공유

บทที่ 8

작가: เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ
เมื่อครู่ เพื่อป้องกันการถูกรบกวน เซี่ยเชียนฮวันยังให้หมอหลวงห่าวไปลงกลอนประตูอีกชั้นโดยเฉพาะ

คิดไม่ถึงว่าคนที่มาจะถีบออกได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ รู้ได้เลยว่าฝีมือเขาร้ายกาจขนาดไหน

"เซี่ยเชียนฮวัน นี่เจ้ายังกล้ามาวางยาองค์รักษ์ประจำตัวของข้าอีกงั้นเหรอ!!"

เซียวเย่หลันเดินก้าวใหญ่ๆ เข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธจัด

เขาไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ก็ถีบเซี่ยเชียนฮวันไปหนึ่งที ทำให้นางกระเด็นล้มลงบนพื้นอย่างแรง หัวชนกับขาเตียงจนตาลาย!

"วิ๊ง..."

เซี่ยเชียนฮวันกอดท้องล้มไปบนพื้น เจ็บปวดไปหมดทั้งตัว หูทางด้านซ้ายเกิดอาการหูอื้ออย่างรุนแรง

พ่อเขาสิ...

ก่อนหน้านี้ก็ตบ แถมยังถีบอีก นางจะจำไว้!

ซูอวี้เออร์รีบวิ่งไปดูอาการของเย่ซิ่นที่ข้างเตียงทันที แสดงท่าทีเล่นใหญ่โดยการยกแขนเสื้อขึ้นมาปิดปาก ก่อนจะพูดอย่างตกใจ "สวรรค์! ท่านอ๋อง แผลที่ด้านหลังเขาสาหัสมาก แถมถูกเข็มจิ้มทั้งแดงทั้งบวม ดูเหมือนจะมีแผลใหม่เพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยเพคะ!"

นางเว่ยรีบวิ่งเข้าไปดู ก็เห็นเป็นอย่างที่ซูอวี้เออร์พูด ด้านหลังดูอาการหนักจนน่ากลัว

นางร้องไห้ออกมาเสียงดังทันที "ลูกเอ๋ย! แม่ไม่ควรจะเชื่อฟังคำของผู้หญิงคนนี้เลย นางบอกว่าสามารถรักษาเจ้าได้ ที่แท้แล้วก็เพื่อจะทำร้ายเจ้า เห็นเจ้าเป็นที่ระบายอารมณ์!"

นางเว่ยมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันอย่างโกรธแค้น จากนั้นก็คุกเข่าก้มหัวให้กับเซียวเย่หลัน

"ท่านอ๋อง ท่านจะต้องช่วยทวงความยุติธรรมให้กับพวกเราสองแม่ลูกด้วยนะเพคะ..."

เซียวเย่หลันเม้มริมฝีปากบาง สายตาเย็นชา คมกริม จิตสังหารมาเต็มราวกับเป็นพญามัจจุราชก็ไม่ปาน

เขาทำสัญญาณมือให้นางเว่ยลุกขึ้น ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นๆ "ใครก็ได้ มาลากตัวนังผู้หญิงจิตใจโหดเหี้ยมคนนี้ออกไปขังไว้ที่ห้องเก็บฟืน!"

"พ่ะย่ะค่ะ!"

เซี่ยเชียนฮวันถูกทหารองค์รักษ์หลายนายลากออกมา ขาชนไปกับเครื่องเรือนต่างๆ เพิ่มรอยฟกช้ำไปอีกหลายจุด

เจ็บจะแย่

ถึงตอนนี้ นางทั้งเหนื่อยทั้งง่วงไม่มีแรงเหลือที่จะแก้ตัวให้ตัวเองจริงๆ จึงทำได้เพียงหลับเปลือกตาลง

สิ่งที่เซี่ยเชียนฮวันเห็นเป็นอย่างสุดท้ายก็คือ ท่าทางที่เหมือนจะพูดแต่ไม่พูดอะไรของหมอหลวงเฒ่า

......

มืดจัง

หลังจากที่ลืมตาขึ้นมา ก็เห็นเพียงความมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด

ไม่มีเตียงนอนที่นุ่มสบาย แล้วก็ไม่มีอาหารเลิศรสกลิ่นหอมๆ ฝันร้ายยังคงยืดยาวต่อไป

เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไร รู้สึกเพียงคอนางทั้งแห้งทั้งแหบ แถมยังหิวมาก

"มีใครอยู่ไหม..."

นางจับลำคอ ก่อนจะตะโกนออกไปเสียงต่ำๆ

ไม่มีเสียงตอบรับ

คล้ายกับเป็นผักกาดขาวที่ถูกปล่อยให้เน่าตายอยู่ใต้ดิน ไม่มีใครรักไม่มีใครสนใจ

ผ่านไปเกือบสิบหน้านาที จู่ๆ ประตูห้องเก็บฟืนก็ถูกเปิดออก แสงสว่างลอดผ่านเข้ามา จนทำให้เซี่ยเชียนฮวันแสบตาจนต้องหรี่ตาลงโดยสัญชาตญาณ

เป็นแม่เฒ่าที่เอาข้าวมาส่ง

แม่เฒ่าเอารำข้าวแช่น้ำมาวางไว้ข้างหน้าเซี่ยเชียนฮวันหนึ่งชามก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า "กินสิ"

"ขอถามหน่อยคนที่ชื่อเย่ซิ่น ตอนนี้บาดแผลของเขาเป็นอย่างไรบ้าง"

ถ้าเทียบกับเรื่องกินแล้ว เซี่ยเชียนฮวันเป็นห่วงคนไข้ของตัวเองมากกว่า

เมื่อคืน นางยังไม่ทันได้จัดการกับบาดแผลของเย่ซิ่นดีก็ถูกเซียวเย่หลันเรียกคนมาลากตัวนางออกไปก่อน

หากว่าจุดที่ฝังเข็มไปเกิดอักเสบ ติดเชื้อ ต่อให้ฝังเข็มไปได้ครบทั้งสิบสามเข็ม ด้วยความสามารถด้านการรักษาของสมัยนี้แล้ว เย่ซินก็อาจจะไม่รอดก็ได้

"ด้วยความเมตตาของพระชายา ตอนนี้เขากำลังทุกข์ทรมานอยู่" แม่เฒ่าที่เอาข้าวมาส่งตอบอย่างเย็นชา

"แค่กๆ...หากว่าเขาเริ่มมีอาการตัวร้อนทั่วตัว แผลด้านหลังเกิดเป็นหนอง ให้รีบเอาใบสั่งยาทาแผลนี่ให้กับแม่ของเขา มันสามารถช่วยชีวิตได้"

เซี่ยเชียนฮวันหยิบกระดาษยับยู่ยี่ใบหนึ่งออกมาจากในแขนเสื้อ ส่งไปให้แม่เฒ่าด้วยมือที่กำลังสั่น

ตอนนี้ แสงแดดภายนอกห้องเก็บฟืนสาดเข้ามาพอดี ดวงตาทั้งสองข้างของนางใสสะอาดบริสุทธิ์ ดูไม่เหมือนคนที่มีจิตคิดร้ายต่อผู้อื่นสักนิด

แม่เฒ่าอึ้งไป ยื่นมือออกไปรับโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะก้มลงมอง

ตัวอักษรบนกระดาษล้วนถูกเขียนขึ้นด้วยเลือด
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 514

    “มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 513

    ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 512

    ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 511

    “ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 510

    “ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 509

    “รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status