เข้าสู่ระบบแชร์
5.เจ้าไม่เชื่อวิชาแพทย์ของข้ารึ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-08 07:08:40หญิงสาวเขียนเทียบยาด้วยลายมือที่...ไม่สวยงามนัก แต่อย่างน้อยก็พอจะอ่านออกได้ล่ะ เจียงไห่ถังจากไปรับใบสั่งยาแล้วก็ขอตัวจากไป หวังกุยหลันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นี่ฉันจะทำหน้าที่หมอในยุคโบราณนี้ได้จริงๆเหรอ แต่อย่างน้อยก็ผ่านไปได้ด้วยดี"
ถ้ายังหาทางกลับบ้านไม่ได้ ก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ที่นี่และเริ่มจากศึกษาตำรายาเหล่านั้น โอ๊ย! ฉันไม่ชอบยาจีน นี่ฉันต้องฝึกฝังเข็มใช่ไหม!
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังมาจากนอกห้อง ก่อนที่ประตูจะเปิดผางออก
"พี่สาว!" เสียงของหวังจูหรันดังขึ้น "ข้าได้ยินว่าคุณชายเจียงมาหาท่าน เกิดอะไรขึ้นหรือ?"
หวังกุยหลัน มองน้องสาวที่กำลังจ้องนางด้วยสายตาคาดคั้น แล้วก็ส่ายหน้าไปมา
"คุณชายเจียงน่ะหรือ?" หวังกุยหลันพูดเสียงราบเรียบโดยไม่ต้องฝืนเพราะเธอไม่ได้หวั่นไหวกับผู้ชายของน้องสาวเลยสักนิด
"เรื่องอะไรหรือ พี่สาว?" หวังจูหรันเร่งเร้า ดวงตาเป็นประกาย
" เรื่องการนอนกรน" หวังกุยหลันพูดแล้วเดินไปหยิบตำราแพทย์ที่อยู่บนชั้นออกมาเปิดดู เธอตั้งใจจะจดจำตำแหน่งต่างๆ ในการฝังเข็ม ปู่เคยสอนแต่มันก็นานมากแล้ว
"นอนกรน?" หวังจูหรันทำหน้างุนงง "คุณชายเจียงมาปรึกษาพี่เรื่องนอนกรนอย่างนั้นหรือ?"
"ใช่" หวังกุยหลันพยักหน้า “ข้าเขียนเทียบยาให้เขาไปแล้ว”
หวังจูหรันยกมือปิดปาก พยายามกลั้นหัวเราะ "พี่สาว ท่านกำลังล้อข้าเล่นใช่หรือไม่? คุณชายเจียงผู้สง่างามจะมาปรึกษาเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?"
“เจ้าไม่เชื่อวิชาแพทย์ของข้ารึ”
ทันใดนั้น หวังจูหรันก็หัวเราะลั่น "ฮ่า ฮ่า ฮ่า! พี่สาว ท่านช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง คุณชายเจียงนอนกรน? ช่างเป็นเรื่องที่น่าขันเสียจริง!"
หวังกุยหลันยิ้มมุมปาก ความจริงในยุคของเธอไม่อนุญาตให้พูดเรื่องอาการเจ็บป่วยของคนไข้ต่อหน้าคนอื่นด้วยซ้ำ
หวังจูหรันหยุดหัวเราะ มองพี่สาวอย่างพินิจ "พี่สาว ท่านไม่ได้กำลังโกหกข้าใช่หรือไม่? ท่านไม่ได้แอบนัดพบคุณชายเจียงลับหลังข้า ใช่หรือไม่?"
" ไม่ใช่อย่างนั้นเลย" หวังกุยหลันรีบปฏิเสธ "ข้าสาบานได้ เขามาหาข้าในฐานะคนไข้จริงๆ"
หวังจูหรันหรี่ตามองพี่สาว "ถ้าข้าจับได้ว่าท่านโกหก ท่านจะต้องถูกลงโทษด้วยการกินขนมเปี๊ยะไส้ถั่วแดงที่ท่านเกลียดที่สุดทั้งถาด!"
แพทย์หญิงทะลุมิติทำตาปริบๆ ถั่วแดงนี่ของโปรดของเธอเลยนะ!
