4.3 หวงรักมาเฟียเถื่อน

“เกิดอะไร”

ฟีนิกส์เดินมาเห็นลูกน้องสองคนที่มีอาการต่างกันเข้าพอดี อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันสองคนถึงได้มีอาการเป็นแบบนั้น

ไม่ได้เป็นห่วงลูกน้องเพราะไอ้สองคนนี้มันดูแลตัวเองได้ แต่รู้สึกถึงกลิ่นตุๆ เหมือนจะเกิดเรื่องที่ไม่ถูกใจเขาขึ้นมาตั้งหากถึงได้ถามไป

“เธอไม่ยอมกินยาครับ”

เลนินเอ่ยถึงความผิดพลาดของตัวเองเป็นภาษารัสเซียตามที่เขาถนัดเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้านาย เพราะมันเป็นภาษาที่เขาจะพูดได้เต็มปากและเข้าใจความหมายอย่างดีจะได้พูดเรื่องความผิดของตัวเองได้อย่างตรงๆ ไม่ต้องคิดแปลเป็นภาษาอื่นให้วุ่นวายในสมอง

ยืดอกรับอย่างลูกผู้ชายและก็พร้อมจะถูกลงโทษที่ไม่อาจทำตามคำสั่งของเจ้านายได้

“ว่าไงนะ”

สายตาคมของมาเฟียหนุ่มจ้องมองอย่างดุดันไปที่ลูกน้องที่กล้าดีมาทำงานพลาด ทั้งที่มันเป็นแค่งานง่ายๆ และพวกมันก็ทำงานแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้วกับผู้หญิงที่เข้ามานอนกับเขา

“เธอไม่ยอมกินยาคุมครับ ไม่เลยสักเม็ดเดียว”

“เธออยู่ไหน”

เสียงหนาถามหาเธอด้วยความเกรี้ยวกราด พร้อมกับสายตาคมก็กวาดมองไปทั่วเพื่อกวาดสายตาหาเธฮ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็เห็นหลังของเธอไวๆ เดินอยู่แถวนี้

“น่าจะเดินไปที่บ้านหลังใหญ่ครับ”

“เอายามา”

ฟีนิกส์แบมือรับยาสองเม็ดมาจากลูกน้องแล้วก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปทางบ้านหลังใหญ่ทั้งที่เขาเพิ่งจะเดินจากมาเมื่อตะกี้เพื่อจะไปบ้านหลังเล็ก

เปลี่ยนความคิดอย่างกะทันหันด้วยความโมโหฉุนเฉียวที่มีคนกล้าดีไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง

“คิดจะต่อต้านคนอย่างฉันเหรอ”

เดินไปได้ไม่กี่ก้าวเขาก็เจอเข้ากับคนอวดดีอย่างเข็มขาว หญิงสาวตัวเล็กๆ น่าสงสาร แต่กลับไม่ทำให้เขาสงสารเธอเลย กลับเฝ้าแต่อยากจะแก้แค้นมาตลอดสิบปีนี้ให้กับความมารยาทแกล้งทำเป็นน่าสงสารของเธอที่เขานั้นรู้ทันตั้งแต่แรกเห็นแล้ว

ร่างหนาเดินเข้าไปดักหน้าอีกฝ่ายที่มีปัญญาหนีเขามาได้แค่ไม่กี่ก้าว จ้องมองดูเธอที่หอบร่างกายที่แทบจะเดินไม่ไหวมาถึงตรงนี้ด้วยแววตาสมเพชเวทนา

“ปะๆ เปล่า”

กระเถิบตัวถอยห่างจากคนตัวโตที่เดินเข้ามาหาใกล้ๆ ด้วยความหวาดกลัวเต็มหัวใจดวงเล็กๆ ที่กำลังสั่นกระตุกอย่างแรงเมื่อต้องกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

“แล้วยาที่เธอทิ้งมันไว้คืออะไร ตอบฉันมาสิ”

ปาเม็ดยาสองเม็ดที่ยังคงอยู่ในแผงของมันเป็นอย่างดีใส่หญิงสาวที่มายืนทำมารยาน่าสงสารอยู่ตรงหน้าเขา

“หนูไม่ได้ทิ้งมันไว้ อึก”

ก้มหน้าลงอย่างยอมแพ้ ห่อไหล่เข้าหากันก่อนที่เสียงสะอึกสะอื้นมันจะดังออกมาจากตัวเธออย่างไม่อาจห้ามมันเอาไว้ได้

พยายามแล้วที่จะเข้มแข็งไม่ร้องไห้ออกมาเพื่อที่ว่าคนพวกนี้จะได้ไม่ได้รังแกเธออีก แต่เธอก็ไม่อาจเข้มแข็งเอาไว้ได้เมื่อพวกเขามันใจร้ายเกินคน

“ถ้างั้นก็กินซะ”

“ไม่นะ อื้อ ไม่....

