บทที่ 10 ตามดูแล

เมื่อคนจากไปแล้ว ชุยซินอี๋จึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ความรู้สึกอุ่นร้อนที่แก้มขาวนวลยังคงหลงเหลือให้เธอสัมผัสถึง ใบหน้าสวยหวานพลันแดงระเรื่อขึ้นมา เธอพยายามข่มกลั้นความรู้สึกที่เลยเถิดของตนเอง ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน เมื่อเข้ามาก็พบว่าชุยเป่านั้นตื่นนอนแล้ว เด็กน้อยยกมือขึ้นขยี้ตาตนเอง ก่อนจะเดินเตาะแตะไปคว้าหยิบของเล่นที่เฝิงอี้ซื้อมาให้ขึ้นมาเล่นอย่างอารมณ์ดี

สือชิงเดินออกมาจากห้อง ก่อนจะเอ่ยกับลูกสาวของตนเอง

"ซินซิน คราวหน้าหากคุณชายซื้อของให้อีก ลูกก็ปฏิเสธบ้างนะ แม่เกรงใจเขา"

"ค่ะแม่"

ชุยซินอี๋แม้จะรับปากเอ่ยตอบรับแม่ตนเอง แต่เธอเองกลับลอบถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะห้ามปรามเฝิงอี้ได้ไหม เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะเป็นคนที่ดื้อรั้นได้ถึงเพียงนี้

ด้านเฝิงอี้นั้นเมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบกับคุณนายเฝิงแม่ของตนเองที่กำลังป้อนผลไม้ให้สามีตนเองอยู่ เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ตั้งแต่พ่อป่วยแม่ก็ดูแลพ่อแบบนี้มาตลอด มันเป็นภาพที่เขาเห็นอยู่บ่อยครั้ง

"อ้าวอาอี้ กลับมาแล้วเหรอลูก ไปที่ไหนมากัน อย่าเที่ยวเล่นให้มากนักนะ อีกสองวันแม่จะให้ลูกมาดูแลกิจการแล้ว แม่จะได้พักเสียที"

คุณนายเฝิงเอ่ยกับลูกชายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนจะหันไปป้อนผลไม้ให้สามีของตนเองต่อ เฝิงจงมองบุตรชายตนเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

"แกก็เติบโตแล้ว รีบแต่งงานเสียที ได้ยินว่าใกล้จะหมั้นหมายกับสวีเพ่ยแล้ว หากแต่งงานกันแล้วอย่าทำให้หล่อนเสียใจล่ะ อย่างไรนั่นก็เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อเชียวนะ"

เฝิงอี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็มีสีหน้าเรียบเฉยขึ้นมาในทันที คุณนายเฝิงมองลูกชายก่อนจะส่ายหน้าไปมา เป็นเชิงบอกว่าอย่าพูดสิ่งใดที่กระทบกระเทือนจิตใจของพ่อตนเองเป็นอันขาด เขาจึงทำเพียงยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะขอตัวกลับเข้าไปในห้อง

หลายวันต่อมาเสื้อผ้าที่เฝิงอี้สั่งตัดให้ชุยเป่าก็มาส่งที่บ้านตระกูลชุย ชุยซินอี๋มองกองผ้ามากมายด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง ไม่คิดว่ามันจะมากมายขนาดนี้ ดูแล้วสามารถใส่ได้ตลอดทั้งปีเลยเชียวแหละ แม้กระทั่งแม่ของเธอยังอุทานตกใจทันทีที่ได้เห็นกองผ้าตรงหน้า

"ซินซิน นี่เป็นผ้าที่คุณชายตัดให้เป่าเป่าเหรอ"

ชุยซินอี๋ยิ้มแห้งพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อยไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ สือชิงถอนหายใจออกมา คิดว่าครั้งหน้าจะต้องบอกคุณชายเสียหน่อยว่าอย่าทำเช่นนี้ พวกเธอเกรงใจเหลือเกิน หากคุณนายเฝิงรู้เข้าคงจะไม่พอใจเป็นแน่ หลังจากพูดคุยสนทนากับลูกสาวต่ออีกหน่อย สือชิงก็ไปทำงานทันที ตอนนี้ที่บ้านจึงเหลือเพียงชุยซินอี๋กับลูกเพียงสองคน เมื่อป้อนข้าวเด็กน้อยแล้วก็หาของเล่นมาให้เล่น ก่อนจะอุ้มมานั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ ส่วนตัวเธอนั้นก็ไปรดน้ำผัก ตอนนี้ต้องรอผักรอบใหม่โตเสียก่อน จึงจะสามารถนำไปขายได้ ชุยซินอี๋รู้สึกเหนื่อยไม่น้อยเลย เงินที่เก็บมาก็ยังมีน้อยนิด ไม่สามารถเปิดร้านบะหมี่ที่เธออยากเปิดได้

