All Chapters of หลุมพรางเสน่หา: Chapter 1 - Chapter 10

หลุมพรางเสน่หา บทที่ 1"คุณอยากจะคุยอะไรกับผมไหม" เวทมนต์รีบเดินตามเธอออกมาที่ลานจอดรถ"ไปตายซะ" เขาคือผู้ชายที่เธอมีอะไรด้วยในคืนนั้น เพราะคิดว่าเขาคือพ่อเลี้ยงภูตะวันคนที่แม่จะให้แต่งงานด้วยเธอก็เลยยอมวันนี้ถ้าเธอไม่มางานแต่งคงไม่รู้ว่าตกหลุมพรางของผู้ชายคนนี้ที่แอบอ้างเป็นพ่อเลี้ยงภูตะวัน"เรากลับบ้านกันค่ะแม่" เธอตามแม่มางานแต่งของพ่อเลี้ยงภูตะวันโดยที่ไม่ได้รับการ์ดเชิญ แม่อยากมาดูให้แน่ใจว่าถูกเพื่อนรักหักหลังจริงไหมส่วนทางด้านมีนาได้ยินว่าแม่มาที่งานนี้ก็รีบขับรถตามมา และเธอมารู้ความจริงว่าคนที่เธอนอนด้วยในคืนนั้นไม่ใช่เจ้าบ่าวคนนี้ แต่เป็นลูกน้องคนสนิทของพ่อเลี้ยงภูตะวัน นี่พวกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรถึงได้ทำกับเธอแบบนี้"กลับบ้านกันค่ะแม่"เวทมนต์ยืนมองตามหลังรถหรูคันนั้นที่วิ่งออกไปจากโรงแรม ที่จริงแล้วเขาไม่เคยลืมเรื่องคืนนั้นเลย ผู้หญิงอะไรร้อนแรงได้ขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่เก่งเรื่องบนเตียง แต่กับผู้หญิงที่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนแล้วเก่งเรื่องบนเตียงเนี่ยมันหมายความว่ายังไง[บ้านของคุณสมร]"คอยดูนะฉันจะหาผู้ชายที่ดีเลิศกว่าไอ้พ่อเลี้ยงนั่นมาแต่งงานกับแกใ

หลุมพรางเสน่หา บทที่ 3"คุณเวทคะ""มีอะไรสุพัตรา""เรียกสุเฉยๆ ก็ได้ค่ะ" สุพัตราเป็นสาวเอ็นเตอร์เทนประจำบาร์แห่งนี้หุ่นและหน้าตาก็ถือว่าใช้ได้"มีอะไรก็รีบพูดมาสิ""เปล่าค่ะ สุแค่อยากคุยกับคุณเวทเฉยๆ""อะไรของเธอ..ไปทำงาน!""ชอบอ่ะ" ยิ่งอีกฝ่ายกระแทกเสียงใส่มันก็ยิ่งทำให้ใจเต้นแรงเวทมนต์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปทางห้องทำงาน"คืนนี้คุณเวทจะอยู่ที่บาร์ทั้งคืนไหมคะ" สุพัตรายังคงเดินตามเวทมนต์ไป"พ่อเลี้ยงคงไม่เรียกตัวถามทำไม" พ่อเลี้ยงยังคงอยู่ที่บ้านภรรยาเพราะเพิ่งเข้าเรือนหอกันได้แค่ไม่กี่วัน เวทมนต์เลยปล่อยให้ซอโซ่อยู่รับใช้พ่อเลี้ยงไป เพราะไอ้นั่นยังไม่หายเฮิร์ทเรื่องที่ผู้หญิงบอกเลิกเลยแกร็ก... คนที่อยู่ในห้องทำงานเดินมาเปิดประตูดูว่าใครคุยกันอยู่หน้าห้อง"มีอะไรกัน""ทำอะไรอยู่ในห้อง" เวทมนต์มองเข้าไปแต่ก็ไม่เห็นเพราะโต๊ะทำงานของสิงหาไม่ได้อยู่ตรงประตู"ทำธุระอยู่เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะออกไป ฝากดูงานแทนหน่อย" ว่าแล้วสิงหาก็ปิดประตูไว้"คุณเวทคะ""แม่นี่ก็เหมือนกันจะอะไรนักหนา" เวทมนตร์ตกใจเพราะกำลังจะแง้มประตูดูว่าสิงหาทำอะไรอยู่กับผู้หญิงในห้องนั้น"สุจะบอกว่าเห็นคุณสิงหาพาผ

