ห่วงรักผูกใจ

ณ.บ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่

รวงข้าว....

"น้องเดมี่กับน้องเดลี่ ลูกสาวฝาแฝดสุดที่รักของฉัน ตอนนี้อายุได้3ขวบครึ่งแล้วค่ะ ดีใจและก็ภูมิใจที่สามารถเลี้ยงเด็กทั้งสองคนนี้ให้เติบโตมาได้ขนาดนี้ด้วย2มือของตัวเอง เด็กทั้ง2แม้จะเป็นฝาแฝดแต่นิสัยต่างกันมากเลยค่ะ น้องเดมี่พี่สาวจะเป็นเด็กที่พูดน้อย อ่อนโยนกับทุกสิ่ง ส่วนน้องเดลี่จะเป็นเด็กช่างพูดช่างถามๆได้ทั้งวันถามโน่นนั่นนี่ตลอดเวลา และที่สำคัญ ซนมากกกกกกก++++++++ เลยล่ะค่ะ

ตอนนี้ถึงเวลาที่ทั้งคู่จะต้องเข้าโรงเรียนแล้ว ใจนึงก็ดีใจนะคะที่เด็กๆจะได้เข้าสังคมมีคุณครู มีเพื่อนเล่นได้เล่นได้รู้จักกับคนอื่นๆบ้างเพราะปรกติจะเล่นกัน2คนพี่น้อง แต่อีกใจก็รู้สึกใจหายค่ะเพราะเรา3คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่เคยห่างจากกันไปไหนเลย ไปไหนก็จะไปด้วยกันตลอด3คนแม่ลูก แต่มาตอนนี้ทั้งคู่ต้องไปโรงเรียนแล้ว เฮ้อออ หัวอกคนเป็นแม่รู้สึกหน่วงใจที่ต้องห่างจากลูก แม้จะเป็นระยะเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เถอะค่ะ สำหรับฉันคนที่อยู่กับลูกแค่3คนมาตลอดระยะเวลา3ปี

"แม่ขาาาาา/แม่ขาาาาา" เสียงของเด็กน้อยทั้งสองตะโกนเรียกหา สักพักก็วิ่งมาหาฉันขณะกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัว

"ว่าไงค๊าเรียกแม่เสียงดังลั่นบ้านเลยลูกกกกก"

"วันนี้แม่ข้าวจะพาหนูกับพี่มี่ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนใช่ไหมคะ"

เดลี่น้องสาวตัวน้อยถามขณะที่พี่สาวยืนยิ้มอยู่ข้างหลังของน้องสาว

"ใช่ค่ะ เดี๋ยวไปอาบน้ำแต่งตัวละมาทานอาหารเช้านะคะ เสร็จแล้วเราจะได้ไปโรงเรียนกัน โอเคมั้ยคะ"

"เย้ๆๆๆ พี่มี่เราจะได้ไปโรงเรียนกันแล้ววววววน๊าาาาา" น้องสาวกับพี่สาวพากันกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจและก็รีบจูงมือกันไปอาบน้ำแต่งตัว

เวลาต่อมา.....

ที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง

"สวัสดีค่ะ คุณแม่พาน้องมาสมัครเรียนใช่มั้ยคะ"

"สวัสดีค่ะ ใช่ค่ะ นี่น้องเดมี่กับน้องเดลี่ค่ะ"

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่าาาา" สองสาวไหว้คุณครูพร้อมกันโดนที่คนเป็นแม่ไม่ต้องบอก

"เป็นฝาแฝดเหรอคะเนี้ยะ น่ารักจัง.....เดี๋ยวเชิญคุณแม่กับน้องเข้าไปชมข้างในดีกว่านะคะ"

คุณครูน้ำฝนจูงมือสองสาวเข้าไปยังห้องเรียนที่มีเด็กคนอื่นๆที่อายุคงจะพอๆกับสองแฝดกำลังนั่งวาดภาพระบายสีกันอยู่

"ช่วงนี้เราจะให้เด็กๆมาเรียนรู้เพื่อให้เด็กๆได้คุ้นเคยกับโรงรียนและเพื่อนๆก่อนจะเปิดเทอมค่ะคุณแม่ เด็กๆจะเข้าเรียน8โมงครึ่ง บ่ายโมงก็จะเลิกเรียนค่ะ แต่ถ้าเปิดเทอมน้องๆต้องมาก่อน8โมงนะคะเพื่อเข้าแถวออกกำลังกายและเคารพธงชาติค่ะ เวลาเลิกเรียนคือบ่าย3ค่ะ"