“ท่านอย่าได้ยุ่งกับว่าที่สามีของข้าเด็ดขาด!”
เมื่อหวังจูหรันและเจียงไห่ถังจากไป หวังกุยหลันก็ทรุดตัวลงนั่ง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ถ้าเธอถอนหายใจเป็นทองคำ ตอนนี้คงมีทองกองทั่วตัวเธอไปแล้ว!
แสงแดดยามเช้าส่องกระทบผ้าคลุมร้านค้าในตลาด หวังกุยหลันเดินอย่างระมัดระวังท่ามกลางฝูงชน พยายามไม่ให้ตะกร้าใส่สมุนไพรในมือหล่น แม้ในใจแน่วแน่ท่องจำเส้นทางไปที่ร้านขายยาเพื่อนำสมุนไพรที่คัดเลือกไว้อย่างดีไปขาย อีกอย่าง หวังกุยหลันตั้งใจหาดูช่องทางเพื่อการหารายได้ให้ตัวเอง ดูเหมือนว่าเธอไม่ใช่บุตรสาวที่โปรดปรานนัก เพราะความเป็นอยู่ที่แสนอัตคัดจนน่าอนาถ
"ไอ้เจ้าขอทานสกปรก! ออกไปให้พ้น!" เสียงชายแก่ตะโกนลั่น
หวังกุยหลันหันไปมองตามเสียง เห็นชายชราเจ้าของร้านขายโจ๊กกำลังไล่ชายหนุ่มผอมแห้งผู้หนึ่ง
"ข้าขอแค่ชามเดียวเท่านั้น ผู้อาวุโส ข้าหิวมากๆ"
"ไปให้พ้น! เจ้าทำให้ลูกค้าข้าตกใจหมด!" ชายชราตวาด พลางคว้าไม้กวาดจะฟาดชายผู้นั้น
หวังกุยหลันรู้สึกใจหาย นางรีบวิ่งเข้าไปขวาง "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"
ทุกคนหันมามองนางด้วยความประหลาดใจ
"คุณหนูกุยหลัน?" ชายชราอุทาน "ท่านมายุ่งกับเรื่องนี้เหตุใดขอรับ?"
"ท่านจะทำร้ายเด็กได้อย่างไร?" หวังกุยหลันถาม น้ำเสียงจริงจัง "เขาแค่หิว ไม่ได้ทำอะไรผิด"
"แต่... แต่เขาเป็นขอทาน ทำให้ร้านข้าดูไม่ดี" ชายชราแก้ตัว
"ถ้าเช่นนั้น ข้าจะซื้อโจ๊กให้เขาเอง" หวังกุยหลันประกาศ "และข้าจะกินด้วย จะได้รู้ว่าโจ๊กของท่านอร่อยสมคำร่ำลือหรือไม่"
ชายชราอ้าปากค้าง ก่อนจะรีบยิ้มกว้าง "ได้... ได้ขอรับ คุณหนู! ข้าจะทำโจ๊กที่อร่อยที่สุดถวายท่านเดี๋ยวนี้"
วังกุยหลันยิ้มให้เด็กชาย "มานั่งกับข้าสิ น้องชาย เราจะกินโจ๊กด้วยกัน"
ดวงตาคู่นั้นเป็นประกาย "ขอบคุณมาก คุณหนู ท่านใจดีเหลือเกิน"
บทล่าสุด
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 19. บทส่งท้าย
“ผมไม่รู้” เขาส่ายหน้าไปมา “ผมเปิดหนังสือเล่มนี้ไม่รู้กี่ร้อยครั้งก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง บางทีอาจเป็นคุณที่ต้องเปิดมัน”“ฉัน...”“ถ้าคุณอยากกลับนะ” เขาถอนหายใจเบาๆ “ได้ยินว่าคุณกับคู่หมั้นของน้องสาว...”“ไม่ใช่เสียหน่อย” หญิงสาวแยกเขี้ยวใส่ “นั้นมันเรื่องของเจ้าของร่างนี้ต่างหาก”“ผมไม่รู้ว่าเราจะกลับไปได้ไหม แต่ก็อยากลองดู” โอวหยางฮุ่ยค่อยยิ้มออกมาได้ “แต่เราต้องทิ้งทุกอย่างที่นี่กลับไปในปี2025”หญิงสาวกวาดตามองโดยรอบแล้วคลี่ยิ้มออกมา “ฉันคิดว่า...ฉันเข้าใจที่คุณปู่อยากให้ฉันสานต่อแพทย์แผนจีนแล้ว ท่านอยากให้ฉันเป็นหมอที่ดี บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่”“ถ้าคุณไม่มีอะไรติดค้างที่นี่...