LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-12-06 16:10:40หลุมพรางเสน่หา บทที่ 3
"คุณเวทคะ"
"มีอะไรสุพัตรา"
"เรียกสุเฉยๆ ก็ได้ค่ะ" สุพัตราเป็นสาวเอ็นเตอร์เทนประจำบาร์แห่งนี้หุ่นและหน้าตาก็ถือว่าใช้ได้
"มีอะไรก็รีบพูดมาสิ"
"เปล่าค่ะ สุแค่อยากคุยกับคุณเวทเฉยๆ"
"อะไรของเธอ..ไปทำงาน!"
"ชอบอ่ะ" ยิ่งอีกฝ่ายกระแทกเสียงใส่มันก็ยิ่งทำให้ใจเต้นแรง
เวทมนต์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปทางห้องทำงาน
"คืนนี้คุณเวทจะอยู่ที่บาร์ทั้งคืนไหมคะ" สุพัตรายังคงเดินตามเวทมนต์ไป
"พ่อเลี้ยงคงไม่เรียกตัวถามทำไม" พ่อเลี้ยงยังคงอยู่ที่บ้านภรรยาเพราะเพิ่งเข้าเรือนหอกันได้แค่ไม่กี่วัน เวทมนต์เลยปล่อยให้ซอโซ่อยู่รับใช้พ่อเลี้ยงไป เพราะไอ้นั่นยังไม่หายเฮิร์ทเรื่องที่ผู้หญิงบอกเลิกเลย
แกร็ก... คนที่อยู่ในห้องทำงานเดินมาเปิดประตูดูว่าใครคุยกันอยู่หน้าห้อง
"มีอะไรกัน"
"ทำอะไรอยู่ในห้อง" เวทมนต์มองเข้าไปแต่ก็ไม่เห็นเพราะโต๊ะทำงานของสิงหาไม่ได้อยู่ตรงประตู
"ทำธุระอยู่เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะออกไป ฝากดูงานแทนหน่อย" ว่าแล้วสิงหาก็ปิดประตูไว้
"คุณเวทคะ"
"แม่นี่ก็เหมือนกันจะอะไรนักหนา" เวทมนตร์ตกใจเพราะกำลังจะแง้มประตูดูว่าสิงหาทำอะไรอยู่กับผู้หญิงในห้องนั้น
"สุจะบอกว่าเห็นคุณสิงหาพาผู้หญิงเข้าไปในห้องค่ะคุณจะเข้าไปดูเหรอคะ" สุพัตราคิดว่าเวทมนต์ยังไม่รู้เรื่องนี้
"มันเอาผู้หญิงมากินในห้องทำงานเลยเหรอ"
"สุก็ไม่รู้ค่ะ ถ้าคุณเวทอยากรู้ก็เปิดประตูเข้าไปดูสิคะ"
ในห้องทำงาน..
"มีอะไรคะพี่"
"ไม่มีอะไรแล้ว"
"มีคนมาเรียกพี่ไปทำงานเหรอ"
"ไม่ใช่หรอก"
"ฉันมากวนพี่หรือเปล่าเนี่ย"
"ก็นิดหน่อยพี่ต้องออกไปทำงานแล้วนะ ถ้าวันไหนไม่สบายใจก็มาหาพี่ได้" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าที่นี่การแข่งขันมันสูง ถ้าใครอยากเป็นที่รักของพ่อเลี้ยงต้องทำตัวให้ดีตั้งใจทำงาน เพราะอำนาจอยู่ในมือคนคนเดียว
