แชร์

บทที่ 687

ผู้เขียน: จิ้งซิง
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา เวินซื่อก็หลับตาลงทันที

หากวันใดชุยเส้าเจ๋อเกิดตายอย่างกะทันหันขึ้นมา นั่นคงเป็นเพราะความโง่เขลา!

ชุยเส้าเจ๋อที่รู้สึกผิดอย่างยิ่ง ยืนตัวแข็งอยู่กับที่

สีหน้าที่ไม่อาจปิดบังความรู้สึกได้นั้น ทรยศเขาในทันที

เวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือที่เดิมทีไม่กล้าพูดอะไร พลันได้สติกลับมา ต่างก็แย่งกันตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ใช่ ถูกต้อง เขาถูกน้องสี่จับได้ตอนที่กำลังจะไปที่เรือนของเวินซื่อ!”

“ก็เพราะเขาเพิ่งแต่งงานกับน้องหก แต่กลับยังมีความคิดสกปรกที่ไม่อาจให้ใครรู้ได้เหล่านั้น น้องสี่ถึงได้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า สั่งให้คนตีขาเขาจนหัก!”

“ตอนนั้นพี่เส้าเจ๋อก็ยอมรับด้วยตนเอง ข้าเคยเตือนเขาแล้วแท้ๆ แต่เขาก็ยังดันทุรังไม่ลืมหูลืมตา ถึงขั้นกล่าววาจาท้าทายต่อหน้าข้า พูด...พูดบางอย่างที่ไม่ควรพูดออกมา ข้ากลัวว่าคำพูดเหล่านั้นจะส่งผลกระทบต่อจวนเจิ้นกั๋วกงและจวนจงหย่งโหวของเรา จึงได้คิดจะวางยาพิษเขา เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องใหญ่โตในภายหลัง”

ขณะที่เวินอวี้จือกล่าว ก็แสดงสีหน้าจนปัญญาออกมา

ท่าทางนั้นราวกับว่าเขาถูกบีบบังคับจริงๆ ถึงได้เลือกที่จะวางยาพิษชุยเส้าเจ๋อ

ชุยเส้าเจ๋อท
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 978

    หลานซื่ออึ้งไปครู่หนึ่งยังนึกว่าเขากังวลเรื่องสรรพคุณของหญ้าฝรั่นไม่พอเสียอีกนางอธิบาย “วางใจเถอะ หญ้าฝรั่นเหล่านี้ข้าตั้งใจเพาะปลูกโดยเฉพาะ สรรพคุณเพียงพอแน่นอน อีกทั้ง หากรู้สึกว่าจำนวนน้อยไป ผ่านไปอีกสักระยะข้าจะให้คนนำไปมอบให้ท่านอ๋องอีกหลายต้น...”ในมิติของนางยังมีอีก ทว่าหากนำออกมาเป็นจำนวนมากภายในครั้งเดียวจะสะดุดตาเกินไป“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยปากกะทันหัน ขัดคำพูดนางเขาจ้องมองหลานซื่อตรงหน้า ที่เผยสีหน้าสงสัยและสับสนไม่เข้าใจ จึงเม้มริมฝีปากบาง จับขอบกล่องใบนั้นแน่น“หากรักษาหายแล้ว ต่อไปภายหน้าเล่า?”เขาอยากถาม ถึงตอนนั้นเขายังมาหาอู๋โยวได้หรือไม่?ตอนแรกที่เขาเข้าหาอู๋โยว แรกเริ่มเดิมทีเพื่อฟังเสียงสวดมนต์ของอู๋โยว เพื่อควบคุมโรคภัยที่ทำให้น่ารำคาญของตัวเองทว่าต่อมา ต่อให้อาการของโรคไม่กำเริบ เขาก็แสร้งทำเหมือนอาการกำเริบ มักจะมาหาบ่อยครั้งดังนั้น อาการกำเริบจึงกลายเป็นข้ออ้างแต่ตอนนี้ข้ออ้างนี้ใกล้จะถูกทำลายลงแล้วหากอาการป่วยรักษาหายแล้ว เขายังมีข้ออ้างใดมาหาอู๋โยวอีก?“ภายหน้า?”หลานซื่อรู้สึกว่าอารมณ์ของเป่ยเฉินหยวนไม่ค่อยปกติน

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 977

    “ข้าไม่เข้าใจเจ้า”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยเช่นนี้กะทันหันเขาขมวดคิ้วจ้องหลานซื่อ “เจ้าเปลี่ยนแปลงไปมาก บางครั้งข้าก็อดสงสัยไม่ได้ ตกลงเจ้ายังเป็นลูกสาวคนนั้นของข้าอยู่หรือ”หลานซื่อเองก็รู้ว่าเหตุใดเขาถึงพูดเช่นนี้เพราะหากไม่เคยเผชิญชีวิตในอดีตชาติอย่างนาง จะเข้าใจความเกลียดชังที่นางมีต่อทั้งจวนเจิ้นกั๋วกงได้อย่างไร?ในสายตาของพวกเวินเฉวียนเซิ่ง การเปลี่ยนแปลงของนางเกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน เพียงแต่นับจากพิธีปักปิ่น ก็เปลี่ยนไปกะทันหันเวินซื่อที่แต่ก่อนว่านอนสอนง่าย รู้จักเอาใจใส่ จู่ ๆ เปลี่ยนเป็นเย็นชาสุดขีด ทั้งใจดำ ทั้งต่อต้านราวกับเพียงครู่เดียว ระหว่างนางกับทั้งจวนเจิ้นกั๋วกง และคนทั่วทั้งสกุลเวิน ถูกขวางกั้นด้วยแม่น้ำแห่งสวรรค์ที่ทั้งลึกและยาวซึ่งยากจะข้ามผ่านจนกระทั่งตอนนี้ เวินเฉวียนเซิ่งก็ยังไม่เข้าใจ ทั้งที่ตัวเขาปกปิดเป็นอย่างดี กระทั่งต่อให้รับเวินเยวี่ยกลับจวนเจิ้นกั๋วกง ก็กลับมาในฐานะบุตรสาวบุญธรรม ล้วนไม่เคยทำสิ่งใดด้วยความรีบร้อนมาก่อนแต่ทำไมเพียงไม่นานก็ถูกลูกสาวของเขาคนนี้สังเกตเห็นแล้วล่ะ?ยิ่งตอนหลังนางยิ่งรู้มากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับรูขาดของกระเป๋าใบหนึ่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 976

    หลานซื่อเลิกคิ้ว“ท่านพูดถูก ลองดูคงไม่เสียหาย แต่หากท่านจะอยู่ที่นี่ จะใช้สถานะเดิมไม่ได้แล้ว ท่านจำเป็นต้อง...เปลี่ยนสถานะใหม่”หลานซื่อกล่าว “เมื่อคืนเจิ้นกั๋วกงคงเห็นท่านพาศพของเวินหย่าลี่ เข้ามาในภูเขาหนานด้วยตาตัวเองแน่แล้ว ยิ่งรู้ว่าท่านต้องมาพึ่งพาข้าแน่นอน ดังนั้นหากเขาไม่เจรจากับข้าโดยตรง เพื่อให้ข้ามอบตัวท่านออกไป ก็ต้องหาวิธีตั้งข้อหากับข้า เพื่อบีบให้ข้ามอบตัวท่านออกไป ท่านคิดว่าจะเป็นอย่างใด?”ชุยเหลียงเฟิงคิดว่าตัวเองเข้าใจเวินเฉวียนเซิ่งพอสมควร ดังนั้นเขาย่อมคาดเดาได้ว่าเวินเฉวียนเซิ่งจะทำอย่างไร“ข้อแรกก่อนแล้วค่อยทำข้อสอง มีฝ่าบาทกับท่านอ๋องอยู่ เขาไม่กล้าบีบท่านโดยตรง คงได้แต่เจรจากับท่านก่อน แต่ด้วยนิสัยของทั้งสองที่ข้าเข้าใจ การเจรจาคงไม่สำเร็จ”“ดังนั้นบทสรุปสุดท้ายทั้งสองฝ่ายคงต่อกร บีบบังคับ ข่มขู่กัน...ต้องมาดูว่าใครจะเหนือขั้นกว่า”หลังจากได้ยินคำพูดของชุยเหลียงเฟิง หลานซื่อยกมุมปากขึ้น แล้วยิ้มจางๆ“ท่านลุงชุย ยามค่ำหลังจัดการศพฮูหยินท่านเสร็จแล้ว เปลี่ยนชุดแล้วลงจากเขาเถอะ จะมีคนพาท่านไปจวนสกุลหลาน สอนท่านว่าต่อไปจะทำเช่นไร”ชุยเหลียงเฟิงอยู่บนภูเขาห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 975

    “ขอรับ!”มือสังหารที่เหลืออีกสิบกว่าคนหายวับไปจากที่เดิมอย่างรวดเร็วส่วนเวินเฉวียนเซิ่งที่จ้องมองทิศทางที่สองสามีภรรยาชุยเหลียงเฟิงหนีไป สีหน้าเยือกเย็นสุดขีดไม่เคยมีใครสามารถหนีจากเงื้อมือของเขาได้!ทั้งอย่างนี้ มือสังหารจากจวนเจิ้นกั๋วกงจึงไล่ล่าไปตลอดทางส่วนชุยเหลียงเฟิงรู้ดีว่าพวกเขาไม่มีทางหนีแล้ว หากต้องตายในมือเวินเฉวียนเซิ่งทั้งอย่างนี้ ไม่สู้ลองสู้ตายสักตั้ง!ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เสียดายชีวิตตัวเองอยู่แล้ว แต่ก่อนตาย เขาต้องแก้แค้นแทนลูกเมียตัวเอง!……กลับมาทางด้านหลานซื่อล้วนเป็นที่ทราบกันดี อารามสุ่ยเยว่คือสถานที่ซึ่งธิดาศักดิ์สิทธิ์ออกบวชบำเพ็ญเพียรเพื่อความปลอดภัยของธิดาศักดิ์สิทธิ์ ฝ่าบาทและท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนส่งคนมาคุ้มกันโดยรอบอารามสุ่ยเยว่จำนวนไม่น้อย รวมถึงเชิงภูเขาหนานด้วยคนเหล่านี้ไม่ขัดขวางชาวบ้านขึ้นเขาไปกราบไหว้ และไม่ขัดขวางเหล่าขุนนางผู้รากมากดีพวกเขาจะขัดขวางคนแค่สกุลเดียวเท่านั้นนั่นคือคำสั่งที่ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการเคยบัญชา ห้ามไม่ให้คนของจวนเจิ้นกั๋วกงก้าวเข้ามาในภูเขาหนานแม้แต่ก้าวเดียวแน่นอน เหล่านักฆ่ามือสังหารที่ดูไม่ชอบมาพากล