เราลองเปิดตำราเล่มนั้นดูไหม ถ้าได้กลับก็ดี ไม่ได้กลับก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงอยู่ในร่างโอวหยางฮุ่ยก็ไม่ได้แย่”หวังกุยหลันหัวเราะออกมา เธอผ่อนคลายลงมากแล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าจับมือเขาอยู่จึงดึงมือตัวเองออกมา“ร่างนี้ก็ไม่ได้แย่ แต่อยากกลับบ้านมากกว่า”“ไม่ต้องห่วงนะ ถ้า...ถ้ากลับไม่ได้ ผมก็อยู่เป็นเพื่อนคุณ”“คุณไม่โกรธฉันเหรอที่ต้องมาติดแหงกในโลกนี้เพราะฉัน”เขายักไหล่แล้วส่งยิ้มทะเล้น “ก็มาแล้วจะให้
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 18.ความจริงที่ถูกเปิดเผย
“คุณชาย....ท่านเป็นใครกันแน่ เหตุใดข้าพบท่านบ่อยเหลือเกิน ท่านคงว่างงานมากสินะ”ชายหนุ่มหัวเราะร่วนอารมณ์ดี สตรีนางนี้ไม่เหมือนผู้ใดจริงๆ สมแล้วที่...เป็นที่หมายตาและ... "หากข้าบอกว่า...ข้าไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ?"นางจ้องหน้าเขาแล้วฉีกยิ้มยียวน “แล้วถ้าข้าบอกว่าข้าไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ”‘เพราะข้าเองก็ทะลุมิติมาจากปีค.ศ.2025’“หรือท่านเจ็บป่วยเป็นโรคประหลาดหรือโรคที่พูดกับผู้อื่นไม่ได้” นางกวาดตามองชายตรงหน้า เขารูปร่างสูงใหญ่สวมชุดเรียบๆ แต่ตัดเย็บประณีตสีเข้ม นางเพิ่งสังเกตว่าชายผู้นี้ก็มีใบหน้าหล่อเหลาไม่น้อย ถ้าเป็นยุคปัจจุบันคนผู้นี้ก็เป็นดารานักแสดงได้สบายๆเลยทีเดียว“เหตุใดเจ้าคิดเช่นนั้น”“ท่านมาทดสอบข้าหลายครั้งแล้วมิใช่รึ” นางเบ้ปากใส่ “คนป่วยที่รักษายากที่สุดก็คือคนป่วยที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองป่วย”โอวหยางฮุ่ยกระแอมไอ “หากเจ้ารู้แล้ว เจ้าจะลองรักษาข้าดูหรือไม่”“ข้าไม่ได้ตรวจร่างกายท่าน ไม่ทราบอาการ จะรู้ได้อย่างไรว่ารักษาได้หรือไม่” คราวนี้นางตอบจริงจัง“เช่นนั้น พรุ่งนี้ข้าจะให้รถม้าไปรับคุณหนูมาที่จวนของข้า”“ได้ ข้าจะรอ”รถม้าเรียบหรูประเมินด้วยสายตาก็รู้ว่าเป็นรถม้าชั้นดี หวังกุ
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 17. อับอาย
หลิวเสี่ยวเฟยเชิดหน้า "แน่นอน ข้าเป็นถึงบุตรสาวของอดีตหมอหลวง ไม่เหมือนใครบางคนที่โชคดีได้ตำแหน่งมาแบบไม่น่าเชื่อ"บรรยากาศรอบข้างเริ่มตึงเครียด ทุกคนต่างหันมามองการเผชิญหน้าของสองสาวโอวหยางฮุ่ยยิ้มมุมปาก "คุณหนูหลิว ข้าว่าท่านอิจฉาความสามารถของคุณหนูกุยหลันหรือไม่?"หลิวเสี่ยวเฟยหน้าแดงก่ำ "อิจฉา? ฮึ! ข้าแค่สงสัยว่านางใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรถึงได้ชนะการแข่งขัน"หวังกุยหลันกำลังจะตอบโต้ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น"กรี๊ด! งูงู!"