“โอ๊ะ บังเอิญจัง เจอคนรู้จัก”
ฉลามเข้าไปในร้านก็สอดสายตามองหาหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้า พอเห็นเธอนั่งอยู่ตรงมุมด้านข้างติดกับผนัง เลยถือวิสาสะเข้าไปนั่งเก้าอี้ว่างอีกตัว เอ่ยทักทายด้วยใบหน้าระรื่น
ที่แห่งนี้คือคาเฟน้ำหอม ทั่วทั้งร้านถูกประดับตกแต่งด้วยตุ๊กตาหมีขนาดเล็กใหญ่คละกันไป มีแจกันดอกไม้แห้งวางอยู่ทุกโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ น้ำค้างชอบมาสั่งน้ำผลไม้และขนมเค้ก รวมทั้งอาหารก็ทำออกมาได้รสชาติดีไม่แพ้กับภัตตาคารใหญ่ เธอจึงมาฝากท้องที่ร้านนี้บ่อยครั้ง
และที่เธอชอบมากก็คือสไตล์การทำน้ำหอมจากดอกไม้แห้ง ที่มีกลิ่นเฉพาะและสูตรที่ปรับแต่งของร้านนี้ก็ส่งกลิ่นหอมได้ยาวนาน เธอมักจะซื้อติดมือไปวางไว้ที่คอนโด ทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น ได้กลิ่นแล้วก็รู้สึกสบายใจและผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
ทว่าความสุนทรีที่มีก่อนหน้าก็ได้มลายหายไป คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม พร้อมกับใบหน้าแสดงออกถึงความไม่ชอบใจจ้องไปยังคนหน้าด้านที่หย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ข้างเธอ
“บังเอิญหรือตั้งใจกันแน่”
“งั้นตั้งใจก็ได้ พี่ขอนั่งด้วยนะ”
“มีมารยาทด้วยเหรอ ก่อนนั่งไม่เห็นจะถาม”
หญิงสาวโต้กลับน้ำเสียงเรียบ ริมฝีปากสวยยกยิ้มยียวนเหมือนที่เขาชอบทำ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉลามถือสากับคำพูดของเธอเลยสักนิด
“ขี้เกียจนั่งคนเดียว มันเหงา”
“เหงาก็โทรตามผู้หญิงของพี่มาสิ จะมารบกวนเวลาอันสงบสุขของฉันทำไม”
“ถ้ามีก็มาด้วยแล้วสิครับ น้องน้ำค้าง”
“มีคนเคยบอกไหมว่าพี่เป็นคนน่ารำคาญและกวนประสาทมาก”
“มี” เขาเอ่ยตอบทันที ก่อนจะเอ่ยต่อ
“มีแค่น้องสาวที่กวนประสาทยิ่งกว่าของพี่แค่คนเดียว คนอื่นไม่กล้าหรอก เดี๋ยวแม่งโดนต่อยปาก”
“ชิ คิดว่าตัวเองน่ากลัวนักหรือไง”
น้ำค้างเบือนหน้าหนีคนขี้โม้ พลางจิปากบ่นพึมพำ ก่อนหน้านี้เขาเคยโดนเธอกระโดดถีบจนล้มมาแล้ว ไม่เห็นจะมีความน่ากลัวตรงไหนเลย
“อยากลองไหมล่ะ ถ้าเป็นผู้ชายพี่จะต่อยปาก แต่ถ้าเป็นผู้หญิงพี่จะจับจูบ”
ช่วงนี้น้ำค้างมักจะอ่อนไหวกับคำว่าจูบ พอได้ยินคำนี้ทีไรใบหน้าสวยก็เห่อร้อนจนพวงแก้มแดงก่ำลามไปจนถึงใบหู และดีที่พนักงานของร้านเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน เธอจึงลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างโล่งใจ
