Todos los capítulos de หวนรักวิวาห์ร้าว: Capítulo 1 - Capítulo 10

“วันนี้พี่พายดูสวยมากเลย แพทว่าคุณโปรดต้องประทับใจมากแน่ๆ”ผู้เป็นน้องชื่นชมพี่สาวอย่างตรงไปตรงมาในระหว่างนั่งรถไปยังคฤหาสน์“ก็พี่มีแพทคอยแนะนำไง”ผู้เป็นพี่สาวเผยรอยยิ้มให้น้องสาวเป็นการขอบคุณ “จริงๆพี่พายใส่ชุดอะไรก็ดูสวยหมดแหละ”ระหว่างทางสองพี่น้องก็พูดคุยกันอย่างสนิทสนมจนกระทั่งรถยนต์คันหรูเข้าจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่ “ยัยแพทถึงบ้านคุณโปรดแล้ว”เมื่อประตูรถถูกเปิดผู้เป็นพี่ก็ปลุกน้องสาวที่เผลอหลับได้ไม่ถึงชั่วโมง“ โห นี่มันวังชัดๆ”ผู้เป็นน้องสาวทำตาโตเมื่อเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า“ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น”“ว่าให้แพท ทีตัวเองก็ตื่นเต้นเหมือนกันแหละ”“พี่ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะบ้านหรอกนะ พี่ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอคุณโปรดต่างหาก”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปหาผู้เป็นพ่อกับแม่“ยัยแพท มัวยืนเหม่ออยู่นั่นแหละ ตามพี่มาสิ”หญิงวัยกลางคนเรียกสติลูกสาวคนเล็กที่กำลังยืนเหม่ออยู่หน้าคฤหาสน์“ไปกันก่อนเลยแม่ เดี๋ยวแพทตามเข้าไป”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปยังสวนหย่อม…“เชิญทางนี้ค่ะ”ทันทีที่แขกมาถึงบรรดาสาวใช้ก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ส่วนทางด้านเจ้าของบ้านก็นั่งรออยู่ตรงห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ไม่เจอกันนานหนูพ

งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสผ่านไปอย่างราบรื่น จนถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ“เฮ้อออ ในที่สุดก็ได้พักสักที ให้ตายเถอะผมไม่คิดมาก่อนว่าการแต่งงานมันจะทำให้เหนื่อยขนาดนี้”ชายหนุ่มในชุดเจ้าบ่าวล้มตัวนอนลงพร้อมกับถอนหายใจยาว จากนั้นเขาก็ปิดตาลงโดยไม่สนใจคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหมาดๆ “คุณโปรดๆ ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”ส่วนทางด้านหญิงสาวเมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จสิ้นจึงเดินไปปลุกชายหนุ่มซึ่งกำลังหลับอยู่บนเตียงกว้าง “จะเรียกอะไรนักหนาคนจะหลับจะนอน”ชายหนุ่มแสดงท่าทีหงุดหงุดหงิดใส่หญิงสาวด้วยอารมณ์ของคนที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน“ถ้าคุณไม่คิดจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด งั้นก็ช่วยไปนอนที่อื่น”“เดี๋ยวนะ นี่มันบ้านผมห้องนอนผมคุณมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่ง และคนที่ควรไปนอนที่อื่นคือคุณไม่ใช่ผม”“แล้วจะให้ชั้นไปนอนที่ไหน ในเมื่อคืนนี้เป็นคืนที่เราต้องนอนด้วยกันในห้องนี้”“ก็นอนบนเตียงนี่ไง นอนข้างๆผมนี่แหละ และไม่ต้องกลัวว่าผมจะทำอะไร เพราะดูจากสภาพผมตอนนี้คงไม่มีแรงจะปล้ำใครหรอก”“ก็ใครใช้ให้คุณดื่มหนัก แล้วดูสภาพคุณตอนนี้แทบไม่ต่างจากหมาข้างถนน ให้พูดตรงๆคือชั้นไม่นอนกับคุณในสภาพแบบนี้หรอกนะ”หญิงสาวแสดงสีหน้ารังเกี

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา..“คุณโปรดคะ คุณแพทขอเข้าพบค่ะ”“เชิญเข้ามา”“ยังไม่ไปทานข้าวอีกหรอ?”“ถ้าไปคุณจะเห็นผมนั่งอยู่ตรงนี้หรอ?”“นี่คุณอย่ามากวนประสาทชั้นนะ อุตส่าห์ถามด้วยความเป็นห่วง”“แล้วคุณมีธุระอะไรถึงได้มาหาผมถึงที่ ดูจากการแต่งตัวแล้วคงไม่ได้มาหาที่ระบายอารมณ์หรอกใช่มั้ย เพราะผมบอกไปแล้วว่าถ้าจะมาให้ผมเอาก็ต้องใส่ผ้าที่ผมสามารถเอาได้คาชุด แบบนี้ขี้เกียจถอด”“ชั้นจะมาบอกคุณว่าคืนนี้เราไปเจอกันที่โรงแรมหน่อยมั้ย หรือจะให้ชั้นไปหาคุณที่ห้องก็ได้”“ผมนึกว่าคุณเข็ดแล้วสะอีก”“สรุปยังไง ได้ไม่ได้ก็บอกมา”“คืนนี้เจอกันที่ห้องผม รับรองว่าคุณต้องร้องขอชีวิตแน่ ออแล้วก็อย่าลืมเรื่องชุด”“เออ รู้แล้วหน่า” พูดจบเธอก็หันหลังแล้วเดินออกจากห้องไปโดยทันที…ณ คอนโดหรูติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา“ใส่ชุดนี้อ่ะหรอ เห็นแล้วหมดอารมณ์”“คุณก็ให้เวลาชั้นหน่อยสิ ชุดอยู่ในถุง”“แล้วถืออะไรมาด้วยหล่านั่น”“แชมเปญไงดูไม่ออกหรอ”“คุณคงไม่รู้สินะว่าเวลาผมเมาแล้วจะเป็นยังไง”“ก็นอนอึดเหมือนคืนเข้าหอไง น้ำก็ไม่อาบสกปรก”“วันนั้นผมเหนื่อยมากกว่า”“คุณรอชั้นสักครู่นะ เดี๋ยวมา”“ห้องน้ำอยู่ทางซ้ายมือ”หญิงสาวเดินหายเข้