หญิงสาวไม่อยากคิดมากอีก หลังจากรดน้ำผักเสร็จแล้ว เธอก็ทิ้งกายนั่งลงถอนหญ้า มันเป็นงานประจำวันที่ชุยซินอี๋ทำไปเสียแล้ว 

"ซินซิน ฉันซื้อขนมมาฝากเธอด้วยแหละ"

ชุยซินอี๋เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นหยางตงนั่นเอง เธอยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปล้างมือและเอ่ยกับเขา

"ขอบใจนายมากนะ ฉันบอกนายแล้วยังไงล่ะว่าไม่ต้องก็ได้"

หยางตงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มตาหยี ก่อนจะเดินเข้าไปหาชุยเป่าและหยอกล้อเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ชุยซินอี๋เดินมารับขนมจากหยางตงก่อนจะเอ่ย

"นายไปตลาดมาเหรอ"

"ใช่"

"ฉันก็ว่าจะไปเหมือนกัน ของสดที่บ้านหมดแล้ว ว่าจะไปซื้อมาตุนไว้เสียหน่อย"

"หากเธอไม่มีเงินมายืมฉันก่อนก็ได้นะ"

"ไม่เป็นไร ฉันยังพอมี"

หยางตงเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ชุยซินอี๋อีก คนทั้งสองพูดคุยกันเรื่องทั่วไปอยู่นานสองนาน โดยไม่ทันสังเกตเลยว่ามีีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่ถัดจากบ้านของชุยซินอี๋ไป

เฝิงอี้มองเข้าไปในเขตบ้านของชุยซินอี้ เขาเห็นว่าชุยซินอี๋กำลังสนทนากับผู้ชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนม อีกทั้งไอ้ผู้ชายบ้านั่นยังเข้าใกล้และหยอกล้อชุยเป่าอีกด้วย

ความรู้สึกหงุดหงิดแผ่ซ่านครอบคลุมจิตใจของเฝิงอี้ในทันที เขากำมือถุงใส่ผลไม้ที่ซื้อติดมือมาจนมันยับย่น ก่อนจะพยายามระงับโทสะ นั่งอยู่ในรถเงียบๆ รอจนหยางตงเดินออกมาและกลับไปแล้ว เขาจึงเปิดประตูรถและก้าวลงมาจากรถ พร้อมกับเดินเข้าไปหาชุยซินอี๋ทันที 

"แม่จะพาลูกเข้าบ้านนะจ๊ะ"

ในขณะที่ชุยซินอี๋กำลังจะอุ้มชุยเป่านั้น กลับมีมือหนาใหญ่คู่หนึ่งมาคว้าตัวชุยเป่าไปอุ้มเอาไว้เสียก่อน เมื่อหล่อนเงยหน้าไปมองก็พบว่าเป็นเฝิงอี้นั่นเอง

เขามาอีกแล้ว?

ชุยซินอี๋ที่เห็นเช่นนั้นก็มีสีหน้าไม่สู้ดีเท่าใดนัก เฝิงอี้เองเมื่อเห็นว่าชุยซินอี๋คล้ายไม่ยินดีที่ได้พบกับเขา ก็รู้สึกเศร้าในใจไม่น้อย เขายื่นถุงผลไม้ส่งให้หญิงสาวก่อนจะเอ่ย

"ซื้อมาฝากครับ"

ชุยซินอี๋จ้องมองถุงผลไม้นั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจรับมันมา อย่างไรเขาก็ซื้อมาแล้วหากไม่รับก็คงจะไม่ดีเท่าใดนัก เฝิงอี้ที่เห็นเช่นนั้นจึงมีสีหน้าที่ดูดีขึ้นมาไม่น้อย

"กำลังทำอะไรอยู่เหรอ ให้พี่ช่วยไหม"

เขาชวนเธอพูดคุยก่อน ชุยซินอี๋ส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย

"ไม่มีค่ะ เพียงแค่จะพาชุยเป่าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและป้อนข้าวเท่านั้น งานง่ายๆ ฉันทำเองได้"

เฝิงอี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มตาหยี ก่อนจะเอ่ย

"ดีเลย อย่างนั้นเธอมาสอนพี่สิ พี่จะได้ทำเป็น"

"เอ?"

