LOGINShare
บทที่ 637
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 638
ดวงตาของเวินหย่าลี่มีประกายดุร้าย “ตำแหน่งภรรยาเอกของเส้าเจ๋อนางฝันไปเถอะ แต่ให้นางเข้ามาเป็นอนุภรรยาก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายสุดที่รักของนางชอบ ของสกปรกเลวทรามเช่นนี้ นางที่เป็นผู้อุ่นเตียงให้เส้าเจ๋อยังรู้สึกสกปรกเลย!“ท่านแม่ แบบนี้ได้อย่างไรเล่า! หากได้สถานะเพียงอนุภรรยา มันจะไม่เป็นการอยุติธรรมกับน้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์หรอกหรือ?!”ชุยเส้าเจ๋อยังไม่พอใจเวินหย่าลี่จ้องเขม็งใส่ลูกชายที่ไม่เอาไหนของนางผู้นี้แวบหนึ่ง “ถ้าไม่ให้นางมาเป็นอนุภรรยา ก็อย่าคิดที่จะผ่านเข้าประตูจวนจงหย่งโหวเลย!”“ไม่ได้ ไม่ได้ ท่านแม่ ข้าไม่อยากทำให้น้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์ลำบากใจ ท่านหยุดรังแกนางแบบนี้ไม่ได้หรือ?”“แม่รังแกนาง?! เจ้าลูกทรพี ใครคลอดเจ้ามากันแน่นะ? ข้ามีลูกชายที่เข้าข้างคนนอกอย่างเจ้าได้อย่างไรกัน?!”เวินหย่าลี่ตบหลังเขาอย่างแรงด้วยความโมโหถ้าไม่ใช่เพราะนางคลอดเองแท้ ๆ นางคงอยากตีไอ้เด็กเวรนี่ให้ตาย“ท่านแม่! ท่านพ่อ! ได้โปรดเถอะ ข้าสัญญากับน้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์ไว้ตั้งนานแล้วว่า จะต้องแต่งนางมาเป็นภรรยาเอก”ชุยเส้าเจ๋ออาศัยความรักที่สองสามีภรรยาจงหย่งโหวมีให้เขา พยายามอ้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 637
“เจ้า…เจ้าลูกคนนี้หมายความว่าอย่างไร? เจ้ากำลังบีบคั้นแม่อยู่หรือ? ที่แม่ทำสิ่งเหล่านี้ก็เพราะหวังดีกับเจ้าทั้งนั้น!”“หวังดีกับข้า หวังดีกับข้า ท่านบอกว่าหวังดีกับข้า แต่เรื่องที่ข้าอยากแต่งงานกับน้องเยวี่ยเอ๋อร์ ทำไมท่านกับท่านพ่อถึงไม่เห็นด้วยล่ะ? กว่าน้องเยวี่ยเอ๋อร์จะยอมตอบตกลงแต่งงานกับข้านั้นไม่ง่ายเลย แต่ตอนนี้กลับเป็นพวกท่านเสียเองที่ไม่ยอมเห็นด้วย!”ชุยเส้าเจ๋อกอดขาแม่ของเขา ร้องไห้น้ำตาไหลพรากจงหย่งโหวสูดหายใจเข้าลึก ๆ กลัวว่าถ้าตัวเองอดใจไม่ไหวจะตีลูกชายโง่เขลาคนนี้ตาย“ชุย เส้า เจ๋อ!”จงหย่งโหวตะโกนเรียกชื่อแซ่ของเขาเสียงดังลั่นเสียงคำรามนี้ทำให้ชุยเส้าเจ๋อสะดุ้งตกใจ รีบปล่อยขาแม่ของเขา แล้วรีบคุกเข่าลง“ท่านพ่อ…”ชุยเส้าเจ๋อแอบมองใบหน้าของพ่อ แล้วพูดอย่างระมัดระวังอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “ข้า...ข้าอยากแต่งงานกับน้องเยวี่ยเอ๋อร์จริง ๆ ได้โปรด ท่านกับท่านแม่เห็นด้วยกับลูกในครั้งนี้เถิด!”จงหย่งโหวมองไปที่สภาพที่ไร้ค่าของเขา กำปั้นเริ่มแข็งขึ้นเรื่อย ๆเวินหย่าลี่เอ่ยอย่างโกรธจัด “ข้าไม่เห็นด้วย!”“ท่านแม่!”ชุยเส้าเจ๋อกัดฟัน วิงวอนพ่อของเขาต่อไป “ท่านพ่อ ขอเพียง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 636
