All Chapters of หัวใจวิศรุต (วิศรุต&แพรพรรณ) : Chapter 1 - Chapter 10

“แพร! คุณมาที่นี่ได้ยังไง!”เสียงของวิศรุตดังขึ้นอย่างตกตะลึง เมื่อเห็นร่างบางที่ยืนอยู่ตรงประตู ใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวที่เขารักที่สุดในชีวิต ทำเอาหัวใจเขาแทบหยุดเต้นแพรพรรณ ลูกเลี้ยงของรังรองและคุณวิชัย คนที่เขาคบหากันมาตั้งแต่สมัยมัธยมและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อสี่เดือนก่อน แต่ตอนนี้เธอกลับมายืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบลงมาไม่ขาดสาย“รุต แพรไม่นึกเลยว่าคุณจะทำแบบนี้ นี่น้องสาวของแพรนะ” เสียงหวานปนสะอื้นเจือความเจ็บปวด ดวงตาฉายแววร้าวรานเอ่ยถามคนรักด้วยสีหน้าสิ้นหวัง หัวใจเจ็บร้าวทรมานเกินทนเมื่อเห็นคนรักกับน้องสาวอยู่บนเตียงเดียวกัน สภาพตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทั้งสองคนทำอะไรกันไปบ้างทันทีที่วิศรุตเห็นหน้าคนรักกำลังเข้าใจผิดเขาก็ร้อนรนรีบอธิบาย“ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะแพร คุณต้องฟังผมนะ” ชายหนุ่มรีบลุกแล้วเพื่อจะเข้าไปหาคนรัก แต่ไม่คิดว่าหญิงสาวอีกคนจะเข้ามากอดรั้งตัวเขาเอาไว้แน่น"พี่รุต อย่าไปนะ พี่รุตต้องรับผิดชอบศศินะคะ!" เสียงของศศิจันทร์แทรกเข้ามา พร้อมกับแรงกอดที่รัดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย เธอซุกหน้าลงกับแผ่นหลังของเขาอย่างแนบชิด ร่างกายสั่นไ

หลังจากผ่านไปสองวันแต่เรื่องราวกลับเงียบลงตั้งแต่วันนั้น เพราะเส้นสายและอำนาจของวิศรุตนั้นมีมากกว่า ขนาดพวกนักข่าวที่จ้างมายังไม่สามารถเอาข่าวออกมาลงได้ เรื่องนี้ทำให้รังรองร้อนรุ่ม แต่เธอก็ไม่คิดจะยอมแพ้เธอยังยื่นเรื่องนี้และหลักฐานให้ทนายเพื่อบีบให้วิศรุตยอมรับการกระทำที่เกิดขึ้นทั้งหมด“คุณแม่คะ! ทำแบบนี้แล้วพี่รุตเขาจะยอมทำตามเงื่อนไขของเราเหรอคะ ฮึก...ศศิคิดว่าพี่รุตคงเกลียดศศิไปแล้วแน่ ๆ ฮือออ...”เสียงสะอื้นปนความสิ้นหวังดังลอดจากริมฝีปากของศศิจันทร์ เธอก้มหน้า ร่างไหวสั่นราวกับคนแตกสลาย ก่อนที่ร่างของแม่จะเข้ามาปลอบโยนพูดจาเอาอกเอาใจ ยกมือลูบหลังของลูกสาวคนเดียวอย่างอ่อนโยน"อย่าคิดแบบนั้นเลยลูก อย่างน้อยเราก็เป็นผู้หญิง หากเรื่องนี้เผยแพร่ออกไปยังไงเสียสังคมก็ต้องตราหน้าผู้ชายและเห็นใจฝ่ายหญิงอยู่แล้ว เชื่อแม่นะ ยังไงแม่ก็ไม่ยอมอยู่แล้ว เชื่อแม่นะลูกทนอีกนิดแล้วลูกจะได้ในสิ่งที่ต้องการ" รังรองพูดอย่างเอาใจลูกสาวสุดที่รัก เพียงแค่นั้นคนที่กำลังร้องไห้ก็เผยรอยยิ้มเหยียดออกมา"แล้วคุณพ่อจะยอมเหรอคะ?" ศศิจันทร์เอ่ยถามเสียงแผ่ว แววตาสั่นไหวเต็มไปด้วยความกังวล เพราะรู้ดีว่าเรื่อ

