เข้าสู่ระบบแชร์
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-03 13:07:06ตอนที่ 1
เพื่อนไม่กินเพื่อน... ซะที่ไหน
การมีใครสักคนอยู่เคียงข้างในทุกช่วงเวลาของชีวิต สำหรับคนอื่นน่าจะเป็นเรื่องดี แต่สำหรับ ‘กมลฉัตร’ แล้ว การมี ‘แสนกล้า’ อยู่เคียงข้างในทุกช่วงเวลาของชีวิต มันทำให้เธอปวดประสาทไม่เว้นแต่ละวัน ถ้าไม่นับรวมสี่ปีแรกก่อนเข้าอนุบาลที่เธอยังไม่รู้จักเขาแล้วละก็ รวมระยะเวลาที่เธอรู้จักกับเขาจนมาถึงตอนนี้ก็ยี่สิบปีแล้ว
ใคร ๆ ต่างพากันพูดว่า เธอกับเขาเป็นเนื้อคู่กัน ยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอก แต่เธอว่า… ยังไงก็ต้องหนีให้พ้น
เธอไม่มีวันเอาไอ้แสนทำผัวหรอก รู้เช่นเห็นชาติกันขนาดนี้ จะให้ปี้กันได้ยังไง แค่คิดก็ขนลุกแล้ว
ตั้งแต่เข้าเรียนอนุบาลหนึ่งจนถึงมัธยมปลาย เธอกับเขาเรียนห้องเดียวกันมาตลอด กระทั่งเข้ามหาวิทยาลัยก็ยังเรียนคณะเดียวกัน สาขาวิชาเอกเดียวกัน เธอเบื่อหน้ามันใจจะขาด อยากจะตัดมันออกจากความเป็นเพื่อนสามล้านแปดแสนหกหมื่นห้าพันสองร้อยเก้าสิบเก้าครั้ง แต่ก็ตัดไม่ขาดสักที เพราะไอ้บ้านี่เห็นเธอเป็นสถานสงเคราะห์ที่มันพึ่งพิงได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
อย่างคืนนี้ก็เช่นกัน…
เลิกงานมาเหนื่อย ๆ แทนที่จะได้กลับคอนโดฯ ไปนอนหลับพักผ่อน เธอกลับถูกมันลากมาผับด้วย ต้องมานั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนมัน เพราะมันอกหักครั้งที่สี่แสนสองหมื่นหกพันห้าร้อยเจ็ดสิบแปดเห็นจะได้
ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน แต่เธอก็อยากจะทิ้งตัวลงบนเตียง มากกว่านั่งฟังมันพร่ำเพ้อถึงน้องใยไหม… พนักงานใหม่ที่เพิ่งคบกับมันแค่สองเดือน แล้วเขาก็สลัดมันทิ้งไปคบกับคนอื่น
มันไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจ มันเป็นเรื่องปกติที่เธอเห็นจนชาชินแล้ว ไอ้แสนมีแฟนมากี่คนแล้ว อกหักมากี่ครั้งแล้ว เธอจำไม่ได้หรอก เพราะในปีหนึ่ง ๆ มันเปลี่ยนแฟนบ่อยกว่าเปลี่ยนแปรงสีฟันเสียอีก
“ฉัตร… ฉันผิดอะไร ทำไมน้องไหมถึงทิ้งฉันไปคบกับไอ้นั่น”
ถามเพื่อนแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม พอหมดก็วางแก้วกระแทกลงบนโต๊ะ แล้วจ้องหน้าเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม ระหว่างเขากับกมลฉัตรมีเพียงโต๊ะกลมตัวเล็กกั้นไว้ บนโต๊ะมีแก้วเหล้าสองแก้ว… ของเขากับของเธอคนละแก้ว มีขวดเหล้า ถังน้ำแข็ง และโซดาหลายขวด
กมลฉัตรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบนิดหน่อยแล้ววางลง จ้องหน้าเพื่อนด้วยสายตาสมเพชแกมระอาใจ
“ฉัตร… เธอตอบฉันมาสิ ตอบฉันมาว่าน้องใยไหมทิ้งฉันไปเพราะอะไร”
กมลฉัตรเหลือบตามองบน ก่อนจะตอบไปส่ง ๆ
“เพราะแกจู๋เล็ก”
คำตอบของกมลฉัตรทำเอาคนเมาแทบสร่าง แสนกล้ายื่นหน้าข้ามโต๊ะไปใกล้กมลฉัตร จ้องหน้าเธอเขม็ง ก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ของฉันไม่เล็กนะโว้ย!”
