ตอนที่ 2 ข่าวหลุด
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าที่เดินย่ำลงบันไดมาบ่งบอกอารมณ์ของเจ้าของฝีเท้าได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้อยู่ในอารมณ์ไม่สู้ดีนัก น้ำหวานที่มาถึงบ้านสไมล์แต่เช้าเพราะข่าวของลูกรักของเธออย่างสไมล์กำลังว่อนไปทั่วเน็ตเพียงชั่วข้ามคืน เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านก็ดีดตัวลุกขึ้นทันที
“พี่หวาน!!”
“สไมล์!!”
สองสาวประสานเสียงเรียกชื่อของอีกฝ่ายขึ้นพร้อมกันแต่อารมณ์ไม่ต่างกันมากนัก
“ทำไมมันเป็นอย่างนี้ไปได้คะพี่หวานไหนพี่หวานบอกสไมล์ว่าคลินิกนี้ไว้ใจได้ แล้วทำไมเพียงแค่คืนเดียวถึงมีรูปสไมล์เข้าคลินิกว่อนไปทั่วโลกโซเชียลแบบนี้ล่ะคะ” ท่าทีไม่สบอารมณ์ของดาราสาวในสังกัดทำเอาน้ำหวานต้องตั้งสติเพื่อช่วยหาทางแก้ปัญหาที่มีอยู่อย่างใจเย็น
“เจ๊ก็ไม่รู้ สไมล์ใจเย็น ๆ ก่อนตอนนี้เราไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนแอบถ่ายและปล่อยภาพลงโซเชียล ถ้าหากว่าเราไปปรักปรำว่าเป็นฝีมือของทางคลินิกแล้วสุดท้ายเกิดมันไม่ได้มาจากเขาล่ะเราจะซวยเอานะ” น้ำหวานพยายามมีสติและเตือนสติดาราสาวในสังกัดของเธอ ในขณะที่สไมล์กำลังเลื่อนดูข่าวของตนเองจากมือถือยี่ห้อดังด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
เนื้อหาข่าวในโซเชียล
ดาราสาววัยรุ่นชื่อดังผู้ที่มีเบ้าหน้าสมบูรณ์แบบดั่งฟ้าประทาน แต่วันนี้เหมือนที่ฟ้าประทานมาให้ไม่เป็นที่พอใจอีกต่อไป เมื่อมีคนตาดีเห็นเธอเดินออกมาจากคลินิกเสริมความงามชื่อดัง ซึ่งแหล่งข่าวยังไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่าเธอเข้าไปทำอะไรหรือเข้าไปปรึกษาปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ เฉย ๆ หรือเธออาจจะพาเพื่อนไปก็ได้นะคะ”
“สไมล์จะไปที่คลินิกค่ะ ไปพบเจ้าของคลินิกแล้วถามให้รู้เรื่องว่าพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า ถ้าหากว่าเขาไม่ได้ทำเขาก็ต้องหาหลักฐานมายืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองให้สไมล์เห็น ไม่อย่างนั้นสไมล์ไม่ยอมแน่” ท่าทีเอาจริงของดาราสาวทำเอาผู้จัดการอย่างน้ำหวานเกินทัดทาน เพราะลึก ๆ แล้วน้ำหวานก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าข่าวที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบกับงานของหญิงสาวไม่น้อย
“งั้นรอตอนบ่ายได้ไหมเดี๋ยวเจ๊มารับ เพราะช่วงสายนี้เจ๊มีนัดพาดาราหน้าใหม่เข้าไปให้ผู้จัดดูตัว” น้ำหวานเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวลไม่แพ้กัน เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องนอกเหนือตารางชีวิตที่เธอจัดไว้ทั้งของตนเองและสไมล์แถมยังมีงานของดาราคนอื่นในสังกัดต้องจัดการอีก