เสียงหวานยังไม่ทันที่จะปฏิเสธจบ คนตัวโตก็คว้าเอาตัวเธอไปจับล็อกเอาไว้แน่น ใช้มือหนาๆ ของเขาบีบปากเธออย่างรุนแรงจนปากบางนั้นเปิดเผยอออกมา

ลูกน้องของเขาช่วยกันเก็บยาเม็ดเล็กๆ พวกนั้นขึ้นมาจากพื้นอย่างรู้หน้าที่ แล้วเขาเป็นคนยัดยานั้นใส่ปากของเธอ ตามด้วยกรอกน้ำใส่เข้าไปเพื่อให้แน่ใจว่าหญิงสาวจะไม่กลืนยาออกมาให้เขาต้องรำคาญใจอีก

“แคร่กๆ”

คนตัวเล็กทำได้เพียงจำใจกลืนยาพวกนั้นเข้าไป พร้อมกับสำลักอย่างรุนแรงที่เขาจับเธอกรอกน้ำตามยานั้นไปจนหายใจแทบไม่ทัน

เธอถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ร่างกายที่มันบอบช้ำกำลังประท้วงอย่างหนักเมื่อต้องมาเจอกับคนพวกนี้อีกครั้ง เจ็บทั้งร่างกายและก็จิตใจวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาในเวลาไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง

“ไปเตรียมรถ รู้สึกว่ามีคนอยากออกไปเที่ยวซะหน่อย”

ฟีนิกส์ที่มีแผนจะพักผ่อนในช่วงเช้าสักหน่อยหลังจากเมื่อคืนออกไปทำงานมา เปลี่ยนแผนอย่างกะทันหันเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่างออก พร้อมกับผุดรอยยิ้มที่มุมปากที่มันแสดงความชั่วร้ายออกมาแบบขั้นสุด

“ลุกขึ้นมา ฉันจะทำให้เธอได้จดจำเอาไว้ว่าอย่าขัดคำสั่งของฉันอีก”

มือหนาคว้าเอาร่างเล็กที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นมาแล้ว แล้วลากร่างบางนั้นให้เดินไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่บริเวณหน้าบ้านหลังใหญ่

“อึก หนูไม่ไปกับคุณ ปล่อยหนูนะ”

เข็มขาวขัดขืนด้วยเสียงเบาๆ ของเธอที่มันใกล้หมดแรงลงแล้วเต็มทน กับหยดน้ำตาที่มันไหลอาบสองแก้มขาวไม่ขาดสายนั้น

แต่ทว่าเขากลับไม่ยอมจนเธอต้องออกแรงดิ้นหนีให้พ้นจากเงื้อมมือของเขา ก่อนที่เขาจะทำอะไรรุนแรงกับเธออีก

“ดิ้นเข้าไปไอ้พวกนี้มันชอบนัก เวลาที่มันจับเธอขย่มเธอจะได้สู้แรงพวกมันได้ถึงใจไง”

มือหนาฉุดกระชากร่างบางนั้นให้เดินตามเขาไปอย่างเอาแต่ใจ ปากร้ายพ่นคำพูดไม่น่าฟังไปตลอดทาง ราวกับจะให้ลูกน้องของเขารุมข่มขืนเธอต่อจากเขาอะไรประมาณนั้นเลย เพื่อให้คนที่กล้าขัดขืนเขาหยุดดิ้นอย่างน่ารำคาญนั้นสักที

“อึก”

สุดท้ายเข็มขาวก็ต่อต้านเขาไม่สำเร็จ เธอถูกความหวาดกลัวเข้าครอบงำอีกครั้งแล้วจำต้องขึ้นรถไปกับเขา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด

เธอไม่หลงเหลือทางเลือกใดๆ เลย แต่มันก็ดีกว่าอยู่ตรงนั้นแล้วเขาอาจสั่งให้ลูกน้องของเขาข่มขืนเธอก็เป็นได้