Share

บทที่ 1155

Penulis: จิ้งซิง
นักพรตกู่รีบวิ่งเข้าไปเหมือนสุนัขรับใช้ รับมดน้อยที่เปื้อนพิษตัวนั้น ประคองไปตรงหน้าหลานซื่อให้นางดู

หลานซื่อไม่ได้สรุปผลทันที แต่มอบมดน้อยหิมะอีกหลายตัวให้นักพรตกู่ ให้เขาไปทดสอบกับศพอื่น ๆ ทั้งหมดดู

รอจนนักพรตกู่พามดน้อยเหล่านั้นกลับมา ก็พบว่ามดน้อยหิมะเหล่านั้นกลายเป็นสีดำสนิทเหมือนกับตัวก่อนหน้านี้

“ดูท่าจะเป็นพิษอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว”

เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าพิษนี้แม้แต่นางก็ยังตรวจสอบไม่พบ หากไม่ใช่เพราะในมือนางมีมดขาวตัวน้อยที่เพาะเลี้ยงมาเป็นพิเศษนี้ คงไม่อาจตรวจพบได้เลย

“นี่มันพิษอะไรกันแน่? อู๋โยว ท่านพอมีเบาะแสบ้างหรือไม่?”

เป่ยเฉินหยวนเอ่ยถามหลานซื่อ

หลานซื่อส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “พิษในศพนี้เห็นได้ชัดว่าสลายไปนานแล้ว เหลือตกค้างเพียงน้อยนิด เพียงเท่านี้ข้าก็สุดจะแยกแยะได้แล้ว”

นางกล้าพูดเลยว่า หากพวกเขามาช้ากว่านี้เพียงหนึ่งวัน แม้แต่ที่มีอยู่น้อยนิดนี้ก็คงจะสลายไปเช่นกัน

อีกทั้งบนร่างไร้วิญญาณเหล่านี้ยังไม่มีอาการถูกพิษใด ๆ เลย

ราวกับว่าตายไปอย่างสงบเงียบ และเพราะตายไปหลายวันแล้ว ต่อให้มีร่องรอยก็คงสลายไปหมดสิ้นแล้ว

ดังนั้นตอนนี้หลานซื่อจึงไม่อาจชี้ชัดได้

“จัดการศพเ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1155

    นักพรตกู่รีบวิ่งเข้าไปเหมือนสุนัขรับใช้ รับมดน้อยที่เปื้อนพิษตัวนั้น ประคองไปตรงหน้าหลานซื่อให้นางดูหลานซื่อไม่ได้สรุปผลทันที แต่มอบมดน้อยหิมะอีกหลายตัวให้นักพรตกู่ ให้เขาไปทดสอบกับศพอื่น ๆ ทั้งหมดดูรอจนนักพรตกู่พามดน้อยเหล่านั้นกลับมา ก็พบว่ามดน้อยหิมะเหล่านั้นกลายเป็นสีดำสนิทเหมือนกับตัวก่อนหน้านี้“ดูท่าจะเป็นพิษอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว”เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าพิษนี้แม้แต่นางก็ยังตรวจสอบไม่พบ หากไม่ใช่เพราะในมือนางมีมดขาวตัวน้อยที่เพาะเลี้ยงมาเป็นพิเศษนี้ คงไม่อาจตรวจพบได้เลย“นี่มันพิษอะไรกันแน่? อู๋โยว ท่านพอมีเบาะแสบ้างหรือไม่?”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยถามหลานซื่อหลานซื่อส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “พิษในศพนี้เห็นได้ชัดว่าสลายไปนานแล้ว เหลือตกค้างเพียงน้อยนิด เพียงเท่านี้ข้าก็สุดจะแยกแยะได้แล้ว”นางกล้าพูดเลยว่า หากพวกเขามาช้ากว่านี้เพียงหนึ่งวัน แม้แต่ที่มีอยู่น้อยนิดนี้ก็คงจะสลายไปเช่นกันอีกทั้งบนร่างไร้วิญญาณเหล่านี้ยังไม่มีอาการถูกพิษใด ๆ เลยราวกับว่าตายไปอย่างสงบเงียบ และเพราะตายไปหลายวันแล้ว ต่อให้มีร่องรอยก็คงสลายไปหมดสิ้นแล้วดังนั้นตอนนี้หลานซื่อจึงไม่อาจชี้ชัดได้“จัดการศพเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1154