“สไมล์จะไปเองค่ะ” น้ำเสียงและสีหน้าจริงจังของสไมล์หันไปบอกกับผู้จัดการส่วนตัว เธอไม่อาจทนรอได้แม้แต่นาทีเดียวกับเรื่องที่เกิดขึ้น จึงต้องการไปที่คลินิกนั้นเร็วที่สุดเพื่อสอบถามถึงความรับผิดชอบ เพราะตอนนี้ยังไงเธอก็คิดว่าเป็นฝีมือของพนักงานคลินิกแน่นอน
“สติค่ะสติ เราต้องมีสติในการแก้ปัญหา”
“สไมล์จะไปคุยดี ๆ ค่ะพี่หวานไม่ต้องห่วง”
“ไม่ห่วงได้ยังไงล่ะ ดูท่าทางของเธอตอนนี้บอกตรง ๆ เจ๊ยิ่งกว่าห่วงอีกนะสไมล์” เมื่อมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในวันที่คิวงานล้นมือ แถมลูกรักในสังกัดยังทำท่าดื้อรั้นเอาแต่ใจ น้ำหวานจึงหัวหมุนเหมือนคนที่ไม่รู้จะจัดการสิ่งไหนก่อนดี
“เชื่อสไมล์เถอะค่ะ สไมล์จัดการได้”
“เชื่อจ๊ะว่าจัดการได้ แต่เจ๊ไม่เชื่อว่าจะออกมาดีโดยไม่มีเรื่องงอกมาเพิ่ม รอเดี๋ยวเจ๊ขอโทรเลื่อนผู้จัดเป็นช่วงบ่ายก่อนแล้วเดี๋ยวเจ๊ไปด้วย” น้ำหวานส่ายหัวกับความรั้นของดาราสาวก่อนจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาผู้จัดละครเพื่อขอเลื่อนนัด ยังไงเรื่องของสไมล์ก็เป็นเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญมาเป็นอันดับหนึ่ง
ธิปติพัศคลินิก
สไมล์กลับมาที่คลินิกอีกครั้งโดยไม่ได้มาใช้บริการแต่วันนี้เธอมีธุระกับคุณหมอหนุ่มเจ้าของคลินิก ที่รูปที่เธอมาใช้บริการที่คลินิกถูกถ่ายและเผยแพร่ออกไปโดยเธอเชื่อว่าเป็นฝีมือของพนักงานของคลินิก
“ฉันต้องการพบหมอเจ้าของคลินิกตอนนี้ค่ะ” เธอแจ้งจุดประสงค์ชัดเจนที่เดินมาถึง
“คุณหมอติดเคสอยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสไมล์มีธุระอะไรกับคุณหมอหรือเปล่าคะ” เจ้าหน้าที่เอ่ยถามขึ้นอย่างใจเย็นเพราะตามตารางนัดแล้วคนไข้คนสุดท้ายของวันนี้คือคนที่อยู่ในห้อง แต่ตอนนี้ดาราสาวพรวดพราดเข้ามาและแจ้งว่าต้องการพบคุณหมอตอนนี้
เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากข้างนอกขณะที่เวย์กำลังดูแลคนไข้อยู่ในห้องจนแล้วเสร็จ แล้วเดินออกมาข้างนอกก็เจอกับดาราสาวที่ยืนโวยวายเสียงดังหน้าแดงอยู่ด้านนอก เวลานี้เป็นเวลาเย็นตอนนี้ไม่มีคนไข้รอคิวแล้ว ภายในคลินิกจึงมีแต่คนไข้คนสุดท้ายที่เวย์พึ่งรักษาเสร็จ และคนไข้อีกคนที่มาโดยไม่ได้นัดและตอนนี้กำลังโวยวายเสียงดังเข้าข่ายก่อกวนอยู่ข้างนอกโดยที่ยังไม่มีใครทราบสาเหตุว่าที่เธอมายืนโวยวายอยู่ตรงนี้เพราะอะไร รู้แค่เพียงว่าเธอต้องการพบเจ้าของคลินิกเพียงเท่านั้น
“เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรครับ” เวย์ในชุดกาวน์สีขาวเปิดประตูเดินออกมาสีหน้าเรียบนิ่ง
“คุณสไมล์แจ้งว่าเธอต้องการพบคุณหมอค่ะ”
“วันนี้คนไข้ครบตามตารางนัดแล้วนี่ครับ” เวย์ถามกลับเสียงเรียบไม่แสดงท่าทีตกใจที่ดาราสาวมายืนหน้าบึ้งอยู่ในคลินิกเขาตอนนี้
“ฉันไม่ได้นัดมารักษาหน้าค่ะ แต่ฉันมีเรื่องมาเคลียร์กับคุณ” เสียงใสเน้นเสียงตรงประโยคสุดท้ายเพื่อสื่อให้คนฟังรู้ใจความสำคัญของประโยคที่เธอพูดได้โดยไม่ต้องอธิบายซ้ำ