“น้ำแตงโมสตอร์วเบอร์รีปั่นกับเค้กนมสดโอริโอ้สูตรน้ำตาลน้อยของน้องน้ำค้างมาแล้วค่ะ”
“ขอบคุณค่ะพี่มะนาว”
มะนาวคือพนักงานประจำของร้าน มีอัธยาศัยดี พูดคุยเก่ง และน้ำค้างก็มาร้านนี้บ่อยจึงทำให้ทั้งสองคนทักทายกันได้อย่างคนสนิท
“แล้วแฟนน้องน้ำค้างรับอะไรดีคะ” มะนาวหันไปเอ่ยถามคนที่นั่งข้างนักศึกษาสาวสวย
“ไม่ใช่นะคะ คนนี้ไม่ใช่แฟนน้ำค้างค่ะ แค่รุ่นพี่ที่มหา’ ลัย”
“ขอโทษค่ะ ปกติพี่เห็นน้องนั่งคนเดียว วันนี้เห็นพาผู้ชายมาด้วยก็นึกว่าเป็นแฟน” มะนาวรีบเอ่ยขอโทษด้วยสีหน้ารู้สึกผิดที่ดันทักมั่วซั่ว
“ผมเอาเหมือนเธอครับ”
“ค่ะ”
มะนาวรับออเดอร์ก็เดินกลับไปมอบหมายให้กับบาร์ริสตาซึ่งรับหน้าที่ทำน้ำผลไม้ปั่นด้วย ส่วนเธอก็เตรียมขนมเค้กใส่จาน แล้วนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะอีกครั้ง พร้อมกับนำบิลมาสองใบเพื่อให้ลูกค้าแยกกันจ่าย แต่ฉลามรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสแกนจ่ายเงินในส่วนของน้ำค้างด้วย ก่อนจะถูกสายตาแง่งอนของหญิงสาวหันมาจ้องมอง
“ทำไมต้องสั่งเหมือนฉันด้วย ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองหรือไง”
“มี แต่ไม่อยากคิด”
เขาเอ่ยพร้อมกับยักคิ้วกระตุกยิ้มมุมปาก เลื่อนมือไปหยิบแก้วน้ำผลไม้ปั่นขึ้นมาดูดอย่างสบายใจ คราแรกนึกว่าผู้หญิงมักชอบกินอะไรแปลก ๆ แต่พอลิ้นได้สัมผัสและกลืนลงคอไปแล้ว ไม่คิดว่ารสชาติจะเข้ากันได้อย่างลงตัวและอร่อยมาก
หลังกินอิ่มเขาก็เดินตามเธอไปยังลานจอดรถ ก่อนจะแยกกันฉลามก็รีบเอ่ยขึ้น
“พี่จ่ายเงินให้สองรอบแล้ว เมื่อไหร่จะรับแอดพี่สักที”
“แอดมาแล้วเหรอ”
“ยัง”
ที่จริงเขายังไม่ได้แอดเฟรนด์เธอไปหรอก แค่พูดย้ำให้ยอมใจอ่อนแล้วเอ่ยปากอนุญาตก็แค่นั้น และถึงจะไม่รับเขาก็สามารถส่งข้อความไปก่อกวนได้อยู่ดี แค่ไม่อยากทำ เดี๋ยวมีคนโมโหขึ้นมาแล้วกดบล็อกจะซวยเอา
“แล้วจะถามทำไม”
เธอเอ่ยพลางถอนหายใจกับผู้ชายตรงหน้า เจอกันแต่ละครั้งก็กวนประสาทไม่เลิก
“ถามไปงั้น เผื่อใครบางคนจะเห็นใจ”
“ชื่ออะไร ฉันจะแอดไปเดี๋ยวนี้เลย จะได้เลิกก่อกวนฉันสักที อ้อ แล้วอย่าคิดนะว่าจะคืนเงินให้ พี่อยากอวดรวยเอง แม้แต่บาทเดียวฉันก็ไม่คืน”
“เข้าใจแล้วครับ”
ฉลามกระตุกยิ้มให้กับสาวสวยช่างพูดแล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มสุภาพต่างจากทุกครั้ง เลื่อนมือหนาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วกดเข้าโปรไฟล์เฟซบุ๊กของตัวเอง หันหน้าจอมือถือให้เธอดู จากนั้นน้ำค้างก็เป็นฝ่ายแอดเฟรนด์มาเอง ฉลามจึงรีบกดรับเพื่อนทันที
