Share
บทที่ 282
Bab terkait
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 283
เธอแบกสังขารหลังคลอดมาช่วยดูแลงานศพของพ่อในขณะที่เมิ่งเยียนหุยเคารพศพเขาทั้งเสียใจและรู้สึกผิด เขาจึงเข้าไปขอโทษเฉียวซุนเฉียวซุนยืนอยู่หน้าห้องโถงไว้ทุกข์ พลางมองรูปถ่ายของพ่อ แล้วยิ้มอย่างเศร้าสร้อย : "ทนายเมิ่ง ฉันรู้ว่าคุณพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว! ตอนนี้ที่ครอบครัวเฉียวเป็นแบบนี้เพราะว่าลู่เจ๋อมาทวงคืน ในตอนที่เขาชอบคุณ ไม่มีอะไรเป็นปัญหา แต่ในตอนที่เขาไม่ชอบและไม่สนใจคุณแล้ว คุณจะเป็นจะตายยังไง คุณจะเสียใจหรือไม่ ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอีกต่อไปแล้วแล้ว!”เธอหลั่งน้ำตาเบาๆ : “เมื่ออยู่ข้างกายเขา ฉันจะต้องเป็นเหมือนคนที่ไม่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง ขอร้องเขา เอาใจเขา…แต่มันคงไม่ได้ผล! สุดท้ายจึงมีจุดจบแบบนี้!”ลู่เจ๋อเคยบอกว่า นอกจากเธอขอร้องเขาก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว!เธอจะไม่ขอร้องเขาอีกตั้งแต่นี้ไปเพราะเธอแทบไม่ได้อะไรเลย!กระแสลมพัดเข้ามาในห้องโถงเฉียวซุนยืนอยู่ในห้องไว้ทุกข์ในเวลากลางคืนด้วยร่างกายที่ซูบผอม เธอยืนไว้อาลัยอย่างเงียบ ๆ จากนั้นค่อย ๆ ก้มตัวลงและกล่าวอำลาครั้งสุดท้ายกับเฉียวต้าซวิน...*หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ณ สนามบินนานาชาติเมือง B ลู่เจ๋อลงจากเครื่องบินส่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 284
ลู่เจ๋อตะลึงทันทีที่ได้ยินร่างกายของเฉียวซุนอยู่ในเกณฑ์ดีมาตลอด ทำไมถึงคลอดก่อนกำหนด?เลขาฉินกดเสียงต่ำเล็กน้อย พูดต่อ : “หลังจากที่ประธานลู่เดินทางได้สองวัน คดีของเฉียวสือเยี่ยนก็ถูกยกขึ้นมาตัดสิน เขาถูกตัดสินให้จำคุก 6 ปี ในช่วงกลางคืนคุณพ่อเฉียวมีอาการหัวใจกำเริบ…และจากไป คุณนายลู่เมื่อได้ยินข่าวก็เสียใจจนลูกต้องคลอดก่อนกำหนด”เธอพูดแค่ไม่กี่คำทว่ามันทำให้ลู่เจ๋อรู้สึกหูหนวกไปชั่วขณะเฉียวสือเยี่ยนถูกตัดสินจำคุก 6 ปี เฉียวต้าซวินเสียชีวิต และลูกของเขาคลอดก่อนกำหนด... เมื่อรวมเรื่องพวกนี้เข้าด้วยกัน เขานึกภาพความเจ็บปวดที่เฉียวซุนต้องทนไม่ออกเลย และเขาแทบไม่กล้านึกถึงภาพอนาคตระหว่างตนกับเฉียวซุน หลังจากที่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาจึงถามต่อ : “ลูกอยู่ที่ไหน?”น้ำเสียงของเลขาฉินเบาลงเล็กน้อย : "เด็กสบายดีค่ะ พรุ่งนี้จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว! ประธานลู่ ตอนนี้เราควรไปที่ไหนก่อนดีคะ?” ......รถโรลส์-รอยซ์ แฟนทอมสีดำฉายความหรูหราและแวววาวถูกจอดอยู่ในลานจอดรถคนขับเหลือบมองกระจกหน้ารถเขาเห็นได้ชัดว่าฝ่ามือของประธานลู่สั่นเล็กน้อย และยังเห็นสีหน้าเศร้าหมองของประธานลู่ที่เขาไม่สา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 285
