Mag-log inShare
บทที่ 857
Pinakabagong kabanata
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 870
ตลอดเส้นทางนี้ เวินซื่อถูกฟ่านจุ้ยเจ้าคนพูดมากนี่รบกวนจนแทบจะทนไม่ไหวทุกครั้งที่นางไล่ให้เขาไปคุยกับคนอื่น เขาก็จะเบิกตากลมโตใสซื่อนั่นแล้วกล่าวว่า “แต่ข้ารู้จักแค่พี่หญิงคนเดียวนี่นา คนอื่นข้าก็ไม่รู้จัก ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็พอจะรู้จัก แต่ข้าไม่กล้านี่นา”เรื่องที่กลัวเป่ยเฉินหยวน ฟ่านจุ้ยพูดออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำแต่เวินซื่อกลับยิ่งรำคาญมากขึ้นสุดท้ายนางจึงไล่เขาไปที่ขบวนรถนักโทษที่คุมตัวคนสกุลฟ่าน แล้วให้เขาไปหาฟ่านซิ่วซิ่วเอาเอง“เช่นนั้นข้าทำนางเป็นเหรินจื้อได้หรือไม่?”พอเด็กหนุ่มได้ยินว่าไปหาฟ่านซิ่วซิ่วได้ ดวงตาก็พลันเป็นประกายขึ้นมา“ไม่ได้ ถ้านางตายกลางทางเจ้ารับผิดชอบหรือ?”“เช่นนั้นข้าตัดแขนตัดขานางมาหั่นเป็นชิ้นๆ ไว้เล่นได้หรือไม่?”เวินซื่อ “?”“ย่อมไม่ได้ เจ้าตัดแขนตัดขานางจนหมด แล้วมันจะต่างอะไรกับการทำเหรินจื้อกัน?”“ย่อมแตกต่างกันสิ”ฟ่านจุ้ยแกล้งโง่พลางเอ่ยขึ้น “เหรินจื้อต้องยัดใส่ในไห แต่ถ้าแค่ตัดแขนตัดขาก็ไม่นับว่าเป็นเหรินจื้อแล้วนี่นา”เวินซื่อตวาดอย่างเกรี้ยวกราด “ไสหัวไป”“ได้เลยขอรับ!”สุดท้ายฟ่านจุ้ยก็ยังคงไปหาฟ่านซิ่วซิ่วอยู่ดีแ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 869
แววตาของฟ่านจุ้ยสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้น “ก็ได้ เช่นนั้นดูเหมือนว่าคงต้องรอครั้งหน้าค่อยช่วงชิงคำชมจากพี่หญิงแล้ว”เวินซื่อไม่ได้สนใจคำพูดของเขา เพียงแต่กล่าวว่า “แม้เวลาที่ข้าจะอยู่ที่นี่ยังไม่แน่นอน แต่ในไม่ช้าก็จะออกเดินทางกลับเมืองหลวง หากเจ้ายังจะตามไปด้วย เช่นนั้นก็ไปเก็บข้าวของให้เรียบร้อย เตรียมพร้อมออกเดินทางได้ทุกเมื่อ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟ่านจุ้ยก็เปลี่ยนเป็นท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที “ได้ น้องต้องกลับไปเก็บข้าวของสักหน่อยจริงๆ”“จริงสิพี่หญิง ท่านกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนวางแผนจะจัดการกับฟ่านซิ่วซิ่วผู้นั้นอย่างไรหรือ?”ฟ่านจุ้ยถามขึ้นมาอย่างกะทันหันเวินซื่อหันหน้าไปมองเขา “เจ้าถามเรื่องนี้ทำไม?”ฟ่านจุ้ยกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “น้องกับฟ่านซิ่วซิ่วผู้นั้นมีความแค้นส่วนตัวกันเล็กน้อย อยากจะทำนางเป็นเหรินจื้อเล่นดูสักหน่อย ไม่ทราบว่าพี่หญิงพอจะ...”มุมปากของเวินซื่อกระตุก “เลิกคิดได้เลย นางจะต้องถูกคุมตัวกลับเมืองหลวงไปพร้อมกับคนของสกุลฟ่าน ถึงตอนนั้นจะถูกตัดศีรษะหรือถูกเฉือนทั้งเป็น ก็ไม่ถึงตาเจ้าหรอก”“เช่นนั้นก็ได้”ฟ่านจุ้ยจึงได้แต่หันหลังเดินจากไปอ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 868