“ได้ เดี๋ยวผมจัดให้” พูดจบชายหนุ่มก็ยัดท่อนเอ็นเข้าไปยังช่องทางรักของหญิงสาว“อ่าส์..” หญิงสาวส่งเสียงครางเมื่อแก่นกายของเขาขยับเข้าออกอยู่ในรูรัก“ตั่บๆๆๆๆๆ”“อ๊าๆๆๆๆ” หญิงสาวส่งเสียงครางดังลั่นห้อง“ผมไม่ไหวแล้ว” ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายเข้าออกอยู่นานพอสมควรจนทั่งเขาเผยใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่อใกล้ถึงฝั่ง“อ่าส์…” และในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปยังช่องทางรักของหญิงสาวอย่างไม่อาจกลั้นไว้ได้เหมือนกับทุกครั้ง“ให้ตายเถอะ” ชายหนุ่มรีบถอนแก่นกายออกจนน้ำสีขาวเหนียวข้นไหลย้อนออกจากช่องทางรักของหญิงสาวที่ตอนนี้ขยายออกจนสามารถเห็นน้ำรักอีกมากมายที่ยังค้างอยู่ข้างใน“คุณโปรด” หญิงสาวเผยสีหน้าตกใจและสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น“ช่างมันเถอะ ไหนๆ ก็พลาดละ” พูดจบชายหนุ่มก็สอดใส่ท่อนเอ็นที่เริ่มกลับมาแข็งอีกครั้งเข้าไปยังช่องทางรักที่มีน้ำของเขาค้างอยู่มากมายและมีบางส่วนที่หยดย้อยลงสู่พื้น“คุณโปรด ชั้นอยากกลับแล้ว”“พอได้น้ำสมใจอยากแล้วคงคิดว่าเสร็จสิ้นภารกิจสินะ”“ไม่ ชั้นแค่รู้สึกไม่ดี”“เดี๋ยวผมจะทำให้คุณจะรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัส” พูดจบเขาก็เริ่มขยับแก่นกายเข้าออกและนั่นจึงทำให้น้ำที่ค้างอยู่

ตั้งแต่หญิงสาวรู้ตัวว่ากำลังจะได้เป็นแม่คน เธอก็เลือกกินอาหารที่มีประโยชน์ แต่เมื่อเข้าสู่เดือนที่สองเธอกลับต้องเผชิญกับอาการแพ้ท้องรุนแรงจนถึงขั้นนอนโรงพยาบาล และอาการแพ้ท้องรุนแรงก็ค่อยๆ หายเมื่อเข้าสู่ปลายเดือนที่สี่ ยิ่งนับวันท้องของเธอก็ค่อยๆ โตจนเข้าเดือนสุดท้ายเดือนที่ร่างอุ้ยอ้ายไม่สามารถขึ้นลงบันไดด้วยตัวเองดังนั้นทุกๆ ครั้งเธอเธอจะขึ้นลงบันไดก็จะมีคนรับใช้คอยประคอง“นิ่ม!” หญิงสาวเผยสีหน้าบิดเบี้ยวในขณะที่กำลังก้าวขึ้นบันไดพร้อมกับสาวใช้“คะคุณแพท”“ชั้นปวดท้อง”“ปวดท้องอีกแล้วหรอคะ”“รอบนี้น่าจะปวดท้องคลอดจริงๆ” หญิงสาวกุมท้องพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดูเจ็บปวด“งั้นเรากลับลงไปชั้นล่างกันเลยมั้ยคะ”“นิ่ม!!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อมีน้ำสีใสไหลออกจากช่องคลอด“ใครก็ได้ช่วยโทรเรียกรถโรงบาลที คุณแพทกำลังจะคลอด!” ทันทีที่สาวใช้เห็นน้ำคร่ำตรงพื้นบันได้จึงตะโกนเสียงดังลั่นคฤหาสน์“นิ่ม เบาๆ ก็ได้ชั้นไหวอยู่”“ก็นิ่มเป็นห่วงคุณแพทนี่คะ”สาวใช้ค่อยๆ ประคองร่างอุ้ยอ้ายลงบันไดด้วยความระมัดระวัง และไม่นานหลังจากที่เธอนั่งรอตรงห้องโถงรถของโรงพยาบาลก็มาถึง จากนั้นเธอก็ถูกส่งตัวไปคลอดที่โรงพย