ไม่มีพ่อ

รวงข้าว............

ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงครึ่ง ฉันพาเด็กๆ มาถึงโรงเรียนพอดีเลยค่ะ มีคุณครูสองท่านยืนรอนักเรียนตัวน้อยๆ อยู่ตรงประตูโรงเรียน สักพักก็เจอคุณครูน้ำฝนเดินมาหาและทักทายฉันกับสองแฝด

"สวัสดีค่ะคุณรวงข้าว สวัสดีค่ะน้องเดมี่น้องเดลี่ วันนี้ใส่ชุดน่ารักมากเลยนะคะเนี้ย เหมือนเจ้าหญิงเลยค่ะ"

"ชุดนี้คุณแม่ตัดให้น้องกับพี่มี่มะวานค่าาาา" น้องเดลี่รีบอวดคุณครูคนสวยทันที

"โห นี่คุณข้าวตัดชุดให้น้องใส่เองเลยเหรอคะเนี้ยน่ารักมากๆ เลยค่ะ ว่าแต่เปิดร้านด้วยรึเปล่าคะฝีมือดีขนาดนี้"

"ข้าวขายแต่ในไอจีค่ะ ไม่มีหน้าร้านหรอกค่ะคุณน้ำฝน"

"แล้วตัดชุดผู้ใหญ่ด้วยรึเปล่าคะเนี้ยฝนจะได้ไปอุดหนุนบ้าง"

"ส่วนมากข้าวจะทำแค่ชุดเด็กๆ ค่ะ แต่ก็มีบ้างที่ลูกค้าสั่งทำชุดคู่คุณแม่คุณลูก ข้าวก็จะทำให้เป็นกรณีพิเศษค่ะ"

"มีของเด็กผู้ชายด้วยมั้ยคะ คืออยากสั่งตัดให้หลานชายค่ะ"

"เด็กผู้ชายข้าวไม่ค่อยถนัดเลยค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นชุดเด็กผู้หญิง ยังไงคุณฝนลองร่างแบบชุดมาให้ข้าวดูว่าอยากได้แบบไหน ข้าวจะลองทำให้ค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ ว่าแต่ ข้าวต้องมารับเด็กบ่ายโมงใช่มั้ยคะ"

"อ้อ ใช่ค่ะ มารับได้ตั้งแต่บ่ายโมงเลยค่ะ จะมีคุณครูเวรอยู่ถึงบ่าย3นะคะ"

"ค่ะ งั้นข้าวขอตัวกลับก่อนนะคะ ... แม่กลับก่อนนะคะ เดี๋ยวมารับนะคะ อย่าดื้อ อย่าซนนะคะน้องลี่ น้องมี่ด้วยนะลูกดูแลน้องด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะ/ค่าาาาา"

หลังจากร่ำลากับลูกๆ เสร็จก็รีบกลับบ้านเพราะนัดพี่พิมเอาไว้

ที่บ้านของรวงข้าว.......

"นี่จ๊ะ แบบชุดที่พี่จะขอน้องข้าวตัดให้ พอดีพี่จะใส่ไปวันเกิดลูกชายของเพื่อนพี่น่ะ อีกประมาณสองอาทิตย์น้องข้าวจะตัดให้พี่ทันมั้ยจ๊ะ"

ฉันดูแบบชุดกับผ้าที่พี่พิมเอามาให้ก็ตอบตกลงไปว่าทันแน่นอน

"ได้ค่ะ ทันค่ะ เดี๋ยวข้าวจะรีบทำให้เลยนะคะพี่พิม"

"ขอบคุณนะจ๊ะ เออออ ว่าแต่ทำไมวันนี้บ้านเงียบจัง สาวน้อยคนเก่งของพี่ไปไหนละจ๊ะเนี้ย"

"เด็กๆ ไปโรงเรียนแล้วค่ะพีพิม ไปวันนี้วันแรก"

"อ้าววว ไปโรงเรียนแล้วเหรอเนี้ย ว่าแต่เข้าที่ไหนล่ะ"

"โรงเรียนอนุบาลดาริกาค่ะ"

"อ้าวววเหรออ นั่นมันโรงเรียนของเพื่อนพี่นี่นา"

"เหรอคะ โลกกลมจังเลยนะคะ"

"ใช่ ปีหน้าพี่ก็จะพาลูกสาวไปเรียนที่นั่นเหมือนกัน"