เสียงของสตรีผู้หนึ่งดังลั่นทุกคนหันไปมอง เห็นงูเขียวตัวใหญ่เลื้อยอยู่บนพื้น มุ่งหน้ามาทางกลุ่มของหวังกุยหลัน"ช่วยด้วย!" หลิวเสี่ยวเฟยร้องเสียงหลง พยายามปีนขึ้นไปยืนบนโต๊ะใกล้ๆ แต่โต๊ะนั้นเป็นโต๊ะวางขนม พอหลิวเสี่ยวเฟยกระโดดขึ้นไป มันก็พังครืนลงมา ทำให้ขนมและน้ำชากระเด็นเปรอะเปื้อนไปทั่ว โดยเฉพาะบนร่างของหญิงผู้ก่อเหตุอย่างคุณหนูหลิว หวังกุยหลันมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ แต่แล้วนางก็สังเกตเห็นบางอย่าง"เดี๋ยวก่อน..." นางพูดเสียงดัง "นั่นไม่ใช่งูจริงนี่!"นางก้มลงหยิบ "งู" ตัวนั้นขึ้นมา มันเป็นแค่เชือกผ้าไหมสีเขียวที่หลุดมาจากชุดของใครบางคน ทุกคนอ้าปากค้
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 16.งานเลี้ยงและการพบกันของคู่ปรับ
"ท่านรู้ได้อย่างไร?" หวังกุยหลันทวนคำ “หรือท่านเป็นคนทำ!”"หึ" โอวหยางฮุ่ยเบ้ปากแล้วยกมือขึ้นกอดอก "เรื่องแค่นี้ไม่ต้องถึงมือข้าหรอก"หวังกุยหลันขมวดคิ้ว "อุบัติเหตุ?"โอวหยางฮุ่ยยิ้มกริ่ม "ย่อมเป็นเช่นนั้น "หวังกุยหลันคร้านจะพูดจากับเขาอีก นางหันไปสนใจคนเจ็บอ้าตรวจจนมั่นใจว่าไม่มีส่วนใดแตกหักหรือบอบช้ำภายใน“เจ้ารู้หรือไม่ว่าชายหญิงไม่ควรแตะเนื้อต้องตัว” โอวหยางฮุ่ยเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม“ข้าเป็นหมอ จะไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวได้อย่างไร” นางเลิกคิ้วเป็นท้าทายแล้วหันไปเขียนเทียบยาให้คนเจ็บที่ได้สติแล้ว“น่าสนใจ” ชายหนุ่มพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้ หวังกุยหลันขยับตัวถอยห่างทำให้บุรุษหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม นางกลับเชิดใบหน้าขึ้นแล้วเอ่ย“ท่านไม่รู้รึว่าชายหญิงไม่ควรแตะเนื้อต้องตัว”โอวหยางฮุ่ยหัวเราะลั่นไม่เคยมีสตรีใดกล้าต่อปากต่อคำเขาเช่นนี้มาก่อน "โลกนี้เต็มไปด้วยเรื่องประหลาด คุณหนูกุยหลัน ข้าชอบท่านมากจริงๆ"หญิงสาวได้อ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน เขาพูดทิ้งไว้ไร้คำอธิบายแล้วก็หมุนตัวเดินปะปนกับชาวบ้านหายไปจากสายตานาง‘ประหลาด! เจ้านั้นแหละคนประหลาด!’แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างห
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 15. เป็นหมอเทวดาช่างลำบากนัก
"หา!?" ลุงหลี่อุทาน "แต่ถ้าข้าไม่ดื่มเหล้า แล้วใครจะร้องเพลงให้ข้าฟังล่ะ?"หวังกุยหลันได้แต่ส่ายหน้า "ลุงหลี่..."บ่ายวันนั้น ขณะที่หวังกุยหลันกำลังจัดยาให้คนไข้คนสุดท้าย จู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอก"หลีกทาง! หลีกทางด้วย!" เสียงตะโกนดังขึ้นประตู โรงหมอเปิดผางออก เผยให้เห็นร่างของชายหนุ่มรูปงามในชุดขุนนาง"คุณชายเจียงไห่ถัง!" หวังกุยหลันอุทานด้วยความประหลาดใจเจียงไห่ถังเดินเข้ามาในโรงหมอสีหน้าดูกระวนกระวายใจ "คุณหนูกุยหลัน ข้ามีเรื่องด่วนต้องปรึกษาท่าน!"