บทที่ 3 คุณย่าจะตั้งชื่อให้เจ้าตัวน้อยเอง

บทที่ 3 คุณย่าจะตั้งชื่อให้เจ้าตัวน้อยเอง

หลี่เฟยหรงที่โดนแย่งลูกสาว ได้แต่ยืนมองลูกชายทั้งสองทักท้วงคนแก่ทั้งสองของบ้านอยู่เงียบๆ พอเห็นว่าคุณย่าจางยอมนั่งลงพร้อมกับปู่หลี่แล้ว เขาจึงได้ถือโอกาสนี้เดินไปข้างด้านเก้าอี้ ที่ทั้งสองนั่งเพื่อดูหน้าลูกสาวโดยไม่ต้องพูดอะไร ให้ขัดใจคุณย่าจางตอนกำลังเห่อหลาน จนโดนมองแรงใส่เหมือนลูกชายคนเล็กอีก

คุณพ่อลูกสามหมาดๆ กับลูกชายคนโตของเขา ช่างเจ้าเล่ห์เหมือนกันจริงๆ เสี่ยวเจินผู้ซื่อตรงได้แต่ยืนทำตาปริบๆ เมื่อโดนคุณย่าจางมองค้อนใส่ เด็กชายได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจว่าได้ทำอะไรผิดไปรึเปล่า เขาแค่อยากเห็นน้องสาวเท่านั้นเอง

“แอ๊ แอ๊….”

ทารกน้อยที่ทุกคนต่างแย่งกันเงียบๆ นั้น ตอนนี้โปรยยิ้มหวานพร้อมโบกแขนป้อมชูหมัดน้อยๆ ทักทายพี่ชายฝาแฝดทั้งสองเพื่อส่งความน่ารัก ครั้งแรกที่พบหน้ากันให้สลักลงในใจของพวกเขา

“ว้าวว น้องสาวน่ารักมากครับคุณพ่อ”

เด็กชายทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นน้องน้อยยิ้มหวานส่งให้พวกเขา เสี่ยวฮุ้ยมองพ่อของเขาก่อนจะยิ้มกว้างให้ ทว่าแววตาเด็กชายกลับฉายแววโอ้อวด อย่างเหนือกว่าส่งให้พ่อของเขา ที่ยังไม่ได้รับรอยยิ้มน่ารักๆ จากน้องสาวอยู่คนเดียว

แต่มีหรือที่หลี่เฟยหรงจะมองไม่ออก ว่าเจ้าลูกชายคนโตของเขาคิดอะไรอยู่ จึงได้แต่เข่นเขี้ยวอยากฟาดก้นลูกชายอยู่ในใจ

“ฮึ!…”

หลี่เฟยหรงไม่สนใจมารยาท ที่มักจะทำเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกชายดูอยู่เสมออีกต่อไปแล้ว เขาเดินอ้อมมาข้างหน้าแทรกกลางเจ้าลูกชายตัวดีทั้งสอง โฉบเอาลูกสาวตัวน้อยของเขามาอุ้มเองมันซะเลย

“แอ๊!!……”

ทารกน้อยร้องตกใจ เมื่อโดนเปลี่ยนคนอุ้มกะทันหันไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะมัวแต่โบกแขนน้อยๆ ทักทายเหล่าพี่ชาย แต่พอเห็นว่าเป็นชายหนุ่มสุดหล่อที่น่าจะเป็นคุณพ่อคนใหม่ของเธอ

เจ้าก้อนกลมให้ห่อผ้า จึงชูกำปั้นน้อยๆ ส่งยิ้มหวานให้คุณพ่อหวังให้เขารักและเอ็นดูเธอมากๆ เหมือนพ่อคนเก่า เธอไม่ได้มีความเสียดายชีวิตเก่ามากนัก เพราะที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอย่างดีมาตลอด ตอบแทนความรักของทุกคนในครอบครัว ให้สมกับที่พวกเขามอบความรักอันมากมายให้เธอ

และไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยสักครั้งเป็นลูกที่ดีและหลานสาวที่ดีสมกับความรักที่พวกเขามอบให้เธอ จะมีก็แต่เรื่องที่แอบไปคลับนี่แหละ ที่เธอเสียใจและรู้สึกผิดที่ต้องทำให้ทุกคนเสียใจกับการจากไปของเธอ

แต่ถึงเธอจะจากมาแล้วพ่อแม่ ก็ยังมีพี่ชายอีกสามคนอยู่ พวกเขาต้องดูแลท่านทั้งสองได้ดีมากแน่ๆ

“ลูกสาวตัวน้อยของพ่อน่ารักที่สุดเลยครับ ยิ้มหวานเชียวดีใจที่ได้เจอพ่อหรือครับ”

หลี่เฟยหรงพูดกับลูกสาวเสียงอ่อนเสียงหวาน ผิดกับเวลาพูดกับลูกชายไปคนละโลกเลยทีเดียว ก็นะนี่ลูกสาวที่น่ารักน่าทะนุถนอมของเขา จะมาพูดเสียง เข้มๆ น้ำเสียงหนักแน่นอย่างที่พูดกับลูกชายได้ยังไง เกิดลูกสาวไม่รักขึ้นมาเขาต้องปวดใจจนตายแน่

ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจเข้าข้างตัวเอง ทำเป็นไม่รับรู้สายตาพ่อแม่ของเขา ที่จ้องเขม่นใส่หลังจากทำตัวกล้าหาญ แย่งหลานตัวน้อยของพวกท่านไป ลูกชายทั้งสองของหลี่เฟยหรง ได้แต่คิดว่าพ่อของเขาเป็นอะไรไป น้ำเสียงแปลกๆ หรือพ่อทำงานหนักจนป่วย ถ้าพ่อไม่สบายจนเจ็บคอ แล้วน้องสาวจะติดไข้ไปด้วยรึเปล่า!

