Se connecter“คุณโปรดคะ คุณแพทขอเข้าพบค่ะ”
“อีกแล้วหรอ”ชายหนุ่มส่ายหัวด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเมื่อต้องเผชิญหน้ากับภรรยาจอมตื้อ “คุณโปรดมีงานอะไรให้แพทช่วยมั้ยคะ? “แต่งตัวอะไรของคุณเนี่ย”ชายหนุ่มจ้องภรรยาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ “คุณโปรด ห้องนี้อากาศร้อนจังเลย”หญิงสาวถอดเสื้อคลุมออกแล้วเผยให้เห็นถึงชุดวาบหวิวอยู่ภายใต้เสื้อคลุม ส่วนชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจตั้งแต่เห็นภรรยาใส่ประโปรงสั้นแทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไร ยิ่งเธอถอดเสื้อคลุมด้านนอกออกแล้วเผยให้เห็นเนื้อนมไข่นั่นยิ่งทำให้เขาแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา “นี่คุณตั้งใจมายั่วผมถึงที่ทำงานเลยหรอ” “ก็คุณไม่ยอมกลับบ้านเลยนี่คะ แพทคิดถึงคุณใจจะขาด”หญิงสาวพยายามเข้าใกล้สามีแล้วยั่วยวนตามคำแนะนำของเพื่อนสาวคนสนิท “ออกไปได้แล้วผมจะทำงาน”ชายหนุ่มพยายามผลักหญิงสาวออกด้วยสีหน้าจริงจัง “นี่เราแต่งงานกันมาได้หลายเดือนแล้ว แพทก็ห่างหายจากเรื่องนี้มานาน”หญิงสาวพยายามดัดเสียงเป็นการยั่วอารมณ์ผู้เป็นสามีอย่างสุดความสามารถ “ถ้าหิวมากก็ออกไปหากินข้างนอกเอา ผมอนุญาต” “แน่ใจนะคะว่าอยากให้แพทออกไปหาผู้ชายคนอื่นในสภาพนี้”หญิงสาวค่อยๆถอยห่างผู้เป็นสามีจากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมที่ตกพื้นขึ้นมาสวมใส่พร้อมกับส่งสายตาเย้ายวน “เดี๋ยวก่อน!”ในขณะที่หญิงสาวเตรียมจะก้าวขาออกจากห้องไป จู่ๆเขาก็คว้าร่างเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดจากนั้นไม่นานร่างเล็กก็ถูกอุ้มขึ้นไปนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานที่มีเอกสารมากมากก่ายกอง “คุณโปรด!”ส่วนหญิงสาวเมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงพยายามจะหลบหนี “อยากมากก็อ้าขากว้างๆเดี๋ยวผมจะสนองให้”ชายหนุ่มดึงเสื้อคลุมหญิงสาวออกจากนั้นก็ดันร่างเล็กนอนราบกับโต๊ะทำงาน “คุณโปรด แพทอยากกลับบ้าน” “อยากกลับบ้านหรืออยากจะไปหาผู้ชายกันแน่”พูดจบชายหนุ่มก็ชันเข่าหญิงสาวขึ้นจากนั้นเขาก็จับมันแยกออก “คุณโปรด ไว้เรากลับไปทำที่บ้านกันดีกว่านะคะ” “กลับไปเอาทำไมที่บ้านในเมื่อคุณมายั่วให้ผมเอาถึงที่” “แพทไม่ได้ตั้งใจจะมายั่ว” “ไม่ได้ตั้งใจแต่ใส่จีสตริงออกบ้านเนี่ยนะ”ชายหนุ่มก้มมองส่วนล่างของหญิงสาวด้วยสายตาจ้องจะกลืนกิน “คุณโปรด ชั้นเมื่อยปล่อยชั้นลงไปเถอะ” ชายหนุ่มไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆเพราะสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือสั่งสอนภรรยาสาวที่กำลังตื่นตระหนก “บทเรียนครั้งนี้ผมหวังว่าคุณจะจดจำมันไปตลอดชีวิต”พูดจบชายหนุ่มก็รูดซิปลงจากนั้นเขาก็แหวกแพนตี้ที่แทบปิดอะไรไม่มิดของเธอไปไว้ด้านข้างจากนั้นเขาไม่รอช้ารีบจับยัดแก่นกายที่พร้อมสู้รบเข้าไปยังช่องทางรักของหญิงสาวที่พยายามดิ้นสู้ “กรี๊ด!!”หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่ยักษ์เข้ามายังช่องทางรักโดยปราศจากการเล้าโลม “จะกรี๊ดทำไม เดี๋ยวลูกน้องผมก็พากันแห่เข้ามาหรอก” “คุณโปรด หยุดเถอะแพทขอร้อง”หญิงสาวยกมือไหว้ผู้เป็นสามีด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา “หยุดแสดงละครเถอะผมรำคาญ”แม้ชายหนุ่มไม่ได้แสดงความเห็นใจผู้เป็นภรรยาแต่เขาก็หยุดการกระทำทั้งหมดเอาไว้ จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงไปคลอเคลียบริเวณต้นคอในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ทำหน้าที่ขยำเต้านิ่มๆของเธอเล่นพร้อมกับเขี่ยเม็ดทับทิม “อ่าส์ คุณโปรด” “เดียวก็หายเจ็บ”ชายหนุ่มขยำเต้านิ่มพร้อมกับเขี่ยเม็ดทับทิมเล่นอยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวค่อยๆผลิตน้ำเมือกสีใสออกมา “คุณพร้อมแล้วสินะ”พูดจบชายหนุ่มก็กลับมายืนท่าเดิมส่วนหญิงสาวนั้นถูกจัดให้อยู่ในท่าชันเข่าและมือทั้งสองข้างยันพื้นโต๊ะเอาไว้เพื่อประคองร่างตัวเอง “พั่บๆๆๆ”ชายหนุ่มค่อยๆขยับท่อนเอ็นเสียบคาไว้ก่อนหน้านี้ “อ่าส์ๆๆ”ผมจะเร่งเครื่องแล้วนะเกาะคอไว้แน่นๆ หญิงสาวทำตามผู้เป็นสามีอย่างว่าง่ายจากนั้นไม่นานเสียงร้องครวญครางของทั้งสองก็ดังแข่งกันทั่วห้อง “พั่บๆๆๆๆ” “ผมจะทำให้คุณเดินขาถ่างออกไป คอยดู”พูดจบเขาก็สอดแขนเข้าไปใต้ข้อพับจากนั้นไม่นานร่างบางก็ลอยอยู่กลางอากาศ “คุณโปรดปล่อยชั้นลง” “ทำไม ไม่ชอบท่านี้หรอ”พูดจบเขาก็แกล้งปล่อยมือทั้งสองข้างออกจนหญิงสาวรีบขยับกายขึ้นแล้วหนีบเอวเขาไว้แน่น “คุณโปรดอย่าทำแบบนี้เดี๋ยวมันจะหลุด” “อะไรจะหลุดหรอ” “ก็ของคุณไง” “ก็ปล่อยให้มันหลุดไปสิ”ชายหนุ่มแกล้งเดินทั่วห้องโดยมีร่างเล็กเกาะเขาเอาไว้แน่น “หยุดทำแบบนี้เสียทีเถอะชั้นจะตกพื้นอยู่แล้ว”หญิงสาวพยายามยกตัวขึ้นลงเพื่อไม่ให้ท่อนเอ็นหลุดออกจากตัว แต่แล้วเมื่อเรี่ยวแรงที่เธอมีอยู่ค่อยๆหมดลง เธอจึงตัดสินใจจะปล่อยให้มันหลุดแต่แล้วในขณะที่ท่อนเอ็นเกือบหลุดจากรูแคบเขาก็รีบสอดแขนเข้าไปใต้ข้อพับนั่นจึงทำให้ท่อนเอ็นที่จะหลุดกลับเข้าไปข้างในอีกครั้ง “อ่าส์!!!” “เราไปเอากันตรงหน้ากระจกกันดีกว่า”พูดจบเขาก็เดินวนรอบห้องจนไปหยุดตรงหน้ากระจก “ดูสภาพคุณตอนนี้สิไม่ต่างจากผู้หญิงขายบริการเลย”ชายหนุ่มมองหญิงสาวผ่านกระจกบานใหญ่และสภาพของเธอตอนนี้คือสวมใส่รองเท้าส้นสูงผมยาวกระเซิงขาเรียวเกี่ยวเอวเขาไว้แน่น “อยากพูดอะไรก็พูดเถอะ ชั้นไม่สนใจ” “ผมเตือนคุณแล้วใช่มั้ยว่าจะทำให้คุณเดินขาถ่างออกไป”พูดจบเขาก็จับข้อพับหญิงสาวเอาไว้แน่นแล้วแยกขาเรียวทั้งสองข้างออกกว้าง “ป้าบๆๆๆๆ” “อ๊าๆๆๆๆๆคุณโปรดๆเบาๆเดี๋ยวคนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยิน” “ได้ยินก็ได้ยินสิ ไม่เห็นต้องแคร์”พูดจบเขาก็อุ้มร่างเล็กขึ้นไปวางไว้บนโต๊ะทำงานอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เร่งจังหวะถี่ๆจนข้าวของที่อยู่บนโต๊ะนั้นตกกระจะกระจายเต็มพื้น ยิ่งถ้าเป็นข้าวของที่มีน้ำหนักก็จะส่งเสียงดังออกไปถึงข้างนอก “พั่บๆๆๆๆๆ อ่า..ส์ผมจะเสร็จแล้ว” เมื่อหญิงสาวเห็นท่าชายหนุ่มกำลังจะแตะสวรรค์เธอจึงพยายามเกาะเขาไว้แน่น แต่แล้วความหวังที่จะมีลูกของเธอก็สิ้นสุดลงเมื่อเขาดึงแก่นกายออกแล้วชักมันต่อรัวๆจนกระทั่งน้ำสีขาวขุ่นพุ่งใส่ชุดของเธอ “คุณทำเสื้อชั้นเปื้อน” “ผิดหวังที่ผมไม่ปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในตัวคุณหล่าสิ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร” “ชั้นเกลียดคุณที่สุด”พูดจบหญิงสาวก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองแล้วเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่บนโต๊ะ “ไม่ต้องเช็ดออกหรอก ปล่อยมันไว้แบบนั้นแหละคุณจะได้มีหลักฐานไปอวดทุกคนไงว่าเอากับผมแล้ว อ่อแล้วก็เดินกลับในสภาพเดียวกับตอนที่เดินเข้ามาด้วยนะ ถ้าไม่อยากให้ทุกคนจะมองคุณด้วยสายตาแปลกๆ” “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นเข้ามาเหยียบที่นี่ ต่อไปนี้คุณจะกลับบ้านหรือไม่กลับบ้านมันก็เรื่องของคุณ ชั้นหมดความอดทนแล้ว” “อดทนต่ออีกสักนิดสิ เผื่อวันไหนผมเอาออกไม่ทัน จะว่าไปแล้วผมชอบชุดที่คุณใส่มาวันนี้นะ แล้วถ้าวันไหนอยากเอาก็ใส่ชุดแบบนี้มาหาผมที่ห้องได้เสมอ” คำพูดทิ้งท้ายของผู้เป็นสามีทำให้หญิงสาวทั้งโมโหและสับสนว่าควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องไปท่ามกลางสายตาที่พนักงานที่กำลังซุบซิบนินทาอยู่ด้านนอก“คุณแม่คะหนูหิวน้ำ”“น้องปิ่นฟื้นแล้ว”หญิงสาวเผยรอยยิ้มเมื่อเห็นลูกสาวฟื้น จากนั้นเธอก็ป้อนน้ำให้ลูกสาวอย่างระมัดระวัง“คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย คุณแม่ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเลย”“ก็เพราะทุกคนเป็นห่วงน้องปิ่นไงคะ”“น้องปิ่นรู้สึกปวดหัวจังเลยค่ะ”เด็กหญิงเผยสีหน้าเจ็บปวด“ถ้ารู้สึกปวดก็นอนพักต่อนะ”“คุณพ่อยังโกรธน้องปิ่นอยู่ใช่มั้ยคะคุณแม่”เมื่อเด็กหญิงไม่เห็นผู้เป็นพ่อเธอจึงเข้าใจว่าผู้เป็นพ่อยังโกรธอยู่ ทั้งที่ความเป็นจริงชายหนุ่มถูกกีดกันไม่ให้เข้ามาในห้อง“ทำไมถึงคิดว่าคุณพ่อโกรธคะ”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาวด้วยความสงสัยเพราะเธอคิดว่าลูกสาวควรเป็นฝ่ายโกรธผู้เป็นพ่อด้วยซ้ำ“ก็น้องปิ่นทำรถคุณพ่อเปื้อน และคุณพ่อก็โกรธ”“แต่ว่าคุณพ่อทำน้องปิ่นบาดเจ็บนะ น้องปิ่นต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายโกรธคุณพ่อ”“คุณพ่อไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นความผิดของน้องปิ่นเอง”“ไม่ตั้งใจงั้นหรอ?”หญิงสาวส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจกับความไร้เดียงสาของลูกสาว“คุณปู่คะ คุณพ่อไม่ได้ตั้งใจทำน้องปิ่นเจ็บ คุณปู่อย่าดุคุณพ่อนะคะ”“ได้สิคะ ปู่จะไม่ดุคุณพ่อของหนู”ผู้เป็นปู่รีบรับปากหลานสาวเพราะต้องการปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์“สัญญานะคะ”“
“นั่นเธอกำลังทำอะไรกับรถชั้น!”ชายหนุ่มกระชากแขนเด็กหญิงที่กำลังยืนวาดรูปตัวการ์ตูนด้วยปากกาเคมีหลากสี “คุณพ่อคะน้องปิ่นเจ็บ”“เดี๋ยวเธอจะได้เจ็บกว่านี้”พูดจบเขาก็เดินตรงไปหักกิ่งต้นไม้เล็กๆ “คุณพ่อคะหนูกลัว!เด็กหญิงเริ่มปล่อยโฮเมื่อเห็นกิ่งไม้ที่ผู้เป็นพ่อถือ “อยู่บ้านนี้คงมีแต่คนตามใจและไม่มีใครกล้าตีสินะ ชั้นนี่แหละจะเป็นคนตีคนแรก เพี้ย!“คุณพ่อน้องปิ่นเจ็บ”“เจ็บสิดีต่อไปจะได้จำ เพี้ย!ๆ”พูดจบเขาก็ฟาดกิ่งไม้ไปที่ก้นของเด็กหญิงอีกสองครั้งติด “คุณแม่! คุณแม่อยู่ไหนช่วยน้องปิ่นด้วย”เด็กหญิงที่กำลังโดนผู้เป็นพ่อตีร้องไห้โฮกลางสนามหญ้า พร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่“น้องปิ่น!”ส่วนทางด้านหญิงสาวที่กำลังคุยธุระอยู่รีบตัดสายทิ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือจากลูกสาว “ชั้นแค่ตีเพื่อสั่งสอน และนี่มันนี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับสิ่งที่เธอทำลงไป”พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปที่รถแล้วทิ้งให้เด็กหญิงยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นเพียงลำพัง “คุณพ่อน้องปิ่นของโทษ”ด้วยความที่เด็กหญิงกลัวผู้เป็นพ่อโกรธแล้วไม่ยอมกลับมาที่บ้านอีก เธอจึงรีบวิ่งตามร่างใหญ่ที่กำลังสตาร์ทรถ“น้องปิ่นระวัง!”ส่
เช้าวันต่อมา…“คุณพ่ออยู่ไหน”ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรสักอย่าง“คุณท่านกำลังทานกาแฟอยู่ในห้องรับแขกค่ะ”เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อด้วยท่าทีโกรธเคือง “นึกอยู่แล้วเชียวว่าแกต้องกลับมา”ผู้เป็นพ่อหันไปมองลูกชายด้วยสีหน้าเรียบเฉย“พ่อทำแบบนี้ทำไม”ส่วนชายหนุ่มก็มองผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ยังมีหน้ามาถามอีกหรอว่าทำไม”ชายสูงวัยลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปหาลูกชาย“พ่อทำแบบนี้กับผมไม่ได้”“ในเมื่อแกผิดคำพูดก็ต้องโดนแบบนี้แหละ”“พ่อต้องการให้ผมกลับมา ผมก็กลับมาแล้วนี่ไง”“กลับมาเพื่อขอให้พ่อปลดอายัดบัตรเครดิตให้แล้วก็ออกไปแบบนี้หรอ”“พ่ออยากให้ผมแต่งงานผมก็แต่งให้แล้ว พ่ออยากมีหลานผมก็มีให้ แล้วตอนนี้พ่อต้องการอะไรจากผมอีก”“พ่ออยากให้แกกลับมาอยู่บ้าน”“ไม่!ผมจะอยู่คอนโด”“คอนโดนั่นเป็นชื่อพ่อ พ่อจะขายทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ถึงตอนนั้นแกจะไปอยู่ที่ไหน”“พ่อจะขายคอนโดนั่นไม่ได้นะ มันเป็นของผม พ่อรับปากแล้วว่ายกให้ผม”“เอาเป็นว่าถ้าไม่อยากให้พ่อขายคอนโดนั่นทิ้งก็ทำตามที่พ่อสั่ง”ผู้เป็นพ่อตบไหล่ลูกชายแล้วก็เดินจากไป“ก็ได้ผมจะกลับมาอยู่บ้าน แต่มีข้
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมเฉลิมฉลองเนื่องในวันครบรอบวันเกิดปีที่สี่ของเด็กหญิง และแขกส่วนใหญ่เป็นเพื่อนวัยอนุบาลของเจ้าของงาน บรรดาผู้ปกครองที่ตามมาดูแลลูกหลานต่างชื่นชมในความงดงามของคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งภายในดูโอ่อ่าและหรูหราสไตล์ยุโรป บรรกาศชั้นหนึ่งในตอนนี้ดูครึกครื้นเป็นพิเศษเนื่องจากมีการจัดเตรียมของเล่นนานาชนิดสำหรับแขกวัยจิ๋ว “เจ้าหญิงน้อยลงมาแล้ว”เด็กหญิงวัยสี่ขวบในชุดเจ้าหญิงค่อยๆเดินลงบันไดพร้อมกับจูงมือผู้เป็นแม่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข“ไหนคุณตาบอกว่าไม่ว่างมาไงคะ”เมื่อเด็กหญิงลงบันไดมาแล้วพบกับผู้เป็นตาจึงรีบพุ่งเข้าหาด้วยความดีอกดีใจ “ก็ตามาเซอร์ไพรส์น้องปิ่นไง”“น้องปิ่นคิดถึงคุณตาที่สุดเลย ยายๆด้วย”“ตาก็คิดถึงหลานรักที่สุดในโลก”พูดจบผู้เป็นตาก็หอมแก้มหลานสาวฟอดใหญ่“วันเกิดปีนี้น้องปิ่นมีความสุขที่สุดเลยเพราะคุณพ่อก็จะมาด้วย”เด็กหญิงกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม“น้องปิ่นคะ เราไปหาคุณปู่คุณย่ากัน”พูดจบคนเป็นแม่ก็จูงมือลูกสาวไปหาผู้เป็นปู่และย่า“คุณปู่คะ เมื่อไหร่คุณพ่อจะมา”“ปู่อุตส่าต์จัดงานวันเกิดให้แท้ๆแต่กลับถามหาพ