“สไมล์ใจเย็น ๆ จำคำที่เจ๊บอกให้ขึ้นใจอย่าใช้อารมณ์” น้ำหวานที่เดินตามหญิงสาวเข้ามาในคลินิกหลังจากขับรถไปหาที่จอดเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยเตือนขึ้น เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าสไมล์กำลังอารมณ์ขึ้นจนฉุดไม่อยู่
“เชิญเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่าครับ” ร่างสูงหุ่นนายแบบเดินนำหน้าหญิงสาวเข้าไปยังห้องทำงานส่วนตัว เสื้อกาวน์สีขาวถูกถอดออกและแขวนไว้ราวอเนกประสงค์จากนั้นหย่อนสะโพกหนาลงบนเก้าอี้
“เชิญครับ ว่าธุระของคุณมาได้เลย” มือเรียวยาวผายไปข้างหน้าเป็นสัญญาณว่าให้อีกฝ่ายเริ่มพูดได้เลย
“คลินิกของคุณเปิดเผยความลับของคนไข้ คุณจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ยังไง” สไมล์แจ้งรายละเอียดความเดือดร้อนที่ตัวเองได้รับความเสียหายให้คุณหมอเจ้าของคลินิกทราบ
“ทางเราไม่เคยนำข้อมูลของคนไข้ไปเปิดเผย และเรามีจรรยาบรรณมากพอที่จะรักษาความลับของคนไข้แน่นอนครับ”
“แล้วรูปที่หลุดและข่าวที่เสนออกมานี่คืออะไรคะ” โทรศัพท์เครื่องหรูที่เปิดหน้าข่าวของตัวเองวางลงตรงหน้าชายหนุ่ม
“ข่าวคุณนี่ครับเอามาให้ผมดูทำไม ผมไม่สนใจเรื่องข่าวดารา” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มโฟกัสไปที่หน้าจอเพียงครู่ก่อนจะเบนสายตาไปมองหน้าดาราสาวที่นั่งนิ่งตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้อง
“แต่ในรูปเป็นตอนที่ฉันมาใช้บริการที่คลินิกคุณและดูจากรูปที่ถ่ายมองยังไงก็ดูออกว่าถ่ายจากด้านในไม่ใช่ถ่ายจากด้านนอกเพราะฉะนั้นคนที่จะสามารถถ่ายรูปฉันได้ก็มีเฉพาะพนักงานของคุณ” สไมล์เริ่มโวยวายเสียงดังขึ้นอีกรอบ
“วันนั้นคนไข้มาใช้บริการที่คลินิกของผมค่อนข้างเยอะคุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือของพนักงานคลินิกผม” เวย์ยังถามกลับเสียงเรียบนิ่งไม่มีทีท่าจะตกใจกับหลักฐานที่ดาราสาวพยายามผลักให้เขาเป็นฝ่ายผิด
“นี่คุณกำลังจะบอกฉันว่าคุณจะไม่รับผิดชอบใช่ไหม คลินิกออกจะใหญ่โตแต่ไร้ความรับผิดชอบต่อคนไข้แบบนี้เหรอคะ”
“ผมยังไม่ได้บอกว่าจะไม่รับผิดชอบ ถ้าคนของผมทำผิดจริงผมยินดีจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ทั้งหมด แต่ตอนนี้ผมถามว่าคุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือคนของผม คุณก็ได้แต่เอาความคาดเดามาตอบผมว่า คิดว่าน่าจะใช่”
“งั้นคุณก็พิสูจน์สิว่าไม่ใช่ฝีมือคนของคุณ”
“ครับ ผมต้องพิสูจน์ให้คนของผมแน่ แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร คุณก็อย่าพึ่งปรักปรำหรือด่วนสรุปว่าใครเป็นคนผิด”
“งั้นฝากคุณหมอด้วยนะคะ อีกสามวันฉันจะกลับมาเอาคำตอบ เตรียมคำขอโทษไว้ดี ๆ ด้วยนะคะ”
