MasukShare
บทที่ 4 ข้อตกลง (อย่างจำนน)
Terakhir Diperbarui:
2025-03-08 15:52:52หลังจากที่คุยกันหน้าผับบริเวณลานจอดรถวีไอพี จนณดายอมที่จะขึ้นรถมากับคีย์ ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่แอบถ่ายคลิปตอนที่อะไรกันเก็บเอาไว้เป็นข้อต่อรอง ณดายังไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากเธอกันแน่
หน้าสวยมองออกทางหน้าต่างรถหรู ภายในใจว้าวุ่นถึงเรื่องคลิปตัวเองกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หากเกิดว่าอีกฝ่ายขอให้เธอทำเรื่องแบบนั้นกับเขาอีกครั้งพร้อมกับการถ่ายคลิปเพิ่มเป็นการแบล็กเมลเหมือนตามข่าวออก เธอจะแก้ปัญหายังไงดี ณดาหันมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจบึ่งรถไปที่ไหนสักที่ด้วยความเร็วแทบจะเกินกฎหมายกำหนด ริมฝีปากสวยเม้มเข้ากันอย่างประหม่า กำลังตัดสินใจว่าควรถามเขาตอนนี้หรือรอให้ถึงที่หมาย แต่ในขณะที่กำลังอ้าปากถามความอีกฝ่ายไป รถหรูคันที่ณดานั่งก็หักเลี้ยวเข้าโรงแรมข้างทาง “มาที่นี่ทำไมคะ" ณดาถามด้วยน้ำเสียงตระหนก กลัวว่าสิ่งที่เธอคิดจะเกิดขึ้นจริง “หึ” อีกฝ่ายไม่ตอบ เขาเลือกที่จะหัวเราะในลำคอโดยไม่แม้แต่จะหันมองสาวข้างกาย รถจอดสนิทในลานจอดรถของโรงแรม ถึงแม้จะเป็นโรงแรมที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่โต แต่การจัดตกแต่งต้นไม้ รั้วและสีสันต่างๆ ทำให้ที่นี่ดูแพงไม่ต่างจากโรมแรมดังในย่านคนรวย “ลงรถแล้วเดินตามมาดีๆ ไม่งั้นฉันจะอุ้มเธอขึ้นไป" เขาพูดเสียงเรียบนิ่งแล้วเดินนำเธอไปด้านใน “…” ณดาถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดไม่ตกกับสถานการณ์ตรงหน้า จากการคาดคะเนคร่าวๆ หากจะวิ่งหนีออกไปขอความช่วยเหลือจากด้านนอก กว่าขาสั้นๆ ของเธอจะพาตัวเองไปถึงที่หมายคงจะโดนอีกคนวิ่งมาคว้าตัวไว้ได้เหมือนเดิม ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกดังขึ้นข้างตัว ปรากฏว่าเป็นคีย์ที่ยืนมองผ่านกระจกรถสีดำด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร ณดาจึงจำใจปลดเข็มขัดนิรภัยและเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับเขา “อย่ามัวลีลาให้มาก ฉันไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้นนะณดา" ร่างสูงกระชากแขนของเธอให้เดินตามเข้าไปด้านในอย่างรุนแรงโดยไม่สนสายตาของพนักงานที่พากันจับจ้อง “พาณดามาที่นี่ทำไม" พอเข้ามาอยู่ในลิฟต์สองคน ณดาก็เอ่ยปากถามทันที “ก็บอกอยู่ว่ามีเรื่องจะคุย" “ณดาไม่ยอมนอนกับพี่เพื่อให้พี่แอบถ่ายณดาอีกครั้งแล้วเอาไว้แบล็กเมลเหมือนในข่าวหรอกนะคะ!” “ฮะ?” “ณดาจะแจ้งตำรวจ” “พูดบ้าอะไรของเธอ" คีย์มองสบตาคนตัวเล็กกว่าด้วยความงง