“ไม่ใช่เสียหน่อย!”ชุยเส้าเจ๋อค้านหัวชนฝา “ก่อนหน้านี้น้องเยวี่ยเอ๋อร์ไม่เคยเปิดเผยความรู้สึกกับใครคนอื่น มีเพียงข้าที่เป็นตัวเลือกในใจของน้องเยวี่ยเอ๋อร์ ไม่เช่นนั้นนางคงไม่ยอมมอบกายให้ข้าหรอก!”“ปัง!”ในที่สุดโต๊ะตัวนั้นก็ไม่อาจทนรับน้ำหนักฝ่ามือของจงหย่งโหวได้ สิ้นเสียงปังก็ถูกตบจนแตกออกจากกันจงหย่งโหวชี้ไปที่ชุยเส้าเจ๋อพลางเอ่ยอย่างโกรธเคือง “เจ้ายังมีหน้ามาพูดถึงอีก!”“นางบอกให้เจ้าไปทำอะไรเจ้าก็ไปทำอย่างนั้น นางให้เจ้าไปกินขี้ทำไมเจ้าไม่ไปล่ะ?!”ชุยเส้าเจ๋อก็ยังไม่ฟังคำดุด่า ได้ยินเพียงประโยคสุดท้ายนั้น ก็เอ่ยด้วยความรังเกียจทันที “อี๋ ท่านพ่อ ท่านนี่น่ารังเกียจมาก”ท่าทางไม่สะทกสะท้านกับการดุด่าช่างน่าโมโหจนจงหย่งโหวเกือบจะเป็นลมจากไฟโทสะที่เข้ารุมเร้าหัวใจ“ท่านพี่!”เวินหย่าลี่สะดุ้งตกใจ รีบประคองจงหย่งโหวไว้ หลังจากประคองให้เขานั่งลง ให้เขาหายใจคล่องขึ้นแล้ว “ท่านพี่ ท่านรีบใจเย็น ๆ ลงก่อน อย่าโมโหเด็กโง่คนนี้จนเป็นลมเลย ท่านก็รู้ว่าเขาโง่เขลา แค่ถูกนังแพศยาน้อยหลอกเอาเท่านั้น ตอนนี้เรื่องได้เกิดขึ้นแล้ว พวกเราทำได้แค่คิดหาวิธี ดูว่าจะชดเชยอย่างไร”“ชดเชย?”หลังจา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 635
เมืองหลวงจวนจงหย่งโหว“ปัง!”จงหย่งโหวตบโต๊ะอย่างแรง โต๊ะตัวนั้นไม่แตก แต่น้ำชาบนโต๊ะสะเทือนจนหล่นลงมาจากโต๊ะ เสียงดัง “เพล้ง” สาดกระจายไปทั่วพื้นเศษแก้วชิ้นหนึ่งในนั้นกระเด็นออกไป ตกลงตรงหน้าหัวเข่าของชุยเส้าเจ๋อพอดี“ข้ามีลูกชายโง่ ๆ อย่างเจ้าได้อย่างไรกันนะ?!”จงหย่งโหวเดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟ เอานิ้วจิ้มศีรษะของชุยเส้าเจ๋ออย่างแรง แทบอยากจะเอามีดผ่าศีรษะของเขาออก เพื่อดูว่าข้างในมีอะไรบรรจุอยู่กันแน่!ชุยเส้าเจ๋อที่คุกเข่าอยู่บนพื้นตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ทันทีที่นึกถึงคำสัญญาว่าจะรักกันชั่วฟ้าดินสลายที่น้องเยวี่ยเอ๋อร์พูดกับเขาตอนที่นอนอยู่ในอ้อมกอด เขาก็ยืดเอวขึ้นมาทันทีเอ่ยอย่างเต็มภาคภูมิ “ท่านพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้น้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์ก็เป็นคนของลูกแล้ว ลูกแตะต้องร่างกายของนางแล้ว ต้องรับผิดชอบนาง ดังนั้นไม่ว่าจะเพื่อชื่อเสียงของทั้งสองสกุลของเราก็ดี