ตอนที่ 4 คนหื่นตัวพ่อ / เฮียช้าง
ตกกลางดึก ในขณะที่น้ำหวานกับหนูนิดกำลังนอนหลับสบาย แต่คุณป๊ะป๋าห้องข้างๆนี่สิยังนอนไม่หลับ เขากำลังคิดหาข้ออ้างที่จะเข้าห้องของลูกสาวไปแบบไม่โดนเมียด่า ภาพในกล้องวงจรปิดในจอมือถือที่เปิดทิ้งไว้ เห็นหนูนิดกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก เขาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องเข้าไปชงนมให้ลูก!
ในทุกๆคืนหนูนิดจะขอดื่มนมประมาณสามครั้ง คนที่เคยเลี้ยงจะรู้ดี แต่น้ำหวานเพิ่งจะมาอยู่ใหม่แถมเธอยังไม่เคยมีลูกมาก่อนอีกด้วย
เสียงเปิดประตูห้องดังแก๊กพร้อมกับขายาวๆที่ก้าวเข้าไป เห็นพี่เลี้ยงของลูกสาวยังคงหลับสนิทอยู่ ส่วนหนูนิดดิ้นดุ๊กดิ๊กไปติดคอกกั้นเตียงอีกฝั่ง คชารีบเดินไปชงนมให้ลูกสาว หนูนิดคว้าเอาขวดนมมาดูดทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูเลยด้วยซ้ำ
เมื่อได้โอกาสเขาก็ล้มตัวนอนลงข้างๆหญิงสาว แล้วค่อยๆถลกเสื้อชุดนอนของเธอขึ้นในแบบเบามือที่สุดที่เท่าจะเบาได้ ปรากฏว่าเธอไม่ได้ใส่ชั้นในนอน เมื่อเห็นเต้าอวบอิ่มตรงหน้าคนหื่นจัดมีหรือจะอดใจไหว ริมฝีปากงับเข้าให้ที่เต้าอวบอิ่มตรงหน้าอย่างหิวกระหายทันที
น้ำหวานหลับลึกเนื่องมาจากเมื่อคืนวานและวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นเธอไม่ได้พักเลย เธอจึงหลับสนิท สิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเธอตอนนี้ เธอเข้าใจว่าคงจะเป็นหนูนิดที่กำลังดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ตรงหน้าอกของเธอ แต่!! ยิ่งนานเข้าหนูนิดก็ยังไม่ยอมหยุดดิ้นสักที
‘ไม่ร้องงอแงก็ถือว่าดีแล้ว’ น้ำหวานคิดในใจ เพราะถ้าคุณหนูของเธอร้องไห้งอแง เธอคงต้องตื่นขึ้นมาดู แต่เวลานี้ดวงตาที่หนักอึ้งเบิกยังไงก็เบิกไม่ขึ้น เธอพยายามดึงสติกลับมาแต่ความง่วงที่มีมากเกินมันสู้กลับ เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพัก เธอก็ยังรู้สึกว่านอกจากสิ่งที่ยุ่มย่ามอยู่ตรงหน้าอกของเธอตอนนี้มันเริ่มมีเสียงจ๊วบจ๊าบนี่สิ
“คุณหนู...หิวนมหรือเปล่าคะ” เธอถามคุณหนูของเธอด้วยน้ำเสียงงัวเงียสุดๆ เพราะรู้สึกเหมือนว่าลูกกำลังอยากจะขอนมแม่ดื่มยังไงก็ไม่รู้ คับคล้ายคับคลาหรือว่าจะเป็นความฝัน...
“โอ๊ย!” เธอเจ็บเพราะเขาดันกัดด้วยความหมั่นเขี้ยว ความง่วงได้หายไปจนหมดสิ้น พร้อมกับดวงตาที่เบิกขึ้นด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ภายในห้องนี้เปิดไฟสลัวๆไว้ทั้งคืนเนื่องจากมีเด็กเล็ก ส่วนเตียงนอนก็เป็นแบบมีคอกกั้นสูงป้องกันเด็กตก
“คุณ!!” น้ำหวานกำลังจะอ้าปากด่า แต่มีหรือคนหื่นจะยอมง่ายๆ เขาจัดการจูบปิดปากของเธอด้วยปากของเขา รูปร่างสูงใหญ่กดทับเรือนร่างบอบบางของเธอเอาไว้แน่นจนเธอไม่สามารถดิ้นได้ แม้แต่มือของเธอเขาก็รวบจับเอาไว้อยู่บนเหนือศีรษะ แต่ใบหน้าของเขากลับยิ้มกว้างไม่ได้รู้สึกน่ากลัวเลยสักนิด แต่น้ำหวานก็พยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีดิ้น คชาจึงถอนจูบขึ้นมาแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ปิดปากของเธอเอาไว้
“อย่าเสียงดังสิคุณ เดี๋ยวลูกตื่น” เขาก้มลงมาพูดเบาๆที่ข้างหูของเธอ น้ำหวานเบนหน้ามองหาคุณหนูของเธอ ปรากฏว่าหนูนิดดิ้นไปติดคอกกั้นเตียงฝั่งโน้นเรียบร้อยแล้ว แถมมือยังถือขวดนมดูดอยู่ น้ำหวานจึงเข้าใจว่าเขาคงเข้ามาชงนมให้คุณหนูของเธอนานแล้ว
“ลุกออกจากตัวฉันไปเลยนะคุณ!” ตอนนี้เขายังคงกดตัวของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“ย้ายห้องกัน ผมขอเวลาแป๊บเดียว”
“ไม่!!”