“ครับ ไม่ต้องห่วงถ้าหากว่าทางผมผิดจริงผมยินดีที่จะขอโทษและรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน แล้วผมก็หวังว่าถ้าหากว่าทางผมและพนักงานของผมไม่ได้ผิดอย่างที่คุณกล่าวหา คุณจะมีคำขอโทษให้โดยที่ผมไม่ต้องร้องขอเช่นกัน” สายตาคมที่มองมายังสไมล์พร้อมคำพูดของหมอหนุ่มทำเอาสไมล์ออกจะหวั่นเล็กน้อย แต่ความมั่นใจในความคิดของตัวเองที่ว่าพนักงานของคลินิกเป็นคนปล่อยภาพของเธอมีมากกว่า ใบหน้างามเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทีเหมือนคนรั้นที่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม
“จะต้องไม่ใช่ฉันแน่นอนที่พูดคำว่าขอโทษ” น้ำเสียงและท่าทางที่แสดงความมั่นใจของสไมล์บอกกับคุณหมอหนุ่ม ก่อนจะเดินออกไปหาน้ำหวานที่นั่งรออยู่ด้านนอกแล้วพากันกลับ
หลังจากที่สไมล์เดินออกจากห้องไปพ้นขอบประตู เวย์ก็รีบเปิดเทปบันทึกกล้องวงจรปิดในวันที่เกิดเหตุทันที ใช้เวลานั่งดูอยู่นานนับสิบนาทีก็เจอกับตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ คือญาติของคนไข้ที่มาใช้บริการในวันนั้นได้แอบถ่ายรูปดาราสาวและน่าจะเอาไปโพสต์ในโซเชียลจนเป็นกระแสและเพจข่าวออนไลน์เจอก็เลยเอาไปเสนอข่าวต่อ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องตรวจดังขึ้นหลังจากที่สไมล์กลับออกไปแล้ว
“เชิญครับ”
“คุณหมอคะ เรื่องของคุณสไมล์..”
“ผมเชื่อว่าไม่ใช่ฝีมือของพวกคุณ เพราะผมมั่นใจในการคัดเลือกคนมาทำงานของผมว่าพวกคุณมีวุฒิภาวะและจรรยาบรรณมากพอที่จะมาทำงานด้านนี้ร่วมกับผม ผมจึงเลือกพวกคุณ ผมกำลังเปิดดูกล้องวงจรปิดในวันนั้นอยู่ว่าเป็นฝีมือใคร" ท่าทางที่ดูไม่สบายใจของพนักงานและกำลังจะพูดบางอย่าง ทำให้เวย์รู้ทันทีว่าเป็นเรื่องอะไรจึงพูดคั่นขึ้นมาก่อนเพื่อให้พนักงานคลายกังวล พร้อมกับที่สายตากำลังจ้องดูภาพบางอย่างบนหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจ
“ขอบคุณค่ะคุณหมอที่เชื่อใจพวกเรา” เสียงที่ดูโล่งใจมากกว่าตอนแรกที่เดินเข้ามาของพนักงานบอกกับเวย์ก่อนที่จะขอตัวออกไปทำงานตามเดิม ชายหนุ่มพยักหน้าให้กับลูกน้องแล้วหันมาจัดการกับสิ่งที่เห็นจากกล้องวงจรปิดที่กำลังเปิดดูอยู่ เวย์ไม่ได้บอกกับพนักงานของเขาว่าภาพวงจรปิดที่เขากำลังเปิดดูอยู่นั้น เป็นหลักฐานที่ยืนยันความบริสุทธิ์ให้กับทุกคนได้เป็นอย่างดีเพราะเขาต้องการที่จะเก็บไว้จัดการกับคนที่พึ่งมายัดเยียดความผิดที่ไม่ได้ก่อของเขาและพนักงานให้ได้รับรู้ก่อน
แต่ถ้าหากว่าจะรีบติดต่อคนที่มาแสดงตัวว่าเป็นเจ้าทุกข์กับเขาก่อนหน้านี้ให้มาดูหลักฐานที่เขามีในเวลานี้ก็ดูจะทำให้อีกฝ่ายคิดว่าทางเขาร้อนตัว เมื่อนึกถึงท่าทีมั่นใจในตัวเองของสไมล์แล้วคุณหมอหนุ่มก็นึกอยากจะให้อีกฝ่ายรอด้วยความรุ่มร้อนต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่หญิงสาวนัดมาเอาคำตอบจากเขาคงจะดีกว่า เวย์คิดว่ายังไงตอนนี้ทางเขาก็ไม่ได้ผิดแน่นอนจึงไม่เดือดร้อนอะไร ที่สำคัญทางดาราสาวก็ยังไม่ได้กระทำอะไรที่เป็นการโจมตีคลินิกของเขาให้เสียหาย มีแต่ฝ่ายนั้นที่เดือดร้อนกับชื่อเสียงของตนเองที่กำลังตกเป็นเป้าให้สังคมโซเชียลได้แชร์กันอย่างแพร่หลายไปทั่วในเวลานี้