ในวอร์ดเกิดความเงียบขึ้นคุณหญิงลู่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ : "เดี๋ยวแม่ดูแลหลานให้ก่อนแล้วกัน! ตอนนี้สภาพจิตใจของเธอยังไม่เหมาะกับการดูแลเด็ก!"ขณะที่เขากำลังจะพูด ประตูวอร์ดก็ถูกผลักเข้ามา ป้าหลี่ร้องไห้อยู่ที่ประตู เมื่อเธอเข้ามา เธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าลู่เจ๋อเธอหลั่งน้ำตา : "คุณชายคะ มันเป็นความผิดของฉันเอง วันนั้นฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังอยู่ในห้องหนังสือ กลัวว่าจะรบกวนการนอนของคุณนาย ฉันเลยเป็นคนรับให้ แต่ว่าฉันฟังไม่เข้าใจว่าคนในสายพูดอะไร พอดีกับมีธุระก็เลยวางสายไป ตอนหลังก็ลืมบอกคุณนาย...สายนั้น ฉันเป็นคนรับเองค่ะ ไม่ใช่ว่าคุณนายตั้งใจไม่บอกคุณ เธอแค่ไม่รู้ ฉันสมควรตายค่ะ!”ป้าหลี่เป็นคนเก่าคนแก่ในคฤหาสน์ เฉียวซุนดีกับเธอมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอเริ่มวิตกกังวลและตบหน้าตัวเองแรง ๆ จากซ้ายไปขวา พลางร้องไห้ไปด้วยและพูดว่า: "ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณชายคงไม่เข้าใจคุณนายผิด คุณนายคงจะไม่ต้องมาเจอกับชะตากรรมแบบนี้!”เธอไม่มีกำลังมืออีกแล้วการตบหน้าซ้ำ ๆ ทำให้ใบหน้าเธอบวมแดง...ลู่เจ๋อยืนอยู่ใต้โคมไฟ ใบหน้าซีดเซียวจนแทบไม่เห็นสีเลือด!เขายอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ เขายอมรับไม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 286
เฉียวซุนหันมามองเขาอย่างเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้า : "ไม่ต้องแล้วล่ะ! พี่ชายของฉันยอมแพ้แล้ว!... ลู่เจ๋อ คุณบอกว่าเราจะหย่ากันหลังจากลูกเกิด ฉันไม่อยากได้อะไรนอกจากลู่เหยียน”ลมพัดยามค่ำคืนลู่เจ๋อจ้องมองเธอในคืนที่มืดมิดครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขาเหมือนไฟที่ลุกโชน แต่ตอนนี้มันมอดไหม้ลงสู่พื้นแล้ว โดยไม่เหลือร่องรอยเลยสักนิดเสียงของลู่เจ๋อแหบแห้งเล็กน้อย เขาขอโทษเธอ และบอกว่าเขายอมแพ้ไม่ได้ เขายังบอกอีกว่า เขาตำหนิเธออย่างผิด ๆ ในวันนั้น ที่แท้ป้าหลี่เป็นคนรับสายโทรศัพท์เฉียวซุนยิ้มเศร้า: "ลู่เจ๋อ พูดเรื่องนี้แล้วจะได้อะไร?” เธอและพี่ชายสูญเสียพ่อไปในชั่วข้ามคืนป้าเสิ่นก็เพิ่งสูญเสียสามีไปคืนนั้น ใบหน้าของเธอแทบไม่มีชีวิตชีวา คืนนั้นเจ้าหนูลู่เหยียนก็เกือบจะจากไปก่อน...เรื่องทั้งหมดนี้ จะช่วยแก้ไขอะไรได้เพียงเพราะคำขอโทษของลู่เจ๋อได้อย่างไร ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะโทษใคร หรือเกลียดใคร สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือ เธอไม่ต้องการพบเขา หรือพูดคุยกับเขาเธอกำลังจะเดินต่อ แต่ลู่เจ๋อก็ก้าวมาอุ้มตัวเธอขึ้นรถไป เฉียวซุนจะยอมได้อย่างไร?เธอทุบร่างกาย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 287