หลุมพรางเสน่หา บทที่ 5"แล้วคุณหนูล่ะทำไมป่านนี้ยังไม่ออกมาอีก" สมรออกมารอลูกสาวตั้งแต่ลูกบอกให้ออกมารอที่รถแล้ว ลูกไม่เคยแต่งตัวนานขนาดนี้"คุณหนูหรือคะ เห็นออกไปทางหลังบ้านแล้วนี่คะ""อะไรนะ? ไปนานหรือยัง""ไปได้สักพักแล้วค่ะ""ลูกคนนี้นี่!" สมรล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาลูกสาว แต่เหมือนโทรศัพท์อีกฝ่ายปิดเครื่องไว้ "ไปไหนของแกเนี่ย"คิดว่าลูกคงไม่ไปตามนัดแล้วสมรเลยโทรไปบอกคนที่นัดดูตัวขอเลื่อนไปก่อน"คุณหนูได้บอกอะไรไว้ไหม""ไม่ได้บอกค่ะ""เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่" สมรสั่งให้คนขับรถไปดูที่ร้านอาหารเพราะรถลูกสาวจอดอยู่ที่นั่นแต่พอมาถึงร้านอาหารก็ไม่เจอรถแล้ว ขอดูกล้องวงจรปิดจากทางร้านก็เห็นว่ามีนาเป็นคนมาเอารถไป"เอายังไงดีครับคุณท่าน""จะเอายังไงล่ะ กลับบ้านก่อน""ครับ"มีนาขับรถออกมาจากที่นั่นไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ถ้าไปหาพี่ชายมีหวังเจอไอ้หมอนั่นอีกแน่เลยวันนี้เธอเลยแวะเปิดโรงแรมนอนเช้าวันต่อมา..ที่หน้าโรงแรม"แม่?" หลังจากที่เธอรูดบัตรเครดิตไม่นาน แม่ก็รีบมาที่โรงแรมแห่งนี้"แกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ กลับบ้าน!"ถึงแม่ไม่มาตามเธอก็ว่าจะกลับบ้านนั่นแหละ เพราะถ้าหายออกจากบ้านนานกลัวแม่จะแจ้งค

#หลุมพรางเสน่หา บทที่ 7"กรี๊ดดด" ตกใจตั้งแต่ตอนที่เขาม้วนตัวแล้ว แต่พอลุกขึ้นมาได้เขาก็กระชากตัวเธอแล้วกดลงกับพื้น "ปล่อยนะไอ้บ้า!""ใครเป็นคนเริ่มก่อนล่ะ""ฉันไม่ยืมเงินแกแล้วก็ได้ ปล่อยได้หรือยัง""ไม่ปล่อย""กรี๊ดด" มีนาเบือนหน้าหลบริมฝีปากอีกฝ่ายที่โน้มลงมาก่อนที่จะพูด "แท็กซี่จอดรออยู่ด้านนอก ฉันไม่ได้เอากระเป๋าเงินมาด้วย ปล่อยนะฉันจะออกไปยืมเงินจ่ายค่าแท็กซี่""เดี๋ยวให้คนจัดการให้""ฉันจะไปจ่ายเอง" มือเรียวพยายามดันคนที่ทับร่างเธออยู่ให้ออกไป "อืมม" และจังหวะนั้นเธอก็พลาดท่าเขาจนได้ริมฝีปากหนาขยี้จูบด้วยความมันเขี้ยว แต่เธอก็ไม่ได้ยอมให้เขาจูบได้ง่ายๆงับ!"อืมมม!" ชายหนุ่มรีบถอนจูบออกเมื่อถูกอีกฝ่ายกัด "ร้ายนักนะ" ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันเพื่อเช็คว่าตรงที่เธอกัดถึงกับเลือดออกไหม"ถ้านายไม่ปล่อยได้เห็นดีกันแน่""จะให้เห็นตรงไหนก่อนล่ะ" สายตาคมมองต่ำลงไปดูเรือนร่างระหง ตอนนี้เสื้อของเธอไม่ได้ปิดอยู่ตรงหน้าอกอีกแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้หยุดมองอยู่แค่นั้น เขายังคงมองต่ำลงไปจนถึงกระโปรงตัวสั้นที่เปิดขึ้นมาจนเห็นเนินอวบนูน"ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาส""ยังเหลืออีกไหม ด่าอีกสิจะได้รวบยอ

หลุมพรางเสน่หา บทที่ 9มีนายอมนั่งรถมากับเขาแต่โดยดี เธอไม่รู้จะไปไหนแล้วนี่ถ้ากลับบ้านแม่ก็คงจะพาไปเร่ขายให้พวกอาเสี่ยแก่ๆ พวกนั้นอีก ทำไมแม่ถึงอยากเอาชนะคนอื่นจนลืมว่าเธอคือลูกแต่กับเขานี่สิเธอต้องสงสารเขาดีไหม แต่เพราะเขาไม่ใช่เหรอที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์​แบบนี้ หญิงสาวนึกถึงวันนั้นวันที่เธอนัดเจอกับพ่อเลี้ยงภูตะวัน เธอไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลี้ยงเลย เคยได้ยินแม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กทั้งสองเคยเล่นด้วยกันอยู่ครั้งหนึ่ง แต่นั่นมันก็นานมาแล้วเธอจำหน้าเขาไม่ได้ และไม่คิดว่าพวกเขาจะทำกับเธอแบบนี้ ให้ลูกน้องปลอมเป็นพ่อเลี้ยงมาหาเธอในคืนนั้น แต่จะว่าให้เขาก็ไม่ได้เพราะเธอใจง่ายเอง แค่อยากให้เรื่องทุกอย่างมันจบๆ ไป มันจะได้ถูกใจแม่ไปเลย แต่ที่ไหนได้คนที่เธอมีอะไรด้วยกลับไม่ใช่พ่อเลี้ยงภูตะวัน แต่เป็นผู้ชายที่กำลังขับรถให้เธออยู่ตอนนี้"คุณจะพาฉันออกนอกเมืองเหรอคะ" จะเงียบต่อไปคงไม่ได้แล้วเพราะทางที่เขาพามาคือนอกเมือง และไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอออกนอกจังหวัดด้วยไหม"เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ ถ้าไปถึงที่นั่นแล้วเธอจะเปลี่ยนใจไม่ได้""ขอแค่คุณอย่าเอาฉันไปขายเท่านั้นพอค่ะ" ข่าวก็มีให้ได้เห็นบ่อยครั้งเ