LOGINShare
บทที่ 650
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 654
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา บรรดาแขกเหรื่อที่อยู่รอบข้างก็พลันเบิกตากว้าง จ้องมองไปยังเวินเยวี่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อดังนั้น ที่คุณชายใหญ่ผู้นั้นเกือบเสียชีวิตก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เพราะเกือบป่วยตาย แต่เกือบถูกวางยาพิษจนตายต่างหาก!ฮูหยินรองผู้นี้โหดเหี้ยมเกินไปแล้วแม้แต่พี่ชายของตนเองก็ยังกล้าลงมือวางยาพิษแม้ว่าปากของเวินซื่อจะพูดว่าเป็นการพลั้งเผลอ แต่ผู้คนที่อยู่ที่นี่ก็หาใช่คนโง่เสียเมื่อไรแค่คิดเพียงครู่เดียว ก็พอจะเดาได้แล้วว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไรประกอบกับคำพูดของเวินซื่อที่ยังไม่จบ“ได้ยินมาว่าตอนนี้ถึงแม้คุณชายใหญ่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกงผู้นั้นจะรอดชีวิตมาได้ชั่วคราว แต่เพราะยังคงหายาถอนพิษไม่พบ แม้แต่ดอกไม้พิษสามต้นนั้นก็ยังถูกคนขโมยไปแล้ว จนเป็นเหตุให้คุณชายใหญ่สกุลเวินอยู่ได้อีกไม่นาน”“ถึงอย่างไรจวนเจิ้นกั๋วกงก็เป็นสถานที่ที่ข้าเคยอาศัยอยู่ก่อนที่จะออกบวช คุณชายใหญ่สกุลเวินก็เคยเป็นพี่ใหญ่ของข้า ดังนั้นไม่ว่าจะกล่าวเช่นไร ข้าก็ควรจะช่วยเหลือในเรื่องนี้จึงจะถูกต้อง”“ดังนั้น หลังจากที่ข้าได้ยินว่าเจิ้นกั๋วกงกำลังส่งคนออกตามหายาถอนพิษกับดอกไม้พิษสามต้นที่หายไปทั่วทุกแห่งแล้ว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 653
เวินเยวี่ยแค่ต้องการจะใช้เงินเล็กน้อยส่งๆ ไปให้เวินซื่อเพื่อจบเรื่องนี้เสียแต่เวินซื่อเพียงแค่มองนางด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความหยอกเย้า“ของที่เจ้าคิดว่าไม่มีอะไรแตกต่าง แต่สำหรับผู้อื่นแล้วกลับมีความสำคัญอย่างยิ่ง หากไม่ใช่เพราะเจ้าขโมยมัน...”“เอาไปๆๆ !”พอเวินซื่อเอ่ยคำนั้นออกมา เวินเยวี่ยก็รีบขึ้นเสียงสูงขัดจังหวะด้วยความตื่นตระหนกทันที ทำให้คนรอบข้างต่างมองนางอย่างประหลาดใจใบหน้าของเวินเยวี่ยแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรือเพราะร้อนใจอย่างไรก็ตาม พอเอ่ยปากนางก็ถลึงตาใส่เวินซื่ออย่างดุร้ายแวบหนึ่งก่อน แล้วจึงกล่าวอย่างไม่เต็มใจนัก “เหรียญอีแปะพวกนั้นไม่ได้อยู่ที่ข้า ของสกปรกพรรค์นั้น ข้ารังเกียจแม้แต่จะแตะต้อง ถูกโยนทิ้งลงคูน้ำเน่าหลังเรือนของเขาไปตั้งนานแล้ว หากท่านต้องการหา ก็จงไปที่คูน้ำเน่าแล้วค่อยๆ ควานหาเถิด”“นางผู้นี้ช่างน่าโดนตีนัก!”หลินเนี่ยนฉือฟังที่นางพูดแล้วกำหมัดแน่นทันทีหากไม่ใช่เพราะตอนนี้นางไม่ได้นำแส้เข้ามาด้วย นางจะต้องฟาดนังบุตรนอกสมรสไร้ยางอายคนนี้ให้ตายคามือเป็นแน่!ขโมยเงินคนอื่นไป นึกว่านางจะเอาไปใช้จ่าย ที่ไหนได้กลับกลายเป็นว่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 652