"ถ้างั้นพี่ก็ไปทำงานเถอะเดี๋ยวฉันจะออกไปสั่งอะไรดื่มฆ่าเวลาหน่อย ดึกๆ ถึงจะกลับบ้าน"
"งั้นพี่ไปดูบ่อนแป๊บหนึ่งแล้วจะกลับมาหา"
"ค่ะ"
แอดดด.. สิงหาออกจากห้องนั้นมาพร้อมกับมีนา พอออกมาก็เรียกพนักงานให้พามีนาไปหาที่นั่ง
".........." เวทมนต์ที่ยังคงยืนอยู่แถวนั้นถึงกับมองตาค้างเมื่อเห็นผู้หญิงที่ออกมาจากห้องเดียวกับสิงหาหน้าคุ้นๆ
"คุณเวทมองอะไรคะ"
"ไปทำงาน" เขารู้ว่าที่ผู้หญิงพวกนี้เข้าหาเพราะอยากเป็นผู้หญิงของเขา แต่พ่อเลี้ยงมีกฎไว้ว่าห้ามลูกน้องมีความรัก ถ้าใครคิดจะฝ่าฝืนกฎนี้คือให้ออกสถานเดียว
ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะยังไงต่อ จนเห็นว่าเธอไปนั่งอยู่โต๊ะสำหรับลูกค้าส่วนสิงหาเดินไปทางโซนบ่อนแล้ว
"จะรับอะไรดีคะ" อนงค์พนักงานเสิร์ฟเห็นลูกค้าคนใหม่มาก็ถือเมนูมาวางให้
"ฉันขอไวน์สักแก้วค่ะ"
"แล้วอาหารล่ะคะ"
"ตอนดื่มฉันไม่ชอบทานกับแกล้มค่ะ"
"เอาไวน์แค่แก้วเดียวเหรอคะ"
"ใช่ค่ะสั่งไวน์แค่แก้วเดียวได้ไหมคะ" เธอไม่ได้ถามกวนแต่เหมือนพนักงานไม่เข้าใจที่เธอสั่ง
"ค่ะ" อนงค์มองการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้แล้วก็ดูเหมือนจะไม่มีเงิน สงสัยไม่มีเงินจริงนั่นแหละสั่งแค่ไวน์แก้วเดียวจะมานั่งฟังเพลงหรือไง
ถึงแม้เธอจะใส่ชุดอยู่บ้าน เพราะรีบออกมาเจอแม่ตอนที่แม่ไลน์ไปบอก แต่ถ้าคนตาถึงจะรู้ว่าชุดที่เธอใส่ราคาไม่ได้ถูกเลย
"เดี๋ยวก่อน"
"คะคุณเวท" อนงค์กำลังจะไปเตรียมเครื่องดื่มมาให้แขกรีบหยุดแล้วหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้กับเวทมนต์
"แขกโต๊ะนั้นสั่งอะไร"
"สั่งไวน์แค่แก้วเดียวค่ะ"
"เราไปทำอย่างอื่นเถอะเดี๋ยวฉันจัดการเอง"
"อะไรนะคะ คุณเวทจะ.."
"ไม่ต้องสงสัยบอกให้ไปทำอย่างอื่นก็ไป"
"ค่ะ.."
ผ่านไปสักพักแก้วไวน์ก็ถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ
"ขอบคุณ...??" ทีแรกคิดว่าเป็นพนักงานคนเดิม แต่พอมองดูใบหน้าเธอก็จำผู้ชายคนนี้ได้ในทันทีเลย
อึบ! มีนากำลังจะดันตัวลุกขึ้นแต่ถูกคนร่างสูงที่ยืนอยู่จับตัวเธอให้นั่งลงไปที่เดิม..