ตั้งแต่หญิงสาวรู้ตัวว่ากำลังจะได้เป็นแม่คน เธอก็เลือกกินอาหารที่มีประโยชน์ แต่เมื่อเข้าสู่เดือนที่สองเธอกลับต้องเผชิญกับอาการแพ้ท้องรุนแรงจนถึงขั้นนอนโรงพยาบาล และอาการแพ้ท้องรุนแรงก็ค่อยๆ หายเมื่อเข้าสู่ปลายเดือนที่สี่ ยิ่งนับวันท้องของเธอก็ค่อยๆ โตจนเข้าเดือนสุดท้ายเดือนที่ร่างอุ้ยอ้ายไม่สามารถขึ้นลงบันไดด้วยตัวเองดังนั้นทุกๆ ครั้งเธอเธอจะขึ้นลงบันไดก็จะมีคนรับใช้คอยประคอง“นิ่ม!” หญิงสาวเผยสีหน้าบิดเบี้ยวในขณะที่กำลังก้าวขึ้นบันไดพร้อมกับสาวใช้“คะคุณแพท”“ชั้นปวดท้อง”“ปวดท้องอีกแล้วหรอคะ”“รอบนี้น่าจะปวดท้องคลอดจริงๆ” หญิงสาวกุมท้องพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดูเจ็บปวด“งั้นเรากลับลงไปชั้นล่างกันเลยมั้ยคะ”“นิ่ม!!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อมีน้ำสีใสไหลออกจากช่องคลอด“ใครก็ได้ช่วยโทรเรียกรถโรงบาลที คุณแพทกำลังจะคลอด!” ทันทีที่สาวใช้เห็นน้ำคร่ำตรงพื้นบันได้จึงตะโกนเสียงดังลั่นคฤหาสน์“นิ่ม เบาๆ ก็ได้ชั้นไหวอยู่”“ก็นิ่มเป็นห่วงคุณแพทนี่คะ”สาวใช้ค่อยๆ ประคองร่างอุ้ยอ้ายลงบันไดด้วยความระมัดระวัง และไม่นานหลังจากที่เธอนั่งรอตรงห้องโถงรถของโรงพยาบาลก็มาถึง จากนั้นเธอก็ถูกส่งตัวไปคลอดที่โรงพย
1เดือนต่อมา..“นี่ถ้าลูกชายเรายังไม่ยอมกลับมาบ้านนะ ผมจะตัดพ่อตัดลูกกับมัน”ชายสูงวัยพูดกับภรรยาด้วยอารมณ์หงุดหงิด“ใจเย็นๆสิคะคุณ ให้เวลาลูกหน่อย”“ผมให้เวลาลูกมาเยอะแล้วนะ ส่วนลูกสะใภ้เราก็ไม่ได้เรื่อง ทีแรกนึกว่าจะเอาไอ่โปรดมันอยู่ ที่ไหนได้วันๆไม่คิดจะทำอะไรนอกจากนั่งวาดรูปแทนที่จะเร่งมีทายาทให้เรา”“คุณต้องเข้าใจหนูแพทด้วยสิ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าลูกเราเป็นคนยังไง”บทสนทนาของคู่สามีภรรยาทำให้หญิงสาวซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกสะใภ้ได้ยินเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ นั่นจึงทำให้เธอยืนอึ้งไปชั่วขณะ “หนูแพท มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้”หญิงสูงวัยถามลูกสะใภ้ออกไปด้วยสีหน้าตกใจ“พอดีแพทเข้ามาหาน้ำผลไม้ดื่มค่ะ”“แล้วนี่แต่งตัวสวยเชียวจะออกไปไหนหรือเปล่า”หญิงสูงวัยถามลูกสะใภ้ด้วยน้ำเสียงสุภาพ“ไปหาหมอค่ะ”“ไปหาหมอ! แล้วเป็นอะไร เป็นหนักมั้ยจะให้แม่ไปเป็นเพื่อนหรือเปล่า”“ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่มีอาการแพ้ท้องนิดหน่อย”“แพ้ท้อง? รู้ได้ยังไงว่ามันคืออาการแพ้ท้อง แล้วท้องกับใคร ใช่ลูกพี่โปรดมั้ย”หญิงสูงวัยเผลอพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดเนื่องจากไม่สามารถเก็บอาการตื่นเต้น “คุณแม่คิดว่าแพทนอกใจคุณโปรดหรอคะ?”หญิงสาวถามแม่สามีด้วยใบ







