공유

บทที่ 21

작가: จิ้งซิง
เมื่อคนผู้นั้นกล่าวเช่นนี้ มีหลายคนที่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่งทันที

“ต้องใช้แน่ๆ เวินซื่อเพิ่งถูกชุยซื่อจื่อถอนหมั้นเมื่อวาน วันนี้ก็หนีมาเรียกร้องความสนใจที่ภูเขาหนานแล้ว”

“เกรงว่าไม่รู้ไปได้ยินมาจากที่ใด รู้ว่าวันนี้พวกเราจะมาเที่ยวชมธรรมชาติที่ภูเขาหนาน ดังนั้นจึงจงใจมาแสดงละครให้พวกเราดูที่นี่”

แต่ก็บังเอิญเช่นกัน กลุ่มคนที่พูดล้วนเป็นเหล่าคุณชายที่ปกติค่อนข้างมีความใกล้ชิดกับชุยเส้าเจ๋อ

เดิมทีวันนี้พวกเขานัดกันมาเที่ยวชมธรรมชาติที่ภูเขาหนาน แต่เมื่อวานชุยเส้าเจ๋อทำให้จวนเจิ้นกั๋วกงอับอายต่อหน้าผู้คนกับเรื่องถอนหมั้น จึงถูกจงหย่งโหวขังไว้ในบ้าน ไม่อนุญาตให้ออกมา

ดังนั้นวันนี้จึงมีเพียงพวกเขาไม่กี่คน

แน่นอนว่าเวินซื่อก็สังเกตเห็นพวกเขาแล้วเช่นกัน

แต่นางเลือกที่จะมองข้าม

อย่าว่าแต่พวกเขาเลย วันนี้ต่อให้ชุยเส้าเจ๋อมาก็อย่าคิดจะขวางนาง

ด้วยความสัมพันธ์ของชุยเส้าเจ๋อ คุณชายเหล่านั้นไม่แม้แต่จะเที่ยวชมธรรมชาติแล้ว พวกเขายืนจ้องเวินซื่อที่ริมทางทั้งเช่นนี้ มองดูนางกราบไหว้ตั้งแต่เชิงเขาขึ้นไปข้างบน

แรกเริ่มคนทั้งกลุ่มยังเยาะเย้ยถากถางไม่หยุด

แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งเค่อ ผ่านไปหน
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (3)
goodnovel comment avatar
รัตติกาล วรรณถาวร
ซื้อเหรียญมา100 อ่านได้แค่2ตอน งงมาก
goodnovel comment avatar
Yolsasi Sreepana
่จ่ายค่าเหรียญไปแล้ว ทำไมอ่านไม่ได้
goodnovel comment avatar
Thitaphron Gnyl
ต้องสมัครสมาชิกจริงๆหรอเนี่ย
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 766

    อันหลันซินกัดริมฝีปากแน่น หลับตาไม่อยากพูดสิ่งใดอันปี่เค่อเห็นนางทำท่าเช่นนั้น จึงเสแสร้งถอนหายใจ “ซินรุ่ย เจ้า...”เขากำลังจะพูดบางอย่าง แต่อันหลันซินขัดขึ้นอย่างโกรธเคือง “อย่าเรียกชื่อนั้นให้มาก ฟังแล้วขยะแขยง!”อันซินรุ่ย ซินรุ่ยจนกระทั่งตอนนี้นางถึงได้เข้าใจ ว่าเหตุใดอันปี่เค่อจึงตั้งชื่อนี้ให้สถานะที่สองของนางอันปี่เค่อเลิกคิ้ว ต่อมาเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจราวกับกำลังมองดูเด็กเอาแต่ใจคนหนึ่งกำลังอาละวาด “เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่ชอบ พ่อก็จะไม่เรียกเช่นนั้น”อันหลันซินทำเสียงฮึดฮัด นางมองดูแมลงเหล่านั้นบนพื้นที่ถูกอันปี่เค่อเรียกมารวมตัวกัน “ตกลงข้าต้องอยู่ในห้องลับนี้อีกนานเท่าใด?”“ยังมีเรื่องที่ท่านรับปากข้าก่อนหน้านี้ คนเหล่านั้นที่ท่านส่งไปเมืองซื่อสุ่ยถอนตัวกลับมาหรือยัง?”“เรื่องที่รับปากเจ้าพ่อไม่ลืมแน่นอน เจ้าวางใจเถอะ คนเหล่านั้นถอนตัวกลับมาแล้ว เพียงแต่พ่อนึกไม่ถึง ว่าเจ้าจะใส่ใจธิดาศักดิ์สิทธิ์...คนนั้นถึงเพียงนี้”“ข้าบอกตั้งแต่เมื่อใดว่าข้าใส่ใจนาง?”“เช่นนั้นเจ้าทำเพื่อนางมากมายเพียงนี้...?”อันปี่เค่อมองนางอย่างแปลกใจอันหลันซินเอ่ยเสียงเย็น “ข้าเพียงแต่ค

