ เธอเก่งขนาดนั้น เรื่องแค่อัดคลิปเสียง เธอทำได้อยู่แล้ว”“เอ้อ… ขอบคุณนะคะที่ยังอุตส่าห์ชมฉัน แต่ฉันก็ยังยืนยันว่า คลิปนั่นฉันไม่ได้เป็นคนอัดมาจริง ๆ เพราะถ้าฉันจะทำ มันต้องมีทั้งภาพ และเสียงที่ยืนยันความผิดได้ 100% ค่ะ”มีนาเบิกตากว้าง และหันไปมองรุ่นน้องของเธอทันที ริกะและชะเอมเอง ก็รู้สึกตกใจไม่น้อย เมื่อรู้ว่าคลิปเสียงนั้น ไม่ได้มาจากยี่หวา“นี่อย่าบอกนะว่า เธอติดตั้งเครื่องดักฟังเอาไว้กับตัวฉัน หรือว่าแอบเอาไปวางไว้ในห้องน้ำ มันเกินไปหน่อยละมั้ง”ยี่หวาหันมามองหน้าติณณ์ภพ เขายิ้มให้เธอ และหันมายิ้มเย็น ๆ กลับให้มีนา“ฉันเคยเตือนเธอแล้วนะมีนา ตั้งแต่ที่นัดคุยกับเธอครั้งก่อนว่า อย่าแตะต้องยี่หวาอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้เธอไม่มีที่ยืนในสังคม จำได้มั้ย”“ฉัน… หมอติณณ์ นี่อย่าบอกนะว่า เป็นฝีมือนายงั้นเหรอ!”“ใช่แล้ว ทั้งหมดเป็นฝีมือของฉันเอง การติดตั้งเครื่องดักฟัง มันไม่ได้ยากเลย แต่เธอกลับพลาดเอง ทำให้ทุกอย่างในวันนี้ได้กระจ่าง ทุกคนจะได้เลิกเข้าใจผิดกันเสียที แล้วฉันจะบอกอะไรให้นะว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ยี่หวา
มีนาตกใจขึ้นมาทันที เมื่อหมอติณณ์เปิดคลิปเสียง ที่เธอพึ่งพูดในห้องน้ำออกมา รุ่นน้องทั้งสองคน นั่งตัวลีบอยู่ที่โต๊ะ ไม่กล้าหันไปมองไปทางเวทีอีกเลย“นี่มันอะไรกัน เสียงนั่น…”“ก็แค่พูดความจริงว่า หมอติณณ์ไปเรียนต่อต่างประเทศแล้ว แต่พอกลับมาเจอกันอีกที กลายเป็นโยนความผิดทุกอย่างให้พี่ บอกว่าพี่จงใจทำให้พวกเขาทะเลาะกัน”ทุกเสียงของมีนา ถูกเปิดดังไปทั่วทั้งงานเลี้ยง และเพราะมีเสียงเรียกชื่อเธอ ดังนั้นจึงไม่ต้องถามเลยว่า เสียงที่พูดอยู่เป็นเสียงของใคร“ไม่นะ! หมอติณณ์ ทำไมถึงทำแบบนี้”หมอติณณ์จงใจเปิดคลิปเสียงของมีนาให้ทุกคนฟังจนจบ มีนาลุกขึ้นยินอีกครั้ง ตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัว ทั้งโกรธและอาย เมื่อสายตาของเพื่อนร่วมรุ่น รวมถึงรุ่นน้องที่มาร่วมงาน ต่างก็เริ่มมองเธอ ด้วยสีหน้ารังเกียจ“นี่มันอะไรกันเนี่ย”“ผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม ในเมื่อฉันเคยเตือนเธอไปแล้วถึงสองครั้ง แต่ครั้งนี้เพราะยี่หวาขอเอาไว้ ฉันเลยยอมมางานนี้โดยที่มีเธอมาร่วม คนที่ทำให้เราสองคนเลิกกัน ทั้งใส่ร้ายและจงใจขัดขวาง โกหกว่าฉันไปเรียนต่างประเทศ ก็คือเธอ”“ว่ายังไงนะ”“อะไรนะ! แล้วที่บอกเมื่อกี้ อย
มีนารู้สึกเย็นวาบทั้งสันหลัง และรีบหันมามองยี่หวาทันที สีหน้าเธอตกใจจนพูดไม่ออก เมื่อเห็นยี่หวายืนมองกลับมา“ทำไมล่ะคะ ไม่พูดต่อแล้วเหรอ อะไรติดคอละคะ ทีเมื่อกี้ละพูดคล่อง พูดลื่นเชียวนะคะ”“เธอคิดจะทำอะไร”“ต้องรายงานคุณด้วยเหรอคะ คุณเป็นใครกันล่ะ เจ้านาย รุ่นพี่ หรือใครที่ฉันต้องสนใจ ขอโทษนะคะ ฉันไม่มีเวลามาสนใจคนปลิ้นปล้อนอย่างคุณ”ยี่หวามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า และยังฟาดสายตาไปมองคนที่เหลือ “ไม่คิดเลยนะคะว่า คนที่มีความรู้ ระดับเรียนคณะแพทย์จนจบ จะหูเบาและเชื่อคนง่าย เพราะฟังความข้างเดียว แล้วตัดสินกันเอาเองแบบนี้ รู้สึกผิดหวังมากจริง ๆ ขอตัวก่อนนะคะ ได้เวลาเล่นบทนางร้ายของฉันบ้างแล้ว”"เอ่อ! คุณคะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ…. ทำยังไงดีละคะรุ่นพี่ เธอคงไม่เอาเรื่องนี้ ไปฟ้องรุ่นพี่ติณณ์ภพหรอกใช่มั้ย พี่มีนา พี่ฝ้ายทำยังไงดีคะ"“มีนา… เรื่องนี้หมอเจย์เคยเตือนเธอแล้วนะ”“ฉันพูดอะไรผิดล่ะ! อย่ามาว่าฉันคนเดียวสิฝ้าย เมื่อกี้นี้เธอก็ยืนฟังอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ พวกเธอเองก็เหมือนกัน เป็นคนด่าว่าเธอหน้าด้านเองไม่ใช่เหรอ ในเมื่ออยู่ร่วมวงเดียวกัน จะมาโทษฉันคนเดียวได้ยังไง”"ตะ แต่ว่า…"“ออกไปเถอะ เธอไม่