“ห้องน้ำก็ได้” กลัวลูกตื่นก็กลัว
“บอกว่าไม่ไง!”
“งั้นตรงนี้ ยัยหนูลุกขึ้นมาดูผมไม่รู้ด้วยนะ”
“หน้าไม่อาย คุณมัน!” น้ำหวานกำลังจะอ้าปากด่า แต่เขาก็เลือกที่จะกดริมฝีปากหนักๆลงไปบนริมฝีปากของเธอ กะว่าถ้าคืนนี้เธอไม่ให้ดีๆเขาก็จะจูบ&ดูดเธออยู่อย่างนี้ทั้งคืนแหละ จนกว่าเธอจะยอม!
“ตกลงจะย้ายห้องหรือจะเข้าห้องน้ำ เลือกมาเลยผมตรงไหนก็ได้”
“ออกไป!”
“งั้นผมปล้ำคุณตรงนี้จริงๆนะ ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู”
“ฉันจะร้องให้คนช่วย”
“ถ้าคุณไม่อายก็ลองดู เพราะผมจะบอกกับทุกคนว่าคุณกับผมเราเคย...กันแล้ว คุณว่านิสัยอย่างผมจะไม่กล้าพูดเหรอ คิดให้ดีๆนะ”
“คุณกำลังบังคับฉัน”
“อย่าพูดแบบนั้นสิ ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย อีกอย่างคุณก็เป็นเมียผมแล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องเล่นตัวเลย”
“ไอ้หื่น!!” คำนี้ผมจะคิดว่าเธอชื่นชมก็แล้วกัน
“ผมยอมรับ ยิ่งเห็นคุณไม่ใส่บรานอนด้วยแล้ว เชื่อมั้ยช้างน้อยของผมตื่นตั้งแต่เดินเข้าห้องมาแล้ว” ซึ่งตอนนี้มันก็กำลังบดเบียดอยู่ที่หน้าขาของเธอ
“อี๋!!”
“จะยอมหรือไม่ยอม เร็วๆเสียเวลานอน”
“ไม่ยอม…” น้ำเสียงเริ่มเบาลง
“งั้นผมปล้ำ คิดให้ดีๆก่อนตอบ”
“เดินออกไปจะไม่มีใครเห็นเหรอ” สรุปเธอเลือกห้องนอนไม่ได้เลือกห้องน้ำ
“จะบ้าเหรอคุณ ป่านนี้เขาเข้านอนกันหมดบ้านแล้ว” พูดจบก็ก้มหน้าลงงับเต้าอวบอิ่มตรงหน้าเล่นอีกครั้ง จนน้ำหวานถึงกลับขนลุกสู้
“โอเคๆ ก็ได้” ในที่สุดเธอก็ทนความต้องการของตัวเองไม่ไหว ก็เขาเล่นปรนเปรอเรือนร่างของเธอน่าจะราวๆครึ่งชั่วโมงได้แล้วมั้ง
ส่วนคชาเขารอให้เธอตื่นแต่เธอก็ไม่ยอมตื่น หนักก็แล้วเบาก็แล้ว เขาก็เลยแกล้งงับแรงๆไปที่ยอดดอกบัวตูมๆของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ในที่สุดเธอก็ตื่น
“มืดจัง...” เธอบ่น เมื่อก้าวขาเดินเข้ามาอีกห้อง ด้วยหัวใจที่เต้นตึ๊กตั๊กไม่ยอมหยุด
“จะเปิดไฟให้คนอื่นสงสัยหรือไง” เขาไม่รอช้ารีบจับจูงเธอไปที่เตียงแล้วเริ่มจัดการกับเรือนร่างของเธอต่อ
“นมบึ้มมาก ตอนแรกผมก็คิดว่าของปลอม” ที่ไหนได้ของแท้แน่นอน ทั้งอวบ ทั้งอิ่ม แถมยังใหญ่บึ้มเกินตัวเล็กๆของเธออีกด้วย
“ฉันเกลียดคุณ!”