หลังจากได้ยินเสียง “ตุบ” อันหนักอึ้งดังขึ้น ฟ่านจุ้ยก็ยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา ชะโงกศีรษะมองลงไปด้านล่างแวบหนึ่ง จากนั้นจึงเลิกคิ้วกล่าวอย่างพึงพอใจ “อืม ตกลงไปได้ไม่เลวเลยทีเดียว”ทันใดนั้นเขาก็ตบฝุ่นบนเสื้อผ้าของตน “เอาละ ได้เวลากลับไปรายงานผลเอาความดีความชอบกับพี่หญิงสุดที่รักของข้าแล้ว~”ขณะที่มือข้างหนึ่งของเขาตบฝุ่นอยู่นั้น ในมืออีกข้างกลับมีปอยผมหนึ่งกระจุกอยู่เห็นได้ชัดว่าเขาไปดึงมาจากศีรษะของเวินอวี้จือตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ฟ่านจุ้ยนำปอยผมนี้ กลับมายังเมืองจงซินอย่างรวดเร็วเดิมทีเขาตั้งใจจะไปดูที่ค่ายของกองทัพธงดำก่อน แต่น่าเสียดายที่ไม่เห็นพี่หญิงสุดที่รักของเขาเขาจึงได้ไปยังเมืองจงซินอีกครั้ง จากนั้นก็พบเวินซื่อที่กำลังจัดเรียงสมุนไพรขึ้นบนชั้นวางในร้านขายยาที่เพิ่งเปิดใหม่แห่งหนึ่ง“ให้ช่วยหรือไม่?”เวินซื่อที่ได้ยินเสียงหันหน้าออกไปมอง ก็เห็นฟ่านจุ้ยที่ทำหน้าทะเล้นอยู่“เจ้าจัดการเสร็จแล้วหรือ?”เวินซื่อเลิกคิ้ว เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยฟ่านจุ้ยพยักหน้าหงึกๆ ติดต่อกันหลายครั้ง ราวกับเด็กน้อย แล้วกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ก็แค่การฆ่าคน สำหรับน้องชายอย่างข้าแล้ว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 867
“จริงหรือ? พี่สี่ช่างใจกว้างเสียจริง สมแล้วที่เป็นคุณชายสี่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกง”ฟ่านจุ้ยกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ ราวกับว่าเขาถูกผลประโยชน์ที่เวินอวี้จือหยิบยื่นให้ทำให้หวั่นไหวได้จริงๆ แต่เวินอวี้จือกลับรู้สึกว่าในคำพูดของเขามีแววเยาะเย้ยเจือปนอยู่อย่างน่าประหลาดเขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยายามเกลี้ยกล่อมฟ่านจุ้ยต่อไป “ย่อมเป็นความจริง อย่างที่เจ้าพูด ข้าในฐานะคุณชายสี่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกง ย่อมเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ดังนั้นเจ้าวางใจได้เลย รอให้ข้าขึ้นไปแล้ว ข้าจะไม่ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าอย่างแน่นอน”“ได้สิ ในเมื่อพี่สี่กล่าวเช่นนี้แล้ว ข้าย่อมวางใจ ขอเพียงดึงตัวพี่สี่ขึ้นมาก็พอแล้วใช่หรือไม่?”“ถูกต้อง ดึงข้าขึ้นไปก็พอ”เวินอวี้จือไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้นส่วนเรื่องหลังจากที่ขึ้นไปได้แล้ว เขาก็ไม่ต้องกังวลเลยแม้แต่น้อยเพราะการออกมาในครั้งนี้ของเขาก็ไม่ใช่ว่าไม่มีการเตรียมตัวใดๆ บนตัวเขาพกยาพิษมาหลายชนิด ขอเพียงขึ้นไปได้ เขาจะจัดการคนผู้นี้ได้อย่างแน่นอน!ถึงตอนนั้น ใครจะเป็นฝ่ายอ้อนวอนใครก็ไม่แน่แล้วเวินอวี้จือคิดเช่นนั้น แต่กลับพบว่าตนเองพูดกับฟ่านจุ้ยอยู่นานสองนาน เด็
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 866