Latest chapter
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 22
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 22เย็นของวันนั้น.."แม่ขนิษฐา เธอไม่เห็นจริงๆ เหรอว่าลูกสาวฉันไปไหน""ฉันไม่รู้ แล้วทำไมเธอไม่ถามผัวเธอดูล่ะ""ฉันถามมันแล้วมันบอกเห็นลูกสาวปีนข้ามมาฝั่งนี้ ฉันได้ยินว่าลูกชายเธอกลับมา""ตาเวทกลับไปทำงานพร้อมกับแฟนแล้ว""พาแฟนไปด้วยเหรอ" อรสาก็เห็นอยู่ว่าวันสองวันที่ลูกชายของขนิษฐากลับไปทำงานลูกสะใภ้อยู่ที่บ้านด้วย"ใช่เขาคิดถึงกันก็มารับกันไปอยู่ด้วย""ฉันจะไปตามมันที่ไหนเนี่ย""ก็นิราเขียนโน๊ตไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องตามจะไปทำงาน" เรื่องนี้ขนิษฐาไม่รู้จริงๆ ตอนส่งลูกชายกับลูกสะใภ้ขึ้นรถก็ไม่เห็นว่านิราขึ้นรถไปด้วย ถ้าจะไปกับสองคนนั่นนิราต้องบอกหรือเวทมนต์ต้องบอกแม่ไว้ก่อนสินางก็ขอภาวนาให้นิราไปจากที่นี่ให้พ้นๆ ไปเจอแต่คนที่ดีจะได้พ้นเวรพ้นกรรมสักที"ถ้าไม่สบายใจก็ไปแจ้งความคนหาย"อรสาคิดว่าคงไม่ได้ไปกับเวทมนต์แล้วล่ะ เพราะถ้าไม่งั้นขนิษฐาคงไม่บอกให้ไปแจ้งความหรอก"ยังก่อนดีกว่าก็มันเขียนโน้ตไว้แล้วนี่ รอให้มันติดต่อกลับมาดู" ก็รู้ตัวอยู่ว่ากดดันลูกมาก อยู่นี่ก็ไม่มีอะไรดีคงอยากออกไปหางานทำบนรถ.."หิวไหม""ถามฉันเหรอคะ" มีนาที่นั่งอยู่ข้างๆ หันไปถามคนที่ทำหน
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 21//18+
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 21🔞"มึงพูดอะไร!""ทำไม..กูพูดความจริงแล้วรับไม่ได้ว่างั้น""หุบปากแกนะ! ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่เวทนะคะ" นิราต่อว่าให้พ่อเลี้ยงแล้วก็หันมาพูดกับมีนา"มีอะไรกันเหรอลูก" ที่จริงขนิษฐาไม่รู้หรอกว่าหลังบ้านเกิดอะไรขึ้น ลูกค้าจะมาเข้าห้องน้ำเห็นว่าด้านหลังกำลังทะเลาะกันเลยออกไปบอกแม่ค้า"มึงพูดใหม่!" เวทมนต์พยายามใจเย็นที่สุดแล้ว ถ้าเขากระโดดข้ามรั้วไปกระทืบมันนั่นมันยิ่งยืนยันคำพูดของไอ้เลวนี่"ไอ้จักรมันพูดอะไรลูก" ขนิษฐาถามลูกชายอีกทีเพราะลูกยังไม่ได้ตอบนาง"มันพูดว่าผมกับนิรามีอะไรกันครับ""หรือไม่จริงล่ะ หลายครั้งเลยไม่ใช่เหรอปีนรั้วข้ามไปหากัน""ฉันปีนหนีแกต่างหาก!" ทุกครั้งที่พ่อเลี้ยงอยู่ในบ้าน ถ้านิราเดินผ่านไปก็จะถูกมันแทะโลมหรือไม่ก็แต๊ะอั๋ง โชคดีที่ยังไม่ถึงขั้นร่วงละเมิดทางเพศ เธอเลยใช้วิธีปีนข้ามรั้วมาฝั่งนี้ แล้วเดินผ่านบ้านหลังนี้ออกไป แต่ไม่คิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้มันมีเรื่องมาพูดได้"แกพูดแบบนี้ฉันฟ้องได้นะ" ขนิษฐาหันไปมองหน้าลูกสะใภ้ก่อนที่จะหันไปต่อว่าให้พ่อเลี้ยงของนิรา"ฉันไม่เอาความจริงมาพูดเล่นก็ได้ แต่นั่นลูกสาวฉัน บอกนิรากลับมา""ใครลูกสาวแก" น
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 20