เขาแย้มยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร เดิมทีจวนจงหย่งโหวของเราก็ติดค้างท่านอยู่แล้ว”ไม่ว่าจะเป็นเรื่องถอนหมั้นในตอนนั้น หรือสารพัดเรื่องราวหลังจากนั้น ล้วนเป็นจวนจงหย่งโหวของพวกเขาที่ทำเกินกว่าเหตุเวินซื่อไม่ได้ตอบรับคำพูดของเขา เพียงแต่กล่าวขึ้นอีกครั้ง “แต่เพื่อเป็นการชดเชย ข้าจะมอบข่าวสารอย่างหนึ่งให้ท่าน”“ข่าวหรือ? ข่าวสารอะไร?”จงหย่งโหวรู้สึกสงสัยเล็กน้อยเวินซื่อแย้มยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกระซิบกระซาบถ้อยคำบางอย่างออกมา คนรอบข้างที่พยายามเงี่ยหูฟัง ก็ได้ยินไม่ชัดอยู่ดีเห็นเพียงจงหย่งโหวเหลือบมองชุยเส้าเจ๋ออย่างครุ่นคิดแวบหนึ่ง แต่ทิศทางนั้นก็อาจจะเป็นการมองไปยังเวินเยวี่ยที่สวมผ้าคลุมหน้าซึ่งอยู่ข้างกายเขาก็เป็นได้“แม่นางเวินเยวี่ย หรือควรจะเรียกท่านว่า ‘น้องหญิงห้า’ หรือว่า ‘ฮูหยินรอง’ ดีเล่า?”ในที่สุดก็ถึงตาเวินซื่อนางนั่งอยู่ที่เดิม สายตาจับจ้องไปที่เวินเยวี่ยอย่างเฉยเมย ก่อนจะเอ่ยถามประโยคนี้ออกมาเวินเยวี่ยที่อยู่ใต้ผ้าคลุมหน้าไม่รู้ว่าในตอนนี้ใครกำลังมองนางอยู่ และมองนางด้วยเหตุผลใด สรุปแล้วก็เป็นเพียงกลุ่มคนดูละครกับคนเล่นละครเท่านั้นเวลานี้ก็ถึงตาที่นางเวินซื่อจะขึ้น
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 651
หากคนที่เอ่ยคำพูดนี้ออกมาคือหลินเนี่ยนฉือ ชุยเส้าเจ๋อก็สามารถตำหนินาง ระเบิดอารมณ์ใส่นาง หรือแม้กระทั่งขับไล่นางออกไปจากตรงนั้นได้โดยตรงแต่ผู้ที่เอ่ยคำพูดนี้ออกมากลับเป็นบิดาของเขาไปเสียได้!สีหน้าของชุยเส้าเจ๋อนั้นราวกับกินอาจมเข้าไปถึงแม้เวินเยวี่ยจะไม่ได้เห็นภาพวาด แต่เพียงแค่ฟังพวกเขาพูดคุยกันก็พอจะเดาได้เจ็ดแปดส่วนแล้วนางหยิกชุยเส้าเจ๋ออย่างรุนแรง “บอกให้ท่านพ่อของท่านหยุดพูดได้แล้ว!”ชุยเส้าเจ๋อหมดหนทาง จึงทำได้เพียงส่งสายตาให้มารดาของตนเวินหย่าลี่ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างยิ่ง รีบก้าวไปข้างหน้า “พอแล้วท่านพี่ ก็แค่ภาพวาดภาพเดียวเองนี่นา รีบเก็บขึ้นมาเถิดเจ้าค่ะ ต่อไปยังมีของขวัญสมทบสินเดิมจากเวินซื่อ...