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 765

    คำกล่าวเช่นนี้ถูกต้องพวกผู้อาวุโสรองเองก็มีความคิดเช่นนี้พอดี ดังนั้นจึงเห็นด้วยที่ให้เวินเยวี่ยกลับจวนจงหย่งโหวแต่การกระทำของเวินเยวี่ยไม่มีความอดกลั้นยิ่งกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก เพิ่งฟื้นคืนชีพได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่ฟื้นตัวทั้งหมด ก็ลงมือกับซื่อจื่อจวนจงหย่งโหวทันทีหากถูกจับได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาและธิดากู่อย่างเวินเยวี่ยไม่มีใครหนีพ้นไปได้!โชคดีที่เมื่อครู่ผู้ที่พบเข้าคือสาวใช้ หากจัดการให้สะอาดหมดจดน่าจะไม่มีปัญหาระหว่างที่คิดเช่นนั้น ผู้อาวุโสรองไม่พูดสิ่งใดอีก เพียงแต่กำชับให้เวินเยวี่ยอย่าเอิกเกริกนัก จึงจากไปเมื่อพวกเขาจากไป เวินเยวี่ยกลอกตามองบน แล้วปิดประตูเสียงดังปังอย่างไม่สบอารมณ์มาก ต่อมามองข้ามชุยเส้าเจ๋อที่นอนอยู่บนพื้น กลับไปฟื้นฟูร่างกายบนเตียงต่อขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันอันหลันซินกำลังอยู่ในท่าเดียวกับเวินเยวี่ย นั่งอยู่ในห้องลับที่เต็มไปด้วยคราบเลือด สงบจิตตั้งสมาธิทำบางอย่างอยู่รอบตัวนาง ยังมีขวดยาวางระเกะระกะอยู่หลายสิบขวดท่ามกลางยาเม็ดเหล่านั้น มียาอายุวัฒนะที่แขกเหล่านั้นแย่งชิงกัน กระจายอยู่เต็มกองเลือดตรงร่าง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 764