"เป่าเป่าเจ้าตัวกลม เราไปอาบน้ำกันดีกว่าไปกันๆ"

ชุยซินอี๋ขมวดคิ้วมุ่น เฝิงอี้ทำตามใจตัวเองอีกแล้ว เขาอุ้มชุยเป่าก้าวเดินเข้าไปในบ้านของเธออย่างถือวิสาสะ เมื่อเข้ามาถึงเฝิงอี้ก็ชะงักไปเล็กน้อย

บ้านตระกูลชุยเดิมทีมองจากภายนอกก็ดูไม่ได้กว้างใหญ่อยู่แล้ว เมื่อเข้ามาเขาจึงได้รู้ว่า ภายในบ้านไม่มีของใช้อยู่เลย มีเพียงที่นอนเล็กๆ ซึ่งน่าจะเป็นที่นอนของสือชิง เขามองไปโดยรอบก่อนจะพบกับห้องห้องหนึ่ง คาดว่าคงจะเป็นห้องของชุยซินอี๋ มันดูเล็กมากเลย เขาพลันรู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ผ่านมาหลายสิบปีบ้านของเธอก็ยังเป็นเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

ชุยซินอี๋ไม่เคยอายที่ตนเองอยู่บ้านแบบนี้ เธอคิดว่าอย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ขอใครกิน เธอทำอาชีพสุจริต ขยัน เธอเชื่อเสมอว่าคนขยันย่อมไม่มีทางอดตาย

เฝิงอี้หันมามองชุยซินอี๋ เดิมทีชุยซินอี๋คิดว่าเขาคงจะส่งชุยเป่าให้เธอ เพราะคุณชายที่มีฐานะร่ำรวยเช่นเขาคงรับไม่ได้ที่จะต้องอยู่ในบ้านสภาพเช่นนี้นานๆ แม้จะเคยเห็นบ้านของเธอในวัยเด็กมาก่อน แต่ตอนนี้เขาเติบโตแล้ว เป็นคุณชายที่หล่อเหลาดูสำอาง คงจะรับไม่ได้ที่ต้องมาอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ เช่นนี้นานๆ

แต่ทว่าเขากลับยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย

"ไปอาน้ำบให้ชุยเป่ากัน ปกติเธออาบน้ำให้เขาที่ไหน"

ชุยซินอี๋ได้สติตื่นจากความคิด ก่อนจะเอ่ย

"ปกติอาบที่หลังบ้านค่ะ เขาอาบในถังน้ำ"

เฝิงอี้พยักหน้าก่อนจะให้ชุยซินอี๋นำทางไป เมื่อมาถึงชุยซินอี๋ก็นำน้ำที่ต้มไว้แล้วมาผสมในอ่างให้เด็กน้อยอาบน้ำ ตรงนี้มีไม้แผ่นหนาที่ตีแปะๆ กันทำเป็นที่กั้นลมหนาวพัดเข้ามา ชุยเป่าตอนนี้กำลังแช่ในอ่างน้ำ ชุยซินอี๋รีบถูตัวอาบน้ำให้เขา เฝิงอี้เองก็ยิ้มมองเจ้าก้อนแป้งตัวกลมด้วยแววตาที่เอ็นดู

เมื่ออาบเสร็จแล้วก็รีบพาชุยเป่าเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า เด็กอ้วนร้องไห้อยากกินนมแม่ ชุยซินอี๋อึกอักไม่รู้จะพูดบอกเขายังไงดี เฝิงอี้ที่เห็นท่าทีลนลานของเธอจึงรีบเอ่ยถามทันที

"เธอเป็นอะไรเหรอ บอกพี่ได้นะ"

"คือ คือเป่าเป่าอยากกินนมฉันน่ะค่ะ"

เฝิงอี้ที่ได้ยินก็รู้สึกอ้ำอึ้งขึ้นมา เขาพอจะเข้าใจความหมายอยู่บ้างว่าเจ้าเด็กอ้วนนี่หิวนมแม่แล้ว เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงรีบเอ่ยกับเธอทันที