    สายตาของเขาทั้งตกใจและไม่แน่ใจ บนใบหน้าก็มีความตื่นเต้นอยู่บ้างเพราะเขาเองก็คิดไม่ถึงว่า ดอกไม้ในตำนานนี้จะมีอยู่จริง!ซ้ำยังเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ก็ได้เห็นดอกจริงได้เร็วเช่นนี้!นักพรตกู่แอบมองหลานซื่ออย่างอดไม่ได้ โชคชะตาของคนผู้นี้ช่างดีเกินไปจริง ๆกระดาษหนังวัวโบราณที่เขาไขไม่ออกแม้แต่ครึ่งคำมานานหลายปีพอตกไปอยู่ในมือนาง ก็ถูกไขออกมาได้แล้ว!เขาใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนร้อยเผ่าแห่งนี้มาตั้งแต่เด็ก ดอกไม้ที่เคยได้ยินแต่ไม่เคยเห็นมาก่อน นางเพิ่งจะได้ยินจากปากของตน ผลคือไม่ถึงสองวันก็ได้เห็นแล้ว!หรือว่าแม้แต่สวรรค์ก็ยังหวังให้ไข่ราชากู่อีกาหมึกฟักตัวออกมาในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้?สีหน้าบนใบหน้าชราของนักพรตกู่แปรเปลี่ยนไปมา สุดท้ายก็กลายเป็นเสียงถอนหายใจช่างเถิด ไข่ราชากู่อีกาหมึกนั่นอาจจะไม่มีวาสนากับเขาจริง ๆ ตนเองไม่ควรไปคิดถึงมันอีกหากยังคิดถึงอีก เกรงว่าในอนาคตแม้แต่ชีวิตก็อาจรักษาไว้ไม่ได้สู้ทำตัวสงบเสงี่ยมไปก่อน รอจัดการกับศัตรูตลอดกาลของเขาได้แล้วค่อยว่ากันพอคิดได้เช่นนี้ นักพรตกู่ก็รู้สึกปลอดโปร่ง สบายไปทั้งตัว“น่าเสียดาย ดอกไม้นี้ดูเหมือนจะ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1153

    เมื่อได้ยินคำว่า ‘ลอบสังหารบิดา’ ชางชิงหลานก็เลิกคิ้วขึ้น ส่วนฮาหลานก็มองเวินเฉวียนเซิ่งอย่างประหลาดใจหากเป็นเมื่อก่อน เพื่อหน้าตาของจวนเจิ้นกั๋วกง เวินเฉวียนเซิ่งย่อมไม่มีทางพูดเรื่องเหล่านี้ออกมาเด็ดขาดแต่บัดนี้จวนเจิ้นกั๋วกงนั้นเหลือแต่ชื่อ เขาผู้เป็นเจิ้นกั๋วกงก็ไม่มีโอกาสกลับไปเหมือนเมื่อก่อนได้อีกเช่นนี้แล้ว ยังจะมีหน้าตาอะไรเหลืออยู่อีก?อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เขาขายหน้าไปตั้งเท่าไหร่แล้ว บัดนี้เพื่อรักษาชีวิต เพื่อฟื้นฟูร่างกายของเขา ต่อให้ต้องเสียหน้าจนป่นปี้เขาก็ไม่สนใจแล้วดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งจึงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ไม่กลัวที่จะบอกท่านทั้งสอง ข้ากับบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้นานแล้ว หากไม่ใช่เพราะยังต้องตามหาหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงนั่น เกรงว่าบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นคงจะลงมือกับข้าไปนานแล้ว“ดังนั้นท่านอ๋องทั้งสองไม่ต้องกังวล ขอเพียงข้าไป บุตรสาวเนรคุณผู้นั้นก็จะตามมาอย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ชางชิงหลานและฮาหลานจึงค่อยเชื่อเขาขึ้นมาบ้างเล็กน้อยถึงอย่างไรในงานพระราชสมภพของเสด็จพ่อ ทั้งสองก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่เจิ้นกั๋วกงแห่ง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1152