“คุณชอบผม ที่รักอย่าปากแข็งสิ” ร่างกายของเธอส่วนล่างตอนนี้ชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยความพร้อมที่เธอเองก็รู้สึกได้และไม่กล้าปฏิเสธอีก
“รีบๆทำ ฉันจะได้กลับไปนอน” คนอย่างคชาครั้งเดียวไม่เคยพอ คืนนี้ขอเบาๆจบที่สองครั้งกำลังดี โดยไม่ลืมที่จะป้องกันด้วยวิธีสวมถุงยาง ทั้งสองใช้เวลาทะเลาะกันอยู่บนเตียงเป็นชั่วโมง พอเสร็จก็แยกย้ายกันนอนน้ำหวานกลับห้องของคุณหนู ส่วนคชานอนอยู่ในห้องตัวเอง ที่ไม่ไปด้วยเพราะกลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวขอต่ออีก มีหวังพรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานกันพอดี ส่วนน้ำหวานเธอรู้สึกหมดแรงตั้งแต่ยกแรกแล้ว แต่คนหื่นมันไม่ยอมเอะอะจะปล้ำๆ ยอมมาถึงขนาดนี้แล้วจะไปทำอะไรได้...
ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ
ตอนที่ 29 แต่งงาน / เฮียช้าง2 เดือนต่อมา@งานแต่งลูกสาวกำนันเอี้ยงงานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของพ่อกำนัน บ้านของน้ำหวานที่ต่างจังหวัด แขกผู้มีเกียรติทยอยกันเดินทางเข้ามาในงาน ร่วมแสดงความยินดีรดน้ำสังข์ผูกข้อมืออวยพรให้แกเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น เนื่องจากพ่อของฝ่ายเจ้าสาวค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคม งานที่จัดขึ้นจึงอลังการงานช้างหาที่เปรียบไม่ได้วันนี้หนูนิดใส่ชุดสีชมพูสวยกระโปรงฟูฟ่องถูกอุ้มอยู่บนแขนของคุณอาสิงหราชและคุณอามังกร ผลัดๆกันเลี้ยง ผลัดๆกันอุ้ม เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกจัดแต่งโดยช่างทำผมมืออาชีพจากที่ดูหล่อเหลาอยู่แล้ว วันนี้คุณคชาหรือเฮียช้างดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน ใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข วันที่เขารอคอยมาถึงสักที วันนี้เป็นวันที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงจิตใจดีคนนี้ ด้วยพิธีแต่งงานและใบจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายเจ้าสาวสวมชุดไทยลูกไม้สีขาวทั้งชุดเช่นกัน ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีแว่นสายตาใส่ไม่เคยถอดแต่แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่นี้ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้เลย“ป๊า...มี๊” ช่างกล้องถ่ายภาพเก็บบ
ตอนที่ 28 กลัวลูกไม่รัก / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว หนูนิดทำท่าง่วงนอน น้ำหวานจึงพาลูกไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนหนูนิดหลับไปแล้ว น้ำหวานเดินออกจากห้องมาตามสามีของเธอไปอาบน้ำ ในขณะที่คชากำลังจะเดินตามเมียเข้าห้องนอน“ไอ้ลูกเขย ยังไม่ได้แต่งงานกัน เอ็งออกมานอนกางมุ้งข้างนอกเลย” อาการหวงลูกสาวเริ่มกลับมาอีกครั้ง คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก!“พ่อตาอย่าแกล้งผมน่า...ถ้าไม่ได้นอนกอดเมียผมนอนไม่หลับ” ลูกเขยก็ไม่เบาแกล้งพูดยั่วพ่อตาเข้าไปอีก ส่วนพ่อกำนันได้ยินสิ่งที่ลูกเขยพูดอยากจะให้มันลงไปนอนในใต้ถุนให้รู้แล้วรู้รอด“ไม่หลับก็เรื่องของเอ็ง”“ตาเฒ่า แกอยากจะนอนกางมุ้งข้างนอกด้วยคนมั้ยล่ะ จะเข้ามั้ยห้องน่ะ ถ้าไม่เข้าจะล๊อคประตูแล้วนะ” แม่แววได้ยินทนไม่ได้ จึงออกมาช่วยลูกเขยพูด เป็นถึงกำนันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่ได้ ไอ้ลูกเขยก็ไม่เบา...“แม่ก็...ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง”“ไม่รับฝากครับ”พ่อกำนันรีบเดินเข้าห้องนอนไป ก่อนที่แม่แววจะปิดประตูแล้วล๊อค“คุณช้าง...นั่นมันพ่อหวานนะ จะยอมแกหน่อยไม่ได้หรือไง” ถึงเธอจะรู้ว่าสาม
ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา
ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”
ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล