Semua Bab หลงกลรัก ฉลามตัวร้าย: Bab 1 - Bab 10

“อ้าวอีน้ำค้าง อีไอริน พวกแกวิ่งหน้าตาตื่นอะไรกันมา”เฟญ่าจ่ายเงินเสร็จก็ออกมายืนรอที่รถตามที่น้ำค้างบอก เพียงไม่นานก็เห็นทั้งสองคนทำท่าเหมือนกับวิ่งหนีอะไรกันมาจึงรีบเอ่ยถาม“ก็ยัยน้ำค้างน่ะสิไปกระโดดถีบใครก็ไม่รู้”“ก็แกบอกว่าใส่เสื้อดำ เจาะหู ห้อยสร้อยเกียร์ ฉันก็เห็นผู้ชายคนนั้นตรงกับที่แกบอกทุกอย่าง ก็เลย…”น้ำค้างเอ่ยกับไอริน รู้ว่าผิดคนก็น่าจะบอกกันให้เร็วกว่านี้หน่อย แล้วนี่เธอไปกระโดดถีบใครก็ไม่รู้ ดีที่ไม่ตามมาเอาเรื่อง“ก็แกไม่ถาม จู่ ๆ ก็เข้าไป แล้วฉันจะห้ามทันได้ยังไง”“เออ ๆ ช่างเถอะ ยังไงก็คงไม่ซวยเจอกันอีก”น้ำค้างบอกปัด เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วจะมัวมาเถียงกันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา“ขอให้เป็นอย่างนั้นนะยะ” เฟญ่าส่ายหัวให้เพื่อนสาวทั้งสองน้ำค้างเป็นคนไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบหรือรังแกได้ง่าย ๆ ยิ่งเป็นเรื่องของเพื่อนรัก เธอยิ่งไม่ยอมหลังจากไปส่งเพื่อนทั้งสองคนน้ำค้างก็ขับรถกลับที่พัก เธอย้ายออกมาอยู่คอนโดแห่งนี้ตั้งแต่ลงเรียนภาคฤดูร้อนของปีหนึ่ง ครอบครัวของเธอทำธุรกิจโรงแรม แต่พ่อแม่ก็เลือกแยกกันคนละทางและจดทะเบียนหย่าตอนเธอเรียนมัธยมปลายเมื่อปีก่อนผู้เป็นพ่อก็ได้แต่งงานใหม่

“กรี๊ด… พวกแกดูสิว่าใครแอดเฟรนด์ฉันมา”ไอรินส่งเสียงกรีดร้องด้วยท่าทางตื่นเต้นเหมือนกระดี่ได้น้ำ รีบหันหน้าจอโทรศัพท์ให้เพื่อนดู“แล้วใครล่ะ” น้ำค้างถามกลับ“อีชะนี นี่แกไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้จักแก๊งหนุ่มหล่อปีสามของมหา’ ลัยเรา”เพื่อนสาวสองแผดเสียงใส่ น้ำค้างไม่ค่อยชอบตามส่องผู้ชายเหมือนอย่างสองคนนี้ แล้วอีกอย่างเพื่อนในเฟซบุ๊ก ไอจี ก็มีแต่คนที่เธอรู้จักทั้งนั้น ถ้าไม่รู้จักจะไม่รับเพื่อนเด็ดขาด“นี่พี่นายน์ วิศวกรรมอุตสาหการปีสามเลยนะ แก๊งนี้มีทั้งหมดสี่คน โคตรหล่อ แล้วก็ยังโสด”ไอรินแนะนำหนุ่มหล่อแต่ละคนว่ามีใครกันบ้าง แต่น้ำค้างก็ยังทำหน้าเรียบเฉย ก็อย่างว่าเพื่อนรักของพวกเธอออกจะหน้าตาดีที่สุดในกลุ่ม มีแต่คนมาจีบ แต่ยัยคุณหนูขี้เบื่อก็ไม่สนใจใครทั้งนั้นนอกจากเรื่องเรียนกับออกไปเที่ยวกินดื่มหลังเลิกเรียน และไอรินก็ไม่นึกไม่ฝันว่าหนุ่มหล่อหนึ่งในสี่คนนี้จะแอดเฟรนด์เธอมาไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีแชทปรากฏขึ้นในหน้าจอมือถือ ไอรินจึงรีบเปิดเข้าไปอ่านข้อความนายน์ : พี่ชื่อนายน์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ น้อง…ไอรินกระตุกยิ้มกับการแนะนำตัวของรุ่นพี่ ปิดท้ายด้วยคำสั้น ๆ ที่แสดงถึงความอยากรู้จักกัน

