Share

บทที่ 531

Penulis: จิ้งซิง
หลินเนี่ยนฉือชะงักไปครู่หนึ่ง “เจ้าค่ะ ข้าจะนำคำพูดของท่านลุงเวินไปบอกนางให้”

หลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งพวกเขาจากไปแล้ว หลินเนี่ยนฉือกลับไปก็นำคำพูดของเวินเฉวียนเซิ่งบอกให้เวินซื่อฟังอีกรอบ

เวินซื่อพลันหัวเราะเยาะออกมาเสียงหนึ่ง “สมแล้วที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ รู้ว่าหากมาขอพบข้า ข้าคงไม่ยอมพบเขาง่ายๆ จึงแสร้งทำเป็นถอยเพื่อรุก โดยอ้างเหตุผลว่าเวินฉางอวิ้นใกล้ตายเพื่อให้ข้าลงจากเขา”

และอย่างช้าที่สุดก็คืนนี้ ข่าวที่ว่า “คุณชายใหญ่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกงอาการปางตาย ขอดูหน้าน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย” ก็จะแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลวง

ถึงตอนนั้น ต่อให้สกุลเวินจะมีความผิดมากมายเพียงใด หากนางซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆ ไม่ไปดูใจพี่ใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย นั่นก็จะเป็นความผิดของนางเอง

หากถึงเวลานั้นจริงๆ ด้วยแรงกดดันจากภายนอก อำนาจในการควบคุมสถานการณ์ที่นางมีอยู่ในตอนแรก ก็จะกลับกลายเป็นฝ่ายถูกกระทำ

ดังนั้น ต่อให้ไม่อยากไปก็ต้องไป

“ร้ายกาจจริงๆ ท่านลุงเวินมาถึงขั้นนี้แล้วยังจะคิดวางแผนอีกหรือ? เขาไม่กลัวว่าเจ้าจะใจแข็งไม่ไปจริงๆ ถึงเวลานั้น พี่ใหญ่เวินตายไปจริงๆ จะทำอย่างไร?”

หลินเนี่ยนฉือไม่เข้าใจ

อย่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 782

    และร่องรอยนั้นก็กำลังค่อย ๆ เยียวยาบาดแผลบนร่างกายของพวกเขาแน่นอนว่า บรรดาประชาชนจะไม่รู้ว่า ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากพลังวิญญาณเหล่านั้นที่เวินซื่อปลดปล่อยออกมาจากมิติอย่างเงียบ ๆพวกเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่า บนร่างกายของตัวเองคล้ายมีบางอย่างที่ไม่ค่อยเหมือนเดิม“ท่านแม่ ข้ารู้สึกว่าร่างกายของข้าเหมือนจะไม่แข็งทื่ออีกต่อไปแล้ว”“แม่ก็เหมือนกัน ถ่านไม้ที่ที่ว่าการอำเภอแจกจ่ายให้ในครั้งนี้เผาได้อบอุ่นจริง ๆ”“ท่านพ่อ อาการอักเสบจากความเย็นที่มือของลูกไม่เจ็บปวดอีกแล้ว!”“ข้าก็ไม่ไอแล้ว! คอก็ไม่เจ็บแล้ว!”“ดูท่าทางยาหม้อที่ใต้เท้าเหล่านั้นให้มาในวันนี้จะใช้ได้ผลดีมาก เมื่อมีท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์อยู่ด้วย เจ้าหน้าที่ชั่วเหล่านั้นก็ไม่กล้าหลอกลวงพวกเราจริง ๆ”“ท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ดีมากจริง ๆ!”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว!”“พรุ่งนี้พวกเรายังไปดื่มโจ๊กได้ไหม? ถึงแม้ยาหม้อจะขม แต่หลังจากดื่มแล้วร่างกายก็อบอุ่นขึ้น ข้ายังอยากดื่มอีก!”“ไม่ต้องกังวลนะลูก ๆ ท่านอ๋องบอกแล้วว่า พรุ่งนี้พวกเรายังสามารถไปเอาที่ที่ว่าการอำเภอได้อีก!”“ดีเหลือเกิน!”ค่ำคืนนี้ ในที่สุดชาวเมืองเซิ่งเส