พวกเราควรรีบไปสู่ขอที่จวนเจิ้นกั๋วกงให้เร็วขึ้น จะได้ประกาศเรื่องการแต่งงานของข้ากับน้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์ให้ภายนอกรับทราบมิใช่หรือ? และเมื่อถึงเวลานั้นขอเพียงบอกว่าข้ากับน้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์ได้หมั้นหมายกันมานานแล้ว ก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 634
เมื่อได้ยินคำพูดนี้เป่ยเฉินหยวนก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจเป็นไปได้ไหมว่าจะมีเรื่องใหญ่โตมโหฬารเกิดขึ้นภายในจวนเจิ้นกั๋วกงจริง ๆ?“หาเขาไม่พบก็ไม่เป็นไร ข้าได้ส่งคนไปสืบต่อแล้ว คิดว่าน่าจะได้รู้อะไรมากขึ้นในเร็ว ๆ นี้”เขามีผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถมากมายการสืบหาข้อมูลแบบนี้เป็นเรื่องง่ายดายสำหรับพวกเขาถึงจะเป็นจวนเจิ้นกั๋วกงก็เหมือนกัน เว้นแต่จะฆ่าปิดปาก ไม่เช่นนั้นก็ไม่สามารถปิดปากได้มากมายขนาดนั้นเช่นเดียวกับเรื่องที่เวินเยวี่ยและชุยเส้าเจ๋อถูกจับชู้ได้ในวันนี้ ต่อให้เวินเฉวียนเซิ่งจะสั่งการทุกคนไม่ให้แพร่งพรายออกไปในทันที แต่ข่าวก็ยังคงรั่วไหลออกมาเป็นไปตามคาดเมื่อถึงช่วงบ่ายในวันนี้ เกาเย่าก็มาหาเป่ยเฉินหยวนและเวินซื่อด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับข้อมูลที่สืบมาได้โดยตรง“ท่านอ๋อง ธิดาศักดิ์สิทธิ์! ข้าขอบอกกับพวกท่านเลยว่า เรื่องในจวนเจิ้นกั๋วกงนั่นมันน่าตื่นเต้นจริง ๆ!”“เรื่องนี้น่ะ ต้องเริ่มเล่าจากเรื่องที่คุณหนูหกสกุลเวินขโมยอีแปะสามสิบห้าพวงจากคุณชายรองสกุลเวิน…”ต่อมาเกาเย่าก็บรรยายด้วยน้ำเสียงและอารมณ์ครบครัน โดยเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่จวนเจิ้นกั๋วกงใ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 633
“จดหมายที่เวินจื่อเฉินมอบให้ข้าหรือ?”หลังจากเวินซื่อกลับจากที่ดินที่กุยอวิ๋นในวันรุ่งขึ้น ก็ได้รับจดหมายที่ศิษย์พี่หญิงท่านหนึ่งมาส่งต่อให้นางนางถือจดหมายกลับมาถึงเรือนเล็ก นั่งลงที่โต๊ะหินพลางฉีกซองจดหมาย คลี่กระดาษจดหมายออก บรรทัดแรกคือ...“สบายดีนะ เห็นตัวอักษรเสมือนได้พบหน้า”“แด่น้องหญิงผู้เดียว ยกโทษให้พี่รองด้วยที่ผิดสัญญา จำเป็นต้องไปทำงานในแดนไกล อาจจะสักปี หรือไม่ก็สองสามปี เวลานี้ไม่อาจอยู่ปกป้องเคียงข้างน้องหญิงได้ แต่หากมีเรื่องกังวลใจใด ๆ สามารถขอความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ได้ เมื่อเสร็จงานแล้ว พี่รองจะกลับมา