จากท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์อยู่อีกนะเจ้าคะ”จงหย่งโหวแค่นหัวเราะเย็นชาตอนนี้กลับรู้จักอับอายขายหน้าแล้วเขาไม่ได้กล่าวโทษหลินเนี่ยนฉือ แต่กลับลงมือเช็ดภาพวาดนั้นจนสะอาดด้วยตนเอง ก่อนจะเก็บมันขึ้นมาอย่างระมัดระวังจากนั้น เขาก็กล่าวกับเวินซื่อและหลินเนี่ยนฉือ “สมัยข้ายังเยาว์วัย เคยเห็นภาพนี้ที่บ้านสกุลหลาน จึงพอจะทราบความลับในภาพนี้อยู่บ้าง อันที่จริง ตอนนั้นก็ชอบภาพน
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 650
แน่นอนนี่ไม่ใช่สิ่งที่แขกเหรื่อคิด แต่เป็นความสงสัยของพวกเวินเยวี่ย“ตกลงหลินเนี่ยนฉือคิดจะทำอะไรกันแน่?”หรือนางไม่ได้มาก่อเรื่อง แต่มามอบของขวัญจริงๆ?เมื่อการคาดเดาเช่นนี้เกิดขึ้น ในใจเวินเยวี่ยปฏิเสธโดยไม่ลังเลนางไม่เชื่อว่าหลินเนี่ยนฉือจะใจดีขนาดนั้นภาพของอาจารย์หวังอะไรนี่ ต้องมีปัญหาแน่นอน“พี่เส้าเจ๋อ รีบรับภาพวาดมา อย่าให้นางเปิดออก...”เวินเยวี่ยรีบบอกชุยเส้าเจ๋อที่อยู่ข้างกันทันทีแต่ชุยเส้าเจ๋อในยามนี้ราวกับสังเกตเห็นบางสิ่ง น้ำเสียงอดกลั้นต่อไฟโกรธ กัดฟันเอ่ยออกมา “สายไปแล้ว”หลินเนี่ยนฉือคล่องแคล่วว่องไวมาตลอด ไม่ปล่อยให้เวินเยวี่ยปฏิเสธสักนิด สั่งให้คนกางภาพวาดนั้นออกทันทีแต่สุดท้ายด้านในกลับไม่ใช่ภาพกระเรียนล้อบุปผาในสระเหมันต์ แต่เป็นภาพนกยวนยางป่ากำลังเล่นน้ำอยู่ใต้ศาลาเดิมทีไม่มีอะไร แต่ยวนยางป่าในภาพวาดกลับคล้ายกับมนุษย์ โดยเฉพาะวาดได้เหมือนชายหญิงคู่หนึ่งมากบวกกับภาพพื้นหลังที่เป็นศาลา ชั่วขณะนั้นทำให้ผู้คนคิดเชื่อมโยงไปถึงบางสิ่ง ดังนั้นทุกคนจึงหันมองชุยเส้าเจ๋อสายตาที่มองมาจากทั่วสารทิศมีทั้งเยาะเย้ย ถากถาง ดูแคลน ดูละคร...เรียกได้ว่าแทบจะทำใ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 649
“ไม่มีอะไร เป็นของขวัญที่เกี่ยวข้องกับนกยูงจริงๆ”ชุยเส้าเจ๋อทำหน้าบึ้งตึง แล้วปิดฝากล่องของขวัญมงคลทั้งสี่จนหมด ตอนปิดฝากล่องเสียงดังและออกแรงเยอะมากแค่คิดก็รู้ว่าตอนนี้จงหย่งโหวซื่อจื่อจะโมโหขนาดไหนงานเลี้ยงดีๆ แต่กลับได้รับของขวัญอย่างนั้น เป็นใครก็ต้องด่าทอออกมาทันทีแต่คุณหนูสกุลอันที่มอบของขวัญผู้นี้กลับคิดแผนแยบยล ก่อนเปิดกล่องนางได้เอ่ยถึงความมงคลทั้งปวงที่เกี่ยวกับนกยูง กระทั่งอวยพรให้จงหย่งโหวซื่อจื่อกับฮูหยินรองความรักไม่เสื่อมคลายให้เกียรติอีกฝ่ายอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แต่เกิดด่าทออีกฝ่ายเพราะเรื่องสีแค่นี้ ถ้าอย่างนั้นคงตกเป็นฝ่ายผิดทันทีมงคลสามประการแรกหาเรื่องไม่ได้ แต่รองเท้าขาดที่เหลือชุยเส้าเจ๋อหาเรื่องได้ แต่ช่วงนี้เรื่องที่เขาได้เสียกับน้องเยวี่ยนเอ๋อร์ดันเป็นที่โจษจัน หากตอนนี้หาเรื่องอีกฝ่ายเพราะรองเท้าขาด ผู้ที่ถูกหัวเราะเยาะคงเป็นฝ่ายจวนจงหย่งโหวของพวกเขา โดยเฉพาะน้องเยวี่ยเอ๋อร์ของเขาดังนั้นแค้นนี้ต่อให้ชุยเส้าเจ๋อไม่อยากล้ำกลืนก็ต้องกลืนกลับไปชุยเส้าเจ๋อที่นานทีจะมีสมองสักครั้ง หลังจากกล้ำกลืน จึงเอ่ยเสียงเย็น “ขอบคุณความหวังดีของคุณหนูสามสกุลอันมา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 648
เวินเยวี่ยพยายามกดเสียงกัดฟันพูดของตัวเอง แต่เวินซื่อก็ยังจับความรู้สึกไม่สงบของนางได้นางเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วยิ้ม “ของขวัญสมทบสินเดิมของข้าค่อนข้างพิเศษ หากนำออกมาตอนนี้ เกรงว่าฮูหยินรองซื่อจื่อคงไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อ”“ถ้าอย่างนั้นมาดูของขวัญสมทบสินเดิมที่ข้ามอบให้ฮูหยินรองก่อนดีกว่า”เมื่อได้ยินพวกนางเรียกขานว่าฮูหยินรอง ไฟโกรธในใจเวินเยวี่ยโหมกระหน่ำ หลังสะบัดมือชุยเส้าเจ๋อออก กดเสียงต่ำถามเซียงเหออย่างรำคาญ “ตกลงเขามาหรือยัง?”เซียงเหอตอบเสียงค่อย “ใกล้แล้วเจ้าค่ะ”หลินเนี่ยนฉือไม่สนใจว่าเวินเยวี่ยนจะยินยอมหรือไม่ เพราะเมื่อนางเอ่ยจบพลันโบกมือ องครักษ์รีบนำของขวัญสมทบสินเดิมของนางมาทันทีนางนำสิ่งของออกมาแล้ว แต่สุดท้ายกลับมีคนต้องแย่งลำดับก่อนหลังกับนางให้ได้“นี่เป็น...”“นี่เป็นของขวัญที่ข้ามอบให้จงหย่งโหวซื่อจื่อกับฮูหยินรอง”อันซินรุ่ยยิ้มแย้มพร้อมลุกขึ้นยืน สั่งให้คนนำของขวัญชิ้นนั้นไปตรงหน้าชุยเส้าเจ๋อกับเวินเยวี่ยทันทีแม้จะบอกว่าของขวัญชิ้นเดียว แต่กล่องไม้ประณีตมีถึงสี่กล่องจากนั้นอันซินรุ่ยส่งสายตาท้าทายให้หลินเนี่ยนฉือหลินเนี่ยนฉือกำหมัดแน่นทันที พร้อมสาย
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 647
อันหลันซิน?!ไม่เพียงแค่พวกหลินเนี่ยนฉือที่จำเสียงอันหลันซินได้ เวินเยวี่ยเองก็จำได้เช่นกันนางหันไปถามชุยเส้าเจ๋อ “ทำไมอันหลันซินถึงอยู่ที่นี่?”ใครจะไปคิดชุยเส้าเจ๋อกลับทำหน้าฉงน “อันหลันซินอะไรกัน? นางไม่ใช่อันหลันซินนะ”เวินเยวี่ยรู้สึกแปลกใจ “หากนางไม่ใช่อันหลันซินแล้วจะเป็นใคร”เสียงนี้นางได้ยินแจ่มแจ้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงของอันหลันซิน ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอนแต่ชุยเส้าเจ๋อก็ยังส่ายหน้า “เจ้าไม่รู้หรือ? อันหลันซินตายไปตั้งแต่ช่วงก่อนแล้ว กระทั่งงานศพสกุลอันก็จัดเสร็จแล้วด้วย”“ตายแล้ว?! เป็นไปได้อย่างไร!”