ตอนที่ 108 วางยาพิษ [1]

เฉิงอี้เมื่อเห็นเหตุการณ์โกลาหลก็เร่งมุ่งตรงมายังหมิงอี้กับพวกยืนอยู่ด้วยความเป็นห่วงในใจสังหรณ์ใจถึงเหตุการณ์ผิดปกติบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับสหายตน

“ไท่จื่อ เรียบร้อยดีขอรับ”

“อืม”

เย่หลางที่กลับมาจากการทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายเสร็จก็รีบตรงมารายงานเฉิงอี้ทันทีและพอดีกันกับเหตุการณ์โกลาหลที่กำลังเกิดขึ้น ทั้งสองจึงเร่งสาวเท้ายาว ๆ ไปหาสหายประหลาดด้วยนึกเป็นห่วง

“ไท่จื่อ รอหม่อมฉันด้วยเพคะ”

“นี่เจ้า ให้ข้าไปก่อนสิ / เจ้านั่นแหละ”

ทั้งกวงซีซีและกู้เหมยลี่ต่างยื้อแย่งกันเพื่อเร่งเดินให้ทันเฉิงอี้

“หมิงอี้ เกิดอันใดขึ้นกัน”

เฉิงอี้เอ่ยถามเมื่อมองไปเห็นร่างของสตรีที่ติดตามมากับอาของตนนอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้น ซ้ำทั้งที่ปากยังมีคราบเลือดติดอยู่

“ข้าก็ไม่รู้ แต่นางหาว่าผักของข้ามีพิษ”

“มีพิษรึ!”

เฉิงอี้มองใบหน้านวลที่บัดนี้ซีดเผือดและมีเหงื่อผุดขึ้นให้เห็นก่อนจะอุทานขึ้นอย่างแปลกใจ

“ใช่! แต่จะเป็นไปได้เยี่ยงไร ข้าทำลายผักเหล่านั้นทิ้งแล้วเจ้าก็เห็น ผักที่ส่งมาให้ตระกูลกวงคือส่วนที่ข้ามั่นใจว่าปกติดี”

หมิงอี้เริ่มที่จะคิดหนัก มือเท้าเริ่มเย็นเฉียบ ยังดีที่เฟิน เฟิน คอยลูบแขนไปมาอย่างปลอบประโล