Home / โรแมนติก / หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ) / ตอนที่ 20 เด็กหญิงพาขวัญ [2]

Share

ตอนที่ 20 เด็กหญิงพาขวัญ [2]

last update Last Updated: 2025-12-09 19:44:04

ช่วงค่ำได้เวลาอาหาร แพรพรรณที่อาบน้ำเสร็จเตรียมกับข้าวมาวางที่แคร่หน้าบ้าน ยัยหนูพาขวัญเองก็ช่วยหยิบจับของเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอเธอทำตามที่คุณครูบอก

ที่โรงเรียนบอกว่าต้องช่วยแม่ทำงาน แพรพรรณเลยต้องหาอะไรเบา ๆ ชิ้นเล็ก ๆ ให้ยัยหนูพาขวัญช่วย อย่างตอนนี้จานสังกะสีใบเล็กจึงเป็นตัวเลือก เด็กน้อยยิ้มแก้มปริที่ได้ช่วยแม่ บอกว่าเป็นเด็กดีต้องแบ่งเบาภาระได้

วันนี้กลับมาจากโรงเรียนยังช่วยยายทวดทำกับข้าวด้วย ยายทวดให้เด็ดผัก ใบตำลึงที่อยู่ข้างรั้วนั่นพาขวัญก็ช่วยเด็ด ยายทวดเด็ดยอดที่อยู่ข้างบน พาขวัญเด็ดยอดที่อยู่ข้างล่าง ยายทวดบอกว่าดึงยอดที่ยาวถึงข้อศอกพาขวัญ เพราะถ้ายาวกว่านั้นใบแก่กินไม่ได้ ยายทวดหยิบยอดตำลึงมาทาบที่แขนพาขวัญแล้วบอกว่าต้องเด็ดถึงตรงไหน

ยายทวดเองยังยิ้มไม่หยุดตอนที่เห็นพาขวัญทำตามทุกขั้นตอน น่ารักใช่มั้ยล่ะ ยัยทวดถึงยิ้มตลอดเลย

พอช่วยยายทวดเด็ดยอดตำลึงแล้วก็แอบไปดูตาทวดทำปลา จะไปช่วยทวดทำปลาบ้าง แต่พอเห็นตาทวดเอาปลาตัวใหญ่ออกมาจากข้องแล้วมันดิ้นกระแด่ว ๆ ไปมา ปลาตัวใหญ่ดิ้นแรง พาขวัญตกใจร้องกรี๊ดวิ่งกลับไปหายายทวด ได้ยินเสียงตาทวดขำแรงตามหลังมา พาขวัญหน้ามุ่ยฟ้องยายทวดบอกตาแ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 24 หมดหนทาง [1]

    "อย่าบอกนะว่าเป็นแก นังแพร!"".....""หึ ใช่จริงสินะ!" เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้น"ทำไมล่ะ? แค่ห้าปี ถึงกับจนตรอก กล้าโทรมาหาพ่อแกเลยเหรอ?""ยังจะหน้าด้านโทรกลับมาอีกหรือไง?""....."แพรพรรณยังกำโทรศัพท์แน่น ริมฝีปากสั่นระริก แต่ยังไม่มีเสียงใดเปล่งออกมา ปลายสายก็ยังพูดไม่หยุด"บ้านนี้ไม่ต้อนรับแกแล้ว เข้าใจมั้ย? ไม่ว่าจะเป็นจะตายยังไง ก็อย่าสะเออะโทรมาอีก!""แกไม่รู้หรอก ว่าตอนที่ไม่มีแก พ่อแกมีความสุขขนาดไหน!""หวังว่าแกจะไม่โทรมาอีกนะ!!"ติ๊ดดด~~สายถูกตัดไปแล้ว แต่คำพูดเหล่านั้นยังคงดังก้องไม่หยุดในหัวของแพรพรรณ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นค่อย ๆ อ่อนแรงลง ในที่สุดมันหลุดจากมือตกลงบนพื้นแพรพรรณก้มหน้าลงช้า ๆ ปล่อยให้น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลร่วงจากหางตา หยดแล้วหยดเล่าโดยไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นปาดความหวังที่มีเพียงน้อยนิดตอนนี้ถูกกลบฝังไม่มีเหลือสิ่งใดให้หวังอีกต่อไป ร่างเล็กนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เธอหมดหนทางแล้วจริง ๆเธอไม่มีเพื่อนไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้ว คนที่คิดหวังพึ่งพิง คนที่เป็นพ่อตอนนี้เธอรู้แล้วว่ายังไงซะคนอย่างรังรองก็ไม่มีทางให้พ่อช่วยแน่และคนที่เข้ามาอยู่ในความคิดใน

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 23 เรื่องร้าย [2]

    “ตาจ๋า ยายจ๋า ดูแลตัวเองดี ๆ นะจ๊ะ”เธอกลั้นน้ำตาไว้สุดแรง พยายามฝืนยิ้มทั้งที่ในใจสั่นไหวอย่างประหลาด อาการอึดอัดในอกถาโถมจนเธอเจ็บหน่วงในใจผู้เฒ่าสองคนลูบศีรษะหลานสาวเบา ๆ ราวกับปลอบโยนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วคล้ายเป็นลาง“อยู่กับพาขวัญดี ๆ นะลูก เด็กดี หนูไม่ต้องห่วงตากับยายหรอกนะ ตากับยายรักหนูกับยัยหนูพาขวัญมากรู้มั้ย”และนั่น...คือคำลาสุดท้ายเพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ข่าวร้ายก็ดังขึ้นราวฟ้าผ่าลงกลางใจของแพรพรรณ รถที่ตากับยายนั่ง พลัดตกเขาระหว่างทางขึ้นดอย ไม่มีใครรอด พวกเขาจากไปทันทีทั้งที่ตั้งใจจะไปขอพรเพื่อชีวิตหลานโลกทั้งใบของแพรพรรณเหมือนหยุดหมุน เธอได้แค่ยืนฟังเสียงประกาศข่าวทางโทรศัพท์ มือสั่น น้ำตาไหลพราก หัวใจราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ หัวใจแหลกสลายไม่มีชิ้นดีคนที่รักที่สุด คนที่เป็นทั้งพ่อแม่ ที่ยืนเคียงข้างเธอมาตลอดชีวิตจากไป โดยไม่มีโอกาสได้ลาอีกแล้วท่ามกลางท้องฟ้าปลอดโปร่งไร้เมฆปกคลุม ร่างบอบบางในชุดสีดำสนิทยืนอยู่ตรงนั้นแน่นิ่ง ใบหน้าซีดเซียว ราวกับสิ่งไม่มีชีวิต ในอ้อมแขนของหญิงสาว มีเพียงกรอบรูปขาวดำของตากับยาย สองบุคคลที่เธอรักที่สุดในชีวิต

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 22 เรื่องร้าย[1]

    “วันนี้อาการโดยรวมของคนเจ็บดีขึ้นมากครับ ตอนนี้เริ่มสามารถขยับร่างกายได้แล้ว และหากไม่มีภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติม อีกไม่นานก็น่าจะฟื้นตัวได้ตามปกติ อีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วครับ” เสียงคุณหมออธิบายอาการของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับสนิท ก่อนจะเว้นจังหวะเล็กน้อยเมื่อกำลังเข้าสู่เรื่องสำคัญ“แต่ในส่วนของระบบประสาทตา พบว่ามีร่องรอยของการกระทบกระเทือนบริเวณ ก้านสมอง ซึ่งเป็นจุดที่เชื่อมโยงกับการมองเห็นโดยตรงครับ”สายตาของคุณหมอมองไปที่คนเจ็บก่อนจะหันมามองญาติผู้ป่วยที่กำลังตั้งใจฟัง สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย“หากไม่ได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง หรือปล่อยให้เซลล์ประสาทบริเวณนั้นเสื่อมลง คนเจ็บ อาจมีปัญหาในการมองเห็นในอนาคต และในกรณีที่เลวร้ายที่สุด อาจส่งผลถึงขั้นสูญเสียการมองเห็นถาวรครับ”“หมายความว่า ถ้าไม่รีบรักษา เธออาจตาบอดตลอดชีวิตเหรอคะ?” เสียงของคนฟังแผ่วเบา สายตาเหลือบไปมองคนเจ็บที่นอนอยู่บนเตียง นิดหน่อยเข้าไปประคองยายคำสร้อยเมื่อเห็นว่าร่างของหญิงชรากำลังโงนเงนด้วยความตกใจ“ครับ” คุณหมอคนเดิมพยักหน้า “แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ เดี๋ยวหมอจะดำเนินการส่งตัวคนไข้ไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลประจำจัง

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 21 เด็กหญิงพาขวัญ [3]

    "น้องขวัญ ไปแปรงฟันกันค่ะ ดึกแล้ว" พาขวัญลุกขึ้นจากตักยาย ไม่ยึกยักชักช้า ตัวเล็กเดินไปที่เฉลียงหน้าบ้านที่มีโอ่งใบเล็ก แพรพรรณหยิบแปรงสีฟันกับยาสีฟันสำหรับเด็กส่งให้ลูกสาว พาขวัญรับมาก่อนจะบีบยาสีฟันใส่แปรง บีบน้อย ๆ เท่าเมล็ดถั่วเขียว แม่บอกแบบนั้นแพรพรรณเห็นลูกทำได้เธอก็หยิบของเธอบ้าง สองแม่ลูกนั่งแปรงฟันจนสะอาด "ฟันสะอาดไหมจ๊ะ" พาขวัญวางแปรงที่เดิมแล้วโชว์ฟันขาวให้แม่ดู"สะอาดมากจ่ะ จำไว้นะคะ ต้องแปรงแบบที่แม่บอก ที่โรงเรียนเหมือนกัน" แพรพรรณย้ำลูกสาว ไม่อยากให้ฟันผุก่อนวัย "น้องขวัญแปรงแบบแม่บอกจ่ะ ที่โรงเรียนก็แปรงนาน จำได้แม่จ๋าบอกว่า แปรงไม่สะอาดฟันผุ ลุงหมอขัดฟันเจ็บ" พาขวัญทำท่าทางขนลุกเพราะเคยไปที่อนามัย แม่จ๋าพาไปหาหมอฟัน ลุงหมอขัดฟันเจ็บจี๊ด ๆ แต่พาขวัญร้องนิดเดียวแม่จับมือไว้ตลอด กลัวแต่ไม่ร้องเยอะ ลุงหมอบอกอีกว่าถ้าฟันผุต้องถอน ถอนเจ็บกว่า พาขวัญแทบร้องไห้ยังมีเจ็บกว่านี้อีกเหรอ พาขวัญไม่อยากเจ็บกลับมาแปรงฟันนานมาก ให้แม่ดูตลอดว่าฟันสะอาดไหมไม่อยากไปหาลุงหมอ ลุงหมอใจดี แต่ไม่อยากเจอลุงหมอตอนทำฟัน เข็ดแล้ว"ดีมากจ้ะ ไปเข้านอนกันดีกว่า" แพรพรรณยิ้มบอกลูกน้อย พาขวัญเด

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 20 เด็กหญิงพาขวัญ [2]