เมื่อคิดว่ามีคำตอบและหลักฐานพร้อมสำหรับปัญหาที่เจอในวันนี้ให้กับดาราสาวแล้ว เวย์ก็จัดการบันทึกภาพนิ่งและวิดีโอเหตุการณ์ทั้งหมดลงโทรศัพท์และเก็บเข้ากระเป๋ากางเกง จากนั้นก็เก็บของบนโต๊ะและเดินออกทางประตูด้านหลังเพื่อไปเอารถที่จอดอยู่ลานจอดรถด้านหลัง
Special episode 3 สไมล์ลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นหลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อตอนบ่าย สายตามองสำรวจรอบ ๆ บริเวณห้องก็ต้องแปลกใจเพราะเฟอร์นิเจอร์และของแต่งห้องทั้งหมดนั้นยังใหม่และเหมือนยังไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน ก็พลานให้นึกถึงคำพูดของแฟนหนุ่มที่บอกเธอเมื่อเช้าว่าเขารีโนเวทคอนโดใหม่ ร่างบางก้าวเท้าลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปด้านในก็ต้องประหลาดใจเป็นครั้งที่สองเมื่อเหลือบไปเห็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่คาดว่าแฟนหนุ่มนั้นคงจะสั่งอันใหม่มาติดตั้งเช่นกัน “นี่เตรียมพร้อมทุกอย่างขนาดนี้เลยเหรอตาแก่เจ้าเล่ห์” “อ๊ะ! / เรียกใครตาแก่เจ้าเล่ห์” เวย์เดินเข้ามาสวมกอดร่างบางจากด้านหลังดึงสไมล์เข้าหาตัวและกอดไว้แน่น “อ่างอาบน้ำพี่ก็พึ่งเปลี่ยนใหม่นะ ลองสักหน่อยไหม” เสียงทุ้มแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เอ่ยถามข้างใบหู พร้อมเป่าไอร้อนรดต้นคอระหง “ของในห้องนี้พี่ก็เปลี่ยนใหม่ทั้งหมด ถ้าลองทุกอย่างหนูไม่ต้องตายคาอกพี่เลยเหรอคะ” เสียงหวานประชดกลับพร้อมกับเอี้ยวตัวหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม“พี่หมายถึง ล
Special episode 2“คุณน้ำหวานกลับอีกคันนะครับเดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่ง” เวย์หันมาบอกน้ำหวานเมื่อเดินออกมานอกเทอมินอลและมีรถของที่บ้านมาจอดรอสองคัน“ค่ะคุณหมอ ขอบคุณค่ะ เจ๊ฝากสไมล์ด้วยนะคะ” ผู้จัดการสาวรู้หน้าที่ของตัวเองดีจึงเดินไปขึ้นอีกคันที่มีคนขับรถเปิดประตูรออยู่และกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ก็ถูกยกขึ้นท้ายรถเรียบร้อยแล้ว“ครับ”สไมล์และเวย์ขึ้นรถอีกคันที่จอดรออยู่เช่นกัน เมื่อทั้งสองขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้วคนขับก็ทำหน้าที่พาทั้งสองไปยังจุดหมายปลายทางนั่นคือคอนโดหรูของชายหนุ่ม“ทำไมมาที่นี่ล่ะคะ ทำไมไม่ไปส่งฉันที่บ้าน” ดวงตากลมโตปรือตาขึ้นมองบริเวณรอบ ๆ ด้านนอกตัวรถหลังจากเผลอหลับไปหลังจากขึ้นรถได้ไม่นาน“ผัวเมียใครเขาแยกบ้านอยู่กัน ตื่นแล้วก็ขึ้นไปนอนต่อข้างบน..ขี้เซาจริง ๆ”“ใครเขาจะอยู่ที่นี่กับคุณกัน”“ผมรีโนเวทคอนโดใหม่เพื่อรอคุณมาอยู่ด้วยเลยนะ” คิ้วงามที่ขมวดน้อย ๆ บนใบหน้ากลับไม่บ่งบอกว่าตื่นเต้นยินดีสักนิด“ฉันคิดถึงบ้านค่ะไม่ได้กลับตั้งเป็นปี ฉันอยากกลับไปนอนบ้าน” ใบหน้าเล็กซุกเข้าที่อกแกร่ง น้ำเสียงออดอ้อนดังอู้อี้ในลำคอ“พรุ่งนี้ค่อยไปค้างที่โน่น กระเป๋าผมให้คนยกขึ้นไปข้างบนหม