เวินอวี้จือทำได้เพียงรีบยันร่างกายช่วงล่างที่พิการของตนเองขึ้น และพยายามตะเกียกตะกายคลานออกไปนอกรถม้าเขาต้องกระโดดลงจากรถ!ต้องรีบกระโดดลงจากรถเดี๋ยวนี้!มิฉะนั้นเขาจะต้องร่วงหล่นลงไปพร้อมกับรถม้า!เมื่อเห็นว่าหน้าผาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เวินอวี้จือก็ไม่สนใจสิ่งอื่นอีกต่อไป เขาพลิกตัวกลิ้งลงไปอย่างแรง“อ๊ากกก!”“โครม!”เบื้องล่างหน้าผานั้นมืดมิดและลึกล้ำ แต่ยังพอมองเห็นร่องรอยของการตกกระแทกอยู่แห่งหนึ่ง นั่นก็คือรถม้าที่เวินอวี้จือนั่งมา ในยามนี้ทั้งรถม้าและม้าต่างก็ตกกระแทกจนพังยับเยินส่วนเวินอวี้จือ ในยามนี้เขากำลังห้อยต่องแต่งอยู่ตรงขอบหน้าผา เหงื่อเย็นไหลออกมาจากหน้าผากไม่หยุด ทำให้ดวงตาทั้งสองข้างของเขาพร่ามัวในช่วงเวลาวิกฤตเมื่อครู่นี้ เวินอวี้จือได้กลิ้งตกลงมาจากรถม้า แต่เพราะอยู่ใกล้หน้าผามากเกินไป พอตกถึงพื้นและกลิ้งไปได้เพียงสองรอบ แล้วกลิ้งไปถึงขอบหน้าผาพอดีโชคดีที่เขาสามารถคว้าก้อนหินที่ยื่นออกมาได้ทันท่วงทีมิฉะนั้น ตอนนี้เขาคงจะเหมือนกับรถม้าที่อยู่ก้นเหว ถูกกระแทกจนร่างแหลกละเอียดไปแล้วแต่ถึงกระนั้น ในยามนี้เวินอวี้จือก็ยังไม่อาจผ่อนคลายได้เลยแม้แต่น้อยเพร
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 865
ในขณะเดียวกัน ณ อีกด้านหนึ่งหลังจากรถม้าของเวินอวี้จือออกจากเมืองจงซินแล้ว ก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเซิ่งเสวี่ยอย่างรวดเร็วไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ตลอดเส้นทางเดิมทีเขายังคงคิดหาวิธีที่จะชิงดอกบัวกระดูกมังกรกลับคืนมาจากเวินซื่อ แต่ผ่านไปไม่นาน เขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา อย่างไรเสีย น้องสาวผู้นั้นของเขาจิตใจอำมหิต ลงมือเหี้ยมโหด ส่วนตัวเขาก็ลงมือกับนางครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปกป้องน้องหก ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้นางโกรธแค้นอย่างยิ่งไปตั้งนานแล้วบัดนี้องครักษ์สองคนที่เขาพามาล้วนได้รับบาดเจ็บ ตัวเขาเองก็เคลื่อนไหวไม่สะดวก ในสถานการณ์เช่นนี้ นางเวินซื่อจะนั่งอยู่เฉยๆ ได้จริงหรือ?ยิ่งคิด ในใจของเวินอวี้จือก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีก่อนหน้านี้ยังคิดหาวิธีชิงดอกบัวกระดูกมังกรกลับคืนมา แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าคิดเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วเพราะเขาต้องรีบหนี รีบออกจากชางโจวกลับไปยังเมืองหลวง!รอจนกลับถึงเมืองหลวงแล้ว มีท่านพ่ออยู่ นางเวินซื่อจึงจะไม่กล้าลงมือ!เมื่อคิดเช่นนี้ เวินอวี้จือก็รีบเอ่ยปากเร่งองครักษ์ที่อยู่ด้านหน้าทันที “เร็วเข้า เร่งรถม้าให้เร็วกว่านี้อีก!”“ขอรับ คุณชาย!”องครักษ์สองคนที่อยู่ด
Maaari mong magustuhan
แต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม110.7K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.7M viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน12.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้22.3K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.7K viewsนางร้ายของท่านอ๋องปีศาจ
Lovedee3.0K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว66.7K viewsลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก
จันทร์ส่องแสง944 views