    ช่วงค่ำได้เวลาอาหาร แพรพรรณที่อาบน้ำเสร็จเตรียมกับข้าวมาวางที่แคร่หน้าบ้าน ยัยหนูพาขวัญเองก็ช่วยหยิบจับของเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอเธอทำตามที่คุณครูบอกที่โรงเรียนบอกว่าต้องช่วยแม่ทำงาน แพรพรรณเลยต้องหาอะไรเบา ๆ ชิ้นเล็ก ๆ ให้ยัยหนูพาขวัญช่วย อย่างตอนนี้จานสังกะสีใบเล็กจึงเป็นตัวเลือก เด็กน้อยยิ้มแก้มปริที่ได้ช่วยแม่ บอกว่าเป็นเด็กดีต้องแบ่งเบาภาระได้วันนี้กลับมาจากโรงเรียนยังช่วยยายทวดทำกับข้าวด้วย ยายทวดให้เด็ดผัก ใบตำลึงที่อยู่ข้างรั้วนั่นพาขวัญก็ช่วยเด็ด ยายทวดเด็ดยอดที่อยู่ข้างบน พาขวัญเด็ดยอดที่อยู่ข้างล่าง ยายทวดบอกว่าดึงยอดที่ยาวถึงข้อศอกพาขวัญ เพราะถ้ายาวกว่านั้นใบแก่กินไม่ได้ ยายทวดหยิบยอดตำลึงมาทาบที่แขนพาขวัญแล้วบอกว่าต้องเด็ดถึงตรงไหนยายทวดเองยังยิ้มไม่หยุดตอนที่เห็นพาขวัญทำตามทุกขั้นตอน น่ารักใช่มั้ยล่ะ ยัยทวดถึงยิ้มตลอดเลยพอช่วยยายทวดเด็ดยอดตำลึงแล้วก็แอบไปดูตาทวดทำปลา จะไปช่วยทวดทำปลาบ้าง แต่พอเห็นตาทวดเอาปลาตัวใหญ่ออกมาจากข้องแล้วมันดิ้นกระแด่ว ๆ ไปมา ปลาตัวใหญ่ดิ้นแรง พาขวัญตกใจร้องกรี๊ดวิ่งกลับไปหายายทวด ได้ยินเสียงตาทวดขำแรงตามหลังมา พาขวัญหน้ามุ่ยฟ้องยายทวดบอกตาแ

  • หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ)    ตอนที่ 19 เด็กหญิงพาขวัญ [1]

    นิดหน่อยรุ่นพี่ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับวิกรเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เธอทำงานที่นี่มานาน นานพอ ๆ กับวิกรนั่นแหละ และเรื่องความเจ้าชู้ของวิกร เธอเองก็รู้เรื่องดี หญิงสาวหลายคนที่เข้ามาเคยหลงกลมันมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน บางคนเธอเตือนแล้วเตือนอีกก็ไม่ฟังแล้วเป็นยังไง พอมันได้ฟันมันก็ทิ้งแถมบางคนยังโดนขู่จนต้องลาออก หากถามว่าทำไมมันถึงยังอยู่ได้ ก็เพราะว่าไม่มีใครเอาเรื่องมันยังไงล่ะ!"ขอบคุณนะคะพี่นิด ถ้าไม่ได้พี่ แพรก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน" แพรพรรณพูดขอบคุณอย่างใจจริง"เอาน่า รู้อย่างนี้แล้วก็พยายามเลี่ยงมันหน่อย อย่าอยู่คนเดียวล่ะเข้าใจมั้ย" นิดหน่อยเอ่ยสำทับก่อนจะเริ่มทำงานตามหน้าที่ของตัวเองหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน ก็เกิดเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดขึ้น วิกรถูกดักยิงในระหว่างที่กลับจากโรงแรมอาการสาหัส โดยที่ตำรวจยังไม่สามารถตามจับคนร้ายได้แต่มีข่าวลือว่าคนที่จ้างมือปืนมาดักยิงเป็นภรรยา ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะเงียบหายไป ส่วนวิกรนั้นยังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเห็นว่าเดินไม่ได้ บางคนก็ว่าน่าสงสารแต่บางคนก็บอกว่าสมควรเพราะหญิงสาวหลายคนที่ตกหลุมพรางของวิกรนั้นมีไม่น้อย"สมน้ำหน้ามัน" นิด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status