ฉันปล่อยเด็กๆให้นั่งเล่นกับเพื่อนๆในห้อง ดูพวกแกจะมีความสุขนะ ฉันเลยวางใจและเดินตามครูน้ำฝนมาที่ห้องธุรการเพื่อกรอกรายละเอียดและสอบถามค่าใช้จ่าย

"ที่โรงเรียนของเราถ้ามีเด็กฝาแฝดมาเรียนเราจะคิดค่าเทอมและส่วนอื่นๆแค่คนเดียวนะคะคุณแม่ อีกคนเราจะไม่คิดค่ะ"

"ดีจังเลยค่ะ ประหยัดเงินได้เยอะเลย"

"มันเป็นนโยบายของท่านประธานเจ้าของโรงเรียนนี้ค่ะเพราะท่านก็มีหลานชายฝาแฝดเหมือนกัน เลยรู้ว่าค่าใช้จ่ายสำหรับเด็ก2คนมันไม่ใช่น้อยๆเลยก็เลยมีนโยบายนี้ขึ้นมา"

สรุปฉันก็ได้โรงเรียนให้ลูกๆแล้วค่ะ ระหว่างทางกลับบ้านเด็กทั้ง2ก็คุยจ้อเลยค่ะ คงตื่นเต้นที่ได้เจอเพื่อนใหม่ๆเจอสังคมใหม่ๆ เจอคุณครูใจดี แค่เห็นลูกมีความสุขฉันก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ

ดีเดย์....

"มึงกลับมาไทยตั้งแต่มะไหร่วะไอ้เดย์" ไอ้หมอกเพื่อนสนิทของผมถามเมื่อเดินเข้ามาเจอผมนั่งดื่มอยู่ที่ผับของมัน

"เกือบอาทิตย์ละ"

"แม่งกลับมาเป็นอาทิตย์เพิ่งจะโผล่หัวมาเนี้ยะนะ"

"กูกลับมาปุ๊บแม่กูก็พาเข้าบริษัทปั๊บกูจะเอาเวลาไหนมาหาพวกมึงวะ"

"ทำไมวะ แม่มึงจะให้มึงบริหารงานที่บริษัทเลยรึไงถึงรีบให้มึงเข้าบริษัท" อันนี้ไอ้เซย์เพื่อนอีกคนมันถาม

"เออดิ บอกว่าจะไปอยู่เชียงใหม่ คิดถึงหลานชาย"

"ลูกพี่สาวมึงอ่ะเหรอ"

"เออ"

สวัสดีครับ ผมชื่อดีเดย์ เพิ่งกลับมาจากอเมริกา เรียนจบปุ๊บคุณหญิงแม่ก็เรียกตัวกลับทันที เฮ้อออจะไม่ให้ลูกชายสุดที่รักได้พักสมองบ้างเลยรึไงกันนะ คิดดูสิผมลงเครื่องปุ๊บ ก็พาผมเข้าบริษัทปั๊บ พาผมไปแนะนำให้ทุกคนรู้จัก และคิดถึงสภาพของผมที่เพิ่งลงเครื่องและไม่รู้ว่าแม่จะพาเข้าบริษัท ใส่เสื้อยืดสีดำทับด้วยแจ็คเก็ตหนังกับกางเกงยีนส์ขาดๆรองเท้าผ้าใบ นี่ถ้าแม่ไม่พาผมเข้าไปจะมีใครเชื่อว่าผมเป็นลูกเจ้าของบริษัท

และตอนนี้เวลานี้คุณแม่คนสวยของผมก็นั่งเครื่องไปเชียงใหม่แล้วครับ ท่านบอกคิดถึงหลานแฝดใจจะขาด เพราะโรงเรียนสองแฝดเปิดแล้ว ทั้งๆที่พี่สาวผมก็เพิ่งพาหลานๆมาอยู่ด้วยเป็นเดือนๆและเพิ่งกลับเชียงใหม่ไปไม่ถึง2อาทิตย์เอง ท่านก็บ่นคิดถึงแล้วครับ .