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 20"ให้ผมตามไหมครับ""ไม่ต้อง""แต่พ่อเลี้ยงครับ.." สิงหาก็ไม่ค่อยปลื้มที่เวทมนต์ทำแบบนี้ เหมือนไม่เห็นหัวพ่อเลี้ยงเลย ตัวเองไม่เท่าไรหรอก แต่กลัวคนอื่นจะมองไม่ดี"เรื่องงานต้องพึ่งมึงแล้วนะสิงหา""พ่อเลี้ยงบอกมาได้เลยครับ จะให้ผมไปทำอะไร"หลังจากที่คุยงานเสร็จภูตะวันก็กลับบ้านไปหาภรรยา เพราะตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่เขาไม่อยากให้คิดมากส่วนทางด้านเวทมนต์ ตอนนี้ขับรถมาได้ไกลแล้วบ้านที่แม่ซื้อไว้อยู่ในจังหวัดเดียวกัน แต่ถึงแม้จะอยู่ในจังหวัดเดียวกันก็คนละอำเภอแถมไกลกันมากด้วย ต้องใช้เวลาขับรถอยู่ 2-3 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงเช้าวันต่อมา.."?? ...????" มีนาลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าบนเตียงมีผู้ชายนอนอยู่ด้วย "คุณ!?"ชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ พอได้ยินเสียงเธออยู่บ้าง แต่ก็ลืมตาไม่ขึ้น"คุณมาถึงตั้งแต่เมื่อไร แล้วนี่คุณเข้ามาในห้องได้ยังไง""ก็ใช้กุญแจไขเข้ามา" ตอนที่ตอบเขาก็ยังไม่ลืมตา"แล้วคุณมาทำไม ทำไมไม่อยู่กับสาวคนนั้น""สาวคนไหนอีก""ผู้หญิงที่ฉันได้ยินในโทรศัพท์""นั่นพนักงานเสิร์ฟในร้าน""ไม่เชื่อ""จะชวนทะเลาะอะไรอีกล่ะคนยิ่งง่วงนอนอยู่" เวทมนต์เห็นว่าเธอลุกแล้วก็เลยเอา
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 19
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 19"ลืมถามเลยค่ะ เมื่อกี้ใครโทรมาคะแม่" มัวแต่สนใจเรื่องของคนข้างบ้านจนลืมถามเรื่องนั้นเลย เพราะตอนที่ท่านรับโทรศัพท์เห็นท่านมองมาอยู่"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ คนรู้จักโทรมา" ก็ลูกชายเป็นคนบอกเองว่าไม่ต้องบอกให้เธอรู้"มีนาขอเข้าไปซักผ้าก่อนนะคะ" โชคดีนะที่ซื้อเสื้อผ้ามาไว้หลายชุด แต่ถ้าไม่ซักวันนี้คงไม่มีใส่แล้วล่ะมีนาเอาเสื้อผ้าไปที่หลังบ้านเพราะเครื่องซักผ้าอยู่ตรงนั้น เธอก็อดมองไปดูคนข้างบ้านไม่ได้ แต่พอมองห่างๆ ไม่เห็นเธอก็เลยชะโงกหน้าข้ามรั้วมองไปดู"คุณ.." ทีแรกก็มองเข้าไปด้านใน แต่พอกำลังขยับกลับมาก็เห็นว่าคนที่เธอมองหานั่งพิงกำแพงรั้วอยู่ที่จริงกำแพงก็ไม่ได้สูง มีไว้แค่ให้รู้อาณาเขตของตัวบ้านเท่านั้นนิราที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองดูแบบอัตโนมัติเพราะอยู่ดีๆ ก็มีคนพูดออกมาอยู่เหนือศรีษะ ..แต่พอนึกได้ว่าใบหน้าเธอมีรอยช้ำก็รีบก้มหน้าลงใหม่"คุณมีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ""ไม่มี""คุณต้องสู้สิคะ ถึงจะเป็นคนในครอบครัวแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ทำเราแบบนี้""ไม่เจอกับตัวเธอก็พูดได้สิ" นิราลุกขึ้นกำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่จังหวะนั้นประตูหลังบ้านก็เปิดออกมา "กลับเข้าบ้านเธอไป" นิร
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 18