“พอใจแล้วใช่ไหม”
“พอใจมากครับ”
*****
คอนโดของน้ำค้าง เวลาสามทุ่ม
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนเมสเซนเจอร์ดังติดกันห้าครั้ง
น้ำค้างเพิ่งอาบน้ำเสร็จและนั่งใช้ไดร์เป่าผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอได้ยินเสียงแจ้งเตือนจึงลุกไปหยิบโทรศัพท์ซึ่งวางอยู่ข้างหมอนมาเปิดดู ตอนแรกก็นึกว่าเฟญ่าส่งข้อความเข้ามา เพราะรายนั้นชอบทักมาอวดเวลาอยู่กับผู้ชาย แต่ที่ไหนได้กลับเป็น…
ฉลาม : สติกเกอร์หมีโบกมือ
ฉลาม : สติกเกอร์เป็ดทำหน้าบึ้ง
ฉลาม : สติกเกอร์กระต่ายเต้นโยกแขน
ฉลาม : สติกเกอร์ผู้ชายหลับตาข้างหนึ่งแล้วแลบลิ้น
ฉลาม : สติกเกอร์น้องหมีส่งหัวใจรัว ๆ
น้ำค้างเห็นแล้วพลันถอนหายใจออกมาทันที บ้ารึเปล่าเนี่ย พอแอดเฟรนด์กันก็เป็นเสียแบบนี้ เธอจึงรีบพิมพ์ข้อความยื่นคำขาด
น้ำค้าง : ถ้ายังไม่หยุดพี่โดนฉันบล็อกแน่
ข้อความถูกส่งไปไม่ถึงหนึ่งนาที ก็มีการตอบกลับมา
ฉลาม : พี่แค่จะบอกว่าฝันดี
ตอนแรกกะจะโกรธอยู่แล้วเชียว แต่พออ่านข้อความนี้กลับทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงตึกตักขึ้นมาเสียดื้อ ๆ พวงแก้มมีอุณหภูมิความร้อนเพิ่มสูงขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มไร้สีสันเนื่องจากทาแค่ลิปบาร์มบำรุงคลี่ยิ้มขึ้นมาอย่างลืมตัว
*****
ทางด้านฉลาม
หลังจากส่งข้อความบอกฝันดีไป เขาก็นึกว่าเธอจะอ่านแล้วไม่ตอบ แต่ไม่นานก็มีข้อความเด้งขึ้นมา ทำให้ริมฝีปากของชายหนุ่มยกยิ้มขึ้น เลื่อนดวงตาเปล่งประกายลงมองหน้าจอมือถือ
น้ำค้าง : สติกเกอร์ Good Night
“กรี๊ด พวกแก ดูทางนั้น”“นั่นมันหนุ่มฮอตวิศวะปีสามนี่”“มาหาใครกันนะ”“วาสนาผู้ใดน้อ”“นั่นสิ อยากรู้จังว่ามาหาใคร”เสียงซุบซิบของบรรดานักศึกษาสาวดังขึ้นขณะหันมองสองหนุ่มหล่อที่สวมชุดช็อปสีแดงเลือดหมูเดินตรงเข้ามาในโรงอาหารของคณะบริหารธุรกิจ พลันทำให้กลุ่มของน้ำค้างที่เพิ่งกินข้าวไปได้เพียงไม่กี่คำ ต่างก็เงยใบหน้าขึ้นแล้วหันมองตามเสียงเล็กเสียงน้อยซึ่งดังอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยของน้ำค้างจะเบิกโพลงเมื่อสองหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ทำเอาใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำราวกับทำตัวไม่ถูกแต่แล้วหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสองคนก็เดินมือล้วงกระเป๋าเสื้อผ่านโต๊ะของพวกเธอไปราวกับไม่ได้อยู่ในสายตา“นั่นมันพี่นายน์กับพี่ฉลามนี่ เขามาหาใครอะ” เฟญ่าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนรู้จักสาขาการจัดการโรงแรม เป็นหนึ่งในสาขาของคณะบริหารธุรกิจ พวกเธอมักจะมากินข้าวที่นี่ทุกวัน แต่ไม่เคยเห็นสองคนนี้มาก่อน เพราะคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มีโรงอาหารของตัวเองเหมือนกัน“ก็คงมาหาผู้หญิงของเขาแหละมั้ง” น้ำค้างเอ่ยไม่เต็มเสียง ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อส่วนไอรินที่เป็นสาวคู่นอนของนายน์ได้มองตามแผ่นหลังของเขาพลางยิ้มเยาะให้กับตัวเอง เรื่องนี้เพื่อน
“โอ๊ะ บังเอิญจัง เจอคนรู้จัก”ฉลามเข้าไปในร้านก็สอดสายตามองหาหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้า พอเห็นเธอนั่งอยู่ตรงมุมด้านข้างติดกับผนัง เลยถือวิสาสะเข้าไปนั่งเก้าอี้ว่างอีกตัว เอ่ยทักทายด้วยใบหน้าระรื่นที่แห่งนี้คือคาเฟน้ำหอม ทั่วทั้งร้านถูกประดับตกแต่งด้วยตุ๊กตาหมีขนาดเล็กใหญ่คละกันไป มีแจกันดอกไม้แห้งวางอยู่ทุกโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ น้ำค้างชอบมาสั่งน้ำผลไม้และขนมเค้ก รวมทั้งอาหารก็ทำออกมาได้รสชาติดีไม่แพ้กับภัตตาคารใหญ่ เธอจึงมาฝากท้องที่ร้านนี้บ่อยครั้งและที่เธอชอบมากก็คือสไตล์การทำน้ำหอมจากดอกไม้แห้ง ที่มีกลิ่นเฉพาะและสูตรที่ปรับแต่งของร้านนี้ก็ส่งกลิ่นหอมได้ยาวนาน เธอมักจะซื้อติดมือไปวางไว้ที่คอนโด ทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น ได้กลิ่นแล้วก็รู้สึกสบายใจและผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกทว่าความสุนทรีที่มีก่อนหน้าก็ได้มลายหายไป คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม พร้อมกับใบหน้าแสดงออกถึงความไม่ชอบใจจ้องไปยังคนหน้าด้านที่หย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ข้างเธอ“บังเอิญหรือตั้งใจกันแน่”“งั้นตั้งใจก็ได้ พี่ขอนั่งด้วยนะ”“มีมารยาทด้วยเหรอ ก่อนนั่งไม่เห็นจะถาม”หญิงสาวโต้กลับน้ำเสียงเรียบ ริมฝีปากสวยย