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 781

    “ไม่แปลกใจที่ท่านอ๋องเป็นผู้นำในการสงเคราะห์ผู้ประสบภัยด้วยตนเอง ที่แท้ก็คุ้มกันบุคคลอันเป็นที่หมายปองเช่นนี้มาส่งด้วย”บนห้องใต้หลังคาที่สูงที่สุดของเมืองเซิ่งเสวี่ย ฮูหยินผู้เฒ่าสุภาพและเป็นสง่ายืนอยู่ข้างราวจับสีแดง เหม่อมองไปยังที่ว่าการอำเภอ ที่ดังอยู่ข้างหูคือข่าวที่ผู้ใต้บังคับบัญชาเพิ่งไปสืบได้มาจากที่ว่าการอำเภอ“ฮูหยินผู้เฒ่า ขณะนี้นายอำเภอถูกฆ่าแล้ว ที่ว่าการอำเภอก็ถูกกองทัพธงดำที่นำโดยท่านอ๋องเข้ามาตั้งมั่นอยู่ เกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาก็จะเริ่มตรวจสอบทั่วทั้งเมือง ถึงตอนนั้นหากพวกเราอยู่ที่นี่ กลัวว่าสิ่งของพวกนั้นจะถูกท่านอ๋องพบเข้าในไม่ช้า”ด้านหลังฮูหยินผู้เฒ่า นอกจากผู้ใต้บังคับบัญชาที่กำลังรายงานข่าวแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าดูอ่อนช้อยเหมือนผู้หญิงอีกคนหนึ่งด้วยเขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อประคองฮูหยินผู้เฒ่า นั่นก็คือฟ่านเจินซื่อ พร้อมเอ่ยบอกนางว่า “ที่พวกท่านอ๋องมาอย่างกะทันหันในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทางใต้เท้าอันในราชสำนักถึงไม่มีข่าวเลยสักนิด ตอนนี้พวกเรามาเก็บซ่อนสิ่งของพวกนั้นกันก่อน ต่อไปค่อยถอนกลับไปที่เมืองจงซิน รอให้การสงเคราะห์ผู้ประสบภัยเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 780

    ไม่ใช่ผีเข้าสิงแต่อย่างใด และยิ่งไม่ใช่คำสาป!ดังนั้นเมื่อเวินซื่อเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมา หญิงผู้นั้นก็พลันมองนางด้วยแววตาซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ“ถ้าเช่นนั้น ท่านหมอเจ้าคะ ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรจึงจะปลอบโยนลูกชายของข้าให้สงบลงได้?”แม้จะถูกจับแขนทั้งสองข้างไว้ เด็กหนุ่มก็ยังคงคลุ้มคลั่งไม่หยุด กระทั่งดิ้นหลุดจนทำร้ายมารดาของตนเองไปหลายครั้ง เขาก็ยังคงไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น“เขาเป็นเช่นนี้มานานเท่าใดแล้ว?”เวินซื่อให้หมอคนอื่นๆ ตรวจรักษาต่อไป จากนั้นก็เดินเข้าไปตรวจดูอาการของเด็กหนุ่มด้วยวิธีการมอง ฟัง ซักถาม และจับชีพจร“ครึ่งเดือนแล้วเจ้าค่ะ เมื่อก่อนยังพอมีสติอยู่บ้างเป็นพักๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปโดยสิ้นเชิงแล้ว แม้กระทั่งตอนกลางคืนหลับฝันก็ยังสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที”หญิงผู้นั้นร้องไห้พลางเอ่ยขึ้นหลังจากเวินซื่อตรวจดูแล้ว นางก็กวาดสายตามองไปยังชาวบ้านคนอื่นๆ เมื่อมองดูก็พบว่า ในแถวยาวเหยียดนั้น มีชาวบ้านบางคนดูเหมือนจะคอยชะเง้อมองมาเป็นระยะๆ แววตาที่ส่งมานั้นมิใช่ความอยากรู้อยากเห็น แต่เป็นความสงสัยไม่แน่ใจ เป็นความลังเล เป็นความตึงเครียดเห็นได้ชัดว่า ในบรร

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 779

    เมื่อสิ้นเสียงของเขา กองทัพธงดำทั้งหมดที่ทำหน้าที่รักษาความเป็นระเบียบก็ใช้หอกยาวในมือกระทุ้งพื้น “ปัง ปัง” สองครั้งบารมีอันน่าเกรงขามนั้น ประกอบกับคำพูดของเป่ยเฉินหยวน ก็ทำให้ฝูงชนที่กำลังโกลาหลอยู่ในขณะนั้น สงบลงทันทีทุกคนเริ่มทยอยกันเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้จะอยู่ท้ายแถวไกลๆ ก็ไม่กล้าเบียดเสียดไปข้างหน้าอีก ได้แต่จ้องมองข้าวต้มร้อนๆ เหล่านั้น จ้องมองไปยังสิ่งของสำหรับให้ความอบอุ่นเหล่านั้น รอคอยอย่างร้อนรนและหวาดหวั่นจนกระทั่งข้าวต้มร้อนๆ หม้อแล้วหม้อเล่าถูกยกออกมาอย่างต่อเนื่อง แจกไปหลายสิบหม้อแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดชาวบ้านบางคนจึงเริ่มผ่อนคลายลงได้บ้างและสถานการณ์เดียวกันก็เกิดขึ้นที่โรงทานยาเช่นกันหิมะที่ตกหนักต่อเนื่องมาหลายเดือน ทำให้ชาวบ้านในชางโจวจำนวนไม่น้อยป่วยเป็นไข้หวัดและมีบาดแผลจากความหนาวเย็นดังนั้น ยาต้มที่เวินซื่อและคนอื่นๆ เตรียมไว้จึงเป็นที่ต้องการอย่างมากจนไม่เพียงพอ หมอที่กำลังต้มยาอยู่ภายในที่ว่าการอำเภอต่างก็ยุ่งจนหัวหมุน ส่วนเวินซื่อและคนอื่นๆ ที่กำลังตรวจรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ด้านนอกที่ว่าการอำเภอก็ไม่ได้หยุดพักเช่นกันนี่เป็นสถานการณ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 778

    ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้าออกจากเรือนแม้แต่น้อย ยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้ที่ว่าการอำเภอที่ราวกับจะกลืนกินผู้คนเข้าไปนั่นแต่ตอนนี้พวกเขาไม่กลัวแล้ว เพราะพวกเขารู้ว่า ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาช่วยพวกเขาแล้ว!ตอนนี้ บริเวณหน้าที่ว่าการอำเภอ กองทัพธงดำทั้งหมดได้เริ่มตั้งโรงทานข้าวต้มห้าแห่ง รวมถึงจุดแจกจ่ายสิ่งของบรรเทาทุกข์เรียบร้อยแล้วส่วนเวินซื่อก็นำหมอทั้งหมดไปเตรียมยาต้มที่มีสรรพคุณขับไล่ความเย็น ให้ความอบอุ่นภายใน และบำรุงร่างกายไว้หลายหม้อ รอคอยการมาของชาวบ้านไม่นานนัก ก็มีเงาร่างปรากฏขึ้นที่หัวมุมถนนผู้ที่ได้ยินข่าวและมาถึงที่นี่ก่อนใครคือคู่สามีภรรยาสูงอายุที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เคียง ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงลังเล คู่สามีภรรยาคู่นี้ที่คิดว่าตนเองคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ได้ก้าวออกจากเรือนด้วยความหวังสุดท้ายพวกเขาเดินมาถึงที่นี่อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าที่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอมีการตั้งโรงทานข้าวต้มไว้จริงๆ กระทั่งยังมีถ่านไม้ ฟืน และสิ่งของให้ความอบอุ่นอื่นๆ กองเป็นภูเขา สีหน้าลังเลในตอนแรกของพวกเขาก็พลันหายไป ถูกแทนที่ด้วยความปิติยินดีอย่างยิ่ง “แจกข้าวต้มแล้ว! แจกข้าว

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 777

    “จริงหรือ? ไม่ใช่หลอกให้พวกเราออกไปหรอกนะ?”“เจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นจะมีน้ำใจขนาดนั้นเชียว?”“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”“ต้องเป็นเจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นคิดอุบายอะไรออกมาอีกแน่ๆ อยากจะบีบคั้นพวกเราให้ตายให้ได้!”“ออกไปไม่ได้ ออกไปไม่ได้เด็ดขาด!”ในขณะที่ผู้คนในห้องกำลังตื่นตระหนก ชายหนุ่มที่เมื่อครู่แนบหูอยู่ริมหน้าต่างและได้ยินชัดเจนที่สุดพลันหันกลับมา ดวงตาเป็นประกายราวกับตื่นเต้นอย่างยิ่ง กล่าวว่า “ไม่ใช่ฝีมือเจ้าฟ่านสุนัขชั่ว! เป็นกองทัพธงดำ! เป็นกองทัพธงดำของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของเรามาแล้ว!”“อะไรนะ? กองทัพธงดำ?!”“เหวินเสี่ยวลิ่ว เป็นกองทัพธงดำจริงๆ หรือ? เมื่อครู่เจ้าได้ยินจริงๆ หรือ?”“ท่านลุง หูของข้าคนอื่นไม่เชื่อ แต่ท่านลุงยังจะไม่รู้อีกหรือ? หูของข้าเหวินเสี่ยวลิ่วน่ะไวที่สุดเชียวนะ!”ชื่อจริงของเหวินเสี่ยวลิ่วคือเหวินปาฟาง ซึ่งหมายถึงหูทิพย์ สามารถได้ยินเสียงจากทั่วทุกสารทิศชื่อนี้ก็เป็นเพราะว่าเหวินเสี่ยวลิ่วมีหูที่ไวเป็นพิเศษมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้น พ่อแม่ของเขาจึงตั้งชื่อนี้ให้เขาและเพื่อนบ้านต่างรู้เรื่องนี้ดีเหวินเสี่ยวลิ่วนึกอะไรขึ้นได้ก็

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status