ในช่วงค่ำชยันต์เดินไปเคาะประตูเพื่อเรียกลูกสาวลงไปกินข้าวด้วยกัน มื้อนี้ทั้งสี่คนอยู่กันพร้อมหน้า ช่อผกานั่งอยู่ข้างสามีของเธอ ส่วนยิปโซก็นั่งฝั่งเดียวกับน้ำค้าง อาหารบนโต๊ะมีหลากหลายเมนูที่ภรรยาของเขาตั้งใจเตรียมเอาไว้อย่างสุดฝีมือ“น้าช่อตั้งใจทำของโปรดให้ลูกเลยนะ ลองชิมดู”ชยันต์ใช้ช้อนตักแกงเผ็ดไก่ให้ลูกสาว เขาจำได้ว่าน้ำค้างชอบให้แม่ทำเมนูนี้ให้กินอยู่บ่อยครั้ง แต่พอเขาแต่งงานใหม่แล้วรับช่อผกากับยิปโซเข้ามาอยู่ในบ้าน น้ำค้างก็ไม่เคยเรียกร้องให้ทำเมนูนี้อีกเลย“ขอบคุณค่ะ”น้ำค้างจำใจตักเข้าปากเพื่อให้พ่อสบายใจ จะว่าไปรสชาติก็อร่อยดี แต่เห็นหน้าคนทำแล้วทำให้เธอหมดอารมณ์กินข้าว แต่ก็ต้องฝืนใจเพื่อไม่ให้พ่อลำบากใจที่เห็นคนในบ้านไม่ลงรอยกัน“เรื่องเรียนถ้ามีอะไรไม่เข้าใจหนูขอให้พี่น้ำค้างช่วยได้นะ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน” ชยันต์เอ่ยกับลูกติดภรรยาใหม่“พอดีหนูมีคนช่วยติวแล้วค่ะคุณลุง”ยิปโซมักจะตั้งแง่กับน้ำค้างตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้าน แม่ของเธอมักจะพูดกรอกหูเป็นประจำว่าต้องทำตัวน่ารัก เชื่อฟัง ตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้รับตำแหน่งในโรงแรมที่สูงกว่าลูกสาวในไส้ของเขาแม้ว่ายิปโซจะไม

เช้าวันต่อมาชยันต์ได้โทรมาถามอาการของลูกสาว ต่อด้วยคำถามที่ว่าทำไมถึงกลับไปนอนคอนโด มันทำให้รู้ได้ทันทีว่าแม่เลี้ยงน่าจะบอกไปแบบนั้น น้ำค้างจึงจำใจต้องโกหกว่าเพื่อนเป็นห่วงจะมานอนด้วย เลยเลือกกลับไปนอนคอนโด เมื่อบอกไปดังนั้นผู้เป็นพ่อก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อในช่วงบ่ายหมอก็ได้มาตรวจอาการ ผื่นตามตัวของเธอเริ่มบางลงกว่าเมื่อคืน อาการแน่นหน้าอกก็หายแล้ว หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ส่วนไอรินและเฟญ่าก็อยู่ดูแลเธอไม่ห่าง พอออกจากโรงพยาบาลก็พาไปส่งที่บ้านเพื่อกลับไปเอารถ เช้าวันจันทร์น้ำค้างก็ไปเรียนตามปกติหลังเลิกเรียนน้ำค้างแวะที่ร้านสะดวกซื้อ ซึ่งเป็นตึกสามคูหาตั้งอยู่ถัดจากมหาวิทยาลัยไปเพียงไม่กี่หลัง เพื่อหาของกินไปแช่ไว้ในตู้เย็นที่คอนโดน้ำค้างส่งมอบแซนวิชให้พนักงานก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อให้เขานำไปอุ่น ระหว่างนั้นเธอก็หยิบของกินอื่น ๆ ออกวางบนเคาน์เตอร์เพื่อรอคิดเงิน แต่แล้วก็มีมือของใครบางคนยื่นผ่านหน้าไป พร้อมกับวางกล่องถุงยางอนามัยลงบนเคาน์เตอร์ก่อนหน้านี้ฉลามกำลังขับรถออกจากมหาวิทยาลัย ดวงตาคู่คมก็เหลือบไปเห็นสาวสวยกำลังเปิดประตูลงจากรถ เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ จึงตีไฟเลี้ยวเข้าข้า

“กรี๊ด พวกแก ดูทางนั้น”“นั่นมันหนุ่มฮอตวิศวะปีสามนี่”“มาหาใครกันนะ”“วาสนาผู้ใดน้อ”“นั่นสิ อยากรู้จังว่ามาหาใคร”เสียงซุบซิบของบรรดานักศึกษาสาวดังขึ้นขณะหันมองสองหนุ่มหล่อที่สวมชุดช็อปสีแดงเลือดหมูเดินตรงเข้ามาในโรงอาหารของคณะบริหารธุรกิจ พลันทำให้กลุ่มของน้ำค้างที่เพิ่งกินข้าวไปได้เพียงไม่กี่คำ ต่างก็เงยใบหน้าขึ้นแล้วหันมองตามเสียงเล็กเสียงน้อยซึ่งดังอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยของน้ำค้างจะเบิกโพลงเมื่อสองหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ทำเอาใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำราวกับทำตัวไม่ถูกแต่แล้วหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสองคนก็เดินมือล้วงกระเป๋าเสื้อผ่านโต๊ะของพวกเธอไปราวกับไม่ได้อยู่ในสายตา“นั่นมันพี่นายน์กับพี่ฉลามนี่ เขามาหาใครอะ” เฟญ่าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนรู้จักสาขาการจัดการโรงแรม เป็นหนึ่งในสาขาของคณะบริหารธุรกิจ พวกเธอมักจะมากินข้าวที่นี่ทุกวัน แต่ไม่เคยเห็นสองคนนี้มาก่อน เพราะคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มีโรงอาหารของตัวเองเหมือนกัน“ก็คงมาหาผู้หญิงของเขาแหละมั้ง” น้ำค้างเอ่ยไม่เต็มเสียง ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อส่วนไอรินที่เป็นสาวคู่นอนของนายน์ได้มองตามแผ่นหลังของเขาพลางยิ้มเยาะให้กับตัวเอง เรื่องนี้เพื่อน