ปกป้องน้องหญิงไปชั่วชีวิตโดยไม่บ่ายเบี่ยงเลย…น้องหญิงจงรักษาสุขภาพให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วง (เลือนราง)”สายตาของเวินซื่อจับจ้องไปที่ลายมือสองคำสุดท้ายที่เลือนรางไป ก่อนจะหลุบตาลงด้วยสีหน้าเรียบเฉยไปก็ไปสิไม่ว่าด้วยเหตุผลใด นางไม่เคยมีความคิดเพ้อฝันตั้งแต่แรกไปแล้วกลับดีกว่าเสียอีก จะได้ไม่ต้องขึ้นเขามารบกวนความสงบเงียบของนางบ่อย ๆเวินซื่อยัดจดหมายลงในซองอย่างลวก ๆ แล้วลุกขึ้นกลับเข้าไปในห้อง หลังจากรออยู่อย่างสงบเงียบเป็นเวลาหนึ่งวันวันต่อมา เป่ยเฉินหยวนนำ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 632
ประเดี๋ยวก็แอบเชิญหมอมา ประเดี๋ยวก็เรียกสาวใช้มาทำความสะอาดและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เวินเยวี่ย หลังจากที่นางพันแผลบนใบหน้าเสร็จแล้ว ชุยเส้าเจ๋อถึงจะเข้าไปพบนาง“ท่านหมอ บาดแผลบนใบหน้าของน้องหญิงเยวี่ยเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”หมอเฒ่ากล่าวว่า “บาดแผลของคุณหนูผู้นี้นอกจากจะเคยถูกทุบตีแล้ว ยังมีแผลเก่าที่ฉีกขาด บางส่วนร้ายแรงมาก คิดว่ายากที่จะรักษาให้หายขาดโดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้”ชุยเส้าเจ๋อขมวดคิ้วทันที “ท่านหมอ รบกวนท่านช่วยคิดหาทางอีกทีเถอะ”หมอเฒ่าส่ายศีรษะ พลางถอนหายใจพูดว่า “ไม่ใช่ว่าข้าไม่ยอมคิด แต่นอกจะมียาหยกหิมะแบบในวัง ไม่เช่นนั้นข้าก็จนปัญญาเช่นกัน”ยาหยกหิมะหรือ?มีนะ!ก่อนหน้านี้เขาเคยส่งยาหยกหิมะของมารดาไปให้น้องเยวี่ยเอ๋อร์ ที่นางต้องยังมีแน่!ชุยเส้าเจ๋อเข้าไปถามเวินเยวี่ยทันที แต่เมื่อเวินเยวี่ยได้ยินคำพูดนี้ ก็เอ่ยอย่างน่าสงสารขึ้นมาทันที “พี่เส้าเจ๋อ ยาหยกหิมะเหล่านั้นที่ท่านส่งมาให้เยวี่ยเอ๋อร์ เยวี่ยเอ๋อร์ชอบมาก จึงนำออกมาใช้เป็นประจำ ก็เลย...ก็เลยใช้หมดแล้ว”“ใช้หมดแล้วทั้งสามขวดเลยหรือ?!”ชุยเส้าเจ๋อมองนางอย่างตกตะลึงเวินเยวี่ยน้ำตาหยดแหมะทันที พลางเช็ดหางตา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 631
ทางด้านนี้เวินจื่อเฉินได้ออกเดินทางแล้วในขณะนี้จวนจงหย่งโหวที่อยู่อีกด้านหนึ่งกำลังครื้นเครงเป็นอย่างมากเวลาย้อนกลับมาเมื่อสองชั่วยามที่แล้ว ขณะที่เวินเยวี่ยเพิ่งวิ่งออกไปจากจวนเจิ้นกั๋วกงเวินเยวี่ยที่กลัวว่าตัวเองจะถูกบิดาหาคนอื่นมาตบแต่งไปเป็นอนุภรรยาตามใจชอบ หลังจากออกจากจวนเจิ้นกั๋วกงก็นึกถึงชุยเส้าเจ๋อทันที“ข้าจะไปหาชุยเส้าเจ๋อ! ข้าจะไปหาเขา!”ถูกต้องแล้ว ตอนนี้มีเพียงชุยเส้าเจ๋อเท่านั้นที่สามารถช่วยนางได้!