บทที่ 105

ในตอนที่ถังหว่านเตรียมจะดึงเสื้อผ้าของหลินเฟิงออก

หลินเฟิงก็จับเธอเอาไว้

ถังหว่านถลึงตาโต มองเขาด้วยความงุนงง

“เล่นพอแล้วยัง?” หลินเฟิงขมวดคิ้วพูด

ถังหว่านลุกขึ้นด้วยความโมโห: “คุณเนี่ยนะจริง ๆ เลย จะเอาเปรียบจากตัวคุณไม่ได้สักนิดเลย”

หลินเฟิงหมดคำพูด: “คุณจะเอาเปรียบบนตัวผมให้ได้เลยเหรอ?”

“ใครใช้ให้คุณหลินดีเลิศขนาดนี้กันล่ะ?” ถังหว่านยิ้มแย้มพูดขึ้น

หลินเฟิงมองดูเธอแล้วพูดขึ้น: “คู่หมั้นของคุณดีเลิศกว่าผมเยอะ”

ถังหว่านได้ยินแบบนี้ สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที: “อย่าพูดถึงเขาให้ฉันได้ยิน”

“ต่อให้ฉันตายไปก็ไม่มีทางแต่งงานเข้าตระกูลหรง”

หลินเฟิงถามอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย: “เพราะอะไร?”

“ตามหลักแล้ว ผู้หญิงอย่างพวกคุณชอบคุณชายตระกูลร่ำรวยแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?”

หลี่ฮุ่ยหรานทำไมถึงได้หย่าร้างกับตัวเอง? ไม่ใช่เพราะภูมิหลังของเขาสู้หวางเส้าหลงไม่ได้หรอกเหรอ?

ถังหว่านหันหน้ามองไปทางหลินเฟิงทันที: “หรือว่าคุณก็คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้น?”

“บอกคุณตามตรงนะ ฉันไม่เคยคิดอยากจะเป็นนกคีรีบูนของตระกูลหรงเลย”

“เรื่องที่ผู้ชายอย่างพวกคุณทำได้ ฉันถังหว่านก็ทำได้เช่นกัน”

ถังหว่านสายตาแน่ว