งวย “ฉันไม่ได้สนใจเธอสักหน่อย" “แล้ว…” ติ้ง! เสียงลิฟต์ดังขึ้นก่อนประตูทั้งสองข้างจะเปิดออก ชายหนุ่มดึงข้อมืออีกคนให้เดินตามอีกครั้ง เพราะเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ยอมตามออกมาแน่นอน แกร็ก ประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นสิ่งของภายในห้อง ณดายืนตัวแข็งเมื่อเลื่อนสายตาไปเจอกับโซ่ แส้ กุญแจมือ เชือกและอุปกรณ์เครื่องมือเซ็กส์อีกมากมาย ที่ถูกจัดเรียงแยกโซนประเภทอย่างเป็นระ เบียบ “มานี่สิ" เขาตบเตียงที่ว่างข้างตัวเองเบาๆ เป็นเชิงเรียกให้หญิงสาวเดินเข้าไปหา “ณดาอยากกลับค่ะ” และแน่นอนว่าคำตอบที่ได้ไม่ถูกใจเขาเลยสักนิด “ถ้างั้นฉันจะปล่อยคลิปโป๊เธอเดี๋ยวนี้เลย ดีไหม?” ยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าเขาเมื่อกล่าวจบ ประโยคสั้นๆ สร้างความกดดันให้อีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี พอเห็นว่าดวงตากลมโตของคนตรงหน้าสั่นไหวเขากลับยิ้มเยาะอย่างชอบใจ “พี่ต้องการอะไรกันแน่ ทำแบบนี้กับณดาทำไม" ถึงแม้จะกลัวแต่เธอต้องข่มใจตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ เพราะยังไม่รู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายว่าเขาต้องการอะไรจากตัวเธอ “พี่ชอบกระต่ายแต่กลับทำแบบนี้กับณดา พี่คิดว่าตัวเองจะสมหวังหรอ" “ถึงได้ให้มาด้วยกันนี่ไง" “…” “เธอต้องทำให้กระต่ายชอบฉันให้ได้" “อะไรนะ…” ณดายืนนิ่ง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องอะไร “เพราะเธอสนิทกัน กระต่ายคงเชื่อใจเธอมาก” ในขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาคมที่ปกติจะฉายแววเจ้าเล่ห์กลับเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา “เธอต้องทำยังไงก็ได้ให้เพื่อนเธอรักฉัน" “…” ณดายืนมองอีกฝ่ายนิ่งๆ เขาต้องการให้เธอช่วยจีบเพื่อนตัวเองเนี่ยนะ “พี่คิดอะไรอยู่” “…” “พี่พึ่งจะพรากครั้งแรกของณดาไป มาวันนี้จะให้ณดาช่วยจีบเพื่อนสนิทตัวเองเนี่ยนะ" “…” “ถ้าพี่อยากได้เพื่อนณดามาก ทำไมไม่จีบเอาเองล่ะ จะมาใช้ณดาเป็นเครื่องมือหลอกเพื่อนตัวเองมาให้คนแบบพี่น่ะหรอคะ?” “เธอมีสิทธิ์มาพูดว่าฉันด้วยหรอ ลืมแล้วรึไงว่าตอนนี้ฉันได้เปรียบเธออยู่” จากที่ปากเก่งตอนแรก พอคิดได้ว่าตัวเองเสียเปรียบเขาทุกทาง ณดาจึงทำได้แค่เม้มปากตัวเองอีกครั้ง “อยากลองขัดใจฉันดูไหมล่ะ?” “…” “กล้ารึเปล่าณดา…” คีย์ลุกขึ้นยืน สองมือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงสีดำ หน้าตาหล่อเหลาที่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ ทำให้ณดาไม่อยากแม้แต่จะมอง “ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอคะ" “แล้ว?” เขาถามด้วยสีหน้าปกติ “ทำไมฉันต้องสนอะไรด้วย อยากได้อะไรก็ต้องได้" “…” “ไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม" คีย์ค่อยๆ เดินเข้าใกล้ผู้หญิงที่ตัวเองพาเข้ามายังห้องเชือด ตาคมจดจ้องมองหน้าสวยที่แสดงความกังวลอย่างปิดไม่มิดไม่ละสายตา “แล้วตอนนี้ฉันก็ต้องการเธอ" “อ้ะ!” แขนเรียวขาวถูกกระชากเข้าหาอกแกร่ง ด้วยแรงชายที่มากกว่าทำให้ณดาทรงตัวไม่อยู่เซถลาเข้าหาอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวหญิงสาว ทำให้เขาเผลอตัวโน้มใบหน้าลงไปดมซอกคอของอีกฝ่ายทันทีที่ล็อคเอวบางไว้ในอ้อมแขนได้ ปลายจมูกโด่งเป็นสันถูไถบริเวณต้นคอก่อนจะเลื่อนขึ้นไปหากรามมนและกดจมูกฝังลงไปบริเวณนั้น “ยะ…อย่านะ” ณดาออกแรงดันไหล่ของเขาออก ขนลุกตั้งชันไปทั้งตัวเมื่อถูกกระทำเช่นนั้น “ณดาไม่ชอบ!” “แต่ฉันชอบ” พูดจบก็กึ่งลากกึ่งดึงคนตัวเล็กให้เดินตามไปยังเตียงขนาดใหญ่ ณดาพยายามขืนตัวเองสุดแรงแต่กลับถูกลากให้ตามไปอย่างง่ายดาย พลั่ก คนตัวเล็กถูกจับโยนขึ้นเตียงอย่างแรงจนใบหน้าเหยเกลงด้วยความจุก ยังไม่ทันจะขยับตัวหนีก็ถูกคนตัวโตขึ้นทับคร่อมร่างของตัวเองไว้ มือเล็กสองข้างถูกกำและกดขึ้นเหนือหัวด้วยมือข้างซ้ายของเขาเพียงข้างเดียว “ปล่อยณดาเดี๋ยวนี้นะ” แม้จะถูกกดทับจนแทบขยับตัวไปไหนไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ยังเหลือปากที่เอาไว้อ้อนวอนเขาได้อยู่ “พี่ทำแบบนี้ณดาก็ไม่อยากช่วยให้พี่สมหวังหรอกนะ” “ไม่อยากช่วย?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน “เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ณดา ฉันไม่ได้ขอร้องให้เธอช่วยให้ฉันสมหวังสักหน่อย” “…” “ฉันบังคับให้เธอทำต่างหาก หรือว่าจะปฏิเสธตอนนี้ก็ได้นะ คลิปที่ฉันมีกับคลิปใหม่วันนี้จะได้ถูกปล่อยในอินเตอร์เน็ต เธอจะได้กลาย เป็นคนดังชั่วข้ามคืนเลยล่ะ” “คลิปวันนี้?” “เริ่มเลยไหมล่ะ” เหมือนเป็นคำถามแต่กลับไม่รอคำตอบ เมื่อเขากดหน้าลงที่ซอกคอขาวของเธอทันทีที่พูดจบ ปากหนาสีคล้ำกดจูบหนักๆ ที่แก้มนิ่มและเลื่อนลงมายังปลายคาง ผ่านคอขาวจนถึงหน้าอกอวบอิ่ม “พี่คีย์หยุดนะ! ปล่อยณดา!!” “หึ” เขายิ้มเยาะหญิงสาวตรงหน้าที่ดวงตามีน้ำสีใสเอ่อล้นขอบตา “ทำไมฉันต้องฟังเธอ” “ณดาไม่อยากทำ ขอร้องนะคะ พอแค่นี้เถอะ” เสียงหวานบอกอย่างสั่นเครือ อยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่อยากให้เขาสมเพชเธอไปมากกว่านี้ “ปล่อยณดากลับบ้านนะคะ” “งั้นพูดก่อนสิว่าเธอจะทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง” “…” “ยังไงซะฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ในตอนนี้หรอก จนกว่าฉันจะได้เพื่อนเธอมาครอบครอง” “…” ณดาเงียบ ความคิดภายในสมองตีกันไปมา ถ้าเธออยากเอาตัวรอดจากตรงนี้เธอก็แค่รับปากเขาไป แต่ถ้าหากตกลงกับคนเจ้าเล่ห์ไป วันดีคืนดีบังคับให้หลอกพาเพื่อนสนิทตัวเองมาโดนกระทำแบบนี้ เธอคงเสียใจจนตัวตาย “ว่าไง? ข้อเสนอดูไม่มีอะไรยากเกินความสามารถเธอนะ” คีย์ยังคงกดดันให้อีกฝ่ายตอบตกลงเขาให้ได้ ถึงแม้จะมีวิธีที่ดีกว่านี้มาก มาย แต่เขาไม่อยากเสียแรงเสียเวลาเอง การใช้ผู้หญิงคนนี้เป็นนกต่อให้อีกทีคงจะมีประโยชน์มากกว่าการเดินตามคนที่ตัวเองแอบชอบไปวันๆ “ก็ได้ค่ะ” สุดท้ายก็ตอบตกลง ยังไงซะ ณ เวลานี้ณดาคงต้องห่วงตัวเองก่อนเป็นอย่างแรก เรื่องอื่นค่อยคิดใหม่อีกที “ณดายอมทำตาม ที่พี่บอกทุกอย่าง” “หึ ดีมากคนเก่ง” เขายกยิ้มอย่างพอใจ มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ล็อคมือเธอไว้เอื้อมขึ้นลูบหัวของเธอเบาๆ “เริ่มงานแรกเลยแล้วกัน” “คะ?” “คืนนี้ทำให้ฉันพอใจ แล้วจะไม่มีการถ่ายคลิปเพิ่ม” “ตะ…แต่ เมื่อกี้พี่บอกว่าจะไม่ทำแบบนี้กับณดานี่คะ!” คนอยู่ใต้ร่างหนาพูดตะกุกตะกักอย่างกังวลใจ “บอกตอนไหนว่าจะไม่ทำ” คีย์ถามเจ้าเล่ห์ นิ้วเรียวเกี่ยวตะหวัดเส้นผมหญิงสาวพลางม้วนเล่น “พี่บอกว่าจะปล่อยณดากลับบ้านไง แล้วทำไมถึงคืนคำแบบนี้!” “ก็ปล่อยกลับบ้านจริงๆ ไง” “…” “แต่หลังจากที่ฉันพอใจแล้วเท่านั้น!” “อ้ะ…!”
Bab terbaru
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย ส่งท้ายถึงนักอ่าน
ส่งท้ายนักเขียนถึงนักอ่านสวัสดีค่ะ อิมฮายอนทักทายส่งท้ายนะคะ ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนที่สนับสนุนและซัพพอร์ตนักเขียนมือใหม่คนนี้ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ตัดสินใจเขียนและเผยแพร่ออกไปอันที่จริงอิมฮายอนตั้งใจให้จบก่อนสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา แต่ด้วยเวลาว่างที่ไม่ค่อยมีเพราะส่วนตัวทำงานประจำจันทร์ถึงเสาร์ มีเวลาว่างแค่หลังเลิกงาน บวกกับล่าสุดที่พึ่งคว้าไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ติดตัวมา ทำให้แผนการวางงานเป๋ไปหมด ทั้งที่นิยายควรปิดจบลงไปแล้วแต่กลับต้องหยุดเขียนถึงหนึ่งอาทิตย์ ต้องขอโทษที่ปล่อยให้นักอ่านรอนานถึงขนาดนี้ หลายคนอาจจะเทนิยายเรื่องหลงกลรักวิศวะตัวร้ายไปแล้ว แต่ไรท์เข้าใจดี เป็นเพราะวางแผนงานไว้ไม่ดีเองแต่แรก แต่สุดท้ายตอนนี้นิยายของอิมฮายอนก็ได้ปิดจบลงด้วยดีไรท์ไม่อยากให้เรื่องมันยืดเยื้อมากเกินไป การที่ณดายอมคืนดีง่ายๆ อาจจะขัดใจใครหลายๆ คน แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่าในชีวิตจริงมีอีกหลายคนที่ให้อภัยคนรักได้ง่ายๆ แบบนี้ บางคนทำเรื่องไม่ดีมากกว่านี้ยังได้รับการให้อภัยและกลับใจ คีย์เองก็เหมือนกัน เขารักณดาแค่ฟอร์มจัดและมัวแต่มองจุดอื่นจนลืมโฟกัสหัวใจตัวเองเรื่องนี้เนื้อหาบาง