เวินเยวี่ยเดินโซเซไปจนถึงหน้าประตูใหญ่ของจวนจงหย่งโหวในขณะนี้ฟ้าสว่างแล้วเมื่อองครักษ์ด้านนอกประตูของจวนจงหย่งโหวเห็นเวินเยวี่ย มองปราดเดียวก็จำนางได้แล้ว“คุณหนูหกสกุลเวิน? นี่ท่านเป็นอะไรไป?!”ขณะนี้ใบหน้าของเวินเยวี่ยเต็มไปด้วยเลือด เนื้อตัวอยู่ในสภาพจนตรอก ทันทีที่เห็นคนของจวนจงหย่งโหวก็เอ่ยด้วยความตื่นเต้นขึ้นทันที “รีบไปตามชุยเส้าเจ๋อมา! รีบไปตามพี่เส้าเจ๋อมาออกมาให้ข้าที! รีบไป!”องครักษ์ของจวนจงหย่งโหวรู้ถึงความรู้สึกของซื่อจื่อของตนที่มีต่อคุณหนูหกสกุลเวิน ดังนั้นทันทีที่พวกเขาได้ยินเวินเยวี่ยพูดเช่นนี้ ก็ไม่กล้ารอช้าแม้เสี้ยวนาที รีบเข้าไปเรียกชุยเส้า
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 630
“ตอนนี้สิ่งที่พี่ใหญ่กังวลมากที่สุดก็คือเจ้า หลังจากเจ้าออกจากจวนเจิ้นกั๋วกงไป ก็ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด ต่อให้ฝีมือของเจ้าจะดีเพียงใด แต่คนเดียวย่อมสู้หลายคนไม่ได้ ดังนั้นจงฟังคำของพี่ใหญ่ เจ้าจงออกจากเมืองหลวง ไปเข้าร่วมกองทัพ”พอได้ยินห้าคำสุดท้ายนั้น เวินจื่อเฉินก็เบิกตากว้างขึ้นทันที “พี่ใหญ่หมายความว่า ให้ข้าไปเข้าร่วมกองทัพหรือ?”“ถูกต้อง”เวินฉางอวิ้นโน้มตัวไปกระซิบข้างหูเขา กดเสียงให้ต่ำลง ไม่ทราบว่ากล่าวอะไรออกไป แต่แววตาลังเลของเวินจื่อเฉินพลันเปลี่ยนเป็นเด็ดเดี่ยวในทันที“ข้าเข้าใจแล้ว พี่ใหญ่ ข้าจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ดีอย่างแน่นอน”“อืม ไปเถอะ”เวินฉางอวิ้นพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าจะให้อันเซิ่งไปส่งเจ้าออกนอกเมือง เจ้าต้องไปภายในวันนี้เท่านั้น ชักช้าไม่ได้”เมื่อมีอันเซิ่งบ่าวคนสนิทของเขาอยู่ ท่านพ่อจะเกิดความเกรงใจอยู่บ้าง อย่างน้อยคงไม่ลงมือรวดเร็วนักเวินจื่อเฉินมองพี่ใหญ่ที่วางแผนการให้เขาอย่างรอบคอบ ขอบตาก็พลันร้อนผ่าวขึ้นมา “พี่ใหญ่ รอข้ากลับมานะ!”“ได้”“ดูแลน้องห้าให้ดีด้วย”“ได้”“รักษาสุขภาพด้วย”“ได้”แต่ละประโยค เวินฉางอวิ้นล้วนตอบรับเขา
You may also like
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.7K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.7K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน8.3K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน28.3K viewsสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์546 viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ9.2K viewsฮูหยินหลังจวน
moonlight -mini508 viewsพระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ
รอรีวัน3.8K views
