All Chapters of หว่ออ้ายหนี่คุณภรรยาสุดที่รัก: Chapter 1 - Chapter 10

เมืองกวานซี มณฑลซานซี"ซินซิน ลูกแต่งตัวเสร็จหรือยัง เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก""เสร็จแล้วค่ะแม่"เสียงหวานใสของหญิงสาววัยสิบแปดปีเอ่ยขึ้นด้วยความไม่รีบไม่ร้อน ใบหน้างดงามไม่ได้แต่งแต้มเครื่องประทินผิว จึงดูงดงามตามวัย ดวงตาของเธอกลมโต ริมฝีปากบางสวย รูปร่างบอบบาง ผิวขาวเนียนละเอียดราวกับน้ำนม ใครๆ ที่ได้เห็นต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอสวยงามเป็นอย่างยิ่งชุยซินอี๋ ยกมือขึ้นจับผมที่ถักเปียทั้งสองข้างของตนเองเพื่อดูความเรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอน เมื่อออกมาถึงก็พบกับแม่ของเธอที่กำลังเตรียมอาหารใส่กล่องเอาไว้และยื่นมาตรงหน้าของหญิงสาว"เอาไปกินที่โรงเรียนนะจ๊ะ จะได้ประหยัดค่าอาหาร""เข้าใจแล้วค่ะแม่ หนูไปเรียนก่อนนะคะ"ชุยซินอี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สดใส ผู้เป็นแม่มองลูกสาวของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นมา"ซินซิน อีกไม่นานลูกก็จะจบมัธยมปลายแล้ว ลูกก็รู้ว่าบ้านเราไม่มีเงินส่งลูกเรียนต่อมหาวิทยาลัย ต้องให้ลูกเข้ามาช่วยแม่ทำงานที่ภัตตาคารของคุณนายเฝิง"ชุยซินอี๋ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอเข้าใจแม่ดีและไม่ได้โกรธอะไร เงินที่แม่ส่งเธอเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมปลายได้ ส

ด้านชุยซินอี๋นั้นก่อนหน้านี้เธอกำลังเรียนรู้งานครัวอยู่กับพ่อครัวจ้าวในห้องครัว พ่อครัวจ้าวนั้นเป็นคนที่ใจดีมาก แม้ว่าจะอายุไม่น้อยแล้วแต่กลับมีฝีมือในการทำอาหารเป็นเลิศ อีกทั้งยังทำงานอยู่ที่ภัตตาคารของตระกูลเฝิงมาตั้งแต่ภัตตาคารเปิดใหม่แล้วด้วยซ้ำ ได้ยินว่าพ่อครัวจ้าวมีลูกสาวหนึ่งคนที่ทำอาหารเก่งไม่แพ้กัน ตอนนี้เรียนอยู่ที่ปักกิ่ง อีกไม่นานก็คงจะกลับมาทำงานกับพ่อของตนเองที่นี่เพราะวันนี้มีคนงานลาป่วยไปหลายคน ทำให้งานต่างๆ เริ่มวุ่นวายไม่เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น แม่ของเธอก็ไปทำงานอีกร้านหนึ่งให้คุณนายเฝิง "นี่ซินซิน เธอช่วยเอาของไปส่งที่บาร์เหล้าหน่อยสิ ตอนนี้ไม่มีใครว่างเลย คนดูแลบาร์เหล้าต้องการของด่วน เดินไปไม่กี่สิบก้าวก็ถึงแล้ว บาร์เหล้าอยู่ตรงหัวมุมถนนใกล้กับตลาดนั่นน่ะ"ชุยซินอี๋ไม่ได้คิดอะไรมากเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่ได้สนใจว่าในกล่องนั้นจะเป็นอะไร เพียงอยากทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ เธอตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินแล้วมาต่อทุนเปิดร้านอาหารเล็กๆ ขายผักขายบะหมี่ แม่ของเธอจะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีกชุยซินอี๋รับกล่องของจากมือของพี่หวัง ซึ่งเป็นคนเก่าแก่ของที่ภัตตาคาร

เมื่อออกมาจากภัตตาคารตระกูลเฝิงแล้ว เฝิงอี้ก็ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง เดิมทีคิดอยากจะไปเยี่ยมชุยซินอี๋เสียหน่อย อยากรู้ว่าเธอจะดีใจไหมที่ได้พบกับเขาอีกครั้ง เป็นเพราะเขารีบเดินทางกลับมาจึงไม่ได้ซื้อของมาฝากเธอเลย ไว้คราวหน้าเขาจะต้องซื้อของมาฝากเธอให้ได้แต่คิดดูอีกที เขาไม่ไปรบกวนเวลาพักของเธอจะดีกว่า ไว้กลับมากวานซีคราวหน้า เขาจะต้องไปพบกับเธอให้ได้ อีกไม่นานก็จะเรียนจบแล้ว เขาคงได้กลับมาอยู่ที่กวานซีถาวรด้านชุยซินอี๋นั้น เธอนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากแบบนี้ต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เธอรู้สึกว่าหากเธอยังเอาแต่นอนซมและไม่ทำอะไรแบบนี้ เธอจะเป็นบ้าไปเสียก่อน ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วคงไม่อาจจะแก้ไขได้อีก เธอก็หวังเพียงว่ามันจะไม่เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันอะไรขึ้นกับเธออีกหญิงสาวที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ไม่ได้ฉุกคิดเลยว่าอีกไม่นานชีวิตของเธอจะผันเปลี่ยนไปมากขนาดไหนเมื่อเริ่มปลงตกได้แล้ว ชุยซินอี๋จึงลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้ชีวิตให้ปกติ แม้ว่ามันจะยากสักเพียงใดก็ตามตอนเย็นสือชิงกลับมาที่บ้าน ก็พบว่าลูกสาวกำลังทำงานบ้านเหมือนปกติ สีหน้าก็ดูดีขึ้นไม่น้อยแล้ว"ซินซิน ลูกตื่นแล้วเหรอ หา