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย Special Episode
Special episode“อันนี้คืออะไร” ชิ้นเนื้อสีดำถูกยกคีบขึ้นด้วยมือหนาของคิมหันต์ หน้าหล่อขมวดคิ้วสีหน้าเหยเก“หมูไง แหกตาดูดิ” คีย์เดินมาพูดใส่ ก่อนจะโดนร่างของคิมหันต์กระแทกไหล่ใส่“กูรู้!”“แล้วถามเพื่อ!”“กูแค่สงสัยว่าใครทำ ไหม้ขนาดนี้ใครจะแดกลงวะ!” คิมหันต์ตอบเสียงดัง“กูเอง มัวแต่เอาน้ำไปให้โรสลืมว่าตัวเองย่างหมูไว้” ปวินทร์ตอบสีหน้าเรียบเฉย ยกถาดหมูย่างที่ย่างเสร็จแล้วออกไปต่อหน้าต่อตา“เฮ้ยๆ มึงจะเอาไปไหน” คิมหันต์ยื้อแย่งอย่างไม่ยอม “กูยังไม่ได้แบ่งให้เมียกูเลย”“กูก็จะเอาไปให้เมียกูเหมือนกัน”“มึงเอาไปหมดนี่อะนะ!”“เออ คนท้องอยากกินมึงอย่ามาแย่งว่ะ” วินดึงถาดหมูย่างจนหลุกออกมาจากมือคิมหันต์ เขามองด้วยสายตาละห้อย วินมักจะอ้างเรื่องที่โรสท้องอยู่เพื่อแย่งอาหารไปจากเขาอยู่เสมอคิมหันต์ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ทำอะไรไม่ได้เพราะเห็นแก่ผู้หญิงของเขา เธอกำลังตั้งครรภ์ได้สี่เดือนไม่อยากแย่งอาหารหลานตัวเอง เขายกถาดหมูดิบมาตรงหน้าเตรียมก่อไฟย่างหมูใหม่อีกรอบ“ทำเร็วๆ ณดารอกินอยู่” คีย์เกาะไหล่แกร่งของพี่เขย พลางกระโดดเหยงๆ อยู่ด้านหลังเหมือนเด็ก“เอ้า เมียมึงอยากกินมึงไม่มาทำ
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 39 จองตัว
บทที่ 39จองตัวณดานั่งอยู่ปลายเตียงมองออกไปทางหน้าต่างด้านนอก เธอยิ้มอย่างดีใจเพราะคีย์บอกว่าจะพาเธอไปอควอเรียมที่พึ่งจะเปิดใหม่ได้ไม่นาน ขึ้นชื่อว่าเป็นอควอเรียมที่มีสัตว์น้ำมากที่สุดในตอนนี้ ณดาจึงดีใจมากเป็นพิเศษ“เสร็จรึยัง” คีย์เดินเข้ามาตามคนตัวเล็ก พอเห็นการแต่งตัวของเธอเขาก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ “แต่งตัวสวยจัง”“จริงหรอคะ” ณดาเดินไปส่องกระจกก่อนจะหมุนมองตัวเองรอบๆ ชุดเดรสลายลูกไม้สีขาว สั้นเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อย ไม่โป๊มากจนเกินไปแอบเซ็กซี่ปนขี้เล่น“จริงสิ แฟนพี่สวยสุดๆ ไปเลย” คีย์บอก เขาเดินเข้าโอบเอวบาง แอบขโมยหอมแก้มคนตัวเล็กไปอีกหนึ่งฟอด “ไปกัน เดี๋ยวสายแล้วจะร้อน”ทั้งสองนั่งรถส่วนตัวไปตามจีพีเอส ด้วยความที่เป็นสถานที่ที่พึ่งเปิดใหม่ คีย์ไม่ชำนาญทางมากพอจึงเลือกที่จะใช้จีพีเอสช่วยในการนำทางอีกที ระหว่างทางเขากอบกุมมือเล็กไว้ตลอด เป็นความเคยชินอีกอย่างที่เขาทำตั้งแต่เริ่มคบกันมาจนถึงตอนนี้ ซึ่งณดาเองก็ไม่ได้ขัด ชอบซะอีกขับออกจากตัวที่พักได้ราวๆ เกือบครึ่งชั่วโมง ข้างทางเริ่มออกจากตัวเมืองเข้าสู่ชนบทเสียอย่างนั้น จากที่เต็มไปด้วยบ้านคนกลายเป็นป่ารกทึบ ขับต่อไปอีกกลายเป
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 38 กระชับมิตร
บทที่ 38กระชับมิตร“พี่คีย์ทำอะไรของพี่เนี่ย!” ณดายืนเท้าเอวเอียงคอถามคนรักของตัวเอง ที่มานั่งเล่นก่อกองทรายราวกับเด็กน้อยเธอตื่นขึ้นมาไม่เจอใครในบ้านเลยเดินหาอยู่พักใหญ่ จนตอนนี้เหงื่อเริ่มออกท่วมตัว พึ่งจะเจอคีย์ที่กำลังเล่นกองทรายอย่างสนุกสนาน เวลานี้เป็นช่วงเย็นที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า แสงแดดจึงแทบไม่เหลือ คีย์ถึงมานั่งก่อกองทรายที่ริมหาดอย่างไม่กลัวผิวไหม้เขาเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้เธอก่อนจะลุกปัดตูดที่มีเศษทรายติดออก มือหนาเอื้อมมากอบกุมมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะออกแรงดึงให้คนตัวเล็กเดินเข้ามาใกล้ปราสาททรายของตัวเอง“สวยไหม” เขาถามด้วยสีหน้าภูมิใจ“สวยค่ะ นึกยังไงมาเล่นทรายอยู่คนเดียว”“อยากโชว์ความสามารถ” เขาหัวเราะเบาๆ “ไปเดินเล่นกันไหม” ณดาพยักหน้ารับทั้งสองจูงมือกันเดินเล่นริมชายหาด ช่วงนี้เป็นช่วงปิดภาคเรียนแรก จึงตกลงกันว่าจะมาค้างที่ทะเลสักอาทิตย์ เพราะเทอมหน้าณดาคงได้เตรียมออกฝึกงาน คงจะหาเวลาว่างมาเที่ยวด้วยกันแบบนี้ได้ยากกว่าเดิมลมเย็นๆ พัดกระทบใบหน้า เสียงคลื่นซัดเข้ากับชายฝั่งช่างเป็นเสียงที่สงบ ณดาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอชอบบรรยากาศในช่วงเวลานี้มากที่สุด
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 37 วัดใจ
บทที่ 37วัดใจ“คิดดีแล้วหรอณดา” คิมหันต์ถามเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อบึ้งตึงอย่างไม่พอใจสุดขีดเมื่อน้องสาวของเขาพาคนที่ตัวเองยกพวกไปรุมกระทืบถึงมหาวิทยาลัยมาที่บ้าน เมื่อคืนณดาหายไปบอกจะไปค้างห้องเพื่อน ตัวเขาเองก็ไม่ได้นึกเอะใจอะไรเพราะคิดไว้ว่าณดาคงไม่กลับไปหาผู้ชายที่เคยทำร้ายตัวเองจนเจ็บไปทั้งร่างกายและหัวใจแบบนั้นไหงตอนนี้มาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าละห้อยเสียได้ คงต้องบอกว่ามีแค่ณดาที่แสดงสีหน้ากังวลใจ เพราะผู้ชายตัวสูงข้างกายเอาแต่ทำหน้าท้าทายเขาอยู่ตลอดเวลา สภาพนี้จะมาขอให้ยกโทษให้แล้วคบกับน้องสาวเขาง่ายๆ หรอไม่มีทาง“ณดาทบทวนความรู้สึกของตัวเองดีแล้วค่ะ” คนตัวเล็กที่นั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามเอ่ยตอบ “จริงอยู่ที่พี่คีย์เคยใจร้ายกับณดาไว้สารพัด เพียงแค่คำขอโทษไม่กี่คำคงทดแทนไม่ได้ แต่ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้พูดคุยกัน ณดากลับเอาแต่คิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน จนเผลอลืมสิ่งไม่ดีพวกนั้นไป”“แล้วมันรู้สึกผิดอย่างที่พูดหรอ” คิมหันต์ปลายตามองคีย์ที่นั่งเงียบไม่ยอมปริปากพูดอะไร “คนอย่างมึงเนี่ยหรอจะเปลี่ยนนิสัยเพื่อน้องกู”“…”“บอกว่าหมาคลอดลูกเป็นควายยังน่าเชื่อกว่าอีก” ณดาลอบก
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 36 คิดถึง
บทที่ 36คิดถึง[Nada’s Part]“เฮ้อ” ฉันนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยของวัน ทั้งที่วันนี้เพื่อนๆ ในคณะพากันมากินเลี้ยงฉลองปิดภาคเรียนที่หนึ่งแท้ๆมันควรจะสนุกกว่านี้สิตั้งแต่วันนั้นที่ออกจากโรงพยาบาล ฉันไม่เจอหน้าพี่คีย์อีกเลย ถามใครก็ไม่ได้คำตอบ แต่ไม่ได้ถามพี่คิมหันต์หรือคุณลุงโดยตรงเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาทั้งสองคงไม่ตอบคำถาม และน่าจะโดนดุกลับมาแทนทั้งที่วันนั้นเขาเป็นคนพาฉันไปโรงพยาบาลแท้ๆ แต่พอตื่นมากลับไม่เจอหน้าเขา อันที่จริงก็ไม่ได้อยากเจอขนาดนั้นหรอก แค่ต่อมสำนึกมันทำงานอยากจะขอบคุณที่อุตส่าห์พาไปหาหมอได้ทันท่วงที อาการแพ้ขั้นรุนแรงจนเกือบตายแบบนี้ในชีวิตเป็นมาแล้วสี่ครั้ง สำหรับรอบที่พี่คีย์เจอนี่น่าจะกลางๆ ไม่แรงหรือน้อยเกินไปเป็นความผิดของฉันเองด้วย รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองแพ้อาหารแต่ไม่ตรวจให้ดีก่อนจะกิน ห่วงกินจนได้เรื่อง“ณดาครับ ชนแก้วกันหน่อยไหม” พี่แซม พี่รหัสของอลันเดินเข้ามาคุยกับฉันเป็นรอบที่สิบแล้วมั้ง เขาดูเหมือนจะสนใจตัวฉันพอสมควร เพราะรอบก่อนก็พึ่งจะขอช่องทางโซเชี่ยลไป รอบนี้วนกลับมาชนแก้วอีกแล้ว“ไม่ดีกว่าค่ะ ณดาอิ่มแล้ว” ฉันยิ้มตอบตามมารยาทไป เบื่อเต็มทีแล
Anda juga akan menyukai
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ97.6K Dibacaให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน55.7K Dibacaรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด299.6K Dibacaเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.3K Dibacaโสเภณีnc++
ชิริวค์129 Dibacaเกลียดเธอที่สุด
ชารี28 Dibacaเพื่อนผัวชั่วชู้
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ1.1K Dibacaขย่มรักพ่อผัวกับเพื่อนๆของเขาอีกหลายคน
กาสะลอง866 Dibaca
