5.1 หวงรักมาเฟียเถื่อน

“ลงไป”

เสียงหนาสั่งคนตัวเล็กออกไปอย่างดังราวกับสัตว์ร้ายกำลังคำราม เมื่อรถหรูที่พาเธอนั่งมาด้วยนั้นมาถึงยังร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านที่เธอเคยพักอาศัยมากนัก

“คุณจะให้หนูทำอะไร”

คนตัวเล็กถามออกไปด้วยความกลัวจนตัวสั่น เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออกมาแรงๆ เมื่อต้องมาอยู่ใกล้เขาแบบนี้

คาดเดาไม่ได้เลยว่าเขาจะทำร้ายอะไรเธออีกหลังจากทำร้ายเธออย่างแสนสาหัสไปแล้วก่อนหน้านี้

“ไปซื้อยาคุมที่เธอต้องกินทุกวันมา”

เหตุที่เขาพาเธอมาที่นี่มันไม่ใช่เพราะเขาใจดีจะให้เธอซื้อยาเพื่อรักษาตัวหรอกนะ เพราะเธอจะเป็นจะตายมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนอย่างเขา

แต่ที่พาเธอมาให้ต้องเปลืองน้ำมันถึงร้านขายยานี้ก็เพราะจะให้เธอซื้อยาคุมกำเนิดไปกิน เพื่อจะได้ไม่ต้องมีอะไรผิดพลาดโผล่มาในท้องของเธอ

เพราะเอาเธอไปแค่ครั้งเดียวมันยังไม่สะใจเขา คนอย่างเธอมันต้องโดนอีกจนกว่าจะแหลกสลายคามือเขา

“ไม่ไป หนูไม่ไป”

หญิงสาวส่ายหน้าเบาๆ บนความเจ็บปวดและหยดน้ำตาที่เริ่มไหลคลอออกมาจากดวงตาคู่ที่แสนบอบช้ำนั้น

ไม่อีกแล้ว เธอจะไม่ยอมให้ร่างกายของเธอถูกเขาย่ำยีอีกแล้ว ให้ตายเธอก็ไม่ยอม

“ก็บอกให้ลงไปไงวะ ทำไมต้องให้พูดหลายครั้งด้วยวะ”

มือหนาผลักร่างเล็กอย่างแรงด้วยความเอาแต่ใจ ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไงขอแค่ได้ดั่งใจเขาก็พอ

“โอ๊ย”

คนตัวเล็กกระเด็นตกรถในทันทีตามแรงผลักมหาศาลจากชายหนุ่มที่ทำตัวเหมือนสัตว์ร้ายในป่าใหญ่นั้น

ร่างเล็กๆ ที่ราวระบมไปทั้งตัวกระแทกพื้นอย่างแรง จากที่เจ็บระบมอยู่แล้วทั้งตัวก็เจ็บสาหัสขึ้นอีก

เข็มขาวก้มหน้าลงมองดูตัวเธอเองที่ต้องมาเจ็บแล้วเจ็บอีกจากฝีมือของคนที่เธอคิดว่าเขาคงจะใจดีกับเธอบ้างในฐานะคนเคยเห็นหน้ากันมาก่อน ปล่อยหยดน้ำตาที่ไม่เคยแห้งไปจากใบหน้าเลยให้ไหลออกมาอีก ไม่อาจเก็บมันเอาไว้ได้เพราะเจ็บร้าวไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะใจกล้าสาวที่มันฉีกขาดนั้น

“ไปซื้อยาคุมมา ถ้าไม่ได้ยากลับบ้านเธอเจอดีแน่”

ฟีนิกซ์เดินตามมาดูคนมารยาที่เขาเพิ่งจะผลักตกลงมาจากรถด้วยความสะใจ พร้อมกับโยนเศษเงินเล็กๆ น้อยๆ ให้อีกฝ่ายเอาไปซื้อยาคุมมากิน

สายตาคมเหยียดมองด้วยความสมเพชเวทนา มันช่างดูสาสมจริงๆ กับคนที่ทำให้แม่ของเขาต้องจบชีวิตของตัวเองลงไป

“มึงตามคุมเอาไว้ ถ้าอีนี่มันทำอะไรขัดใจมึง มึงยิงได้เลย ยิงแม่งให้หมดทั้งร้านขายยานั่นแหละ”

ไม่วายสั่งลูกน้องอย่างเออร์วานให้ตามไปคุมอีกฝ่ายเอาไว้ด้วย กันการผิดพลาดที่อาจมีปัญหาปวดหัวมาให้เขาภายหลังได้

“ครับนาย”

เออร์วานรับคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมทำหน้าที่อย่างเต็มที่แม้ไม่ถนัดก็ตาม

งานถนัดของเขามันคือการฆ่าไม่ใช่การมาตามคุมใครแบบนี้ แต่ก็พอทำได้เพราะสุดท้ายมันก็จบด้วยการฆ่าอยู่ดีถ้าเกิดมีใครขัดคำสั่ง

“ลุกขึ้นสิวะ อยากตายหรือ”

เออร์วานออกเสียงกระตุ้นคนที่ยังคงนั่งร้องห่มร้องไห้อยู่กับพื้น โดยที่เจ้านายของเขานั้นกลับขึ้นไปนั่งรอบนรถหรูสีดำเรียบร้อยแล้ว

สายตาคมจ้องมองไปยังหญิงสาวที่เจ้านายสั่งให้ดูแลเอาไว้ไม่ให้คลาดสายตาพอๆ กับที่ปลายกระบอกปืนในมือเล็งไปทางศีรษะของหญิงสาวคนนั้นนั่นแหละ

“อึก..อึก”

สองมือช่วยกันคว้าเงินที่เขาโยนเอาไว้ให้ขึ้นมา ก่อนที่ร่างเล็กๆ จะพยายามยันกายลุกขึ้นจากพื้นด้วยความยากลำบาก ความเจ็บแล่นเข้าหาเธอไม่ขาดสายเมื่อยิ่งขยับตัว

แล้วเธอก็ฟุบลงกองกับพื้นอีกรอบอย่างไม่อาจฝืนความเจ็บปวดให้ตัวเองลุกขึ้นยืนหรือเดินตามคำสั่งของคนใจร้ายพวกนั้นได้

สติของเธอแทบสิ้นเพียงแค่คิดว่าจะนำพาร่างกายนี้เดินไปข้างหน้านั้น

“เธอคงอยากตายมากสินะ”

เออร์วานใช้ความถนัดของตัวเองก็คือใช้กำลังนั่นแหละ ฉุดกระชากร่างเล็กนั้นให้ลุกขึ้นเดินตามคำสั่งที่เขาได้รับมาจากเจ้านาย

เข็มขาวหอบร่างกายที่แสนเจ็บปวดเดินตามร่างหนานั้นไปอย่างไม่อาจขัดขืนแรงชายของเขาเอาไว้ได้

“รีบซื้อซะ”