บทที่ 3 ความสัมพันธ์ที่รวดเร็ว

ด้านชุยซินอี๋นั้นก่อนหน้านี้เธอกำลังเรียนรู้งานครัวอยู่กับพ่อครัวจ้าวในห้องครัว พ่อครัวจ้าวนั้นเป็นคนที่ใจดีมาก แม้ว่าจะอายุไม่น้อยแล้วแต่กลับมีฝีมือในการทำอาหารเป็นเลิศ อีกทั้งยังทำงานอยู่ที่ภัตตาคารของตระกูลเฝิงมาตั้งแต่ภัตตาคารเปิดใหม่แล้วด้วยซ้ำ ได้ยินว่าพ่อครัวจ้าวมีลูกสาวหนึ่งคนที่ทำอาหารเก่งไม่แพ้กัน ตอนนี้เรียนอยู่ที่ปักกิ่ง อีกไม่นานก็คงจะกลับมาทำงานกับพ่อของตนเองที่นี่

เพราะวันนี้มีคนงานลาป่วยไปหลายคน ทำให้งานต่างๆ เริ่มวุ่นวายไม่เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น แม่ของเธอก็ไปทำงานอีกร้านหนึ่งให้คุณนายเฝิง 

"นี่ซินซิน เธอช่วยเอาของไปส่งที่บาร์เหล้าหน่อยสิ ตอนนี้ไม่มีใครว่างเลย คนดูแลบาร์เหล้าต้องการของด่วน เดินไปไม่กี่สิบก้าวก็ถึงแล้ว บาร์เหล้าอยู่ตรงหัวมุมถนนใกล้กับตลาดนั่นน่ะ"

ชุยซินอี๋ไม่ได้คิดอะไรมากเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่ได้สนใจว่าในกล่องนั้นจะเป็นอะไร เพียงอยากทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ เธอตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินแล้วมาต่อทุนเปิดร้านอาหารเล็กๆ ขายผักขายบะหมี่ แม่ของเธอจะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีก

ชุยซินอี๋รับกล่องของจากมือของพี่หวัง ซึ่งเป็นคนเก่าแก่ของที่ภัตตาคารมาถือเอาไว้ ก่อนจะเดินออกมาจากภัตตาคารตระกูลเฝิงไป เมื่อมาถึงก็ส่งของตามที่สั่งให้แล้วเสร็จแล้วจึงรีบกลับ

เมื่อกลับมาถึงร้านก็มาทำหน้าที่ของเธอต่อ ได้ยินคุณนายเฝิงบอกว่าอีกไม่กี่วันจะจัดงานเลี้ยงปีใหม่ ให้คนงานทุกคนมาทำของอร่อยกินด้วยกันเหมือนทุกๆ ปี

มันก็เป็นอีกปีที่ผ่านพ้นไป เธอเองไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก

ด้านเฝิงอี้ที่รู้สึกเบื่อแล้วจึงเดินกลับมาที่รถ ระหว่างนั้นมีหญิงสาวโปรยเสน่ห์ยั่วยวนใส่เขาไม่หยุด แต่เฝิงอี้ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เขาขับรถผ่านภัตตาคารของตระกูลเฝิงแต่ไม่ได้คิดจะแวะเข้าไป เพียงกลับไปที่บ้านและนอนพักเอาแรงเพราะวันนี้ก็เดินทางเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

อากาศช่วงนี้ค่อนข้างเย็นไม่น้อย เมื่อเลิกงานและกลับมาที่บ้านแล้ว ชุยซินอี๋ก็กินมื้อเย็นที่ได้มาจากภัตตาคารเฝิง เป็นอาหารที่เลี้ยงพนักงานมื้อเย็น เมื่ออิ่มแล้วเธอก็ทิ้งตัวลงนอนเพราะวันนี้เหนื่อยล้าเหลือเกิน ระยะทางจากบ้านของเธอและตระกูลเฝิงค่อนข้างอยู่ห่างกันพอสมควร ชุยซินอี๋ยืนทำงานทั้งวันแล้วยังต้องมาปั่นจักรยานกลับบ้านอีก เธอจึงปวดขาไปหมดแล้ว

วันเวลาก็ผ่านไปเช่นนี้จนกระทั่งเข้าสู่ช่วงปีใหม่เป็นวันที่ภัตตาคารเฝิงปิดทำการเพื่อเลี้ยงฉลองในวันปีใหม่ ครั้งนี้ชุยซินอี๋ได้ไปร่วมด้วย แม่ของเธอบอกเพียงว่าให้เคารพคุณนายเฝิงมากๆ เพราะท่านดีต่อครอบครัวของเรา