เช้าวันต่อมาชยันต์ได้โทรมาถามอาการของลูกสาว ต่อด้วยคำถามที่ว่าทำไมถึงกลับไปนอนคอนโด มันทำให้รู้ได้ทันทีว่าแม่เลี้ยงน่าจะบอกไปแบบนั้น น้ำค้างจึงจำใจต้องโกหกว่าเพื่อนเป็นห่วงจะมานอนด้วย เลยเลือกกลับไปนอนคอนโด เมื่อบอกไปดังนั้นผู้เป็นพ่อก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อในช่วงบ่ายหมอก็ได้มาตรวจอาการ ผื่นตามตัวของเธอเริ่มบางลงกว่าเมื่อคืน อาการแน่นหน้าอกก็หายแล้ว หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ส่วนไอรินและเฟญ่าก็อยู่ดูแลเธอไม่ห่าง พอออกจากโรงพยาบาลก็พาไปส่งที่บ้านเพื่อกลับไปเอารถ เช้าวันจันทร์น้ำค้างก็ไปเรียนตามปกติหลังเลิกเรียนน้ำค้างแวะที่ร้านสะดวกซื้อ ซึ่งเป็นตึกสามคูหาตั้งอยู่ถัดจากมหาวิทยาลัยไปเพียงไม่กี่หลัง เพื่อหาของกินไปแช่ไว้ในตู้เย็นที่คอนโดน้ำค้างส่งมอบแซนวิชให้พนักงานก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อให้เขานำไปอุ่น ระหว่างนั้นเธอก็หยิบของกินอื่น ๆ ออกวางบนเคาน์เตอร์เพื่อรอคิดเงิน แต่แล้วก็มีมือของใครบางคนยื่นผ่านหน้าไป พร้อมกับวางกล่องถุงยางอนามัยลงบนเคาน์เตอร์ก่อนหน้านี้ฉลามกำลังขับรถออกจากมหาวิทยาลัย ดวงตาคู่คมก็เหลือบไปเห็นสาวสวยกำลังเปิดประตูลงจากรถ เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ จึงตีไฟเลี้ยวเข้าข้า
ช่อผกากลับไปถึงบ้านก็ขึ้นไปหาสามีบนห้องนอน ดูท่าเขาคงจะร้อนใจอยากรู้อาการของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน ชยันต์เห็นประตูห้องเปิดเข้ามาก็ลุกออกจากเตียงเดินเข้าไปหาภรรยา“น้ำค้างล่ะ”“หนูน้ำค้างไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ หมอฉีดยาแล้วก็ให้ยาแก้แพ้กับยาทาผื่นคัน ตอนนี้กลับคอนโดไปแล้ว”“กลับคอนโด รถก็ยังอยู่ที่นี่ แล้วจะกลับยังไง”“เธอให้เพื่อนมารับน่ะค่ะ”ช่อผกาสวมกอดแขนผู้เป็นสามีพากันเข้าไปนั่งบนเตียง เงยใบหน้าอ่อนกว่าวัยแสดงสีหน้ารู้สึกผิดขึ้นมอง“คุณโกรธฉันไหมคะ”“ผมจะโกรธคุณเรื่องอะไร”“ก็ที่ฉันทำให้ลูกสาวคุณแพ้อาหาร ฉันขอโทษนะคะ ต่อไปจะจำให้ขึ้นใจว่าหนูน้ำค้างกินถั่วเหลืองไม่ได้”เธอว่าพลางซบใบหน้าออเซาะลงที่แผงอกของสามีเพื่อขอความเห็นใจ นับตั้งแต่คบกันจนกระทั่งแต่งงาน ชยันต์ไม่เคยหาเรื่องทะเลาะหรือมีปัญหากันเลยสักครั้ง และครั้งนี้เธอก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น“ผมจะโกรธคุณได้ยังไง ก็คุณไม่ได้ตั้งใจ อย่าคิดมากเลยนะคุณช่อ ผมรู้ว่าคุณหวังดีกับน้ำค้าง”“ค่ะ ฉันจะไม่คิดมาก ขอบคุณคุณมากนะคะที่เชื่อใจ”เอ่ยจบรอยยิ้มมุมปากของช่อผกาก็เผยขึ้นพร้อมกับดวงตาที่แข็งกระด้าง*****คอนโดของนายน์ เวลาสี่ทุ่ม“อ๊ะ อ๊ะ
