LOGINShare
บทที่ 960
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 962
“เดิมทีเคล็ดวิชานี้เรียกว่าวิชาซากกู่ ฟังดูน่ากลัวทีเดียว”หลานซื่อตวัดปลายนิ้วเรียวงาม อวิ่นซิงก็กระพือปีกกลับมาหยุดอยู่บนศีรษะของนางหยุดนิ่งอยู่บนผมสีดำขลับของหลานซื่อราวกับเป็นเครื่องประดับผมรูปผีเสื้อที่สวยงาม เสริมความงดงามให้แก่เจ้านายของมันเวินหย่าลี่และคนอื่น ๆ เห็นดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำอยู่ในใจหากเป็นคนที่ไม่รู้เรื่อง ก็คงจะคิดว่าสิ่งที่อยู่บนศีรษะของหลานซื่อเป็นเพียงเครื่องประดับผมธรรมดาชิ้นหนึ่งเท่านั้นแต่ในความเป็นจริงแล้ว นั่นเป็นแมลงที่มีพิษร้ายแรง เป็นอาวุธสังหารใหญ่ที่สามารถฆ่าแมลงได้นับไม่ถ้วน และอาจถึงกับฆ่าคนได้นับไม่ถ้วนอีกด้วยอาวุธสังหารชิ้นใหญ่แบบนี้ หลานซื่อกลับปล่อยให้มันอยู่บนศีรษะอย่างไม่เกรงกลัว สิ่งนี้ไม่ได้บ่งบอกหรือว่า นางก็ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่มองเห็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ใครบอกว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้มีเมตตาจะไม่มีฝีมือเล่า?“ถ้าไม่ใช่เพราะผีเสื้อตัวร้ายของเจ้าใช้กลโกง นำพาพิษร้ายแรงติดตัวมาอย่างไม่น่าเชื่อ ใช้พิษมาจัดการกับราชากู่ของข้าแล้วล่ะก็ วิชาควบคุมกู่และวิชาซากกู่ของข้าสมควรไร้เทียมทานในใต้หล้า!”“ไร้เทียมทานในใต้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 961
“อะ...อะไรนะ?!”เวินหย่าลี่ที่เมื่อครู่ยังพูดฉอด ๆ อยู่กับเวินเยวี่ย แววตาในเวลานี้มีความไม่กล้าที่จะเชื่อ น้ำเสียงแหลมปรี๊ดขึ้นชั่วขณะ“ท่านพี่ ท่านกำลังพูดจาเหลวไหลอะไรอยู่? กว่าเราจะรอดมาได้ไม่ง่ายเลย ทำไมท่านถึงต้องการลาออก?!”“ข้าตัดสินใจแล้ว”จงหย่งโหวหลับตาทั้งสองลง หลังจากประสานมือคำนับหลานซื่อและเวินเยวี่ยแล้ว เขาถึงลุกขึ้นมองไปทางเวินหย่าลี่พลางถามว่า “เจ้าเป็นฮูหยินของข้า ตอนที่เจ้าแต่งงานกับข้า ข้าเป็นจงหย่งโหว ตอนนี้ข้าตัดสินใจที่จะลาออก ไม่อยู่ที่เมืองหลวงอีก เจ้ายินดีตามข้ากลับไปบ้านเกิดหรือจะอยู่ที่เมืองหลวง?”บรรพบุรุษของจวนจงหย่งโหวคือสกุลชุยแห่งเซียงโจว หากจงหย่งโหวลาออกและกลับไปบ้านเกิด ก็จะกลับไปที่เซียงโจวเดิมทีเวินหย่าลี่ยังต้องการโน้มน้าวจงหย่งโหว ให้เขาไม่หุนหันพลันแล่นแต่เมื่อเห็นความเด็ดขาดบนใบหน้าของจงหย่งโหว เวินหย่าลี่ที่อยู่กับเขามานานกว่าสิบปีก็เข้าใจทันทีว่าท่านโหวไม่ได้กำลังพูดเล่น และไม่ได้กำลังข่มขู่นาง แต่จริงจังท่านโหว...นึกไม่ถึงว่าเขาต้องการลาออกจริง ๆ!เวินหย่าลี่เปิดปากต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อก้มหน้ามองลูกชายของนางที่มีรอยฟ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 960