คุณแม่เคยบอกพวกเขาว่าหากไม่สบาย ให้เว้นระยะห่างกันก่อนเดี๋ยวจะติดไข้กันเอง เด็กชายทั้งสองคิดอย่างเป็นห่วงน้องเล็ก ด้วยความกังวลอยากแยกคุณพ่อออกไปไกลๆ จากน้องสาวเร็วๆ แล้ว

“ในห้องเรียบร้อยแล้วนะคะ คุณซ่งผู่เย่วปลอดภัยดีค่ะ ดูแลบำรุงร่างกายคุณแม่หลังคลอดได้ตามปกติได้เลยนะคะ” คุณหมอเสิ่นลู่จิ่ว ออกมาจากห้องคลอดพร้อมบรรดาแม่บ้าน ที่เข้าไปเป็นผู้ช่วยของเธอ และบอกเมนูอาหารสูตรบำรุงร่างกายเรียกน้ำนมสำหรับคุณแม่พึ่งคลอด

คุณย่าจางรับฟังพร้อมกับจดจำไว้อย่างดี ถึงเมนูและรายการบำรุงร่างกายต่างๆ สุดท้ายจ่ายค่ารักษาให้คุณหมอเรียบร้อยแล้ว จึงสั่งให้ป้าฉางหัวหน้าแม่บ้านทำเมนูเรียกน้ำนมเตรียมไว้ ให้ลูกสะใภ้คนโปรดของเธอ

ก่อนจะตามลูกชายหลายชายเข้าไปในห้อง เพื่อดูอาการของซ่งผู่เย่ว ส่วนสามีผู้เงียบขรึมของเธอน่ะหรือ ก็ยืนแนบชิดติดข้างกายเธออยู่นี่ไม่ได้ห่างไปไหนเลย

ลูกชายเธอติดภรรยา จนทะเลาะกับหลานชายของเธอบ่อยๆ เรื่องแย่งแม่ของพวกเขาแบบไหน สามีเธอก็เคยทะเลาะกับลูกชายเธอแบบนั้นมาก่อน ผู้ชายบ้านนี้เหมือนกันมากจนเธอยังแปลกใจ ว่าจะเหมือนกันขนาดนี้ได้ยังไง

“แอ๊ะ …..”

ซ่งผู่เย่วนอนพิงหัวเตียงอุ้มลูกสาวของเธอ หยอกล้อเล่นกับเจ้าตัวน้อยแสนอารมณ์ดี แถมแรงดีไม่มีตกทั้งที่พึ่งคลอดแท้ๆ ท่ากำหมัดน้อยๆ โบกแขนยิ้มหวานแบบนี้ กลายเป็นท่าไม้ตายของเจ้าก้อนนุ่มนิ่มนี่ไปซะแล้ว คุณปู่คุณย่าของเด็กๆ เข้ามาในห้อง เห็นหลานสาวยังคงร่าเริงดีดแขนดีดขาเล่นกับแม่และพี่ชายอย่างอารมณ์ดี

ลูกสะใภ้เธอไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็ต้องอยู่ไฟเพื่อรักษาตัวหลายวัน พอเธอโล่งใจเรื่องลูกสะใภ้แล้ว นึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้บอกกล่าวเรื่องการตั้งชื่อของหลานสาว ที่เธอและสามีเตรียมไว้ ให้กับลูกชายลูกสะใภ้เลย จึงเอ่ยออกมาตัดหน้าลูกชายก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร

“อาหรง เย่วเออร์ พ่อกับแม่ตั้งชื่อให้หลานสาวแล้วนะ”

คุณย่าจางพูดออกมาแทบจะทันทีที่นึกขึ้นได้ ไม่ให้ลูกชายได้ทันตั้งตัว หลี่เฟยหรงได้แต่มองพ่อและแม่ของเขาอย่างช่วยไม่ได้ ลูกชายฝาแฝดของเขาที่เป็นหลานคนแรกของตระกูลน่ะ เขายังพอเข้าใจได้

แต่นี่ลูกสาวตัวน้อยของเขาอีกเล่า ตอนแรกเขาก็หวังว่าท้องนี้อยากได้เป็นลูกสาวอยู่แล้ว และตั้งใจจะเป็นคนตั้งชื่อเองด้วย คุณแม่ของเขาไม่ปรานีเขาเลยจริงๆ!

หลี่เฟยหรงได้แต่คร่ำครวญในใจ ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เพราะคุณแม่ของเขาถึงแม้ไม่ใช่คนเข้มงวดคำพูดไม่ได้รุนแรงอะไร แต่ประโยคแต่ละคำที่พูดออกมานั้น อาจทำให้เขารู้สึกผิดจนตายและรู้สึกว่าตัวเองอกตัญญูจนไม่มีหน้าออกไปมองใคร

“อ่า ครับ… ถ้าคุณพ่อ คุณแม่ ตั้งชื่อให้ลูกสาวตัวน้อยของผมแล้ว ความหมายต้องออกมาดีมากๆ แน่เลยครับ”

คุณปู่หลี่ เหลือบตามองหน้าลูกชายคนเดียวของเขาด้วยหางตา นึกดูถูกเขาในใจ เมื่อเห็นสีหน้าไม่เต็มใจขัดกับคำพูดเมื่อครู่ จอมเสแสร้งทำเป็นยินยอม แสนไม่จริงใจจนดูสุดขั้วของเขา

เฮอะ! เจ้าคนหน้าเหม็นคนนี้