หากอันหลันซินตายไปแล้ว ถ้างั้นคนที่เอ่ยขึ้นเมื่อครู่คือใคร?เวินเยวี่ยแทบอยากจะเปิดผ้าคลุมหน้าออกเพื่อดูส่วนชุยเส้าเจ๋อที่อยู่ข้างกันยังอธิบายกับนาง “นางไม่ใช่อันหลันซินจริงๆ นางคืออันซินรุ่ยคุณหนูสามที่สกุลอันเพิ่งรับตัวกลับมาช่วงก่อน ได้ยินว่าเป็นบุตรสาวในภรรยาเอกของใต้เท้าอันที่เร่ร่อนอยู่ข้างนอกตั้งแต่เด็ก ไม่เกี่ยวกับลูกอนุอย่างอันหลันซินแม้แต่น้อย”อันซินรุ่ย อันหลันซิน...ตกลงพวกนางเป็นคนเดียวกัน หรือแค่มีความคล้ายคลึงกันเท่านั้น?เวินเยวี่ยอดกลั้นความอยากจ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 646
ตอนนั้นเวินเยวี่ยเกือบจะได้เป็นพระสนมคนแรกของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เรื่องนี้รู้กันไปทั่วเมืองหลวงหลังจากนั้นกลับถูกขับไล่ออกมา ส่วนสาเหตุนั้น ก็เป็นที่รู้กันไปทั่วเช่นกันวันนี้เวินหย่าลี่รื้อฟื้นเรื่องเก่า หนำซ้ำยังเอ่ยขึ้นในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ต่างจากฟาดฝ่ามือใส่หน้าเวินเยวี่ยต่อหน้าธารกำนัลสักนิดเวินเยวี่ยที่อยู่ใต้ผ้าคลุมหัวโกรธจนกัดฟันแทบหักหากไม่ใช่เพราะไม่อยากแต่งงานกับซิ่วไฉยากจนนั่น นางคงไม่ทนรองรับอารมณ์ที่จวนจงหย่งโหว!นึกถึงตอนนั้น เวินหย่าลี่เป็นฝ่ายบากหน้ามาตีสนิทผูกมิตรกับนาง กระทั่งแอบสื่อเป็นนัยอยู่หลายครั้งอยากให้ชุยเส้าเจ๋อแต่งนางเป็นภรรยา!ยามนี้นางเพิ่งจะเสียฐานะของบุตรสาวบุญธรรม นางแก่แพศยานี่กล้าปฏิบัติกับนางเช่นนี้!สมแล้วพวกคนสกุลเวินไม่ใช่คนดีอะไรเลย!รวมถึงบิดาที่ใจไม้ไส้ระกำผู้นั้นของนางด้วย!แต่อย่านึกว่าทำเช่นนี้แล้วนางจะท้อถอย ในเมื่อนางเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว ย่อมไม่มีทางถอยเด็ดขาด!เวินเยวี่ยกล้ำกลืนฝืนทน หลังจากกดไฟโกรธเอาไว้สุดฤทธิ์ นางจึงเอ่ยขึ้น “ท่าน...ฮูหยินผู้เฒ่าพูดถูก เป็น...เป็นอนุที่เสียมารยาทเอง ขอฮูหยินผู้เฒ่าอย่าถือสาอนุเลย จากนี้อ
You may also like
ทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น26.2K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน187.4K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่121.3K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.8K viewsเกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่128.0K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้11.8K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง111.9K viewsหยกลิขิตรัก
ไป๋เฉิน (白辰)43 views