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ชุยซินอี๋คลอดลูกชายตัวอวบอ้วนออกมาหนึ่งคน เธอตั้งชื่อว่าชุยเป่า เมื่อได้ประคบประหงมเลี้ยงดูเธอก็รักชุยเป่าอย่างสุดหัวใจ เธอรู้ว่าเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย เป็นเธอที่ไม่ระวังตนเองให้ดีเรื่องนี้จะโทษชุยเป่าไม่ได้ สองปีที่ผ่านมาเธอเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดีชุยเป่าอยู่ในวัยซุกซนกำลังเริ่มหัดเดิน มักจะเดินเตาะแตะๆ ไปมาอยู่เช่นนั้น เธอเองก็ไม่ได้ไปทำงานที่ภัตตาคารตระกูลเฝิงอีกแล้ว เพราะว่าไม่มีคนเลี้ยงลูก เธอจึงต้องออกจากงานมาเลี้ยงดูชุยเป่าเองชุยซินอี๋ใช้เวลาว่างที่มีปลูกผักขายที่หน้าบ้านของเธอ เดิมทีคิดว่าจะเก็บเงินอีกสักหน่อยแล้วจะเปิดร้านบะหมี่เล็กๆ ขาย ระหว่างที่เธอตั้งท้องจนมาถึงวันที่คลอดชุยเป่าออกมา ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เธอเข้มแข็งมากขึ้น อดทนต่อคำดูถูกและเหยียดหยามจากสายตาคนรอบข้างได้มากกว่าแต่ก่อน พวกผู้ชายแถวนี้ก็คอยมาพูดจาแทะโลมเธอตลอดเวลา มีเพียงหยางตงที่ออกรับและปกป้องเธอทุกครั้งที่เห็นว่าคนเหล่านั้นมาสร้างความวุ่่นวายให้กับเธอตอนที่หยางตงรู้ว่าเธอท้องเขาตกใจไม่น้อยเลย คิดอยากจะไปตามหาตัวผู้ชายคนนั้นแล้วกระทืบสักยก อีกทั้งยังบอกกับเธอว่าอ

เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว เฝิงอี้ก็เข้าไปพูดคุยเล่นกับพ่อของเขา ไม่นานนักคุณนายเฝิงก็กลับมาที่บ้าน ก่อนจะเอ่ยถามเขา"อาอี้ ลูกไปที่ไหนมาเหรอ พ่อบ้านหม่าบอกว่าลูกดูรีบร้อนมากเลย"เฝิงอี้ที่ได้ยินแบบนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะคิดถึงชุยซินอี๋ขึ้นมา เธอห้ามเขาไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร เขาเองแม้จะไม่เข้าใจเธอเท่าใดนัก แต่ก็ไม่อยากขัดความต้องการของเธอ เขายิ้มให้แม่ของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ"ผมแวะไปเยี่ยมซินซินมาน่ะครับ อยากไปเห็นลูกชายของเธอ เด็กน้อยน่ารักมากเลยครับแม่"คุณนายเฝิงที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะตอบ"นั่นสินะ แม่เองก็รู้สึกถูกชะตากับชุยเป่ามากเลยแหละอาอี้ ไม่รู้สิ เขาดูน่ารักน่าถนอมมากเลย"เฝิงอี้ไม่ตอบเพียงยิ้มออกมาเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำ ค่ำคืนนั้นเขานอนไม่หลับ เอาแต่คิดถึงชุยซินอี๋และชุยเป่า ไม่รู้ตอนนี้สองแม่ลูกจะทำอะไรอยู่ แล้วจะกินข้าวเย็นหรือยัง ชุยเป่าจะมีของเล่นใหม่บ้างไหม ใจของเขามันไม่สงบเอาเสียเลยก่อนจะกลับกวานซี เขาไปบอกลาเติ้งเทียนอวี้ เจ้าหมอนั่นบอกว่ามีเวลาจะมาเยี่ยมเขาเสียหน่อย ตอนนี้เรียนจบแล้วต่างคนต่างก็มีภาระหน้าที่ของตระกูลที่ต้องดูแ