Special episode 1ประเทศไทย“เชี่ย! ไอ้เวย์มันคลั่งรักจนเสียสติไปแล้วหรือวะ ขอแต่งงานกลางงานเทศกาลดนตรีใหญ่ระดับประเทศและคนดูจากทั่วทุกมุมโลก มันกล้าทำได้ไง” ภีร์ที่นั่งดูการไลฟ์สดอยู่ร้องอุทานขึ้น โทรศัพท์ในมือแทบร่วงหล่นพื้น“หึ! มันสติดีต่างหาก มึงจำไม่ได้เหรอครั้งก่อนที่มันขอสไมล์แต่งงานและโดนเธอปฏิเสธมา ครั้งนี้มันวางแผนมาอย่างดี” ภาคย์พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเอือมระอาในความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน“ยังไงวะ กูไม่เข้าใจ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันหันมองหน้าภาคย์เป็นคำถาม“มึงไม่น่าเกิดมาเป็นเพื่อนพวกกูเลยนะ”“เอ้าไอ้ห่านี่ อยู่ ๆ ก็มาด่ากู สรุปมันคืออะไรมึงช่วยพูดให้มันเข้าใจง่าย ๆ หน่อยได้ไหม”“ก็ครั้งนี้มันขอสไมล์แต่งงานต่อหน้าคนเป็นแสนมึงคิดว่าสไมล์จะกล้าปฏิเสธมันอีกไหม” ภาคย์ขยายความจนคนที่ทำหน้างงในตอนแรกพยักหน้างึก ๆ เข้าใจ“ก็จริงอย่างที่มึงพูด ไอ้เวย์แม่งฉลาด”“แต่มันทำยังไงวะเขาถึงยอมให้มันเสนอหน้าขึ้นไปบนเวทีแบบนั้นได้”“เพื่อนมันที่เป็นคนจีนเป็นถึงเจ้าของสื่อบันเทิงชื่อดัง เงินในธนาคารมันมีเป็นพันล้าน แค่จะจ่ายค่าเช่าสถานที่และนักดนตรีแค่นี้มึงคิดว่าเพื่อนมึงทำไม่ได้หรือไง แล้วอีกอย่า
ตอนที่ 36 แต่งงานสไมล์ในชุดกระโปรงยาวสีขาวที่เวย์สั่งตัดมาพิเศษสำหรับวันนี้โดยเฉพาะ เดินเคียงคู่มากับเวย์ที่วันนี้สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเปิดกระดุมเม็ดบนสามเม็ดโชว์แผงอกซุ้มประตูทางเข้าที่ประดับด้วยดอกไม้สีแดงสดนานาชนิด ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ โชยไปทั่วทั้งชายหาดเสียงไวโอลินที่บรรเลงโดยนักดนตรีมืออาชีพช่วยสร้างบรรยากาศเหมือนตกอยู่ในความฝัน“ว้าว..สวยจังเลยค่ะ”“เดินระวังหน่อย” มือหนาประคองอยู่ที่เอวคอดเดินนำมายังโต๊ะที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ที่ถูกเนรมิตขึ้นมา โดยมีบาร์เครื่องดื่มตั้งอยู่ข้าง ๆ“คุณสั่งเขาจัดพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอคะ”“อือ..ชอบหรือเปล่า”“ชอบค่ะ ชอบมาก มันสวยมากเลยเหมือนอยู่ในนิทานเลยค่ะ” สไมล์นึกถึงนิทานสมัยเด็กที่เธอชอบอ่าน เหมือนหมู่บ้านเล็กที่ตั้งอยู่กลางหุบเขาที่มีทุ่งดอกไม้โอบล้อมรอบตั้งอยู่บนเกาะที่ไม่มีใครเคยเห็น“สไมล์มาแล้วเหรอลูก มานั่งนี่มาเจ๊เตรียมอาหารมาให้หนูแล้ว” น้ำหวานร้องเรียกเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาเป็นคู่สุดท้ายโดยคนอื่นมาถึงก่อนหน้านี้แล้วเมนูอาหารนานาชนิดทั้งไทยและฝรั่งถูกรังสรรค์จากเชฟมากฝีมือวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะให้เลือกทานได้ตามใจชอบ“อาห