    ยายแก่ตายยาก “เพี้ยะ! ”หลังเวินเยวี่ยลุกขึ้นจากพื้น นางเหลือบมองชุยเส้าเจ๋อที่หมดสติไปจากที่สูง จากนั้นยกขาถีบไปตรงหัวชุยเส้าเจ๋ออย่างรุนแรง“เจ้าโง่! เจ้าหมูโง่! จงไปตายเสีย ตายเสีย ตายเสีย ตายเสีย!”“ยายแก่ตายอยากอย่างแม่เจ้าเป็นคนสารเลว เจ้าเองก็สารเลว!”“อย่างพวกเจ้ายังคิดจะหย่าข้าหรือ? เพ้อเจ้อ! นับจากนี้ไป จวนจงหย่งโหวจะต้องฟังคำสั่งของข้า!”เวินเยวี่ยระบายความแค้นกับชุยเส้าเจ๋อยกใหญ่ รอให้นางหยุดลงมือ ชุยเส้าเจ๋อที่อยู่บนพื้นถูกทำร้ายจนหัวร้างข้างแตก สภาพไม่เหมือนผู้เหมือนคนแต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาสักนิดราวกับไม่สามารถสัมผัสโลกภายนอกได้แม้แต่น้อยความจริงก็เป็นเช่นนั้น เพราะหนอนกู่ที่เวินเยวี่ยป้อนให้ชุยเส้าเจ๋อกินเข้าไป สามารถควบคุมและดูดกินสตินึกคิดของเจ้าของร่างได้เขาหมดสติมากเท่าไหร่ หนอนกู่ก็ยิ่งกินได้รวดเร็วมากขึ้นเพียงแต่ร่างกายของชุยเส้าเจ๋อค่อนข้างแข็งแรง เดิมทีตามแผนของเวินเยวี่ย หนอนกู่ของนางเอาไว้ใช้กับร่างกายของเวินหย่าลี่หากไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง ภายในเวลาหนึ่งเดือน หนอนกู่จะกัดกินสติการนึกคิดของเวินหย่าลี่จนหมด จากนั้นเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 763

    เช่นเดียวกับชุยเส้าเจ๋อ ก่อนนี้ตอนอยู่จวนเจิ้นกั๋วกงแทบอยากจะหย่าเวินเยวี่ยแต่หลังจากเวินเยวี่ยหายตัวไปแล้วกลับมา รับใช้เขาจนสุขสบาย กลับทำให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นโดยเฉพาะตอนเวินเยวี่ยเรียกเขาว่าท่านพี่ น้ำเสียงอ่อนหวานไพเราะดั่งสายน้ำ ทำให้ร่างกายท่อนล่างของชุยเส้าเจ๋อเกร็งทันที รีบโอบนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด“ทำไมหรือเยวี่ยเอ๋อร์? เรียกข้าเช่นนี้ หรือว่าไม่เจอกันครู่เดียวก็คิดถึงสามีของเจ้าเสียแล้ว?”ชุยเส้าเจ๋อเลิกคิ้วอย่างที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์มาก สุดท้ายกลับเผยสีหน้าท่าทางเลี่ยนเอียน ทำให้เวินเยวี่ยเห็นแล้วคลื่นไส้นางอดกลั้นความคิดที่อยากอาเจียนใส่เขา แล้วแนบชิดไปกับร่างชุยเส้าเจ๋อราวไร้กระดูก แล้วพูดต่อไป “ดูท่านสิ รีบร้อนเหลือเกิน เมื่อครู่ฮูหยินใหญ่กำลังคุยกับข้าอยู่ ต้องโทษท่านที่เข้ามากะทันหัน ทำให้ฮูหยินใหญ่จากไป ชาที่ข้าเพิ่งชงเสร็จฮูหยินใหญ่ยังไม่ทันได้ดื่มเลย”“ข้าไม่สน ฮูหยินใหญ่ไม่ดื่ม งั้นท่านก็ต้องดื่ม รอให้ดื่มเสร็จแล้ว ข้าค่อยปรนนิบัติรับใช้ท่านพี่อย่างดี”ชุยเส้าเจ๋อแทบจะอดทนไม่ไหว รับปากโดยไม่ต้องคิด “ดีๆ ๆ ชาที่เยวี่ยเอ๋อร์ของข้าชงเองกับมือ ย่อมไม่อาจส