"ดีจังเลยค่ะน้องเดมี่กับเดลี่คงจะดีใจ"

"แล้วเนี้ยชุดที่พี่มาตัดก็เพื่อจะใส่ไปงานวันเกิดของน้องยูฟ่ากับน้องยูโดซึ่งเป็นลูกชายฝาแฝดของเพื่อนพี่คนนี้นี่แล่ะ เอองั้นพี่กลับก่อนนะจะรีบไปซื้อของต่อ"

"ค่ะ พี่พิมไม่ต้องห่วงนะคะ ข้าวจะตัดชุดให้ทันงานแน่นอน"

#################

หลังจากที่พี่พิมกลับไปฉันก็นั่งทำงานต่อทันทีเพราะวันนี้จะต้องส่งของให้ลูกค้าคนอื่นอีก และตอนบ่ายก็จะรีบไปรับลูกๆ ที่โรงเรียนชีวิตของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมันก็เหนื่อยนะคะแต่ก็มีความสุข 

บ่ายโมงสิบห้า ฉันก็นั่งรถมาถึงหน้าโรงเรียนพอดี มีผู้ปกครองหลายๆ ท่านก็มารอรับลูกเช่นกันค่ะ

สักพักสาวน้อยของฉันทั้งสองคนก็เดินจูงมือกันออกมาค่ะ โดยมีคุณครูเดินตามมาส่ง

"สวัสดีคุณแม่รึยังคะน้องมี่น้องลี่"

"สวัสดีค่า/สวัสดีค่า"ลูกสาวทั้งสองยกมือไหว้ฉันตามที่คุณครูสั่ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมลูกสาวของฉันทั้ง2คู่คนถึงทำหน้าเศร้าๆ เหงาๆ แบบนี้ล่ะเกิดอะไรขึ้นซึ่งมันต่างจากตอนมาส่งเมื่อเช้ามาก

เธอเดินจูงมือลูกๆ ออกมาถึงหน้าโรงเรียน สองสาวเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาซึ่งมันผิดปรกติมาก ไม่ได้การละฉันต้องถามลูกๆ ให้รู้เรื่อง

ที่บ้าน.......

เมื่อมาถึงบ้านฉันก็ให้ลูกๆ ไปอาบน้ำและมาทานข้าว....สองสาวก็นั่งทานข้าวปรกตินะคะแต่ไม่พูดคุยหัวเราะเหมือนทุกครั้ง หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็เริ่มถามถึงสาเหตุที่ทำให้สาวน้อยสดใสของฉันเศร้าแบบนี้

"น้องคะ น้องเป็นอะไรคะบอกแม่ได้มั้ยคะลูกทำไมหนูถึงดูเศร้าแบบนี้คะบอกแม่ได้มั้ยคะน้องเดมี่น้องเดลี่" สองสาวยังนั่งเงียบก้มหน้าไปพูดไม่จา

สักพักก็ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของน้องเดมี่ และตามมาด้วยน้องเดลี่

"น้องร้องไห้ทำไมคะ"

"ฮึก ฮึก คือว่า วันนี้ คุณครูให้น้องกับเพื่อนๆ วาดรูปค่ะแม่ขา" น้องเดลี่พูดก่อน

"แล้วยังไงคะลูก ลูกวาดไม่ได้เหรอคะ"

"ฮึก ฮึก คุณครูให้วาดรูปครอบครัวของเราค่ะแม่ขา แล้ว แล้ว ทุกคนก็วาดรูป รูปของเพื่อนๆ มีทั้งคุณพ่อกับคุณแม่ ฮึกฮึก แต่น้องไม่มีรูปคุณพ่อค่ะ ฮือออออออ" น้องเดมี่ตอบพร้อมกับร้องไห้ออกมา ทั้งสองคนวิ่งไปที่กระเป๋านักเรียนของตัวเอง และหยิบกระดาษวาดรูปสีขาวออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นมันให้กับฉัน ก่อนจะนั่งกอดกันร้องไห้

มันเป็นภาพที่ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ มันจุกไปหมด รูปที่ลูกๆ วาด มันมีแค่เรสามคนเท่านั้นค่ะเป็นรูปฉันกับเดมีเดลี่

คงผิดที่ฉันเองค่ะที่ไม่เคยพูดถึงพ่อของแกเลย