บทที่ 1231

เอ้อถานหลัวปรายตามองเวินเยวี่ยอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง พอนางหุบปากเงียบแต่โดยดีแล้ว เขาถึงเอ่ยปากขึ้นว่า “เรื่องอื่นยังไม่ต้องพูดถึง อาตมาอยากถามสักประโยคหนึ่ง คราวนี้ศิษย์พี่คิดจะนำกำลังคนไปสักเท่าไร?”

เสินอ๋องผู้เฒ่ากล่าวว่า “ทัพม้าห้าร้อยนายล่วงหน้าไปก่อน ทัพม้าหนึ่งหมื่นนายตามไปทีหลัง”

เมื่อคำพูดนี้เอ่ยออกมา ต่อให้เป็นหลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนก็ยังอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเฮือก

“พาคนไปมากมายเพียงนี้เชียวหรือ?!”

ปาถูเอ่อร์เอ่ยถามอย่างลังเล “เสด็จพ่อ พวกท่านไม่ได้ไปค้นหาสมบัติหรอกหรือ? เหตุใดต้องนำทัพม้าไปกว่าหนึ่งหมื่นนาย?”

นี่แทบจะเป็นกำลังพลทั้งหมดของเมืองหินดำแล้ว

เสินอ๋องผู้เฒ่ากล่าวเพียงว่า “ข้าบอกแล้ว สถานที่แห่งนั้นคือซากปรักหักพังของเซียน ใครก็ไม่อาจรู้ว่าหลังจากเปิดบานประตูนั้นออกอย่างสมบูรณ์แล้ว สิ่งที่ออกมาก่อนจะเป็นอะไรกันแน่ อาจจะเป็นเซียน อาจจะเป็นสัตว์วิญญาณ หรืออาจจะเป็นสิ่งของอื่นใด เอาเป็นว่าสถานการณ์ไม่แน่ชัด ย่อมต้องเตรียมการไว้ให้มาก”

“ถ้าหากปล่อยสิ่งที่อันตรายกว่าปกติออกมาจะทำเช่นไร? ถึงเวลานั้นไม่แน่อาจจะเป็นอันตรายต่อเขตหวงห้ามทั้งหมด เสด็จพ่อ ไม่ไปไม่ได้หรือ?”

ปา