แชร์

บทที่ 4

ผู้เขียน: ดื่มน้ำให้เยอะ
“แม่คะ แม่กับหลี่ห้าวไปโรงพยาบาลก่อน เรื่องนี้หนูจะจัดการเอง”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็ได้ทำการตัดสินใจ

“ชิงเหยา ลูกต้องแก้แค้นแทนน้องชายของหนูนะ ห้ามปล่อยไอ้สัตว์นั้นไปเด็ดขาด!” จางชุ่ยฮัวพูดอย่างโมโห

“แม่วางใจเถอะค่ะ หนูมีวิจารณญาณของตัวเอง” หลี่ชิงเหยาพยักหน้า

แล้วเธอก็ส่งสัญญาณให้รปภ.สองคนส่งจางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวไปโรงพยาบาล

“เลขาจาง คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?” หลี่ชิงเหยานวดขมับ เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

“คุณหลี่ เรื่องนี้มันชัดเจนมากอยู่แล้ว ลู่เฉินเป็นคนที่เริ่มลงมือลงไม้ อีกอย่างพวกรปภ.ก็เห็น มันไม่ต้องสงสัยอะไรเลย” เลขาจางกล่าว

“แต่ว่า คนอย่างแม่ฉัน…” หลี่ชิงเหยาลังเลที่จะพูด

เธอรู้ดีถึงความแสบของแม่และความโหดเหี้ยมของน้องชายตัวเอง

“ไม่ว่ายังไง การต่อยตีคนมันก็เป็นเรื่องที่ผิด!”

เลขาจางพูดตามความชอบธรรม "ถึงจะบอกว่ามีการเข้าใจผิดกันจริงๆ มันนั่งลงคุยกันดีๆไม่ได้เลยงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ห้าวเป็นน้องชายแท้ๆของคุณ ที่เขาต่อยตีหลี่ห้าวถึงขั้นนั้น แสดงว่าเขาไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคุณเลยสิ แค่จุดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าคุณสมบัติในตัวของเขานั้นมันย่ำแย่มาก!”

หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้ว ในใจเธอรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก

ใช่สิ แม้ว่าแม่และน้องชายของเธอจะก้าวร้าวและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เขาก็ไม่สามารถลงไม้ลงมือต่อยตีคนอื่นได้

แถมยังลงมืออย่างหนักขนาดนี้

ก่อนหน้านี้เธอยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการหย่าร้างจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดและถูกต้องแล้ว

“คุณหลี่ เรื่องนี้ เราจะปล่อยไปเฉยๆไม่ได้ ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด! ในเมื่อเขากล้าที่จะลงไม้ลงมือ เขาก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป!” เลขาจางพูดอย่างเย็นชา

หลี่ชิงเหยาที่จิตใจสับสนวุ่นวายอยู่แล้ว พอได้ยินอย่างนี้ เธอก็โกรธมากขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดเบอร์โทรหาลู่เฉินทันที...

ขณะนั้นเอง ในรถเบนท์ลี่สีเงินที่กำลังวิ่งอยู่คันหนึ่ง

ลู่เฉินมองดูชื่อคนโทรเข้าบนโทรศัพท์ของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะรับสาย

“ลู่เฉิน ฉันต้องการคำอธิบายที่สมเหตุสมผล!” พอหลี่ชิงเหยาเอ่ยปากเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ออกคำสั่ง

“อธิบายอะไร?”

“ฉันถามคุณนะ เมื่อกี้คุณต่อยน้องชายฉันหรือเปล่า?”

"ใช่ ผมทำเอง แต่..."

ลู่เฉินยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ถูกหลี่ชิงเหยาขัดจังหวะ "เป็นคุณจริงๆด้วย! ฉันไม่คิดเลยว่า

คุณเป็นคนแบบนี้จริงๆ!ทำไม เพียงเพราะฉันหย่ากับคุณ คุณถึงต้องการแก้แค้นครอบครัวฉันงั้นหรอ?!"

ทันทีที่เธอพูดคำนี้ออกมา ลู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปเลย

เขาไม่คิดเลยว่าทันทีที่เธอเอ่ยปาก เธอจะก้าวร้าว ไม่ฟังความได้ขนาดนี้

และเธอไม่แม้แต่จะถามเหตุผล

สามปีในสถานะสามีภรรยา เธอไม่มีความเชื่อใจในตัวเขาแม้แต่น้อยเลยเหรอ?

แม้จะเป็นคนแปลกหน้าก็คงไม่เป็นแบบนี้มั้ง?

