LOGINShare
ขอจีบได้ไหมรุ่นพี่สุดหล่อ
Last Updated:
2025-04-03 00:27:04ห้องพยาบาล
ซอลลาที่ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ห้องพยาบาล ร่างเล็กยันตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อนึกถึงใบหน้าคมคายของรุ่นพี่คนนั้นซอลลาก็ยิ้มร่าออกมาอย่างมีความสุข "แกเป็นบ้ารึไงยายซอล ตื่นมาก็ยิ้มเหมือนคนบ้า" โซเฟียลากเกาอี้มานั่งข้างๆเตียงที่มีซอลลานั่งห้อยขาอยู่ "ยายโซ ฉันหลับไปนานแค่ไหนอ่ะ" "ก็ตั้งแต่ที่สิบโมงอ่ะ" " ห้ะ ฉันก็อดเจอรุ่นพี่คนนั้นอ่ะสิ"ซอลลาโอดครวญออกมาทำเอาโซเฟียรู้สึกมั่นไว้เพื่อนสาวไม่น้อย "นี้แกรจะบ้าผู้ชายไปแล้วนะยายซอล" "ก็ฉันชอบของฉันนี้ คอยดูนะฉันจะต้องได้พี่เขามาเป็นแฟนให้ได้" "ก่อนจะได้เขามาเป็นแฟน แกรรู้รึยังว่าพี่เขาชื่ออะไร" "จริงด้วย ฉันลืมไปเลย" โป๊ก โซฟีเขกหน้าผากซอลลาด้วยความมั่นไส้เหลือทน "โอ๊ย ยายโซ เจ็บนะ" ซอลลายู่หน้าด้วยความเจ็บ "เจ็บก็ดี พี่เขาชื่อคิริน ขอเตือนนะ แกอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า" ซอลลามองเพื่อนสาวด้วยความสงสัย "หยุดมองฉันแบบนั้นเดี๋ยวนี้ ฉันถามเพื่อนในคณะมา" ซอลลายิ้มร่ากระโจนเกาะแขนเพื่อนสาวใบหน้าสวยถูไถบนแขนเรียวของโซเฟียอย่างออดอ้อน "หยุดทำแบบนี้นะ ยายซอลฉันขนลุก" มือเรียวผลักหน้าผากสวยของเพื่อนอย่างหยอกล้อซอลลายิ้มราอย่างอารมณ์ดี "ขอบคุณมากยายโซ รู้ใจฉันที่สุด" "จ่ะ คุณซอลลาคนสวย กลับบ้านได้ยัง" "โอเคร กลับเลยสิ ไปกินข้าวกันไหม ฉันหิวมาก" ซอลลาลูบท้องน้อยปอยๆอย่างน่าเอ็นดู "ไปร้านไหนดี" โซเฟียถามเพื่อนสาวที่กำลังพากันเดินไปยังลานจอดรถ "ร้านเดิมแล้วกัน ฉันอยากกินกระเพราทะเล" "โอเค งั้นเจอกันที่ร้าน" ทั้งสองสาวพากันแยกย้ายไปยังรถของตัวเอง "พี่คิรินคะ เบลล์ชอบพี่จริงๆนะ "แต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ" ซอลลาได้แต่เบะปากด้วยความหมั่นไส้เมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่เมื่อกี้ "แหม่ เสน่ห์แรงจังนะคะ สุดหล่อของซอลลา" คิรินหันมาก็เจอกับร่างเล็กที่กอดอกยิ้มร่ายืนพิงอยู่กับรถ "มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ" "จะไม่เกี่ยวได้ยังหล่ะคะ เรื่องของว่าทีสามีทั้งคน" ซอลลาเดินเข้ามาประจันหน้ากับคิริน มือบางลูบไล้แพงอกผ่านเสื้อนักศึกษาอย่างยั่วยวน "หึ"ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าหาใบหน้าเล็กอย่างถือวิสาสะ ซอลลาถึงกับไปไม่เป็นยืนตัวแข็งทื่อ ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างขำขันในท่าทีของหญิงสาว คิรินถอยกับมายื่นพิงรถสปอร์ตคันหรูของเขา มือหนาหยิบเอาบุหรี่มาจุดสูบ ควันขาวพวยพุ่งไปทั่วบริเวณ แค่กๆแค่กๆ มือน้อยพยายามปัดป่ายควันขาวที่ลอยเข้าหา เธอแพ้กลิ่นบุหรี่ นี้คือสิ่งที่เขาไม่รู้ หญิงสาวไอจำหน้าแดงกล่ำแต่กับไม่ได้เดินหนีออกไป คิรินเมื่อเห็นดังนั้นก็โยนบุหรี่ทิ้งทันที "รู้ว่าตัวเองแพ้ ยังจะมายืนอยู่ได้" "ก็ซอลลาชอบพี่นิคะ แค่นี้ซอลลาทนได้" คิรินยืนมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเงียบๆ " รักตัวเองเธอยังทำไม่ได้ แล้วบอกว่าชอบฉัน หึตลกสิ้นดี" "ทำไมหล่ะคะ แค่ชอบใครสักคนก็ต้องทำเพื่อเขาได้ไม่ใช่เหรอคะ" "ฉันขอเตือน เลิกมายุ่งกับฉัน ทำยังไงฉันก็ไม่ชอบเธออยู่ดี" ร่างสูงเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ทิ้งไว้แต่ซอลลาที่มองตามรถคันหรูขับออกไปจนสุดสายตา "หึ ก็คอยดูว่าพี่จะชอบฉันได้ไหม" ร่างเล็กก็รีบขึ้นรถมินิคูเปอร์คู่ใจขับออกไปเช่นกัน ร้านอาหาร ทันทีที่ฉันหย่อนก้นลงนั่งเสียงบ่นยายโซเฟียก็ดังขึ้นเช่นกัน "แกจะช่วยมาถึงก่อนฉันซักวันจะได้ไหม" โซฟีมองค้อนซอลลาอย่างเคืองๆๆ ซอลลาได้แต่ยิ้มแห้งมือบางยื่นไปจับมือสวยของเพื่อนอย่างง้องอน "ขอโทษน้าคร้า คุณโซเฟียคนสวย" "ก็ได้ๆๆ ฉันสั่งข้าวให้แล้วนะ" "ขอบคุณนร้า วันนี้ฉันเลี้ยงแกรเอง" โซฟีไม่พูดอะไรเพียงพยักหน้าแล้วหันไปสนใจมือถือของตัวเอง ทั้งสองไม่ได้สนทนาอะไรต่อต่างคนต่างสนใจโทรศัพท์ "มาแล้วครับ กระเพราะทะเลไข่ดาวกรอบของน้องซอลลา และนี้ ข้าวผัดหมูของน้องโซเฟีย" "แหม้ เจ้าของร้านมาเสิร์ฟเองเหรอคะ" ซอลลาแซวหนุ่มหล่อตรงหน้า "แน่นอน ลูกค้าวีไอพีมาทั้งที" พร้อมมองซอลลาตาเป็นประกาย สายตาที่หวานเชื่อมจ้องมองหญิงสาวอย่างลึกซึ้ง ใครๆต่างดูออกมาเขาชอบซอลลาแต่เจ้าตัวกับไม่รู้ "แหม้ คนไหนหล่ะคะ ลูกค้าวีไอพี"โซเฟียมองชายหนุ่มแกรมหยอกล้อและแซวไปในตัว "ก็ทั้งสองแหระครับ" พร้อมหันไปตอบโซเฟียก่อนจะหันมามองซอลลาที่ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยจนแก้มป่องจนไม่ได้สนใจเขา "งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ" "ค่ะ" หลังจากที่พร้อมออกไปซอลลาก็เงยหน้าหันมองหลังกว้างที่เดินไกลออกไป "พี่พร้อมเขาดูชอบแกรมากเลยนะยายซอล" "ฉันรู้ แต่ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นกับเขาจริงๆนิ" "เห้อ ยายซอลนะยายซอล คนที่ชอบแกแกกับไม่ชอบ" โซเฟียได้แต่สายหน้าระอาต่อความดื้อด้านของเพื่อนสาวแต่ก็ไม่อยากไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของซอลลาเท่าไหร่ "เอาน่าแกร ฉันขอลองสักครั้งหนึ่ง"ซอลลายิ้มอ่อนให้เพื่อนสาแล้วหันไปสนใจทานข้าวต่อโซเฟียก็ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไรแต่ต่างคนต่างสนใจอาหารตรงหน้าจนหมด "อิ่มมาก ฉันไปจ่ายเงินก่อนนะ" ซอลลาเดินไปจ่ายตังก็เจอกับพร้อมที่ยื่นอยู่พอดี "คิดเงินหน่อยคะ คุณเจ้าของร้าน" พร้อมที่กำลังดูบัญชีอยู่ได้ยินเสียงใสที่คุ้นเคยก็รีบลุกขึ้นมาหาเธอทันที "พี่เคยบอกแล้วไง สำหรับซอลพี่เลี้ยงได้"พร้อมส่งสายตาที่สื่อความหมายในๆให้หญิงสาวแต่ซอลลาเลือกที่จะหลบสายตา "ไม่เป็นไรค่ะ ซอลเกรงใจ" "ซอลก็รู้ว่าพี่คิดไงกับหนู" "เอ่อ ค่าข้าวกี่บาทคะ"ซอลลาเลือกที่จะเลี่ยงตอบคำถามของชายหนุ่มเพราะเธอไม่อยากพูดตรงๆกลัวทำร้ายอีกฝ่าย "ก็ได้ ทั้งหมด100 บาทครับ" "นี้คะ ซอลขอตัวนะคะ" พร้อมได้แต่มองตามหลังเล็กที่เดินออกไป เขาชอบเธอมาตลอดแต่ทุกครั้งที่พูดเธอจะหลบเลี่ยงทุกครั้งไป 📌📌พี่คิรินคะ คุณพี่มีคู่แข่งแล้วเด้ออ .
