ตอนที่ 9 ย้ายเข้าหอพัก

ก๊อก ก๊อก!!!

“พี่ฉลาม”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!

“พี่ฉลาม ตื่นเร็ว”

เสียงของน้องสาวดังรบกวนเวลานอนของเขา วันนี้เป็นวันที่ฉลามจะต้องไปส่งปลาดาวย้ายเข้าไปอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย เพราะใกล้จะเปิดเทอมในอีกไม่กี่วัน แต่เปลือกตาของเขาที่ปรือขึ้นอย่างงัวเงีย ยื่นมือไปหยิบนาฬิกาข้างหัวเตียงขึ้นมาดูเวลาก็ทำเอาคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน พลันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ยัยตัวแสบนี่เล่นกูแล้ว”

คนถูกรบกวนเอ่ยพึมพำ ยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองเพื่อเรียกสติที่ยังมาไม่ครบ ไม่รู้ว่าน้องสาวจะเอาคืนหรืออย่างไร ที่เมื่อสามปีก่อนเขาให้เธอออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อขนของไปไว้หอพัก เพราะโกหกว่าต้องไปถึงก่อนเก้าโมง

แต่นี่มันเพิ่งจะตีห้าครึ่ง อยากจะบ้าตาย

ตั้งแต่จัดกระเป๋าและเตรียมของที่จำเป็นเมื่อวาน ปลาดาวก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และวันนี้ก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้แต่เช้าตรู่ เพื่อที่จะมาปลุกคนขี้เกียจสันหลังยาวให้ตื่นมาเตรียมตัว

ครืด ครืด…

(ตื่นแล้ว จะโทรมาทำไมอีก)

ฉลามดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง เลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสายของน้องสาวที่โทรมากวน แค่เคาะประตูเรียกก็ทำเอาตื่นกันทั้งบ้านแล้ว ยังจะโทรมาหาอีก

“ก็เรียกไม่ตอบ นึกว่าซ้อมตาย”

(แล้วจะมากวนอะไรแต่เช้า นี่มันเพิ่งตีห้าครึ่ง นาฬิกาที่ห้องเสียรึไง)

“ไม่เสีย แต่อยากตื่นแล้ว ตื่นเต้นอะ รีบตื่นเลยจะได้ออกบ้านแต่เช้า เดี๋ยวรถติด”

ใช้คำเดียวกันเป๊ะ เฮ้อ ปลาดาวคงกะเอาคืนเขาแน่ ๆ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา สองพี่น้องก็ออกจากห้องมาพร้อมกัน ฉลามช่วยน้องสาวขนของไปใส่ไว้หลังรถ ก่อนจะพากันเข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมหน้าสี่คนพ่อแม่ลูก และเช้านี้ก็เป็นเมนูย่อยง่ายอย่างข้าวต้มปลาที่ผู้เป็นแม่ลงมือทำ

หลังจากกินข้าวเสร็จ พ่อกับแม่ก็เดินออกมาส่งที่รถ เนื่องจากฉลามได้ย้ายออกไปอยู่คอนโดตั้งแต่เรียนปีสอง เลยต้องนำรถอีกคันไปใช้ และเทอมนี้ก็ต้องเดินทางไปออกสหกิจศึกษาที่โรงงานอุตสาหกรรมที่ได้สมัครไว้

“ตั้งใจเรียนนะปลาดาว อยู่ที่นั่นก็ดูแลตัวเอง แล้วโทรมาหาพ่อกับแม่บ่อย ๆ ล่ะ”

นภาจับมือของลูกสาวเอามากอบกำ ตอนฉลามย้ายไปเรียนที่นั่นยังไม่ห่วงเท่าลูกสาวคนเล็ก เพราะอย่างน้อยฉลามก็กลับมาบ้านในช่วงแรกบ่อย มาพร้อมกับเพื่อนของเขา แต่พอขึ้นปีสองก็เริ่มอยู่ที่นั่นยาว จะกลับมาก็ช่วงวันหยุดยาวหรือปิดเทอมเท่านั้น