"อย่างนั้นพี่จะหันไปที่อื่นก่อน"

ชุยซินอี๋คิดจะให้เขาออกไปข้างนอก แต่ว่าชุยเป่าร้องงอแงเพราะหิวแล้ว เธอจึงให้นมเขาทันทีโดยไม่เอ่ยพูดอะไรอีก ชุยซินอี๋รู้สึกกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก เธอนั่งให้นม ส่วนเขาก็ยืนอยู่ด้านหลังเธอไม่ได้จากไปไหน ช่วงเวลาเหมือนผ่านไปยาวนานเหลือเกิน จนกระทั่งชุยเป่าหลับไป ชุยซินอี๋วางเจ้าก้อนแป้งตัวกลมลงบนที่นอน ก่อนจะหาผ้าผืนบางมาวางทับไว้บนหน้าอกของชุยเป่าเพื่อป้องกันไม่ให้ลูกตกใจ 

เฝิงอี้หันมามอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ชุยซินอี๋ พลางก้มลงไปสำรวจมองดูชุยเป่าอย่างสนใจ

ตา คิ้ว จมูกเหมือนเขาไม่มีผิด แต่เวลาเจ้าเด็กนี่ยิ้มเหมือนชุยซินอี๋ราวกับถอดแบบกันมา

เหมือนทั้งพ่อทั้งแม่เลยสินะ ช่างน่าเอ็นดูจริงๆ

ชุยซินอี๋ที่เห็นว่าเฝิงอี้เอาแต่ก้มมองดูชุยเป่า บางครั้งก็ยื่นนิ้วมือไปเขี่ยแก้มเขาเล่น เธอจึงลืมตัวยกมือขึ้นตีไหล่เฝิงอี้เบาๆ

"อย่ากวนเขาสิคะ เดี๋ยวเขาก็ตื่นขึ้นมาร้องไห้"

เฝิงอี้หันมามองชุยซินอี๋ เห็นหญิงสาวกำลังยกมือขึ้นทัดผมไปที่หลังใบหู เผยให้เห็นลำคอขาวเนียนชวนมอง เขารู้สึกเหมือนถูกดึงดูดอย่างไม่อาจห้ามใจ ชุยซินอี๋หันมาเห็นสายตาที่ร้อนแรงของเฝิงอี้ก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบขยับถอยหนีเขาเล็กน้อย

เฝิงอี้คล้ายจะได้สติ จึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ครัวเธออยู่ไหน พี่ต้องการใช้ครัว"

"อยู่ข้างห้องนอนฉันค่ะ ตรงนั้น"

ชุยซินอี๋ชี้มือไป เฝิงอี้มองตามก็พบกับห้องครัวขนาดเล็ก เขาลุกขึ้นไปที่ห้องครัว ก่อนจะจัดการนำผลไม้ในถุงมาล้างให้สะอาดและปอกเปลือกออก ชุยซินอี๋มองดูเขาด้วยแววตาที่สั่นไหว ไม่พบกันนานคล้ายว่าพี่ชายคนนั้นที่ร้องไห้เพราะตกต้นไม้จนขาหักจะเติบโตขึ้นมากแล้ว เขาดูหล่อเหลาและอบอุ่นเหลือเกิน

ไม่นานนักเฝิงอี้ก็เดินเข้ามาหาชุยซินอี๋ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างกายเธอ ชายหนุ่มหยิบสาลี่ที่ปอกแล้วและหั่นเป็นชิ้นอย่างดีส่งให้หญิงสาว แต่ชุยซินอี๋กลับปฏิเสธ

"ฉันยังไม่หิวค่ะ"

เฝิงอี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาอ้าปากพร้อมกับอ้าปากคาบสาลี่เอาไว้ แล้วจึงดึงชุยซินอี๋เข้าหาตัว ก่อนจะป้อนสาลี่จากปากของตนเองเข้าไปในปากของหญิงสาว

ชุยซินอี๋ตกใจจนทำสิ่งใดไม่ถูก คิดจะถอยหนีแต่เขากลับกอดรั้งเอวบางของเธอเอาไว้แน่น เฝิงอี้ยิ้มตาหยีก่อนจะเอ่ย

"อยากให้ป้อนด้วยปากก็ไม่บอกนะครับคุณภรรยา"

ชุยซินอี๋ใบหน้าแดงก่ำ พลางก่นด่าเขาในใจ

คนบ้า!! คนบ้า!!!