แ ฟ น ค น แ ร ก

เขาขับรถมาจอดตรงหน้าบ้านสีขาวหลังนึงซึ่งมันสวยมาก

"นี่บ้านใครเหรอ"

"บ้านเดย์เองแล่ะ ซื้อเอาไว้เวลามาพักผ่อนน่ะ"

"เดย์ชอบทะเลเหรอ"

"อืมม ตอนแรกก็ไม่ค่อยชอบ แต่พ่อเดย์ท่านชอบทะเล ตอนเดย์เป็นเด็กท่านมักจะพาแม่พาเดย์กับเดียร์พี่สาวเดย์มาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ"

เขาพูด ก่อนจะหยุดพูดและมองไปที่ทะเลเบื้องหน้า ทำไมจู่ๆเขาถึงเศร้าขึ้นมาซะงั้นล่ะ

"เดย์ๆเป็นอะไรจู่ๆก็เงียบไป"

"เดย์คิดถึงพ่อน่ะ เพราะตั้งแต่พ่อเสีย เดย์ก็ไม่ได้มาเที่ยวละเลอีกเลย"

"มาแล้วคิดถึงพ่อใช่มั้ย"

"อืมมมใช่ แม่ก็ไม่ได้พามาอีกเลยนะเพราะแม่บอกมาทีไรคิดถึงพ่อทุกที"

"แล้วทำไมตอนนี้มาได้ล่ะ"

"เวลาผ่านไปก็ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น จนสุดท้ายเดย์ก็เลยตัดสินใจมาซื้อบ้านเอาไว้ที่นี่"

"บ้านหลังนี้สวยมากอ่ะ อิจฉาเดย์จังมีบ้านสวยๆแบบนี้" เธอไม่อยากให้เขาเศร้าเลยจริงๆ เลยเปลี่ยนเรื่องเป็นชมบ้านเขาแทน

"ชอบเหรอ"

"อื้มมม ชอบสิ ข้าวเคยฝันเอาไว้นะว่าสักวันนึงข้าวอยากจะมีบ้านสวยๆแบบนี้ บ้านที่เป็นน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง คงจะภูมิใจมากเลย"

"ตอนนี้บ้านหลังนี้มันเป็นของข้าวแล้วนะ"

"ห๊ะ!!! " เขาพูดอะไร

"ก็ข้าวเป็นแฟนของเดย์ อีกหน่อยพอเรียนจบเราก็ต้องแต่งงานกัน อะไรที่เป็นของเดย์มันก็เป็นของข้าวเหมือนกัน"

นี่เขาคิดไปถึงตอนนั้นเลยเหรอ ฉันเองยังไม่กล้าคิดเลย ฉันกับเขา มันต่างกันเกินไปนะเอาตรงๆจะว่าฉันคิดมากคิดเยอะก็ได้นะ แต่ฉันกลัว ฉันกลัวว่าวันนึงเขาอาจจะเปลี่ยนไป เขาอาจจะเบื่อและอาจจะไปเจอคนที่ใช่คนที่เหมาะสมคู่ควรกับเขามากกว่าคนที่ไม่มีอะไรเลยอย่างฉัน ถึงตอนนั้นถ้าฉันรักเขาจนหมดใจฉันจะต้องเสียใจขนาดไหน ถ้าถามว่าตอนนี้ฉันรักเขาแล้วหรือยัง ใช่ค่ะฉันรักเขาไปแล้วแต่ก็ยังเผื่อใจไว้อยู่นะยังให้ไปไม่เต็มร้อย ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำใจได้มั้ยถ้าวันนั้นมาถึง

กลับมาปัจจุบัน

ดีเดย์.....

ขณะที่ผมกำลังจะออกจากบริษัทเพื่อกลับบ้านแม่ก็โทรเข้ามาพอดี

"เดย์ พรุ่งนี้เดย์ว่างมั้ยครับ"

"จะเอาเวลาไหนมาว่างครับท่านประธานทำงานแทนท่านประธานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตแทบกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย"

"แหมมมมประชดเก่งจริงๆลูกชายฉัน'

"แม่มีไรว่ามาเลยครับ"

"พรุ่งนี้เดย์ไปทำธุระที่รีสอร์ทหัวหินให้แม่หน่อยสิ พอดีคุณนพผู้จัดการโทรมาบอกว่ามีเอกสารด่วนให้แม่เซ็นต์ แม่บอกถ้ารีบแม่ไปไม่ได้เพราะอยู่เชียงใหม่ แม่เลยบอกว่าจะให้ลูกชายไปดูแทน"

บอกเขาขนาดนี้ผมคงต้องว่างไปอ่ะ ไม่ไปคงจะไม่ได้มั้งครับท่านประธาน"

"น่านะไปดูให้แม่หน่อยที่บริษัทก็ไม่มีอะไรแล้วนี่พรุ่งนี่ไม่ต้องเข้ามาก็ได้"

"แม่ใช้งานผมขนาดนี้ ขอค่าตำแหน่งเพิ่มด้วยนะแม่" ผมเอ่ยแซว

"จะเอาเท่าไหร่เอาไปเลยลูกเพราะถึงยังไงมันก็ต้องเป็นของลูกอยู่ดี"

"แม่ ละมะไหร่แม่จะกลับ"

" แหมมถามเหมือนตัวเองเป็นเด็กเลยนะ คิดถึงแม่เหรอลูกกกก"