“เจ้า!”เวินหย่าลี่โกรธจนแทบกระอักเลือดหลานซื่อที่อยู่ข้างๆ มองดูท่าทางที่รีบร้อนรนหาที่ตายของนางด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่มีความคิดที่จะขัดขวางแม้แต่น้อย ส่วนเวินหย่าลี่ก็ยังคงไม่รู้ตัว ด่าทอเสียงดังต่อไป “ห้ามเจ้าพูดจาเช่นนี้กับลูกชายของข้า เส้าเจ๋อของข้าคือซื่อจื่อของจวนจงหย่งโหว ส่วนเจ้าก็เป็นแค่บุตรนอกสมรสคนหนึ่ง เจ้า...”“พอได้แล้ว!”จงหย่งโหวตวาดเสียงดังลั่น ตัดบทพูดของเวินหย่าลี่ขึ้นมาทันทีครั้งนี้เขาไม่ได้เข้าข้างฮูหยินของตน และไม่ได้ไปตำหนิเวินเยวี่ย แต่กลับดึงตัวเวินหย่าลี่ที่ยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น จนเกือบจะเดินเข้าไปรนหาที่ตายตรงหน้าเวินเยวี่ยให้กลับมา“นี่เจ้ากำลังจะทำอะไรอีก?! ท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังอยู่ที่นี่ ต่อหน้าท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ เจ้าช่วยพูดให้น้อยลงหน่อยเถอะ!”บางครั้งจงหย่งโหวก็จนปัญญากับปากของฮูหยินของเขาจริงๆ ในอดีตเขาไม่ค่อยจะจัดการเท่าไร แต่บัดนี้เขามองออกอย่างชัดเจนแล้วว่า เกรงว่าก็เพราะเหตุนี้เอง ตอนนี้จวนจงหย่งโหวถึงได้ประสบกับเคราะห์กรรมเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องจัดการอย่างจริงจังเสียแล้ว“เรื่องบางเรื่อง เดิมทีก็เป็นความผิดของเจ้า และยิ่งเป็นควา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 959
“ไม่! แมลงกู่ของข้า!”เวินเยวี่ยทั้งตกใจทั้งโกรธคราวนี้เป็นความตื่นตระหนกอย่างแท้จริงนางจ้องไปที่หลานซื่ออย่างเคียดแค้น “เป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่?”“ใช่แล้วจะอย่างไร”หลานซื่อยอมรับโดยตรงนางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดว่าก่อนหน้านี้มีเพียงเจ้าคนเดียวที่กำลังถ่วงเวลาอย่างนั้นหรือ?”หารู้ไม่ว่า พวกแมลงพิษของนางก็ได้เคลื่อนไหวอย่างเงียบๆ ในช่วงที่ถ่วงเวลาเช่นกันเมื่อครู่นี้ ในขณะที่ฝูงแมลงพิษของหลานซื่อและฝูงแมลงกู่ของเวินเยวี่ยกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เหล่าแมลงพิษที่ซุ่มวางไว้ตามที่ต่างๆ ทั่วจวนจงหย่งโหวก็ได้รับคำสั่งและเริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกันในขณะที่เวินเยวี่ยกำลังจดจ่ออยู่กับการควบคุมฝูงแมลงกู่ในห้องให้ต่อสู้กัน พวกแมลงพิษก็ได้ไปตามตำแหน่งที่แมงมุมสอดส่องให้ไว้ ค้นหาแมลงกู่ที่ซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆ ในจวนจงหย่งโหวได้อย่างแม่นยำ และฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมดโดยไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียวและการต่อสู้ของฝูงแมลงทั้งสองฝ่าย ฝั่งแมลงกู่ของเวินเยวี่ยก็มีจำนวนที่ตายมากกว่าอยู่แล้วนางสัมผัสได้ แต่กลับเข้าใจผิดไปว่านั่นเป็นสัญญาณจากแมลงกู่ที่ถูกฆ่าตายในห้องจนทำให้แมลงกู่ที่นางซ่อนไว้ตามที่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 958