เวลาผ่านไปสามชั่วโมงแพรพรรณนอนพักฟื้นอยู่ในห้องส่วนตัวในโรงพยาบาล วิศรุตจัดการเลือกเป็นห้องส่วนตัวให้เธอพัก แต่แพรพรรณกลับไม่อยากเจอหน้าเขา เธอไล่ให้เขากลับอ้างว่าขอเวลาพักผ่อน วิศรุตเองก็จนใจจึงจำต้องถอยออกก่อนหญิงสาวยังคงตั้งตัวไม่ทันกับเรื่องที่ได้ยิน ยังร้องไห้เพราะรู้สึกเสียใจระคนเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่เธอก็ต้องสูญเสียชายหนุ่มคนรักไปอยู่ดี เมื่อหมอเข้ามาตรวจแต่คำพูดของเขากลับทำให้โลกทั้งใบของเธอหยุดนิ่งไปชั่วขณะ“ผมยินดีกับคุณแม่คนใหม่ด้วยนะครับ คุณท้องได้สิบหกสัปดาห์แล้วนะครับคนไข้”แพรพรรณอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ ผสมกับความตื่นเต้นและไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาของคนเป็นแม่เริ่มคลอเบ้า เพราะหมอแจ้งให้ทราบว่าในตอนนี้เธอกำลังท้องลูกของเขาอยู่หมอพูดย้ำเสียงนุ่มพลางยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “หลังจากพักฟื้นเรียบร้อยแล้ว ถ้าคุณแม่ต้องการฝากครรภ์ติดต่อที่แผนกสูติด้านล่างเลยนะครับ”“ต่อจากนี้คนไข้ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะครับ หลีกเลี่ยงการทำงานหนักหรือกิจกรรมที่หักโหมจนเกินไป เพราะอาจส่งผลกระทบกับเด็กในครรภ์ได้” คุณหมอแนะนำอย่างใจ ทำให้แพรพรรณที่นั่งพิงพน

หลายวันต่อมา ข่าวการหมั้นหมายระหว่างศศิจันทร์กับวิศรุตถูกประโคมกระจายไปทั่วทุกสำนักข่าว ไม่มีใครไม่พูดถึงความสัมพันธ์อันน่าตกตะลึงนี้ ขนาดบิดาของศศิจันทร์เองยังไม่เข้าใจในการกระทำของภรรยา ที่ดึงลูกสาวเข้าไปพัวพันกับเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ผมไม่เข้าใจคุณเลยรังรอง ทำไมถึงต้องให้ลูกสาวเราเปื้อนราคีด้วย คุณก็รู้ว่ามันเป็นคู่แข่งเรา และผมไม่อยากไปเกี่ยวดองอะไรกับคนพวกนั้น" เขาพูดขึ้นด้วยความขุ่นเคือง พลางหันหน้าไปหาภรรยา รังรองหันหน้ามาทำคอแข็งใส่สามีอย่างไม่พอใจ“คุณอยู่เฉย ๆ เถอะค่ะคุณวิชัย เรื่องนี้ใช่ว่าฉันจะชื่นชอบหรอกนะ แต่ลูกสาวเราเสียหายไปแล้วทุกคนรู้ทุกคนเห็น หากว่าฉันไม่เอาพยายามเอาสื่อไปด้วยคิดว่าคนอย่างวิศรุตจะยอมรับเหรอคะ ฉันปกป้องลูกสาวแบบนี้ ยังไม่ดีอีกเหรอไง?”“ปกป้องเหรอ?” วิชัยสวนกลับทันที “คุณกำลังประจานลูกตัวเองอยู่ต่างหาก! เล่นไปนอนแผ่หลาให้ผู้ชายทำสิ่งที่ไม่ควรอย่างนี้ได้อย่างไร ผมถามจริง ๆ เถอะ ในตอนนั้นคุณเอาสติสตังไปไว้ที่ไหนกัน”เขายังต่อว่าภรรยาไม่หยุด ทั้งที่โดยปกติแล้วแทบไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของผู้หญิงในบ้าน โดยเฉพาะรังรองและลูกสาวคนเล็ก อาจเ

คำพูดของเขาเปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แพรพรรณที่นั่งเงียบมาตลอด หันขวับมามองคนรักทันที ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ“แพรทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ คุณก็รู้ดี” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว“รุตคะ...แพรว่าพวกเราควรเลิกกันเถอะ ถึงยังไงเรื่องนี้มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่ดี”เธอเอ่ยปากขึ้น ทุกอย่างมันเกินเลยไปมากแล้ว ตอนนี้วิศรุตมีข่าวกับน้องสาวจนสื่อเล่นโจมตีไม่หยุด และไม่มีทางที่สองไม่ลูกนั้นจะยอมหยุดเหมือนกันหากยังไม่สมหวังและตอนนี้เธอเองก็ไม่ใช่คนตัวคนเดียว เธอมีลูกที่ต้องปกป้องเธอจะไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั้นรู้เด็ดขาดเพราะมันหมายถึงความปลอดภัยของเธอกับลูกการที่เธอเลือกที่จะจบความสัมพันธ์จึงเป็นทางเลือกเดียวที่คิดได้ตอนนี้แต่คำว่า 'เลิกกัน' ที่หลุดจากริมฝีปากบาง กลับทำให้ชายหนุ่มที่กำลังขับรถถึงกับชะงัก พวงมาลัยในมือสั่นน้อย ๆ กรามแกร่งขบแน่นจนเห็นเป็นสันเขาชะลอความเร็วลงอย่างรวดเร็วก่อนจะจอดรถสนิทข้างทาง ใบหน้าคมตวัดสายตามามองเธอด้วยแววตาที่ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งตกตะลึง“คุณพูดแบบนั้น ง่ายไปไหมแพร” เขากัดฟันแน่น เสียงเข้มเจือสั่น มือหนายื่นออกไปจับหัวไหล่ของเธอทั้งสองข้าง บังคับให้เธอหันมาสบตาเ