"เปล่าครับ ผมจะได้ไปเที่ยวบ้าง วันๆแทบไปไหนไม่ได้ เช้ามาเข้าบริษัทกว่าจะได้กลับอีก วนอยู่แบบนี้เป็นอาทิตย์ละ"

"ยังอ่ะ คงอยู่ยาวเลย ที่เชียงใหม่ช่วงนี้อากาศดี แม่เลยอยากอยู่นานๆหน่อยและที่สำคัญยูโดกับยูฟ่าก็ติดแม่มากเลยลูก"

"ไม่ใช่แม่ติดหลานเหรอ"

"ว่าแต่เราเหอะทำงานเสร็จก็กลับบ้านพักผ่อนไม่ใช่มัวไปติดสาวที่ไหน"

"สาวติดผมไม่ใช่ผมไปติดสาว มีลูกชายหล่อก็ต้องทำใจนะครับคุณแม่"

"จ๊าาาาพ่อคนรูปหล่อ แค่นี้ก่อนนะแม่จะออกไปทำสปาซะหน่อย"

"คร๊าบบบท่านประธาน เชิญพักผ่อนให้พอใจเลยคร๊าบบบบเดี๋ยวรองประธานจะดูแลงานทั้งบริษัททั้งรีสอร์ทให้"

"ดีมากค่ะลูก"

เช้าวันต่อมา ผมขับรถไปรีสอร์ทที่หัวหินให้แม่ ตอนแรกว่าจะให้คนขับรถขับให้ตัวเองจะได้ไม่เหนื่อย แต่ไปๆมาๆขับมาเองดีกว่าเพราะมีที่ๆอยากจะไปเหมือนกัน ที่ๆเป็นความทรงจำของผมกับผู้หญิงคนนั้น

หลังจากไปจัดการธุระให้แม่เสร็จ ผมก็ขับรถมาถึงบ้านที่ผมซื้อไว้ ผมซื้อมันไว้นานมากแล้วครับตั้งแต่แม่คิดจะเริ่มทำรีสอร์ทที่หัวหิน ผมก็เลยหาซื้อบ้านและมาถูกใจบ้านหลังนี้ ผมไม่อยากไปพักรีสอร์ทของแม่หรอกครับคนเยอะไม่เป็นส่วนตัว ก่อนมาผมก็โทรบอกให้คนมาทำความสะอาดแล้วล่ะ

ผมไม่ได้มาที่นี่หลายปีแล้วครับ 4ปีกว่าแล้วมั้งครับ ผมจอดรถเสร็จก็ถือกระเป๋าเดินเข้ามาในบ้าน มองไปรอบๆทุกอย่างมันยังวางไว้ที่เดิม ทุกอย่างยังคงเดิม ผมมีความทรงจำดีๆอยู่ที่นี่ครับ เรื่องราวของผมกับเธอคนนั้น คนที่เป็นผมเรียกเธอว่า

แ ฟ น ค น แ ร ก

ย้อนกลับไปตอนนั้น

วันนั้นผมไปรับแฟนที่หอพักของเธอ เธอชื่อรวงข้าว เราคบกันมาก็หลายเดือนแล้วครับ ผมจีบเธอเอง หลังจากที่ผมรู้ว่าตัวเองรู้สึกแปลกกับเธอคนนี้ ผมเลยเดินหน้าจีบแบบหน้าด้านๆ

วันนั้นหลังจากที่คุยกับไอ้เซย์ว่าผมสนใจรวงข้าว มันก็ตกใจนะ แต่มันก็ไม่ว่าอะไร ผมอยากแกล้งเธอนิดหน่อยเลยไปนั่งรอเธอที่ห้องเรียน ตอนนั้นเธอคงยังไม่เข้าห้องเรียนหรอกครับ เพราะก่อนขึ้นมาผมไปแอบดูเธออีกรอบที่โรงอาหาร เห็นเธอกำลังช่วยป้าภารโรงเก็บของอยู่ในโรงอาหาร ผมเลยรีบวิ่งไปที่ห้องของเธอ ไปนั่งรอที่โต๊ะที่เธอนั่งเรียนเป็นประจำ ซึ่งก็ติดกับโต๊ะไอ้เซย์นั่นแล่ะ ส่วนไอ้หมอกน่ะเหรอครับ มันก็หลีสาวในห้องตามสันดานของมัน ผมรู้ว่ามีสายตาหลายๆคู่จับจ้องมาที่ผม คงจะสงสัยว่าผมมาทำอะไรในห้องนี้ ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยจะมา แต่ผมก็ไม่สนใจครับนั่งเล่นมือถือฆ่าเวลาไป

สักพักเธอก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา คงกลัวว่าอาจารย์จะเข้าสอนมั้งเลยรีบซะลืมดูสภาพตัวเอง หัวยุ่ง เปียกไปครึ่งตัวคงเพราะไปยืนล้างจานมานั่นแล่ะ เธอเดินมาหาผมที่โต๊ะ ไม่สิเธอคงไม่ได้อยากมาหาผมหรอก เธอคงอยากจะได้ที่นั่งของเธอคืนนั่นแล่ะ เพราะตอนนี้ผมยังไม่ลุกจากโต๊ะเธอเลย

เรายืนเถียงกันสักพักเพราะผม กวน _ีน ใส่เธอแถมยังขู่บังคับเอาเบอร์โทรศัพท์ของเธออีก

และสุดท้ายผมก็ได้เบอร์ของเธอมา

หลังจากวันนั้นผมก็โทรไปหาเธอทุกวัน เธอก็รับครับสงสัยกลัวคำขู่ที่ผมเคยขู่ไว้55555