    เวินเฉวียนเซิ่งได้ยินดังนั้นก็ตกใจเช่นกันเขากำลังจะถามรายละเอียด ชางชิงหลานที่อยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนจะได้ยินคำพูดของฮาหลานจึงตระหนักได้ในที่สุด“หรือว่าที่น้องหญิงห้าพูดถึงก็คือ ท่านแม่มดที่เมื่อหลายปีก่อนเกิดแตกหักกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างกะทันหัน แล้วหนีออกจากราชสำนักหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย?”ฮาหลานพยักหน้า “ถูกต้อง ท่านแม่มดชอบปลูกดอกไม้พิษ วิชาเวทพิษของนางก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก เพียงแต่เมื่อหลายปีก่อนไม่รู้เหตุใดจู่ ๆ ถึงทะเลาะกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างรุนแรงแล้วหนีไป หลายปีมานี้ผู้อาวุโสใหญ่ยังส่งคนออกตามหาท่านแม่มดอยู่บ่อยครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่านางจะไปที่เผ่าจื้อเสิน”“หากเป็นเผ่าจื้อเสินก็มีความเป็นไปได้สูงทีเดียว”ชางชิงหลานลูบคางกล่าวขึ้น “ว่ากันว่าทางเผ่าจื้อเสินเองก็เคยมีอดีตผู้นำเผ่าที่ชื่นชอบวิชาเวทพิษ เกรงว่าท่านแม่มดคงมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อวิชาพิษที่คนผู้นั้นทิ้งไว้”เมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน เวินเฉวียนเซิ่งก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างดูท่าจะเป็นอย่างที่เขาคิด แม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำผู้นั้นมีที่มาไม่ธรรมดาจริง ๆและดูเหมือนว่านางจะมีฝีมือร้ายกาจมากโชคดีที่ตอนนั้นไม่มีใครใช้ก

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1151

    “หมายความว่าอย่างไร?”ชางชิงหลานขมวดคิ้วจ้องมองเขา “ท่านไม่รู้แม้กระทั่งที่อยู่ของหลวงจีนที่ท่านพูดถึงมิใช่หรือ? แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นั้นจะไปที่ใดแน่?”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยอย่างสุขุม “อ๋องชางอย่าเพิ่งร้อนใจ ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามนี้ของอ๋องชาง ข้าอยากจะถามเรื่องสถานที่แห่งหนึ่งกับท่านทั้งสองก่อน”สีหน้าของฮาหลานเย็นชา เอ่ยออกมาคำหนึ่ง “ว่ามา”เวินเฉวียนเซิ่งกล่าว “ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองเคยได้ยินชื่อสถานที่ที่เรียกว่า ‘หมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถง’ หรือไม่?”เมื่อชื่อนี้ถูกเอ่ยออกมา ทั้งชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องต่างก็ชะงักไปทันใดนั้นทั้งสองก็สบตากัน จากนั้นชางชิงหลานก็กล่าวว่า “หมู่บ้านเซียนอะไรของเจ้าข้าไม่เคยได้ยิน แต่มีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อ ‘ซีถง’ จริง”เมื่อได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน เวินเฉวียนเซิ่งก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งเขารีบถามต่อ “สถานที่ที่อ๋องชางพูดถึง อยู่ในเขตหวงห้ามต่างเผ่าของพวกท่านหรือไม่?”ชางชิงหลานได้ยินดังนั้น ก็หรี่ตาทั้งสองข้างลงทันที สายตาฉายแววอันตรายไม่เพียงแต่เขา แม้แต่ฮาหลานที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำว่า ‘เขตหวงห้าม’ สีหน้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1150

    ฮาหลานไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชางชิงหลานที่มาจากสิ่งที่เรียกว่า ‘ชนเผ่าเล็ก’ กลับรู้เรื่องอยู่บ้าง“คนเหล่านี้น่าจะเป็นพวกที่กระทำความผิดในชนเผ่า แล้วถูกขับไล่ออกจากเผ่า”คนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าย่อมไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนในเผ่าได้อีก ดังนั้นคนเหล่านี้จึงทำได้เพียงเร่ร่อนไปทั่วแต่หากพบเจอคนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าเช่นเดียวกัน ไม่มีชนเผ่าให้อยู่อาศัย ก็จะรับดูแลกันเองจากนั้นก็ค่อย ๆ ตั้งเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไม่ขึ้นกับชนเผ่าใด แต่สามารถให้คนเร่ร่อนเช่นพวกเขาอยู่อาศัยได้เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านแห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้นแต่กลับไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด คนในหมู่บ้านนี้กลับตายอยู่ที่นี่กันหมด“ในเมื่อเป็นเพียงคนเร่ร่อน ก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจแล้ว สถานที่นี้มีศพมากเกินไป ไม่รู้ว่าสกปรกแค่ไหน เปลี่ยนที่พักเถอะ”ฮาหลานได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน ก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรแต่เห็นได้ชัดว่านางไม่สนใจคนเร่ร่อนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่สนใจสาเหตุการตายของพวกเขาด้วยซ้ำเพราะบางทีอาจเป็นไปได้ว่าหนึ่งในคนเร่ร่อนเหล่านี้เคยไปก่อเรื่องไว้จนศัตรูตามมาฆ่าถึงที่นี่สรุปก็คือหากต้องการสื

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status