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 762

    เวินเยวี่ยจิกเนื้อฝ่ามือจนเป็นแผล เมื่อจิกจนเลือดซึมออกมาถึงได้อดกลั้นไฟโกรธที่เกือบจะทนไม่ได้เอาไว้นางขบฟันแน่น ผ่านไปครู่หนึ่งจึงกล่าวขึ้น “อนุ...ที่พำนักของมารดาอนุก่อนหน้านี้เป็นช่องเขาแห่งหนึ่ง บนเขาทางลาดชัน อนุยืนไม่มั่น ไม่ทันระวังจึงตกจากเขา ถึงได้...มีบาดแผลเต็มตัว”“เป็นเช่นนั้นหรือ?”เวินหย่าลี่ฟังนางพูดจบ แต่ก็ยังถามอย่างระแวงเวินเยวี่ยฝืนยิ้มพร้อมย้อนถาม “ไม่อย่างนั้น ฮูหยินใหญ่ ท่านหวังให้เป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ?”เวินหย่าลี่เบะปาก “ข้าย่อมหวังให้เป็นเช่นนั้นจะดีที่สุด แต่หากวันใดข้ารู้ว่าเจ้ากล้าทำผิดต่อเส้าเจ๋อ ทำผิดต่อจวนจงหย่งโหวของพวกข้าละก็ ข้าจะให้เส้าเจ๋อหย่าเจ้าแน่นอน!”แววตาเวินเยวี่ยมีจิตสังหารแวบผ่านทันใดนางเอ่ยเสียงอ่อน แสร้งทำต่ำต้อย “ฮูหยินใหญ่วางใจได้ ยามนี้อนุแต่งเข้าจวนจงหย่งโหวแล้ว ผู้ที่พึ่งพิงได้ก็มีเพียงพี่เส้าเจ๋อเท่านั้น เขาเป็นสามีของอนุ หากรุ่งโรจน์ก็รุ่งโรจน์ด้วยกัน หากเสียหายก็เสียหายด้วยกัน เหตุผลนี้อนุทราบดี ดังนั้นจะทำเรื่องที่ผิดต่อเขาได้อย่างไรเจ้าคะ?”ขณะที่พูด นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วจับถ้วยน้ำชาของเวินหย่าลี่ “น้ำชาเย็นแ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 761

    สายตาเวินหย่าลี่ราวกับไม้บรรทัด จ้องจับผิดบนตัวเวินเยวี่ยทุกตารางนิ้ว “เงยหน้าให้ดี หลังตั้งตรง เอวจะงอทำไม? ไม่ใช่บ่าวเสียหน่อย ท่าทางต่ำต้อยนอบน้อม หากใครเห็นเข้า ยังนึกว่าเจ้าเป็นสาวใช้ห้องข้างของเส้าเจ๋อ”ยายแก่ตายยาก!ถึงกับกล้าเอานางไปเทียบกับสาวใช้ห้องข้างชั้นต่ำพวกนั้น!เมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของเวินหย่าลี่ เวินเยวี่ยเกือบกลั้นไฟโกรธในใจไว้ไม่ไหวหากไม่ใช่เพราะยังต้องการจวนจงหย่งโหวบ้าบอนี่ นางสามารถฆ่ายายแก่ตายยากนี่ได้ทันที!แต่ก็ไม่เป็นไร นางหญิงชั้นต่ำเวินหย่าลี่ กล้ามาหาเรื่องนางถึงที่นี่ งั้นก็อย่าออกจากที่นี่แต่โดยดีเลย!เวินเยวี่ยมองเวินหย่าลี่เป่าน้ำชาที่นางเพิ่งชงเสร็จ ตอนอีกฝ่ายดื่มเข้าไปหนึ่งคำ มุมปากของนางเผยให้เห็นรอยยิ้มบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพียงแต่ตอนเวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้านางกลับมาเป็นดังเดิมอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเหมือนไม่มีความผิดปกติใด เอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ฮูหยินใหญ่ ไม่ทราบวันนี้ท่านมาด้วยธุระใดเจ้าคะ?” “ทำไม ไม่มีธุระใดแล้วข้ามาไม่ได้หรือ?”เวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาเสียงดัง ถลึงตาใส่เวินเยวี่ยอย่างไม่สบอารมณ์เวินเยวี่ยอดกลั้นความโกรธ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status