กมลฉัตรถอนหายใจ เบี่ยงหน้าหนีใบหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้ พลางยื่นฝ่ามือไปตะปบกลางใบหน้าหล่อเหลา ออกแรงดันให้มันเอาหน้าออกไปห่าง ๆ เธอ
แสนกล้าสะบัดหน้าหนีมือนุ่ม เขายอมนั่งดี ๆ เหมือนเดิม แต่ก็ยังจ้องหน้าเพื่อนไม่ยอมละสายตาไปไหน
กมลฉัตรเห็นเขาจ้องตาเขม็ง เธอจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า
“เออ… ใหญ่ก็ใหญ่”
“ดีมาก… เรื่องแบบนี้ อย่าเอามาล้อเล่น เพราะของฉันใหญ่จริง”
กมลฉัตรเบ้ปาก ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เธอไม่อยากมีปัญหากับคนเมา จึงเลือกที่จะนั่งเงียบ ๆ ฟังไอ้คนอกหักพร่ำบ่นคลอเคล้าเสียงดนตรี
นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่บริษัทเดียวกัน มันไม่มีทางลากเธอมาผับได้หรอก ขนาดเธอไม่รับสาย ไม่อ่านข้อความ แถมวันนี้เธอยังอยู่ทำโอทีด้วย เลิกงานตอนสองทุ่ม มันยังมีหน้ามาดักรอเธอที่หน้าลิฟต์ พอลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่าง แล้วประตูลิฟต์เปิดออกมันก็จับข้อมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แล้วพาขึ้นแท็กซี่มาที่ผับทันที เพื่อน ๆ ที่บริษัทรู้ว่าเธอกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน พื้นเพมาจากอำเภอเล็ก ๆ ในจังหวัดกาฬสินธุ์เหมือนกัน พวกเขาก็เลยเอาแต่พากันขำ มองมันลากเธอออกไปขึ้นแท็กซี่ที่หน้าตึกโดยไม่คิดจะช่วยเหลืออะไรเธอเลย
กมลฉัตรกับแสนกล้าจบวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ ทั้งสองเป็นพนักงานไอทีอยู่บริษัทเดียวกัน เข้าทำงานพร้อมกัน แต่ทำงานคนละชั้น ดูแลระบบไอทีคนละแผนก
หลังจากเหล้าขวดแรกหมด แสนกล้าก็สั่งขวดที่สอง กมลฉัตรไม่ห้าม เพราะรู้ว่าถึงห้ามไปก็ไร้ประโยชน์ ปล่อยให้มันเมาจนหลับไป แล้วเธอค่อยหิ้วมันกลับไปส่งที่คอนโดฯ ดีกว่า
กมลฉัตรนั่งจิบเหล้าแก้วที่สองไปเรื่อย ๆ เธอกวาดสายตามองไปรอบตัว เธอกับแสนกล้ามาที่นี่ค่อนข้างบ่อย มาทุกครั้งที่ไอ้แสนมันอกหัก
มันเมา เธอนั่งเฝ้า พอมันเมาหลับ เธอก็หิ้วมันกลับไปส่งที่คอนโดฯ ของมัน แล้วเธอก็อาศัยนอนที่โซฟา พอเช้ามาเธอก็หนีกลับคอนโดฯ ตัวเองก่อนที่มันจะตื่น และคืนนี้ก็คงต้องเป็นแบบเดิมอีกนั่นแหละ
ขณะที่กมลฉัตรกำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ โทรศัพท์มือถือของเธอก็สั่นเตือนว่ามีสายโทร. เข้า หญิงสาวล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เมื่อเห็นว่าแม่โทร. มา เธอจึงหันไปบอกแสนกล้า
“แสน… ฉันขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ เดี๋ยวมา”
แสนกล้าชูแก้วเหล้าขึ้นเหนือหัว พร้อมกับพยักหน้ารับ
บทล่าสุด
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 7