Latest chapter
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด แบบนี้ ถอดง่ายดี
“เอ่อ คือรถของซอล” “เดี่ยวเฮียจะไปจัดการให้เอง” น้ำเสียงเข้มที่เอ่ยออกมานั้นแฝงความนัยเอาไว้แต่ซฮลากับไม่ได้สังเกตมัน ขาเรียวก้าวเดินลงจากรถและรีบเดินกลับเข้าไปในคอนโดอย่างไม่รีรอ คิรินนั้นไม่ได้เดินตามมาแต่อย่างดเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเข้าไปเขาก็รีบบึ่งรถออกไปด้วยความเร็วร้านอาหารรถยนต์คันหรูขับมาจอดยังร้านอาหารของพร้อม ขายาวก้าวเดินลงจากรถอย่างใจเย็น ใบหน้าหล่อทมึงตรึงแผ่รังสีความดุร้ายออกจากตัวทำเอาคนที่กำลังเดินไปมาถึงกับรีบพากันเผ่นหนี ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด มือหนายกมือถือขึ้นมากดเพื่อโทรหาลูกน้องไม่นานปลานสายก็กดรับ (“มาอารถซ้อที่ร้านอาหารไอ้พร้อม”) เสียงเข้มเอ่ยสั่งออกไปยังปลายสายมารอให้อีกฝ่ายตอบก็รีบกดวางสายนำโทรศัพท์ยัดไว้ในกระเป๋ากางเกงและก้าวเดินเข้าไปยังในร้าน “สวัสดีค่ะ” เสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไอ้พร้อมอยู่ไหน”เสียงเข้มพูดลั่นร้านทำเอาผู้คนในร้านแตกตื่น พนักงานที่ออกมาต้อนรับเมื่อครู่ถึงกับขนลุกชันก้มหน้าหงุดยื่นสั่นเทาด้วยความกลัว “กูถามว่าไอ้พร้อมอยู่ไหน”น้ำเสียงเย็นละเยือกที่ปล่งออกมาทำเอ
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด ข้อตกลง
ใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างรุนแรงทั้งเสียใจน้อยใจและโกธรจนทำให้น้ำตาเม็ดใสไหลอกจากหางตาแต่คนตัวเล็กกับไม่ได้มีท่าทีสนใจ เธอกับก้าวเดินไปหยุดยืนต่อหน้าของคิริน “ซอลต้องการคำตอบที่ชัดเจน ถ้าพี่ให้คำตอบกับซอลไม่ได้ก็อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก” ตากลมจ้องเขม็งไปที่ตาคมที่กำลังเซมองไปทางอื่น เสียงหวานเอ่ยเสียงแข็งกร้าวยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้คำตอบที่ชัดเจน เธอมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่เป็นของเล่นของใคร “ว่ายังไงคะ” หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง แต่คนตัวโตก็ยังเงียบเช่นเดิม “งั้นถือว่า ซอลได้คำตอบแล้ว ต่อไปก็อย่ามาข้องเกี่ยวกันอีก”ใบหน้าสวยก้มหน้าลงเพื่อปกปิดน้ำสีใสที่กำลังเอ่อคลอไม่นานมันก็ไหลอาบไปทั่วแก้มอิ่ม ปากบางเม้มแน่นสั่นระริกอย่างอัดอั้นพยายามที่จะไม่ปล่อยโฮออกมา ใจแกร่งสั่นไหวเมื่อเห็นร่างเล็กที่กำลังยื่นสั่นเทาอยู่ข้างหน้า เขาเองก็ยังไม่สามารถที่จะหาคำตอบได้เหมือนกัน แต่สิ่งที่เขานั้นได้บอกเธอไปนั้น เขาพูดความจริงทั้งหมด “เราลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก่อนไหม”เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ซอลลาแหงนหน้าขึ้นไปมองยังคิรินอย่างไม่เข้าใจ “เฮียขอเวลาหน่อยได้ไห