ตั้งแต่เรียนจบมาเธอก็ไม่ได้เจอกับเฝิงอินอีกเลย ได้ยินว่าเพราะต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย จึงทำให้ไม่อาจออกไปที่ไหนได้ จะมีก็แต่หยางตงที่ยังได้เจอหน้ากันบ้าง

สือชิงมองดูลูกสาวของตนก่อนจะทอดถอนใจ หากสามียังอยู่เธอคงไม่ต้องลำบากมากขนาดนี้ ญาติเธอก็ไม่มีเหลือแล้ว ส่วนญาติของสามีก็อย่าหวังเลย ขอเพียงไม่มาสร้างความเดือดร้อนให้ เธอก็ดีใจมากแล้ว

"ซินซิน แม่ปวดขามากจะกลับไปพักแล้ว ลูกอยู่ต่ออีกหน่อยเถิด แล้วค่อยกลับ แต่อย่าอยู่ดึกมากล่ะ"

"ค่ะแม่"

ชุยซินอี๋พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกมาส่งแม่ของเธอที่หน้าภัตตาคาร เมื่อกลับเข้ามาก็มานั่งกินอาหารกับเพื่อนร่วมงานต่อ เพราะว่าชุยซินอี๋เป็นเด็กร่าเริงและเอาใจใส่คนรอบข้าง เวลาเพียงไม่นานเพื่อนร่วมงานเองก็เอ็นดูเธอเป็นอย่างมาก

"นี่ซินซิน เธอดื่มเหล้านี่สิ เหล้าดีเชียวนะ คุณนายเฝิงสั่งให้เอามาจากบาร์เหล้าเลยนะจะบอกให้"

"ไม่ละค่ะ ฉันดื่มไม่เป็นหรอก"

ชุยซินอี๋ส่ายหน้าปฏิเสธไป๋จวง รุ่นพี่ที่ทำงานมาก่อนหน้าเธออย่างเกรงใจ พี่ไป๋จวงคอยช่วยเหลือแนะนำเธอทุกอย่างจนสนิทสนมกัน

ไป๋จวงยิ้มตาหยี ก่อนจะเอ่ย

"สักแก้วน่า ถือว่าเป็นการต้อนรับเธอเข้ามาทำงาน เธอเองก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ ทุกคนดื่มกันหมดเธอไม่ดื่มได้ยังไงกัน มาๆ แก้วเดียวแล้วพี่จะไม่ต่อว่าเธอ"

ชุยซินอี๋มองดูไป๋จวงที่ส่งแก้วเหล้ามาก็รู้สึกเกรงใจ เธอคิดว่าแก้วเดียวคงจะไม่เมาสักเท่าไร จึงรับมันมาดื่มจนหมดแก้ว เสียงเฮฮาและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานดังขึ้นไม่ขาดสาย จนเวลาล่วงเลยไปถึงกลางดึกทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปพักที่บ้านของตัวเอง

ชุยซินอี๋ยกมือขึ้นนวดขมับ ให้ตายเถอะ เหล้าแก้วนั้นแรงเกินไปแล้ว เธอไม่คิดว่าตัวเองจะเมาขนาดนี้ 

"ซินซิน เธอกลับไหวไหม"

"ไหวค่ะพี่ไป๋จวง"

"อืม พรุ่งนี้เจอกันนะ"

ไป๋จวงโบกมือให้ชุยซินอี๋ก่อนจะเดินจากไป ชุยซินอี๋กลับตาลงก่อนจะตั้งสติและปั่นจักรยานกลับบ้านทันที แต่ระหว่างทางนั้นเธอปั่นเซไปเซมา จนกระทั่งมีรถคันหนึ่งขับผ่านมา เธอก็ไปขี่จักรยานตัดหน้าเขา จนกระทั่งล้มลง

โครม!!!