ตอนที่ 35 แค่ทีมงานเมื่อเช้าวันใหม่มาเยือนหลังจากที่ค่ำคืนแห่งการสื่อภาษารักผ่านพ้นไป สไมล์ที่รู้สึกตัวตื่นก่อนเวย์กำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวเพื่อไปถ่ายทำซีรีส์“จะรีบไปไหนขอนอนต่ออีกนิดนะ” ร่างบางถูกรั้งด้วยมือหนาของคนที่กอดเธอมาทั้งคืน คนที่ปกติตื่นเช้าตลอดมาวันนี้เริ่มงอแงไม่อยากตื่นเพราะร่างนุ่มนิ่มที่ได้กกกอดทั้งคืนทำเอาไม่อยากลุกไปไหน“ฉันมีถ่ายซีรีส์ช่วงสิบเอ็ดโมงค่ะ ถ้าไม่รีบตื่นเดี๋ยวไม่ทันรถที่ทางกองส่งมารับ” สไมล์บอกคุณหมอหนุ่มยิ้ม ๆ มือบางยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าของคนที่ยังหลับตาเหมือนกับพึงพอใจในใบหน้าคมนั้นยิ่งนัก“ถ้าลูบส่วนอื่นเหมือนที่กำลังลูบหน้าผมอยู่ตอนนี้ วันนี้กองถ่ายซีรีส์ของคุณคงได้ยกกองแน่ ๆ” น้ำเสียงงัวเงียบอกหญิงสาวทั้งที่ยังหลับตา สไมล์รีบชักมือกลับทันทีพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงเพราะความเขินอายเมื่อรู้ว่าเวย์หมายถึงอะไร เวย์ลืมตามามองเจ้าของเรือนร่างอรชรที่เขาได้เห็นทุกซอกทุกมุมมาแล้วในค่ำคืนที่ผ่านมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“เดี๋ยวผมไปส่ง” เวย์บอกสไมล์เพราะระหว่างที่อยู่ที่นี่ชายหนุ่มไม่มีแผนที่จะไปไหนอยู่แล้วนอกจากอยู่กับคนรัก“คุณขับรถที่จีนได้ด้วยหรือคะ..แล
ตอนที่ 34 ลงโทษใบหน้าคมละจากอกอวบฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนและหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน สัมผัสอ่อนโยนสลับกับเร่าร้อนสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายส่วนบน ค่อย ๆ เลื่อนต่ำมาถึงต้นขาเรียวจังหวะร่างสูงย่อตัวลงอุ้มคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ที่ทำจากหินแกรนิตราคาแพงในท่านั่งที่มีเวย์ยืนแทรกตรงกลางระหว่างขาข้อเท้าเล็กสองข้างถูกยกขึ้นชันกับขอบโต๊ะท่าดังกล่าวส่งผลให้กลีบดอกไม้เบ่งบานอวดยอดเกสรและร่องน้ำหวาน เวย์ส่งลิ้นร้อนเข้าโลมเลียโดยช้อนสายตาจับจ้องคนตัวเล็กสื่อความกระหายผ่านแววตาอย่างเก็บไม่มิด“อื้อ” สัมผัสเร่าร้อนที่ห่างหายไปเกือบสองอาทิตย์เมื่อได้สัมผัสอีกครั้งถึงกลับควบคุมไม่อยู่เปลือกตาสวยเคลื่อนลงปิดแพขนตางอนกะพริบเป็นระยะฟังเสียงคละเคล้าน้ำลายเปียกกลีบอ่อนไหว ลิ้นนุ่มอุ่นดุดันเข้าออกหยอกล้อโพรงน้ำหวานปลายลิ้นเกร็งเสียดเข้ามาจนลึกกระดกปลายลิ้นรัว ๆ สร้างความเสียวซ่านจนแทบขาดใจ“อือ..อ่าส์..อือหนูเสียว” น้ำหวานถูกกระตุ้นออกมาละลอกแล้วระลอกเล่า เปรอะเปื้อนริมฝีปากหนาและปลายคางเวย์ปาดลิ้นกลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ ความเย็นจากโต๊ะหินอ่อนถูกกลบด้วยไฟสวาทที่แทบแผดเผาห้องครัวให้ม