เมื่อเห็นว่าฝูงแมลงกู่กำลังจะล้อมคนทั้งสามเอาไว้ และสร้างวงล้อมเข้ามาโจมตีพวกเขาหลานซื่อก็ยกมือขึ้นโบกเบาๆ กล่าวกับจงหย่งโหวว่า “ไม่ต้องรีบร้อนไป พวกเด็กๆ เหล่านั้นก็คงจะทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน”พวก...เด็กๆ เหล่านั้นหรือ?จงหย่งโหวไม่เข้าใจคำพูดของหลานซื่อแต่ในวินาทีถัดมา เสียงร้องของแมลงที่ดังกว่าและน่ากลัวกว่าก็พลันดังขึ้นมาจากรอบนอกห้องจงหย่งโหวและคนอื่นๆ หันไปมองรอบๆ ทันทีก็เห็นเพียงประตูและหน้าต่างที่พลันเปิดออกกว้าง แมลงนับไม่ถ้วนที่หนาแน่นจนน่าขนลุก พุ่งเข้ามาในห้องราวกับฝูงแมลงกู่ระลอกแรกเวินหย่าลี่และจงหย่งโหวสองสามีภรรยายังนึกว่านี่เป็นแมลงกู่ของเวินเยวี่ยเช่นกัน ก็พลันตกใจจนใบหน้าขาวซีดยังมีแมลงกู่มากมายขนาดนี้อีกหรือ?!จบสิ้นแล้ว คราวนี้พวกเขาหนีไม่รอดจริงๆ แล้ว!แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้หลับตาลงรอความตาย ก็ได้ยินเสียงของเวินเยวี่ยตะโกนขึ้นอย่างร้อนรนและเกรี้ยวกราด “บัดซบ เจ้าไปซ่อนแมลงกู่มากมายขนาดนี้ไว้ในจวนจงหย่งโหวตั้งแต่เมื่อใดกัน?!”คำพูดนี้ของเวินเยวี่ย...?นางกำลังถามหลานซื่อหรือ?เดี๋ยวก่อน หรือว่าฝูงแมลงกู่ระลอกสองที่พุ่งเข้ามานั้นไม่ใช่ของเวินเยวี่ย?!
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 957
เวินเยวี่ยพลันนึกบางอย่างขึ้นมาได้ นางหรี่ตาลง จ้องไปที่หลานซื่อ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง ไม่นึกเลยว่าข้าจะดูแคลนเจ้าไป เพื่อจวนจงหย่งโหวจวนเดียว เจ้าถึงกับยอมทุ่มเงินมหาศาลจ้างปรมาจารย์กู่มาเพื่อรับมือข้าโดยเฉพาะ”“แต่ถ้าเจ้าคิดว่าเพียงเท่านี้จะเอาชนะข้าได้ล่ะก็ เช่นนั้นเจ้าก็ดูถูกข้าเกินไปแล้ว”เวินเยวี่ยเชิดคางขึ้นสูง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามแต่ในสายตาของหลานซื่อแล้ว ช่างน่าขบขันสิ้นดีความสัมพันธ์ของนางกับจวนจงหย่งโหว ยังไม่ดีถึงขนาดที่ต้องทุ่มเงินมหาศาลเพื่อจ้างปรมาจารย์กู่มาช่วยพวกเขาโดยเฉพาะเพียงแค่นางลงมือเองก็เพียงพอแล้วเวินเยวี่ยไม่รู้ถึงข้อนี้ แต่เวินหย่าลี่ที่เคยเห็นหลานซื่อลงมือช่วยนางกำจัดไข่แมลงกู่ออกไปโดยที่เวินเยวี่ยไม่รู้ตัวนั้นกลับรู้ดีดังนั้นสีหน้าของนางจึงดูแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูกส่วนจงหย่งโหวนั้น ตั้งแต่เมื่อครู่ก็ทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ดวงตาอันคมกริบคู่นั้น มองฮูหยินของตนทีหนึ่ง แล้วก็หันไปมองหลานซื่ออีกทีหนึ่งราวกับพอจะคาดเดาบางอย่างได้“ช่างเถอะ ไม่อยากเสียเวลากับคนโง่อีกต่อไปแล้ว”ที่ถ่วงเวลามาตลอดก
You may also like
ข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ11.4K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ11.6K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย22.3K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว308.5K viewsวางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว
หยกขาว9.5K viewsซ่งอวี้หลันนางร้ายเปลี่ยนบท
ซินเสวี่ย5.0K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้26.7K viewsท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE2.6K views