แต่พอปลาดาวได้เข้ามหาวิทยาลัย พี่ชายก็ถึงวัยที่จะต้องออกไปหาประสบการณ์การฝึกงานตลอดทั้งเทอม ทำให้ปลาดาวต้องอยู่หอพักยาวตลอดสี่เดือนกว่าจะได้กลับมาบ้าน

“พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูเอาตัวรอดได้อยู่แล้วค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเข้าไปสวมกอดพ่อกับแม่ให้พวกท่านคลายความกังวล

“ขับรถพาน้องไปดี ๆ นะฉลาม”

“ครับแม่ ผมไปก่อนนะครับ”

ฉลามทำหน้าที่ขับรถพาน้องสาวมุ่งหน้าไปหอพักของมหาวิทยาลัย และก็ไปถึงที่นั่นในเวลาเจ็ดนาฬิกาสี่สิบห้านาที

“มาเช้าเกิน ยังลงทะเบียนไม่ได้เลย”

“อีกแค่สิบห้านาทีเองปะ รอแค่นี้ไม่ได้เหรอ”

ฉลามได้แต่ถอนหายใจใส่น้องสาว แล้วนั่งรออยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งชั้นล่างของหอพัก ได้มีเอกสารสำหรับลงทะเบียนมาวางไว้บนโต๊ะ ก็พาน้องสาวเข้าไปเซ็นชื่อเข้าพัก และช่วยกันขนของขึ้นไปไว้บนห้อง

แม้ว่าจะเป็นหอพักหญิงที่มีกฎชัดเจนว่าห้ามบุคคลภายนอกที่ไม่ได้พักในหอนี้เข้าไป แต่วันนี้เป็นวันแรกที่มีการขนของย้ายเข้า และฉลามก็มาในนามของพี่ชาย จึงสามารถขึ้นไปได้ชั่วคราว ขนของเสร็จแล้วก็ให้ลงมาทันที

“แล้วนี่เพื่อน ๆ ยังไม่มากันสักคน อยู่บนห้องคนเดียวได้เหรอ”

ฉลามถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอมักจะอยู่แปลกที่คนเดียวไม่ได้

“ฉันไปนั่งรอข้างล่างดีกว่า ถ้าพี่รีบก็กลับไปก่อนได้เลย”

“หมดประโยชน์แล้วก็ไล่”

“อ้าว หรือจะอยู่ช่วยจัดของล่ะ”

“ไม่เอาอะ กลับห้องดีกว่า อยากกลับไปนอนจะแย่”

“ไอ้คนขี้เกียจ”

สองพี่น้องโต้เถียงกันไม่กี่ประโยคก็พากันปิดห้อง แล้วลงมาด้านหน้าหอพักเพราะปลาดาวก็ไม่อยากอยู่บนห้องคนเดียวตามลำพัง

“จะไปแล้วนะ ติดขัดอะไรก็โทรมา เพราะเทอมนี้ไม่ได้เข้ามหา’ ลัย แต่ไอ้ทะเลมันยังมาเรียนอยู่ ถ้ามีอะไรก็ไปหามันแล้วกัน”

ฉลามได้ฝากฝังน้องสาวให้เพื่อนช่วยดูแล เพราะเพื่อนของเขานั้นฝึกงานไปแล้วช่วงปิดภาคฤดูร้อนที่ผ่านมา

“อื้อ” หญิงสาวขานรับในลำคอ พลางอมยิ้มเมื่อได้ยินชื่อของคนที่เธออยากเจอ

พี่ชายขับรถออกไปแล้ว ปลาดาวก็นั่งเล่นมือถืออยู่ที่ม้าหินอ่อนด้านหน้าหอพัก เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เพื่อนรักของเธอก็ได้เดินทางมาถึงพร้อมกับครอบครัว

“ปลาดาว ฉันมาแล้ว”

ประตูรถถูกเปิดออกเสียงของเพื่อนรักก็ดังขึ้นมาทันที เธอจึงลุกออกจากม้าหินอ่อนแล้วเดินเข้าไปหา

“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า”