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 974

    ท่ามกลางซากปรักหักพัก เปลวไฟลุกโชนขึ้นฟ้านอกเปลวไฟ คือการสังหารเวินเฉวียนเซิ่งพาคนมาด้วยจำนวนมาก เขาปรามาสใครก็ไม่กล้าดูแคลนจงหย่งโหวชุยเหลียงเฟิงที่ร่วมงานกับจวนเจิ้นกั๋วกงมานานหลายปีเพราะอย่างไรเดิมทีเขาก็เคยเป็นหมากตัวบู๊เพียงหนึ่งเดียว ที่ใช้งานคล่องที่สุดในมือเวินเฉวียนเซิ่งเขานำทัพมาหลายปี ถือว่าสังหารศัตรูนับไม่ถ้วน ผลงานที่สร้างมาจากฝีมืออย่างแท้จริงไม่อย่างนั้นตอนเขาลาออกจากราชการฮ่องเต้ก็คงไม่เสียดายดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งคิดสังหารเขา ความจริงไม่ใช่เรื่องง่ายทว่าก่อนหน้านี้ คนสกุลชุยดันได้รับความลำบากยากเข็ญอย่างมากในมือเวินเยวี่ยก่อนหน้านี้เพื่อช่วยเวินหย่าลี่ ชุยเหลียงเฟิงแทงมือตัวเองไปมากถึงสิบครั้งการแทงครั้งนั้นจนตอนนี้ก็ยังไม่หายดีดังนั้นตอนนี้ความสามารถของชุยเหลียงเฟิงจึงเป็นเพียงเจ็ดแปดส่วนของยามปกติแต่เพียงเจ็ดแปดส่วนนี้ ก็เกือบจะสู้ไปถึงตรงหน้าเวินเฉวียนเซิ่งเวินเฉวียนเซิ่งสีหน้าเยือกเย็น ชี้ไปยังทิศทางของเวินหย่าลี่โดยตรง ออกคำสั่งอย่างไม่ลังเล “ไป ฆ่านางซะ”เหล่ามือสังหารของสกุลเวินที่อยู่ใกล้เวินหย่าลี่ที่สุดเปลี่ยนเป้าหมายทันที ดาบและกระบ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 973

    เวินหย่าลี่จับกระบี่ของชุยเหลียงเฟิงไว้ทันที ปล่อยให้คมกระบี่บาดฝ่ามือนาง นางก็ไม่ยอมปล่อยมือ“ท่านพี่ ท่านตายไม่ได้!”“หากท่านตายไป แล้วข้าจะทำอย่างไร? ท่านจะให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?!”เวินหย่าลี่ร้องไห้ฟูมฟาย“ลูกชายของพวกเราตายไปแล้ว ข้าจะเสียท่านไปอีกไม่ได้ หากท่านดึงดันจะทำเช่นนี้ เช่นนั้นท่านพาข้าไปด้วยเถอะ พวกเราสามคนครอบครัวจะได้พร้อมหน้ากันในรก ไม่ต้องทนรับความเจ็บปวดของการจากลา!”นางกลัวตายแต่นางกลัวจะสูญเสียสามีและลูกชายยิ่งกว่าตลอดมาในใจนางรู้ดี นางเวินหย่าลี่ไม่เคยเป็นคนดีเลยตั้งแต่นางเกิดมาในจวนเจิ้นกั๋วกง ตั้งแต่นางถูกตีตราให้ใช้แซ่สกุลเวิน นางยิ่งไม่สามารถเป็นคนบริสุทธิ์ได้คนทั่วทั้งสกุลเวินก็ไม่ใช่คนบริสุทธิ์!ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น นางก็ยังมีสิ่งที่อยากปกป้องนางรักชุยเหลียงเฟิงตั้งแต่แรกที่ได้พบชุยเหลียงเฟิง นางพลันเกิดรักแรกพบชายหนุ่มบ้านใดบนถนน ช่างสง่างาม ข้าหมายจะตบแต่งด้วย ชีวิตนี้คงเพียงพอแล้ว“ท่านพี่ ข้าจะอยู่กับท่านตลอดชีวิต ไม่จากกันแม้ต้องตาย”เมื่อเห็นเวินหย่าลี่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แววตาดื้อดึง สุดท้ายชุยเหลียงเฟิงถอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status