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด เห็นแก่ตัว
ปึง คิรินปิดประตูรถลงและเดินกับขึ้นไปนั่งข้างคนขับที่มีโรมนั่งประจำอยู่หน้าพวงมาลัย ไม่นานรถยนต์คันหรูก็ขับทะยานออกสู่ท้องถนนด้วยความเร็วพอสมควร ร่างเล็กได้แต่มองออกนอกหน้าต่างมองออกไปอย่างใช้ความคิด ตอนนี้เธอเริ่มสับสนไปหมดแล้ว เขาเป็นคนที่ผลักไสเธอเองแต่วันนี้กับมาทำราวกับหึงหวงเธอเสียอย่างนั้นจู่ๆรถก็ก็จอดลงพอมองออกไปเธอกับไม่คุ้นตากับที่นี้ ที่นี้เป็นเหมือนโกดังเก็บของขนาดใหญ่ที่คล้ายกับอู่ซ่อมรถเพราะทั่วบริเวณมีทั้งซากรถและอุปกรณ์การช่างหลายอย่า “รออยู่บนนี้แปปนึ่ง เดี่ยวเฮียมา” คิรินหันมาบอกร่างเล็กและเปิดประตูตามโรมเดินเข้าข้างใน ร่างเล็กได้แต่มองตามหลังแกร่งไปจนสุดสายตา มือเล็กหยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา 30นาทีต่อมา ร่างเล็กเริ่มรู้สึกเบื่อและเมื่อยที่นั่งอยู่ในรถเป็นเวลานานครั้นมองออกไปนอกรถท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ่มแต่กับไม่ท่าทีว่าชายหนุ่มทั้งสองจะกลับมา “เห้อ ทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ” ร่างเล็กมองไปยังต้นทางที่ทั้งสองเดินไปครั้งแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะกลับมา “ไปดูหน่อยดีกว่า” ร่างเล็กตัดสินใจเดินลงจากรถมือกำสายกระเป๋าแน่นขาเรียวเดินก้าวย่างออกไปอย่างช
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด สถานะไม่ชัดเจน
คิรินตวาดลั่นใช้เก้าอี้ในมือจ่อที่ใบหน้าของพร้อมที่ห่างเพียงคืบ ใบหน้าหล่อตอนนี้เคร่งขึมจนหน้าเกรงขามแต่กับไม่ได้ทำให้พร้อมตื่นกลัว เขากับมองไปที่คิรินอย่างท้าทาย ผู้คนในร้านต่างแตกตื่นพากันวิ่งออกจากร้านอย่างชุลมุน “หึ ใครเมียมึงกัน กูเห็นแต่ซอลลาที่นั่งอยู่ตรงหน้ากู” พร้อมหัวเราะในลำคออย่างเย้ยยันในคำพูดของชายหนุ่ม “มึงอยากลองใช่ไหม มึงคิดว่าไอ้พรีมพี่มึงจะช่วยมึงได้รึไง” “คนอย่างกูไม่ต้องพึ่งคนอื่นหรอก กูไม่ใช่คนกระจอกแบบมึง” “ไอ้เหี้ยพร้อมมึง” คิรินที่กำลังเดือดดาลยกเก้าอี้ขึ้นเตรียมจะฟาดใส่พร้อมอีกครั้ง “พี่คิริน อย่านะคะ” ซอลลาที่เห็นว่าเหตุการณ์เริ่มจะไปกันใหญ่เดินเข้ามาประจันหน้ากับคิรินอย่างไม่นึกกลัว ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าจริงจัง ครั้งนี้คิรินกำลังทำเกินไป “หลบไปซอล รอเฮียจัดการชู้ของเธอก่อน” “ไม่ค่ะ คนที่ต้องหลบคือพี่” “เธอปกป้องชู้ต่อหน้าเฮียเหรอ” “ไหนคะชู้ พี่ลืมอะไรไปหรือป่าว เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะพี่คิริน” “ซอลลา” คิรินตวาดลั่นในต
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด อย่ายุ่งกับเมียกูถ้าไม่อยากนอนห้องพิเศษ