ปลาดาวยกมือไหว้พ่อแม่ของเพื่อนที่มาส่งลูกสาวด้วยตัวเอง ก่อนจะเอ่ยกับลูกตาล

“แล้วนี่เอาของมาเยอะรึเปล่า เดี๋ยวฉันช่วยขนขึ้นไป”

“มีกระเป๋าสองใบ กับอีกหนึ่งกล่อง”

ลูกตาลเข้าไปเซ็นชื่อเสร็จแล้วก็ล่ำลาพ่อแม่ ปลาดาวก็ช่วยขนของที่เพื่อนนำมาด้วยขึ้นบนห้อง ดีที่ว่าได้อยู่ชั้นสอง เลยไม่ต้องเหนื่อยเหมือนคราที่ได้มาช่วยพี่ชาย

“แล้วนี่แกขนอะไรมาเยอะแยะ”

ลูกตาลเห็นกระเป๋าของเพื่อนสองใบ ไหนจะกล่องผ้าสำหรับใส่ของอีกสองใบใหญ่

ปลาดาวเดินไปนั่งที่เตียงของเธอ แล้วชี้ไปที่สัมภาระที่นำมาจากบ้าน

“อันนี้เสื้อผ้า อันนี้ของใช้ทั่วไป ส่วนกล่องนี้เป็นพวกหมอนกับผ้าห่ม และนี่ก็เป็นของสะสมที่ฉันอยากนำมาด้วย”

“ของสะสมอะไรอะ”

ลูกตาลลุกออกจากเตียงเดินเข้าไปหาเพื่อนด้วยความอยากรู้ ปลาดาวก็เปิดกระเป๋าใบเล็กแล้วหยิบของสะสมขึ้นมาวางบนเตียง

มีตุ๊กตาเด็กผู้หญิงของขวัญชิ้นแรกที่ได้รับจากเพื่อนพี่ชาย แล้วก็มีกระเป๋าหน้าแมวที่พี่ชายของเธอเป็นคนซื้อให้ และมีของอื่น ๆ อีกสองสามอย่าง

ส่วนสร้อยข้อมือที่เขาให้เป็นของขวัญวันเกิดตอนอยู่ชั้นมอห้า เธอเก็บรักษาไว้ในกล่องเป็นอย่างดีตลอดสองปี และวันนี้เธอได้นำสวมไว้ที่ข้อมือตั้งแต่ก่อนออกบ้าน

ส่วนวันเกิดตอนอยู่ชั้นมอหก เธอไม่ได้รับของขวัญที่สามารถเก็บเอาไว้ได้ เนื่องจากพี่ชายได้แวะซื้อขนมที่ร้านเบเกอรีเจ้าดังในเมืองมาให้ ส่วนพี่ทะเลก็ซื้อเค้กวันเกิดมาเช่นกัน ทุกคนก็ได้ร่วมฉลองกันแบบเป็นกันเองที่ร้านอาหารริมหาดพร้อมด้วยพ่อแม่ และลูกตาลที่ไม่พลาดงานวันเกิดของเธอเลยสักปี

ก๊อก ก๊อก!!!

เสียงเคาะดังขึ้นสองที ปลาดาวกับลูกตาลก็หันไปมองอย่างพร้อมเพรียง และประตูก็ได้ถูกเปิดเข้ามาโดยรูมเมตอีกสองคนที่จะมานอนในห้องนี้ด้วย

“สวัสดี ฉันชื่อฮารุ”

“ฉันชื่อมีนา ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

แล้วลูกตาลกับปลาดาวก็เผยรอยยิ้มให้คนมาใหม่อย่างเป็นมิตร และก็ได้แนะนำตัวกลับไปเช่นเดียวกัน

อีกสองคนนำกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้ที่นำติดตัวมาไปวางไว้ที่เตียงของตัวเอง ระหว่างที่พากันจัดเก็บข้าวของก็พูดคุยทำความรู้จักกันไปด้วย และนั่นก็ทำให้รู้ว่าทุกคนเรียนสาขาการตลาดด้วยกันทั้งหมด จะว่าโชคดีมากเลยก็ว่าได้ที่ได้รูมเมตเรียนด้วยกัน