หวังกุยหลันรีบลุกขึ้น "มีอะไรหรือเจ้าคะ? ท่านดูไม่ค่อยสบายเลย"เจียงไห่ถังมองซ้ายมองขวา ก่อนจะกระซิบ "ข้า... ข้ามีปัญหาเรื่องการนอน"หวังกุยหลันเลิกคิ้ว "อาการนอนกรนของท่านกลับมาอีกหรือ?""ไม่ใช่!" เจียงไห่ถังส่ายหน้า "คราวนี้ข้า... ข้าฝันประหลาด""ฝันประหลาด?" หวังกุยหลันทวนคำ "ประหลาดอย่างไรหรือเจ้าคะ?"เจียงไห่ถังกลืนน้ำลายเอื๊อก "ข้าฝันว่าตัวเองกลายเป็นเป็ด แล้วว่ายน้ำอยู่ในทะเลเต้าหู้"หวังกุยหลันพยายามกลั้นขำ "แล้ว... แล้วมันเป็นปัญหาตรงไหนหรือเจ้าคะ?""ปัญหาคือ..." เจียงไห่ถังทำหน้าเครียด "พอข้าตื่นขึ้นมา ข้าก็อยากกินแต
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 14. งานเลี้ยงโกลาหล
หวังกุยหลันมองโอวหยางฮุ่ยด้วยความประหลาดใจ 'เขามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน?'"เอาล่ะ" ท่านเจ้าเมืองพูดขึ้น "มาจบพิธีมอบรางวัลกันเถอะ"แต่เมื่อเขาสวมหมวกกลับไป จู่ๆ ก็เกิดอาการคันศีรษะอย่างรุนแรง"โอ๊ย! มันคัน!" ท่านเจ้าเมืองร้องลั่น เกาศีรษะไปมาหวังกุยหลันรีบเข้าไปช่วย "ท่านเจ้าเมือง! ท่านต้องถอดหมวกออกก่อน!"ในที่สุด พิธีมอบรางวัลก็จบลงด้วยภาพของท่านเจ้าเมืองนั่งเกาหัวแปรงๆ หวังกุยหลันกำลังทายาให้ และโอวหยางฮุ่ยยืนอุ้มกบอยู่ข้างๆ ชาวบ้านได้แต่หัวเราะและปรบมือด้วยความขบขันหวังกุยหลันถอนหายใจ คิดในใจ ' นี่มันงานมอบรางวัลหรืองานละครตลกกันแน่?'หลังจากพิธีมอบรางวัลอันวุ่นวาย ท่านเจ้าเมืองได้จัดงานเลี้ยงฉลองชัยให้หวังกุยหลันที่จวนของท่าน บรรดาขุนนางและชาวบ้านชั้นสูงต่างมาร่วมงานกันอย่างคับคั่ง หวังกุยหลันยืนอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดผ้าไหมเนื้อดีสีแดงแสด แต่ใบหน้ายังคงมีรอยสีเขียวจางๆ"ขอแสดงความยินดีด้วย คุณหนูกุยหลัน!" แขกผู้หนึ่งเอ่ยทัก "ท่านสมควรได้รับตำแหน่งหมอหลวงเมืองจริง"หวังกุยหลันยิ้มเขินๆ "ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ข้าจะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด"ทันใดนั้น เสียงโวยวายก็ดังขึ้นจากโต๊
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.9K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น15.3K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง215.9K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ222.9K viewsคุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร
เทียนสื่อ1.4K viewsข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ
Bunmeebooks1.2K viewsข้าร้ายกว่าที่ท่านคิด
อักษรามณี105 viewsหลงกลิ่นลีลาวดี
ิิิิดอกบุหงา-2537386 views