“หลี่ชิงเหยา หรือว่าในใจของคุณ ผมมันชั่วร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณรู้แค่ว่าผมลงไม้ลงมือ ต่อยตีคนอื่น แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่ามันเพราะอะไร?” ลู่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ว่าจะเพราะอะไร มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะต่อยตีคนอื่นได้!" หลี่ชิงเหยาไม่อ่อนข้อแม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่เฉินก็ยิ้มอย่างเยาะเย้ยตัวเอง

ในใจเขาผิดหวังอย่างที่สุดไปแล้ว

จะถูกหรือจะผิด ตอนนี้ มันไม่สำคัญแล้ว

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายให้ความสำคัญน้องชายตัวเองมากกว่า

“ลู่เฉิน เห็นแก่การที่เคยเป็นคู่สามีภรรยากัน ฉันจะให้โอกาสคุณแก้ไข คุณไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย ไปขอโทษหลี่ห้าว ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้น... ”

“ไม่เช่นนั้นคุณจะทำอะไรล่ะ? คุณจะแจ้งตำรวจจับผมหรือจะหาคนมาจัดการผม?” ลู่เฉินโต้กลับ

“ลู่เฉิน! คุณไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเราบ้างเลยจริงๆ คุณต้องการให้แตกคอกันไปข้างนึงเลยใช่ไหม?” หลี่ชิงเหยาตะโกน

“ความรู้สึกเหรอ? ฮ่าๆ... ระหว่างเรา มันยังมีความรู้สึกอยู่หรอ? ยังไงซะ ผมเป็นคนต่อยเขาเอง คุณหลี่จะแก้แค้นผมยังไง ก็แล้วแต่เลย”

"คุณ--"

หลี่ชิงเหยากำลังจะระเบิดใส่ แต่ลู่เฉินก็วางสายไปก่อน

เธอโกรธมากจนเกือบจะโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้ว

ที่เธอสามารถดำรงตำแหน่งในตอนนี้ได้ การจัดการอารมณ์ของตัวเธอเอง เธอทำได้เป็นอย่างดีมาตลอด

แต่ตอนนี้ เธอแอบควบคุมไม่ค่อยอยู่แล้ว

“คุณหลี่ ลู่เฉินมันช่างเนรคุณจริงๆ ให้ฉันหาคนไปสั่งสอนเขาหน่อยไหม?” เลขาจางกล่าว

“ไม่ต้อง ก่อนหน้านี้ที่ฉันเป็นหนี้เขา ตอนนี้ก็นับว่าฉันได้ชดใช้ไปหมดแล้วกัน”

หลี่ชิงเหยาหายใจเข้าลึกๆ และระงับความโกรธของเธอไว้

"แต่ว่า......"

เลขาจางยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกห้ามไว้ด้วยการยกมือขึ้นของหลี่ชิงเหยา "เอาล่ะ เรื่องนี้หยุดพูดถึงได้แล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในขณะนี้คืองานกาล่าดินเนอร์การกุศลของตระกูลฉาว"

“งานกาล่าดินเนอร์การกุศลหรอ? หรือว่ามันจะเกี่ยวข้องกับผู้ร่วมลงทุนงั้นหรือ?”

“ใช่ ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าตระกูลฉาวได้รวมชิงเฉิงกรุ๊ปของเราไว้ในรายการคัดเลือกล่วงหน้า ตราบใดที่เราทำงานดี เราก็อาจจะกลายเป็นผู้ร่วมลงทุน หุ้นส่วนคนใหม่ของตระกูลฉาว!”

“เยี่ยมมากเลย ฉันไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้แหละ!”

...

ในอีกด้านหนึ่ง

ลู่เฉินที่วางสายไป เขาได้นั่งรถของฉาวซวนเฟยไปที่โรงพยาบาลใหญ่ของเมืองเจียงหลิง

หลังจากลงจากรถแล้ว ทั้งสองคนก็รีบเดิน และสุดท้ายก็เข้าไปในวอร์ดวีไอพี

ขณะนี้ มีชายชราคนหนึ่งที่ผมเป็นสีขาวและผอมบางกำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

หน้าของชายชราคนนั้นซีดเซียวมาก และริมฝีปากเป็นสีม่วง เขาดูไม่มีชีวิตชีวาเลย ลมหายใจของเขาอ่อนแอมาก เสมือนว่าเขาสามารถตายตอนไหนก็ได้ซะอย่างนั้น

รอบตัวเขามีแพทย์ไม่กี่คนยืนอยู่

จะเห็นได้จากการแสดงออกที่เคร่งขรึมของพวกเขาว่าสภาพของผู้ป่วยนั้นแย่มาก

“พี่! พี่กลับมาแล้วเหรอ? หมอพวกนี้เป็นพวกสวะทั้งหมด ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง!”

ขณะนั้น มีสาวสวยที่มัดผมหางม้าเดินเข้ามาหาพวกเขา

เธอก็คือลูกสาวคนที่สองของตระกูลฉาว ชื่อว่า ฉาวอานอาน

“คุณฉาว เราได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว ทั้งการล้างกระเพาะ การฟอกเลือด การปั้มเลือดให้ไหลเวียนมากขึ้น รวมถึงการใช้ยาต่างๆด้วย เราได้ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้แล้ว แต่เราก็ยังคงรักษาให้หายไม่ได้” แพทย์คนหนึ่งพูดอย่างจำใจ

“ในเมื่อพวกคุณทำไม่ได้ งั้นก็เปลี่ยนคน ให้คุณลู่คนนี้มาทำแทน” ฉาวซวนเฟยพูดอย่างเย็นชา

“คุณลู่?”

ทุกคนตกตะลึงและมองไปที่ลู่เฉินที่อยู่ข้าง ๆ ฉาวซวนเฟย สีหน้าของพวกเขาดูแปลกไปเล็กน้อย

เพราะคนตรงหน้านี้ยังเด็กเกินไปและดูไม่เหมือนเป็นหมอที่มีความสามารถเลย

“พี่! พี่ล้อเล่นอยู่ใช่ไหม? เขาคือคุณลู่คนนั้นงั้นเหรอ?”

ฉาวอานอานพูดด้วยความประหลาดใจ "เขาดูอายุใกล้เคียงกับฉัน เขาทำได้จริงๆหรือ?"

“เราไม่ควรตัดสินคนอื่นจากรูปร่างหน้าตาของเขา ในเมื่อเขาเป็นคนที่นายกสมาคมหวางแนะนำให้ เขาจะต้องมีความสามารถนั้นแน่นอน” ฉาวซวนเฟยกล่าว

พูดตามตรง เธอก็ไม่ได้มั่นใจมาก แต่คนที่สามารถทำให้หวางป่ายโซ่แนะนำได้ขนาดนี้ เขาคงต้องมีความสามารถที่พิเศษมากกว่าคนอื่นแน่ๆ

“นายกสมาคมหวางถูกหลอกแล้วมั้ง?”

ฉาวอานอานยังคงสงสัยมาก"เฮ้ คุณอะไรนั่นอ่ะ คุณรู้วิธีการรักษาจริงๆเหรอ?"

“รู้นิดหน่อยครับ” ลู่เฉินกล่าว

“รู้แค่นิดหน่อยงั้นหรอ?”

ฉาวอานอานเบ้ปากอย่างเหยียดหยาม "คุณรู้ไหมว่าแพทย์ที่สามารถเข้ามาในวอร์ดนี้ได้ ล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญและอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหลิงทั้งนั้น แม้แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ คุณที่รู้วิธีการรักษาเพียงนิดหน่อยยังจะกล้ามาที่นี่งั้นหรอ?"

“อานอาน! อย่าไร้มารยาท!” ฉาวซวนเฟยดุเธอ

“พี่! ผู้ชายคนนี้ดูไม่น่าเชื่อถือเอาสะเลย ฉันแค่กังวล ถ้าเขารักษาคุณปู่แต่กลับทำให้ท่านตาย เราจะทำไงดีล่ะ?” ฉาวอานอานกล่าว

“เจ้าเด็กนี่ พูดอะไรไร้สาระน่ะ” ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ เว้นแต่เขาจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น!” ฉาวอานอานเชิดหน้าขึ้น

“คุณต้องการให้ผมพิสูจน์อย่างไง?” ลู่เฉินกล่าวอย่างใจเย็น

“งั้นคุณลองดูก่อนว่าฉันเป็นโรคอะไร ถ้าคุณพูดถูก ฉันก็จะเชื่อคุณ!”

“คุณจะให้ผมพูดจริงๆเหรอ?”

“ทำไม? คุณกลัวแล้วงั้นหรือ? หากคุณไม่มีความสามารถ งั้นกรุณากลับไป อย่าเสียเวลาที่นี่!” ฉาวอานอานหัวเราะเยาะ

“แลบลิ้นออกมา” ลู่เฉินยกมือขึ้น

“อา——” ฉาวอานอานอ้าปากและแลบลิ้นออกมาอย่างเชื่อฟัง

หลังจากดูเสร็จแล้ว ลู่เฉินก็พูดตรง ๆ ว่า "คุณมีอาการไฟสุมตับ ต่อมไร้ท่อและประจำเดือนของคุณผิดปกติ และคุณมักจะมีอาการปวดหัว"

“อีกอย่าง วันนี้คุณยังกินอะไรที่ไม่ดีซึ่งทำให้ระบบทางเดินอาหารทำงานผิดปกติ คุณท้องเสียอย่างน้อยหกครั้งในครึ่งวัน!”

“เอ้อ อีกอย่าง คุณยังเป็นโรคริดสีดวงทวารด้วย…”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา สีหน้าของฉาวอานอานก็แข็งทื่อทันที

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status