ตอนที่ 121 ศัตรูตัวฉกาจ [1]

บรรยากาศยามเช้าตรู่มีหมอกจาง ๆ ให้ได้เห็น หมิงอี้กางแขนจนสุดพร้อมสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าเสียเต็มปอด เมื่อสูดจนหนำใจก็ค่อย ๆ ลืมตาพร้อมทั้งกวาดมองไปยังพื้นที่รอบ ๆ โรงเรือนแปลงผักของตนช้า ๆ ด้วยความปลื้มในใจที่สามารถนำพาหมู่บ้านที่ยากจนไม่มีแม้กระทั่งผู้คนมาสนใจ หมู่บ้านคนอพยพที่เป็นแรงงานชนชั้นทาส แรงงานที่ถูกคนในเมืองใหญ่ของแคว้นกดขี่ดูถูกอีกทั้งไม่คบค้าด้วย มาบัดนี้เริ่มมีชีวิตชีวา บ้านแต่ละหลังถูกขยายขนาดใหญ่ขึ้นอีกทั้งยังเขียวชอุ่มไปด้วยพืชผักที่ปลูกตามตน ผู้คนเริ่มมีเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ดีขึ้น แม้ไม่ได้เลิศหรูเสียทีเดียวแต่ก็นับว่าดีกว่าแต่ก่อนอยู่มาก อีกทั้งผู้คนจากฝั่งตลาดก็กล้าเดินข้ามมาคบค้ากับพวกตนมากขึ้นอีกด้วย

“อืม เรานี่ก็เก่งไม่เบานะนี่ ต่อไปก็...หึ ๆ เงินทั้งนั้น ๆ ออเดอร์มากมายขนาดนี้ไม่ปล่อยหลุดมือไปเสียหรอก หมิงอี้สู้เว้ย!” หมิงอี้กำมือขึ้นเพื่อเรียกกำลังใจให้กับตน หมู่บ้านก็ต้องการพัฒนาและแน่นอนว่าเงินเองนางก็อยากได้ ด้วยในใจนั้นมักยึดคำที่ว่ามีเงินทุกอย่างคือจบ! และดูเหมือนว่าจะเป็นเฉกเช่นนั้นเสียด้วยสิ

“อู๋ไป๋ นี่กี่โมงแล้วหากพวกเจ้าพร้อมก็เรียกรวมคนงานได้เลย วันนี้