“เห้อ อย่ามาเล่นกับใจกันได้ไหม” ร่างเล็กมองตามรถที่ขับไปออกด้วยความรู้สึกหลากหลาย ใจหนึ่งก็อยากจะเอาชนะแต่อีกใจก็ไม่อยากเสี่ยง ร้านอาหารซอลลาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอย่างทุกครั้ง มือเล็กหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดู วันนี้เธอไม่ได้อยากกินอะไรเป็นพิเศษ แค่อยากมาหาอะไรใส่ท้องแค่นั้น “มาทำไมไม่บอกพี่เลยหล่ะ” “พี่พร้อม” ฉันเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม “หายไปหลายวันเลยนะ” พี่พร้อมเอ่ยตัดพ้อพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามกับฉัน ฉันมองผู้ชายตรงนี้อย่างพิจารณา พี่พร้อมถือว่าเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่ง นิสัย หน้าที่การงานก็เพียบพร้อมทุกอย่าง ฉันนั้นรับรู้ว่าอีกฝ่ายมีความรู้สึกดีๆให้ แต่ฉันกับไม่เคยรู้สึกกับเขามากกว่าพี่ชาย เลยซักครั้ง จะบอกปตรงๆก็กลัวว่าพี่เขาจะเสียใจฉันจึงเลือกที่ ทำเป็นไม่รู้และหลบหลีกตลอดมา “ซอล ซอล “พร้อมพยายามเรียกซอลลาที่กำลังเม่อลอย มือหนาโบกไปมาเพื่อเรียกสติ “เอ่อค่ะ พี่พร้อมทีอะไรรึป่าว”ซอลลาที่พึ่งได้สติเอ่ยถามขึ้น “พี่
หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด หมาหวงก้าง
ปึง! เสียงประตูปิดกระแทกดังสนั่น ผมมองคนตัวเล็กที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ตอนนี้ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองแล้วเหมือนกัน "มึงจะเอายังไงต่อ" "กูคงต้องปล่อยเธอไป ยังไงซ่ะ กูก็ยังจะรอเซลีน" "หึ มึงแน่ใจเหรอ" โรมเอ่ยขึ้น แววตาที่มองนั้นดูจริงจังกว่าทุกครั้ง "แน่ใจ ในเมื่อน้องมันจะไปกูก็ไม่รั้ง ยังไงเซลีนกลับมา กูกับน้องก็ต้องต่างคนต่างไปอยู่ดี" "ก็ดี ถ้าอย่างนั้นกูจะจีบน้องมัน หวังว่ามึงจะไม่หวงก้าง" ตาคมตวัดมองอย่างดุดัน "ไอ่โรม แต่นั้นมันเมียกู มึงจะยอมหักกับกูเหรอวะ" เสียงเข้มตวาดลั่น ลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อของโรมจนเซมาข้างหน้าหลายก้าวแต่มันกับไม่ได้มีท่าทีตกใจกลัวแถมยังจ้องเขม็งมาที่ผม ในตาของมันแน่วแน่อย่าวกับยื่นยันสิ่งที่พูดไปเขาจะทำมันจริงๆ "มึงก็จมปลักกับผู้หญิงที่มึงรอไปสิ ถ้ามึงไม่คิดจริงจัง อย่าเอาความรู้สึกของน้องมันมาเล่น กูให้โอกาสมึงทบทวนดีๆ ถ้ามึงยังโง่อยู่ก็เรื่องของมึงแล้ว" โรมปัดมือผมที่จับคอเสื้อมันอยู่ออกก่อนที่มันจะเดินออกไป "ไอ่โรมมันพูดถูก มึงทบทวนดู" วายุเดินมาตบไหล่ผมเบาๆหล
You may also like
Just Friends สถานะแค่เพื่อน(นอน)
BlueSoda3.5K viewsพิษรักผู้ชายอันตราย
อโดนิส3.6K viewsBASKETBALL ภารกิจลับสลับตัวยัยจอมซ่าส์
Huneybunch3.1K viewsENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก
Sherlina21.3K viewsพลาดรักรุ่นพี่เถื่อน
moonlight -mini1.2K viewsBAD ENGINEER วิศวะ (เลว) หวงรัก
Badstyle_11.1K viewsSo Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara2.6K viewsแอบแซ่บในหอพักชาย
เลดี้ ปลาวาฬ✿279 views