ชุยซินอี๋ส่งเสียงร้องโอดครวญไม่เป็นภาษา นึกด่าทอตนเองที่ดื่มเหล้าแก้วนั้นไปทั้งที่ตัวเองไม่เคยดื่ม หากแม่รู้เข้าคงบ่นเธอแน่

"ปั่นจักรยานยังไงของเธอ"

ชุยซินอี๋เงยหน้าไปมองผู้ชายคนนั้นที่กำลังเดินลงมาจากรถ ตอนนี้ตาเธอพร่าเบลอแต่ก็พยายามปรับสายตาตนเองจนมองเห็นเขาได้ชัดเจน

ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งสวย คิ้วคมเข้ม ดวงตาที่เย็นชา ริมฝีปากที่ชวนมองนั่นมันทำให้ชุยซินอี๋ชะงักไปชั่วขณะ

เหมือนคุ้นหน้าเขาเหลือเกิน แต่เคยเห็นเขาที่ไหนเธอก็จำไม่ได้

เฝิงอี้มองดูชุยซินอี๋เล็กน้อย เขาเองก็เมาไม่น้อยเหมือนกัน เพราะไปดื่มเหล้าที่บาร์เหล้ามาแต่ยังประคองตนเองขับรถกลับมาได้ เมื่อมองดูดีๆ ก็พบว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามเหมือนดาราที่เขาพบเจอที่บาร์เหล้าเมื่อครู่นี้เอง

ชุยซินอี๋พยายามประคองตนเองขึ้นมาแต่ก็เซซ้ายเซขวา เฝิงอี้เห็นว่าที่ข้อศอกของเธอมีเลือดออกเล็กน้อยเพราะจักรยานล้ม จึงรีบพูดกับเธอทันที

"ขึ้นรถเถอะ ฉันจะไปส่งที่บ้านเอง แถวนี้อันตราย ดึกป่านนี้แล้วยังกล้าออกมาเดินเล่นอีก"

ปากเอ่ยเตือนหล่อนแต่ตัวเขาก็โซเซไม่ต่างกัน ชุยซินอี๋ยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว ก่อนจะซวนเซเอนล้มลงไปอีกรอบ แต่โชคดีที่เฝิงอี้คว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทัน ทำให้เธอเซถลาเข้ามาในอ้อมกอดของเขาทันที

"ขอโทษค่ะ"

กลิ่นเหล้าจากคนทั้งสองมันเหมือนมีแรงดึงดูดประหลาด เฝิงอี้ก้มลงมองชุยซินอี๋ก็พบว่าเธอดูสวยน่ารักอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แม้จะเคยเห็นผู้หญิงสาวมาไม่น้อย แต่ผู้หญิงที่สวยและดูบริสุทธิ์อย่างเธอน้อยนักที่เขาจะพบเจอได้ เขาผ่านผู้หญิงมาหลายคน แต่ไม่เคยคบกับใครจริงจังสักคนเลยด้วยซ้ำ

ชุยซินอี๋เองก็เงยหน้ามามองเฝิงอี้เช่นเดียวกัน หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อไม่กล้าสบตาเขา

"ฉันไปส่งเธอเอง"

“เอ่อ ไม่ต้องค่ะ ฉันกลับเองได้”

ชุยซินอี๋ส่ายหน้าและพยายามผลักเขาออก แต่ทว่าเฝิงอี้กลับเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“ฉันขับรถชนเธอก็ต้องไปส่งเธอสิ ไปกับฉัน แล้วบอกทางไปบ้านเธอ ส่วนจักรยานเก่าๆ นี่ก็ทิ้งมันไว้ตรงนี้เถอะ”

“ฉันทิ้งมันไม่ได้ หากทิ้งแล้วจะเอาจักรยานที่ไหนปั่นไปทำงานล่ะ”

คนเมาสองคนสนทนากันอยู่ท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงจากหน้ารถเท่านั้นที่ส่องมาให้ความสว่าง

“มืดมากแล้ว มันน่ากลัว พวกอันธพาลก็น่ากลัวมาก เกิดเธอไปพบเจอมัน อาจโชคร้ายกว่าเจอฉันอีกนะ”

ชุยซินอี๋ไม่ตอบแต่กลับมีท่าทีครุ่นคิด ตอนนี้เธอปวดหัวมากเหลือเกิน สติทั้งหมดเหมือนขาดผึงไม่สามารถประมวลสิ่งใดได้ เธอพยักหน้าให้เขาราวกับคนไร้สติ เขาประคองเธอให้เข้ามานั่งในรถ ก่อนจะขับออกไป แต่ว่าขับไปได้ไม่ไกลเท่าใดรถก็ดับ เฝิงอี้สบถออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย

"ให้ตายเถอะ ทำไมมันดับได้ล่ะ!!!"