ในช่วงค่ำชยันต์เดินไปเคาะประตูเพื่อเรียกลูกสาวลงไปกินข้าวด้วยกัน มื้อนี้ทั้งสี่คนอยู่กันพร้อมหน้า ช่อผกานั่งอยู่ข้างสามีของเธอ ส่วนยิปโซก็นั่งฝั่งเดียวกับน้ำค้าง อาหารบนโต๊ะมีหลากหลายเมนูที่ภรรยาของเขาตั้งใจเตรียมเอาไว้อย่างสุดฝีมือ“น้าช่อตั้งใจทำของโปรดให้ลูกเลยนะ ลองชิมดู”ชยันต์ใช้ช้อนตักแกงเผ็ดไก่ให้ลูกสาว เขาจำได้ว่าน้ำค้างชอบให้แม่ทำเมนูนี้ให้กินอยู่บ่อยครั้ง แต่พอเขาแต่งงานใหม่แล้วรับช่อผกากับยิปโซเข้ามาอยู่ในบ้าน น้ำค้างก็ไม่เคยเรียกร้องให้ทำเมนูนี้อีกเลย“ขอบคุณค่ะ”น้ำค้างจำใจตักเข้าปากเพื่อให้พ่อสบายใจ จะว่าไปรสชาติก็อร่อยดี แต่เห็นหน้าคนทำแล้วทำให้เธอหมดอารมณ์กินข้าว แต่ก็ต้องฝืนใจเพื่อไม่ให้พ่อลำบากใจที่เห็นคนในบ้านไม่ลงรอยกัน“เรื่องเรียนถ้ามีอะไรไม่เข้าใจหนูขอให้พี่น้ำค้างช่วยได้นะ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน” ชยันต์เอ่ยกับลูกติดภรรยาใหม่“พอดีหนูมีคนช่วยติวแล้วค่ะคุณลุง”ยิปโซมักจะตั้งแง่กับน้ำค้างตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้าน แม่ของเธอมักจะพูดกรอกหูเป็นประจำว่าต้องทำตัวน่ารัก เชื่อฟัง ตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้รับตำแหน่งในโรงแรมที่สูงกว่าลูกสาวในไส้ของเขาแม้ว่ายิปโซจะไม
ฉลามกระตุกยิ้มจ้องมองหญิงสาวที่หลบสายตาเขาอยู่ตลอด ยกมือวนเวียนข้างพวงแก้มสีเลือดฝาด ทั้งสองยืนอยู่ใกล้กันมากจนได้กลิ่นของลมหายใจผสมกับกลิ่นเหล้า“ทำไมถึงไม่คุยกันเลยล่ะ ทำอย่างกับไม่รู้จัก”“ก็ไม่ได้อยากรู้จัก แล้วก็ช่วยขยับออกไปด้วย” น้ำค้างเอ่ยเสียงแผ่ว หลุบตามองต่ำ“แต่เราดันรู้จักกันแล้วนี่สิ ทำไงดี”หนุ่มหล่อยกยิ้มยียวน ส่งมือหนาเชยปลายคางสาวสวยเชิดขึ้นจ้องสบตากัน จากนั้นก็ส่งมืออีกข้างรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาใกล้“อื้อ”น้ำค้างส่งเสียงต่อต้านในลำคอพร้อมกับมือพยายามผลักไส เพียงชั่วครู่ก็เหมือนว่าเธอจะเผลอตัวคล้อยตามความรู้สึกนุ่มหยุ่นที่ได้รับ เผยอปากเปิดรับเอาลิ้นร้ายเข้าไปในโพลงปากหวานฉลามตวัดลิ้นสากต้อนลิ้นของสาวสวยแสนเย่อหยิ่งจนจนมุม ดูดดื่มเอาน้ำหวานที่คละเคล้ากับรสเหล้าลงคอ และดูเหมือนว่าเธอจะต้านทานอารมณ์ที่เกิดขึ้นไม่อยู่ เผลอตวัดลิ้นหยอกล้อเขาอย่างไม่ประสาส่งผลให้ชายหนุ่มลมหายใจติดขัด ตัดสินใจผละริมฝีปากออกก่อนที่จะควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ กระตุกยิ้มจ้องมองคนที่หายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงและหลุบตามองต่ำ“หึ”เสียงแค่นหัวเราะของคนตรงหน้าทำให้น้ำค้างได้สติ ช้อนดวงตาที่ไหว