ลูกคือความสุข

เช้าวันต่อมา...

"ตื่นกันได้แล้วค่าาาา เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะคะลูก" ฉันเข้ามาปลุกเด็กๆเพราะวันนี้ต้องไปโรงเรียน ฉันมองหน้าลูกๆที่กำลังหลับสนิทไม่ยอมตื่นง่ายๆ ฉันมีความสุขมากๆเวลาที่มองหน้าลูกๆทั้งสองคนพวกแกคือความสุขทั้งหมดในชีวิตของฉัน

ตอนนี้เวลาหกโมงเช้าค่ะช่วงนี้จะเป็นฤดูหนาว ที่เชียงใหม่ก็จะหนาวมากยิ่งบ้านที่อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติแบบนี้ เด็กๆจึงไม่ค่อยอยากจะตื่นสักเท่าไหร่ แม้ใจจะอยากไปโรงเรียนก็เถอะค่ะ ฉันมองดูลูกสาวตัวน้อยทั้ง2คนที่ตอนนี้กำลังนอนห่มผ้าห่มลายเจ้าหญิงดิสนี่ย์พร้อมทั้ง กอดตุ๊กตาตัวโปรดของตัวเองไว้แนบหน้าอก ฉันจึงปล่อยให้นอนกันอีกสักหน่อยเดี๋ยวค่อยมาปลุกอีกทีก็แล้วกัน

ฉันออกมารดน้ำแปลงผักที่ปลูกภายในบริเวณบ้านหลังนี้ ที่เชียงใหม่อากาศดีดินดีเหมาะแก่การปลูกพืชผักสวนครัวเอาไว้ทานเอง ฉันเลยปลูกไว้เต็มสวนไปหมดเลยค่ะ และเด็กๆก็ชอบทานด้วย ที่จริงฉันไม่ใช่คนเชียงใหม่หรอกค่ะ ทำไมฉันถึงมาอยู่เชียงใหม่น่ะเหรอคะ

ตอนนั้นฉันท้องได้สองเดือนกว่าค่ะ โชคดีที่ฉันเรียนจบพอดี แต่เพราะมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้ฉันตัดสินใจเดินทางมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ที่เชียงใหม่เพราะที่นี่อากาศดีมาก ผู้คนก็น่ารักเป็นกันเอง ฉันคิดว่าตัวเองตัดสินใจไม่ผิดที่ย้ายตัวเองมาอยู่ในที่นี่ ที่ๆไม่มีใครรู้จัก ฉันไม่รู้จักใครเลยจริงๆค่ะ ไม่เคยมาเชียงใหม่เลยด้วยซ้ำ นี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางมาไกลขนาดนี้ ฉันนั่งรถไฟมาค่ะใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก ถึงจะเหนื่อยแต่ก็คุ้มค่า

เมื่อถึงเชียงใหม่ฉันก็แวะหาอะไรแถวนั้นทานก่อนเพราะตอนนี้ก็สายมากแล้ว ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะนอกจากน้ำเปล่า หลังจากหาอะไรทานเสร็จสรรพ ฉันก็ลากกระเป๋าเดินทางออกมาถึงด้านหน้าสถานีรถไฟ ก็เจอกับรถรับจ้างสองแถวสีแดงจอดเรียงรายกันอยู่หลายสิบคัน ฉันตัดสินใจเดินเข้าถามทางที่จะไปยังบ้านเช่า ที่หาเป็นบ้านเพราะอีกหน่อยพอลูกคลอดและโตขึ้นมาแกจะได้มีพื้นที่วิ่งเล่น เพราะถ้าเช่าหอพักมันคงไม่สะดวกแน่นอนเพราะเด็ก2คนอาจจะร้องไห้เสียงดังรบกวนห้องข้างๆได้  เพราะก่อนมาเชียงใหม่ฉันหาข้อมูลมาบ้างแล้วค่ะ ฉันค้นหารายชื่อบ้านเช่าในเชียงใหม่ ฉันได้ติดต่อกับเจ้าของบ้านเช่าก่อนจะเดินทางมา ซึ่งบ้านเช่าที่ฉันจะเช่าราคามันไม่แพงมากถ้าเทียบกับที่กรุงเทพ

พอตกลงราคาค่าโดยสารกันได้ ฉันก็ขึ้นรถทันที และโทรหาเจ้าของบ้านเช่าว่าฉันถึงเชียงใหม่แล้วและกำลังเดินทางไปยังบ้านเช่า จนถึงบ้านเช่า ก็เจอกับคุณป้าเจ้าของบ้าน แกมายืนรออยู่ก่อนแล้วค่ะ ท่านพาเข้าไปดูในบ้านว่าอะไรตรงไหน และพาชมรอบๆตัวบ้าน ซึ่งฉันพอใจมากเพราะบ้านหลังนี้เป็นสไตล์ที่ฉันชอบ แถมยังมีพื้นที่ๆฉันสามารถปลูกผักสวนครัวได้ด้วย แกบอกว่าบ้านของแกอยู่ถัดจากบ้านเช่าหลังนี้ไปประมาณ3หลัง มีอะไรเรียกหาแกได้ เราตกลงเซ็นต์สัญญาเช่ากันเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณป้าพอรู้ว่าฉันท้องอยู่ท่านก็แนะนำโรงพยาบาลให้และมันก็ไม่ไกลจากบ้านด้วยค่ะ

ฉันอยู่ที่นี่ได้สัก2ปีตอนนั้นเด็กๆอายุได้ขวบกว่าๆค่ะ คุณป้าเจ้าของบ้านแกรักและเอ็นดูลูกๆของฉันมาก แกบอกลูกหลานแกไปทำงานอยู่เมืองนอกนานๆจะกลับมาที แกเลยต้องอยู่ตัวคนเดียวค่ะ และแกก็จะมาช่วยฉันดูแลเด็กๆเป็นประจำทุกวัน แกบอกแกเหงาค่ะ ไม่รู้จะทำอะไร  จนวันนึงแกมาบอกว่าลูกชายแกจะให้เแกไปอยู่ด้วยกันที่เมืองนอกเพราะเป็นห่วงแก แกแก่แล้วไม่มีคนดูแล ซึ่งฉันก็เห็นด้วยนะคะ คนแก่อยู่บ้านคนเดียวมันอันตราย เกิดล้มป่วยมาจะแย่ แกเลยถามฉันว่าสนใจจะซื้อบ้านหลังนี้มั้ยแกจะขายให้ราคาไม่แพง แกบอกแกสงสารฉันและแกก็รักเด็กแฝดทั้งสองมาก ซึ่งฉันตอบตกลงทันที แต่ค่าบ้านฉันขอผ่อนได้ไหมเพราะฉันไม่มีเงิน แกก็บอกไม่มีปัญหาอะไรแกเชื่อใจเพราะที่ผ่านมาฉันจะโอนค่าเช่าให้แกตรงทุกเดือน แกบอกให้ฉันโอนเข้าบัญชีของแกเหมือนเดิมที่จ่ายค่าเช่านั่นและ แกให้ผ่อนในราคาค่าเช่าเลยค่ะ และค่าเช่าที่ผ่านมา2ปีแกก็คิดรวมไปด้วยในราคาบ้าน ฉันกราบขอบคุณๆป้ามากๆที่ใจดีกับฉันและลูกๆขนาดนี้

กลับมาปัจจุบันค่ะ

หลังจากฉันรดน้ำเสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านเพื่อปลุกลูกๆ แต่ก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นทั้งสองคนกำลังช่วยกันแต่งตัวอยู่