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 18เวทมนต์หยิบของสำคัญแล้วเดินมาที่รถ เขาสตาร์ทรถแล้วก็ถอยรถมาใกล้หน้าร้านรอให้เธอมาขึ้น แต่เธอก็ทำเฉยยังคงปัดกวาดทำความสะอาดร้านช่วยแม่เขาอยู่"คุณครับ ถ้าช้ากว่านี้มันต้องดึกมากแน่""ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่ไป..จะอยู่กับแม่""คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้""ทำไมจะอยู่ไม่ได้""คุณเป็นผู้หญิงนะ""แม่ก็เป็นผู้หญิงยังอยู่คนเดียวมาได้จนถึงทุกวันนี้เลย""มีนา!""ฉันไม่ได้พูดเล่นฉันยังไม่อยากกลับ""คุณมีเหตุผลอะไร อย่าบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ผม""เหตุผลของฉันคุณก็รู้ ถ้าฉันกลับไปกับคุณ.." มีนาชำเลืองสายตามองไปดูหน้าแม่ของเขาเล็กน้อยเพราะท่านก็ยืนฟังอยู่ด้วย "คุณไปเถอะค่ะ ถ้าฉันอยากกลับเดี๋ยวฉันโทรหาคุณให้มารับเอง""จะเอาแบบนี้ใช่ไหม อย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วกัน" ถึงยังไงวันนี้เขาก็ต้องกลับไปก่อน เพราะพ่อเลี้ยงมาตามถึงที่ แล้ววันหลังค่อยว่ากันใหม่เวทมนต์ขับรถมาคนเดียวแบบเหงาๆ ในใจก็คิดถึงคนที่ดื้อดึงอยากอยู่กับแม่ใช้เวลาอยู่ 2-3 ชั่วโมงเขาก็ขับรถมาถึงจุดหมายปลายทาง.."พี่เวท" หลายคน เห็นเวทมนต์กลับมาก็ดีใจ แต่กับคนที่อยากเขี่ยเขาทิ้งนี่สิ"ทำไมกลับมาได้""แล้วทำไมจะกลับมาไม่ได้""
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 17
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 17วันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันที่สามที่พ่อเลี้ยงภูตะวันให้เวลาเวทมนต์ขนิษฐายังคงไปตลาดเหมือนเช่นเคย ถึงแม้ในใจจะเป็นกังวลว่าลูกจะเอายังไงเพราะลูกไม่ได้ปริปากพูดกับแม่เลยสักคำ"ให้มีนาช่วยค่ะ" มีนาได้ยินเสียงแม่มาจากตลาดเธอเลยลุกออกมาช่วยยกของ"ขอบใจจ้ะ แต่แม่ทำเองได้""ให้มีนาช่วยเถอะค่ะ""มีนาได้ยินพี่เขาพูดอะไรบ้างไหมลูก""เรื่องอะไรคะ""เรื่องนั้นแหละ""เขาไม่ได้พูดอะไรเลยค่ะ เขาคงไม่ไปหรอกมั้งคะ" ไม่ใช่แค่ท่านหรอกที่กลุ้มใจเธอก็กลุ้มใจไม่ต่างกัน ถ้ากลับไปนั่นหมายถึง ทั้งสองก็คงต้องได้แยกย้ายมีนาช่วยจัดของให้เข้าที่เหมือนที่ท่านเคยสอนเธอ แล้วก็เอาผักไปล้าง รวมถึงทำอะไรหลายอย่างโดยที่ไม่ต้องถามแล้วสายๆ ของวันนั้น.."ทำไมตื่นเช้าจังเลย" เวทมนต์ล้างหน้าล้างตาแล้วก็ออกมาหน้าบ้านเพราะรู้ว่าเธอคงอยู่หน้าร้าน"มาช่วยแม่เตรียมขายของค่ะ"ขนิษฐาหันมามองลูกชาย อยากขอให้เขาสร้างครอบครัวและก็อยู่แบบนี้ตลอดไป แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะลูกชอบงานที่ทำมาก"มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับแม่""หนูมีนาช่วยหมดทุกอย่างแล้ว""เก่งทุกเรื่องเลยนะเรา""คุณพูดอะไร" มีนาแอบชำเลืองสายตามองไปด
You may also like
สัญญารักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar23.5K viewsเหนือมาเฟีย
MaNIE-STORY4.4K viewsDANGEROUS มาเฟียกุมรัก
Claris9.4K viewsขย่มรักมาเฟีย
รินธารา159.5K viewsToxic One-Night คืนพิษรัก
Sherlina1.8K viewsบ่วงรักมาเฟียคลั่ง
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง488 viewsพ่ายรักร้าย
ลภัสลัล1.2K viewsรักล้นใจนายมาเฟีย
สาวน้อย.ช่างฝัน3.3K views
