ตอนที่ 91 พิษพันราตรี [2]

[ลานกลางร้าน]

เสียงบรรเลงดนตรีจากเครื่องสายอู่เจิง 21 สาย บรรเลงขึ้นอย่างอ่อนหวาน ทำนองรัญจวน ผ่านไปครู่เดียวก็มีไอสีขาวพวยพุ่งขึ้นที่ลานกลางร้าน จากนั้นค่อย ๆ สลายพลันปรากฏร่างสาวงามทรวดทรงอ้อนแอ้นสวมอาภรณ์สีม่วง ยกแขนเสลากรีดมือวาดไปมาอย่างอ่อนช้อย ขาเรียวสองข้างยืนไขว้กัน ชูมือกรีดขึ้นเหนือศรีษะ แล้วโยกตัวยืนบนปลายเท้า ก้าวตีขาไปมา ชายชุดสวยโบกพริ้วตามจังหวะการเต้นของเจ้าของเรือนร่างงดงาม

“โอ้ว หมิงอี้ นั่นนางจริงรึ”

จางหยางถึงกับเพ้อออกมาเมื่อได้เห็นท่วงท่าร่ายรำที่แปลกประหลาดหากแต่งดงาม ยั่วยวนราวผีเสื้อบินในความคิดของตน

“แค่ก ๆ ”

เฉิงอี้ไม่ต่างกัน เมื่อครู่กำลังจิบชาเพลิน ๆ แต่เมื่อไอหมอกสีขาวสลายไปปรากฎเป็นร่างสาวงามอ้อนแอ้น อาภรณ์เปิดไหล่จนขาวเนียนนั่น ไหนจะท่วงท่าเย้ายวนนั่นอีก ถึงกับสำลักชาออกมาหน้าดำหน้าแดง

“แค่ก ๆ นั่นนางจริงรึ ไม่น่าเชื่อว่าสตรีมอมแมมเช่นนางขัดสีฉวีวรรณหน่อย จะแทบงามล่มเมืองอยู่หลายส่วน”

“พระองค์ว่าเช่นไรนะขอรับ กระหม่อมฟังมิถนัด”

“ช่างเถอะ”

เฉินอ๋องถึงกับยกยิ้มกับสาวงามที่ตนทุ่มเงินประมูลมายามเห็นนางเตะขาร่ายรำ ส่วนหนึ่งเพราะนางงดงามถูกใจ แต่เหตุผลอันดับ