“ยายใช้อะไรหมักเนื้อเหรอ ทำไมมันเหม็นจัง”“ยายก็ใช้สูตรเดิมนั่นแหละหมักเนื้อ ใช้สูตรนี้มาตั้งแต่เอ็งยังไม่ทันเกิดโน่น เมื่อก่อนเอ็งก็ชอบนี่นา”“ถ้างั้นคงเพราะฉัตรนอนดึกเองแหละ เมื่อคืนดูซีรีส์เกาหลีดึกไปหน่อยจ้ะ”“เอ็งนี่มันน่าตีจริง ๆ งั้นก็หาอะไรกินรองท้องสักหน่อย แล้วก็ไปพักผ่อน”“จ้า… ยาย”กมลฉัตรยิ้มแหย สีหน้าและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงของยายทำให้เธอรู้สึกผิด ก็มีกันอยู่แค่สองคน หากใครสักคนเป็นอะไรไปอีก อีกคนก็ไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไร แม้รู้ว่าไม่มีใครหนีความตายได้ แต่เธอก็อยากขอเวลาให้เธอกับยายได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนาน ๆพอกลับเข้ามาในครัวแล้วได้กลิ่นเนื้อย่างอีกครั้ง กมลฉัตรก็แทบอ้วกพุ่ง หญิงสาวกลั้นหายใจ จกข้าวในกระติ๊บมาปั้น แล้วหยิบเกลือในกระปุกมาโรยใส่ปั้นข้าวเหนียว ก่อนจะวิ่งออกจากห้องครัวกลับเข้าห้องนอนของตัวเองหลังจากกินข้าวเหนียวที่ปั้นติดมือเข้ามาในห้องหมดแล้ว กมลฉัตรก็ถอดผ้าซิ่นออกเปลี่ยนมานุ่งกางเกงขาสั้น หญิงสาวเดินไปหยิบไอแพดที่วางอยู่บนเตียง แล้วมองหาสายชาร์จแบต เธอกวาดสายตามองไปทั่วห้องก็ไม่เห็น จึงวางไอแ
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 6
ตอนที่ 3โชคชะตาเล่นตลกทำไมเราไม่ตลกด้วยหรอกนะ2 เดือนผ่านไป“ฉัตรเอ๊ย!”“จ๋า… ยาย”“ยายนึ่งข้าวสุกแล้ว เอาไปรอใส่บาตรได้แล้ว”“จ้า” กมลฉัตรขานรับออกมาจากในห้องนอนของเธอหญิงสาวสำรวจตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาตรงหน้า เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วเธอจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วออกจากห้อง เดินไปหายายที่ครัวซึ่งต่อเติมออกมาจากตัวบ้านปูนชั้นเดียวห้องครัวกว้างขวาง มีทั้งเตาแก๊สและเตาถ่าน ผนังห้องครัวด้านที่ไม่ติดกับตัวบ้านก่อด้วยปูนสูงประมาณหนึ่งเมตร แล้วต่อด้วยไม้ระแนงจนถึงเพดาน ห้องครัวจึงปลอดโปร่งโล่งตา และมีประตูสำหรับเปิดออกไปหลังบ้านด้วย ที่หลังบ้านมีแปลงผักสวนครัวหลายแปลง ห่างออกไปเป็นทุ่งนาของยาย มีเนื้อที่ราวยี่สิบไร่“กระติ๊บข้าววางอยู่บนโต๊ะนั่นแหละ รีบออกไปรอที่หน้าบ้าน ชักช้าเดี๋ยวก็ไม่ทันพระหรอก”“จ้า…” กมลฉัตรลากเสียงยาวพอแม่ใหญ่นวล… ยายของเธอหันมามองด้วยสายตาดุ หญิงสาวก็ยิ้มกว้าง คว้าเอากระติ๊บข้าวมากอดไว้ แล้วรีบเผ่นออกจากห้องครัวก่อนที่ยายจะเทศนายาวกว่านี้กมลฉัตรสวมเสื้อยืดสีขาวกับผ้าซิ่นไหมสีชมพูลายสวย ผ้าซิ่นที่เธอนุ่งยายของเธอเป็นคนทอเองกับมือ ยายทำ
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 5
แสนกล้าเข้าพบหัวหน้างานเพื่อขอลากิจ โดยขอลาไปร่วมงานศพของแม่ของกมลฉัตร แต่หัวหน้างานไม่อนุมัติ เพราะวันนี้พนักงานในแผนกเกิดอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้มพร้อมกันสองคน อีกอย่างเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนตาย ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกัน เป็นแค่คนรู้จัก หัวหน้างานจึงไม่ให้ลาแสนกล้าโทร. หาพ่ออีกครั้ง คราวนี้กำนันไสวไม่รับสาย เขาจึงโทร. หาแม่ พอแม่ก้านรับสาย