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มึนเมา ก่อนจะมองไปโดยรอบ ตอนนี้รอบด้านมืดสนิท ไม่มีรถผ่านมา ไม่มีคนเดิน อีกทั้งที่ตรงนี้ยังมีแต่ต้นไม้ทั้งสองข้างทาง ไม่มีบ้านคนเลยด้วยซ้ำ

เขาหันไปมองชุยซินอี๋ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอ่ยเรียก

"นี่เธอ"

"หิวน้ำ ร้อนมาก"

เสียงหวานกระเส่าเอ่ยขึ้นมา มันทำให้ใจของเฝิงอี้สั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว เขาพยายามสงบอารมณ์ก่อนจะควานหาน้ำในรถ และส่งไปให้เธอ หญิงสาวรับน้ำขึ้นมาดื่ม ก่อนจะยื่นขวดน้ำส่งคืนเขา แต่ทว่าขวดน้ำนั้นมันกลับหลุดมือกระเด็นตกลงไปตรงที่เบาะรถด้านหลัง เธอจึงทำท่าจะเก็บมันขึ้นมา

"ไม่ต้อง..."

เพราะเขารีบพุ่งเข้าไปจึงทำให้เขาและเธอขยับเข้ามาใกล้กัน คนทั้งสองเงยหน้าขึ้นมาสบตากันในระยะประชิด กลิ่นเหล้าอ่อนๆ กับความรู้สึกที่แปลกประหลาด มันทำให้คนทั้งสองเริ่มคุมสติไม่อยู่

ชุยซินอี๋ราวกับขยับตัวไม่ได้ สติของเธอไม่มั่นคงแล้ว

เฝิงอี้เองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน อยู่ใกล้ผู้หญิงสวยขนาดนี้ผู้ชายที่ไหนจะอดทนไหว

บรรยากาศเริ่มกดดันมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดเฝิงอี้ก็จูบชุยซินอี๋อย่างดุเดือด ก่อนจะพลิกกายขึ้นมาคร่อมตัวเธอเอาไว้ ชุยซินอี๋ขมวดคิ้ว แม้สมองจะปฏิเสธแต่ร่างกายกลับไม่ฟังเธอเลย

คนทั้งสองจูบกันอย่างดุเดือดอยู่ในรถคันนั้น เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งลงไปกองกระจัดกระจาย เสียงครางหอบกระเส่าดังขึ้นมาเป็นระยะ ตอนที่เขาสอดแทรกความเป็นชายเข้ามาในกายของเธอ หญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด มันทั้งเสียวซ่านและเจ็บปวด ปะปนกับความหวาดกลัวในคราวเดียวกัน แต่่ราวกับชายหนุ่มตรงหน้าจะชำนาญเรื่องนี้เสียเหลือเกิน เขาปลุกประโลมอารมณ์ของเธอให้คล้อยตามได้อย่างง่ายดาย

เฝิงอี้พลิกตัวของชุยซินอี๋ให้ขึ้นมานั่งบนตัวเขา รถคันใหญ่โยกขยับสั่นไหวไปมาท่ามกลางความมืด ก่อนจะค่อยๆ หยุดลงช้าๆ และเงียบสนิทราวกับว่าไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้นมาก่อน

ชุยซินอี๋มารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืดของวันต่อมา เธอรู้สึกปวดหัวไม่น้อยจึงยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป

เมื่อคืนเธอดื่มเหล้าแล้วก็เมา จากนั้นก็ปั่นจักรยานจะกลับบ้าน แล้วเหมือนว่าจักรยานจะล้มลงระหว่างทาง แล้วเธอก็พบเจอผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชาย?

ชุยซินอี๋มองไปรอบๆ ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อก้มมองดูตนเองก็พบว่าตอนนี้มีเพียงเสื้อตัวหนึ่งปิดบังร่างกายเปลือยเปล่าของเธอเอาไว้ เธอตกใจจนมือสั่น ก่อนจะหันไปมองและพบกับเฝิงอี้ที่นอนหลับอยู่ฝั่งคนขับ

ชุยซินอี๋ลนลานหันซ้ายหันขวา ก่อนจะควานหาเสื้อผ้าของตนเองมาสวมใส่ ตอนนี้ยังเช้ามืดผู้คนยังไม่ออกมาพลุกพล่านเท่าไรนัก แม้เธอจะไม่ประสาเรื่องแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้โง่ เพียงเห็นภาพระหว่างเขาเละเธอ ชุยซินอี๋ก็พอจะรู้แล้วว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเขา

ให้ตายเถอะ นี่เธอทำอะไรลงไปกันเนี่ย!!!

ถึงกับมานอนเสียตัวให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้อยู่ในรถแบบนี้!!!