ห่วงรักผูกใจ

Flinn's POV

"Shit! Shit! Shit!" Malulutong na sambit ko habang iwinawasiwas ang dalang baril. Animo'y pinupuntirya ko ang mga bwesit na tauhan na nasa aking harapan.

Tatlong tauhan na puro palpak sa aking pinapagawang utos. Isang simpleng utos. Ang makita at mahanap ang babaeng iyon. Ang babaeng nakakuha ng ebidensya sa aming mga parapernalya sa daungan ng barko.

Bwesit! Bulalas pa ng utak ko, napapamura na lang talaga ako habang sapo ang sariling noo. Hindi pwedeng malaman ng iba ang aming mga transaksyon. Kung hindi lang pumalya ang transporter na pinatawag ko ay wala sanang problema ngayon.

Pero, ang mga hunghang na nilalang sa daungan ba naman ng pampublikong pampasahero naglipat ng mga sako-sakong pakete ng aming produkto.

Animal talaga! Mga walang utak, anong akala nila sa sako ng mga polbora ng baril, mga harina? Idiots! Naha-high-blood talaga ako sa mga kapalpakan nila.

"Chill my loves, just calm down," dinig ko kay Amalia, ang aking babae dito sa aking trono. Masuyo niyang pinasada ang kaniyang malalaki at malulusog na dibdib sa aking likuran habang nilalaro ng kaniyang dila ang aking leeg.

"Uh, ang sarap mo talaga, Flinn," bulong pa nito sa akin kahit pa kaharap pa namin ang tatlong gong-gong na ngayo'y nakayuko sa aming harapan. Tanaw kong umiiwas ng tingin ang mga ito. Bakit nga ba hindi?

Amalia is wearing but nothing, just her entire bare skin and all, iyon lang naman. Nang umikot si Amalia sa aking harap ay inagaw pa nito ang aking hawak na baril at animo'y pinaglaruan. Itinutok pa niya ang bagay na iyon sa tatlong lalaki.

"Bang, bang!" Satsat pa niya na tila inuudyok ang gatilyo sa mga tauhan ko. As I know, Amalia is not just my little bird. She's also my protector or let me say, one of my hired assassins.

"Now." As I said my cue, gayundin ay kinalabit niya ito.

Mayamaya pa'y umalingawngaw ang tatlong putok ng baril sa loob ng apat na sulok ng aking malawak na lugar. Hindi namin alintana ang mga tauhan ko na naliligo na ngayon sa kanilang mga dugo. Masayang umupo pa sa aking harapan si Amalia at noo'y marahang inaakyat pataas ang aking mga saplot at tila hindi alintana ang mga patay na katawan.

"Enough waiting my love, I'm starving." Sabi pa niya sa akin habang kagat-labing nilalapit ang aking mukha.

Sa pagkakataong iyon. Hinayaan ko na naman siyang tikman ang aking katauhan. Masarap at mapagnasa si Amalia. And that's how I like her. She can drive me to heaven and hell.

No commitment, just pure play of lust. That's all.

We hang ourselves after the intense scenario, hubo't-hubad kaming naglalaro sa aking kama habang siya ang naka paibabaw sa aking harapan. She's pumping out of wild.

Nang biglang may tumunog sa aking telepono, kaya madali ko itong kinuha iyon kahit pa umuungol si Amalia sa aking harapan.

"Yes." Bungad ko habang suot ang nagkukumahog na paghinga.

"Hijo, how's the business. Any updates?" Si Mama. Pasimple akong tumikhim at nagsalita ng maayos. But, Damn!

Sumisigaw na si Amalia sa aking harapan habang malakas na umiindayog sa aking matigas na pagkalalaki.

"Ah, yeah! Ah, I'm coming!" Sigaw pa niya.

"Hijo? Anong meron d'yan?" Si mom sa kabilang linya.

"N-nothing mom," sabi ko pa habang hinihingal.

"Oh, okey. By the way, pumasyal ka naman dito sa Pinas, anak. I miss you," maarteng sabi ng aking ina.

"Yeah, yeah. I will. Tatapusin ko lang ang mga pending ko." Sabi ko pa na noo'y pumipikit na sa sarap. I'm cumming, shit!

"Okey, hijo. Bye. I love you." Boses ni mommy bago binaba ang tawag.

"Fuck! Amalia!" Tanging sambit ko nang kapwa kami nilabasan sa sarap. Tanaw ko pang nilalaro ni Amalia ang kaniyang kaselanan at noo'y nilalasap sa kaniyang bibig ang daliring may katas ng aming sanib-pwersang likido.

"I want more," anas pa nya na noo'y madaliang ipinasok muli ang aking kaselanan sa kanyang kailaliman.

Damn it!

Parang hindi yata ako matatapos sa mga ginagawang paperworks ngayon. Hindi pa namin alintana ang pagdating ng ilan kong tauhan na noo'y nililinisan na ang kanina pang nakakalat na mga patay na tauhan sa aming harapan. They just used to it. Ganito kami, wala kaming pakialam sa mga taong kagaya nila. They are useless now.

I am Flinn, Flinn Duvant Cruz, ang isa sa mga heredero ng Titan Group dito sa Croatia. Ang anak ng kilalang Mafia King na si Brenox Driblim.

Anak ako nito sa isa sa mga babae niya, at iyon ay ang aking inang si Hara Cruz. Ngunit sa lahat ng anak niya ay ako ang pinagkatiwalaan niya sa pamamahala ng aming negosyo. Ang underground business.

Sa madaling salita, ako ang may mas mataas na kapangyarihan sa aming apat na magkakapatid. Ako ang panganay at ako ang mas may access kaysa sa tatlo kong nakababatang kapatid na sina Cifer, Misvi at ang unica hija namin at bunso na si Bria. Kung iisa-isahin ninyo kami, ako ang may pinakamahalagang parte sa negosyong ito.

Dahil, sa akin umiikot ang kalakalan sa Croatia. Ako ang humahawak dito at ako ang kinikilalang batas. Ngunit lingid sa kaalaman ng lahat, hindi nila kilala ang aking pagmumukha at katauhan. Kilala lamang nila ako sa bansag na Mafia Boss ng Croatia. Malawak ang koneksyon ko rito. At kung iisahin natin ang mga iyon, I don't have enough time of it.

Nang matapos ang ginagawa ay naiwan ako habang nagsisindi ng sigarilyo. Tumayo ako papalayo sa kama at noo'y mabilis na binihisan ng aking mga alipores. May pupuntahan pa akong kaibigan, hindi ako dapat mahuli sa transaksyon kong iyon, dahil baka maging palpak nanaman ang shipment ko papuntang Italy.

I need an allied partner for now, hindi madali ang magpatakbo ng firearms and bomb facility. I sighed as I checked my wide window, tanaw ko ang kabuuan ng Croatia. Nasa itaas ng pampang ang mansion ko, nasa ibaba ng kwarto ko nakahilera ang mga yateng pagmamay-ari ko.

I may have all things in life that satisfy me, pero hindi pa rin kumpleto ang kasiyahan ko dahil nasa anino pa rin ako ni papa. I must earn his happiness. I must do whatever he said. I must obey anything.

I sighed again.

Natawa na lang ako sa oras na iyon saka ipinudpod sa ashtray ang sigarilyo. Tama nga siguro na magbakasyon muna ako sa Pilipinas. Kailangan ko na yatang huminga kahit minsan lang. I need to search myself.

I deserve better than being like this.