เขาบอกท่านว่าขอคุยกับฉัตรกมล แต่แม่บอกว่าหญิงสาวยุ่งมาก ไม่สะดวกรับสาย ให้เขาโทร. หาเธออีกทีตอนค่ำ ๆ บอกแล้วท่านก็วางสาย เขาโทร. กลับไปอีกตั้งหลายสายท่านก็ไม่รับแสนกล้าอยากจะบ้า เขาติดต่อเธอไม่ได้ แถมตอนนี้เธอยังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่เขากลับไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ทั้งที่เธอกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำได้แค่ฝากความห่วงใยผ่านสายลมไปให้เธอแสนกล้าไม่ได้กลับไปช่วยงานศพของแม่ของกมลฉัตร ไม่ได้พูดคุยแสดงความเสียใจกับเธอ เขามัวแต่ทำงานที่กองสุมหัวตลอดทั้งสัปดาห์ มีโอทีทุกวัน แถมเขายังต้องหอบงานกลับไปทำที่ห้องด้วย แต่ละคืนที่ผ่านมาเขาหลับคางานทุกคืน เขาไม่มีเวลาว่างเลย เวลาจะพักผ่อนยังแทบไม่มีแล้วไอ้พนักงานที่เกิดอุบัติเหตุทั้งสองคนก็ต้องนอนโรงพ
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 4
เมื่อขึ้นมานั่งบนรถแท็กซี่ และบอกจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว กมลฉัตรก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอนั่งนิ่งอยู่สักพักจึงล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าถือออกมา วันหยุดสองวันนี้ เธอยังไม่พร้อมจะพูดคุยกับแสนกล้า ดังนั้นหญิงสาวจึงบล็อกเบอร์โทร. บล็อกแชต บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ หวังว่าก่อนถึงวันจันทร์ เธอจะคิดออกว่าควรจะพูดกับเขาอย่างไรดี กมลฉัตรกำโทรศัพท์ไว้ในสองมือ นึกถึงเมื่อคืนแล้วสองแก้มก็ร้อนผ่าว เธอหลงระเริงไปกับเขา แถมยังขึ้นเองด้วย ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอแท้ ๆ กมลฉัตรถอนหายใจอีกครั้ง พอดีกับเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เธอหลุบตามองหน้าจอ พอเห็นว่ายายโทร. มา เธอจึงรีบสไลด์นิ้วบนหน้าจอเพื่อรับสาย “ยายจ๋า... คิดถึงฉัตรเหรอ” “ฉัตร...” ยายเรียกมาตามสาย แล้วก็เงียบไป “ยายเป็นอะไรหรือเปล่า” “ยายไม่เป็นอะไร ฉัตรเอ๊ย! กลับบ้านเรานะลูก กลับมาหายาย ฮึก” “ยายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” “ฉัตร... ตั้งสติดี ๆ นะลูก พ่อกับแม่ของฉัตรเสียแล้ว กลับมาหายายนะลูก กลับบ้านเรา กลับมาเร็ว ๆ กลับมาหายาย” พอยายพูดจบ กมลฉัตรก็ได้ยินเสียงผู้คนรอบข้างพากันร้องเรียกยาย แล้วสายก็ตัดไป ยายล้อเล่นเหรอ? หรือตอนนี้เธอ
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 3
ปากของเขาอุ่นร้อน ลิ้นที่พลิกพลิ้วอยู่ในปากของเธอกระตุ้นอารมณ์บางอย่างในกายสาว ยิ่งจูบก็ยิ่งดื่มด่ำ หลงมัวเมา ลืมเลือนไปแล้วว่าสถานะระหว่างเธอกับเขาแค่เพื่อน เมื่อแสนกล้ากระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเธอจนกระดุมขาด ทั้งแถว เขาถอนจูบ แล้วก้มลงไปชิมรสชาติความหวานละมุนของผิวเนื้อสาว กมลฉัตรก็เอาคืนเขาด้วยการกระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเขาจนกระดุมขาดทั้งแถว และสัมผัสแตะต้องเขาไปทั่ว แสนกล้าครางในลำคออย่างพอใจ เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นบนสองชิ้นออกจากร่างสาว ใช้ปากและลิ้นปลุกปั่นและเล้าโลมให้กมลฉัตรหลงเพริดไปกับความเสียวซ่าน ความยับยั้งชั่งใจของสองหนุ่มสาวถูกแอลกอฮอล์กดทับไว้ พวกเขาปล่อยให้สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นดำเนินไปเรื่อย ๆ กระทั่งสองกายเปลือยเปล่า ไฟสวาทลุกโชนไม่อาจมอดดับโดยง่าย คนที่รู้สึกมากกว่าคือกมลฉัตร และเมื่อแสนกล้ายังมัวแต่เล้าโลม หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายขึ้นนั่งคร่อมเขา แล้วขย่มลงเต็มแรงโดยหลงลืมไปว่านี่คือครั้งแรกของเธอ “อื้อ... เจ็บ” คนเจ็บนั่งนิ่ง เกาะบ่ากว้างสองข้างไว้แน่น แถมยังจิกเล็บขีดข่วนผิวแน่นตึงจนเลือดไหลซิบด้วย “ฉันก็เจ็บ เธอแน่นมากเลยฉัตร ครั้งแรกใช่ไหม” “อือ...” “เดี๋ยวมันจะด
หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 2
กว่ากมลฉัตรจะเบียดผู้คนออกมาจากผับได้ แม่ของเธอก็วางสายไปก่อนแล้ว พอเดินออกมาหน้าผับ หญิงสาวจึงโทร. หาท่าน พอแม่กดรับสาย กมลฉัตรยังไม่ทันพูดอะไร แม่ก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงสั่น ๆ “ฉัตร… พ่อไปนอนกับอีนั่นอีกแล้ว มันยังแอบไปเอากัน พ่อไม่รักแม่แล้ว แม่จะเลิกกับพ่อ คราวนี้เลิกจริง ๆ แม่จะเก็บของแล้วกลับไปอยู่กับยาย” บ้านพ่อกับบ้านยายอยู่หมู่บ้านติดกัน ระยะทางห่างกันไม่ถึงสามกิโลเมตร “ไว้พรุ่งนี้ค่อยเก็บของนะแม่ คืนนี้ดึกแล้ว อย่าไปกวนยายเลย” “ฉัตรเข้าข้างพ่อเหรอ” กมลฉัตรถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย มันเป็นเรื่องซ้ำซากที่เกิดขึ้นประจำ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น เธอบอกแม่แล้วว่าจะเลิกก็เลิก ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ เธอโตพอที่จะเข้าใจเหตุผลของแม่แล้ว แต่แม่ก็ไม่เลิกกับพ่อสักที ยังอยู่บ้านพ่อ ทั้งที่เธอน่ะ… ย้ายไปอยู่กับยายตั้งแต่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ครั้งแรกแล้ว พ่อทำให้เธอหมดศรัทธาในตัวท่าน ยังดีนะที่พ่อกับแม่มีเธอแค่คนเดียว เธอเลยไม่มีพี่น้องที่ต้องมาร่วมทนเห็นความสัมพันธ์ที่เป็นพิษแบบนี้ พ่อของกมลฉัตรเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยม ประจำอยู่อีกจังหวัด นาน ๆ จะกลับมาบ้านสักครั้ง แม
บางทีคุณอาจจะชอบ
รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี
ในน้ำมีปลา42.8K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์56.0K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก44.3K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา356.3K viewsเมื่อผมกลายเป็นเด็กท่านประธาน
PR Star Ploy172 viewsยั่วรักคุณบอส
อักษรปรุงรัก8.6K viewsMy Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก
ไรท์ มุนิน984 viewsนางบำเรอ [5P]
นิภาภัทร8.3K views