ลู่เจ๋อพยักหน้าให้เธออกไปมีเปลเล็กๆ เพิ่มเข้ามาในห้องนอนที่เงียบสงบ ขณะนี้เจ้าหนูลู่เหยียนกำลังนอนอยู่บนเปล ขณะที่กำลังหลับ ลมหายใจที่พ่นผ่านออกมาช่างหอมหวานและสวยงามอย่างเหลือล้นตั้งแต่เธอเกิด เฉียวซุนได้ออกไปนอกบ้านและแทบไม่ได้เจอเธอเลยเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอย่างสงบ มันกระตุ้นหัวใจเธอทันที นี่คือเด็กที่เธออุ้มท้องมา 8 เดือน เธอเจ็บระหว่างคลอดและเด็กก็เจ็บปวดเช่นกันร่างกายของเฉียวซุนหยุดนิ่ง เธอไม่ได้รบกวนเด็ก แต่เพียงสัมผัสใบหน้าอันอบอุ่นของเธอเบา ๆ !เธอจะไม่คิดถึงได้อย่างไร!นี่คือเจ้าหนูลู่เหยียนของเธอ ซึ่งเป็นเด็กที่เธอใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้กำเนิดออกมาลู่เจ๋อก็รู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน เขาอดไม่ได้ที่จะกอดเธอจากด้านหลัง พลางพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ : "เฉียวซุน ขอให้ผมดูแลคุณและลูกเถอะนะ... เรื่องของเรา ไว้คุยกันทีหลังได้ไหม?”เฉียวซุนยังไม่ทันตอบเจ้าหนูลู่เหยียนก็เริ่มร้องไห้บนเปล เด็กน้อยเกิดก่อนกำหนด และเสียงร้องของเขาก็อ่อนเบามาก จนฟังดูเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ...ลู่เจ๋อจับไหล่เฉียวซุนเบา ๆ : “ลูกหิวแล้ว หาอะไรให้ลูกกินก่อนเถอะ!”ช่วงนี้ลู่เหยียนด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 288
ดวงตาของเฉียวซุนเต็มไปด้วยความสงสารและความสิ้นหวัง!เธอเคยประสบชีวิตกับความตายและสูญเสียคนที่รักไป!เธอจะไม่เกลียดมันได้อย่างไร!เธอจะยังนอนบนเตียงเดียวกันกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอได้อย่างไร ถ้าหากเธอยังอยู่กับเขาอีกครั้ง ถ้าเธอยังโลภในความมั่งคั่งและศักดิ์ศรีนี้ เธอจะต้องรู้สึกอย่างไรกับพ่อที่เสียไปแล้ว กับพี่ชายของเธอในคุก และคืนนั้นที่เกือบจะตายอย่าทรมาน?ภายใต้แสงจากโคมไฟระย้า ลู่เจ๋อจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดเสียงเบา : "เรื่องของเราไว้คุยทีหลัง...ผมขอป้อนนมลูกก่อน"เขาดูเชี่ยวชาญในการชงนมให้ลูก แทบดูไม่ออกว่าเขาไม่ชำนาญในความเป็นความจริงแล้ว ลู่เจ๋อตั้งตารอคอยเด็กคนนี้มาก อีกทั้งยังเคยเข้าร่วมหลักสูตรการเลี้ยงดูแม่และเด็กภายในกลุ่มบริษัทสกุลเฉียวมาแล้วในฐานะประธานช่วงเวลานั้น แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉียวซุนจะอยู่ในช่วงเลวร้ายที่สุดแต่เขายังคงรอคอยลูกของตน!ลู่เจ๋อแช่นมแล้วเขย่าเบา ๆ จากนั้นเขาก็อุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนขึ้นมา หนูน้อยได้กลิ่นหอมและแทบรอไม่ไหวที่จะดูดนมเฉียวซุนสวมเสื้อผ้าบางๆ และยืนอยู่ใต้โคมไฟเธอมองไปที่ลู่เจ๋อ ที่กำล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 289
ลูกกระเดือกของลู่เจ๋อกลอกขึ้นลง...หลังจากนั้นเขาก็พยายามกลับมาสงบสติอารมณ์อีกครั้งและส่งนักเร่งน้ำนมกลับไปเมื่อเขากลับไปที่ห้องนอน เฉียวซุนก็กำลังสวมเสื้อผ้าที่เขานำมาให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว และดูเหมือนว่ากำลังจะจากไปลู่เจ๋อมองเธออย่างเงียบ ๆ ใต้โคมไฟ : "คุณจะออกไปเหรอ?”เฉียวซุนไม่ได้ปฏิเสธ เธอพูดว่า : "ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีก! เดี๋ยวจะกลับมาหาลูก... เมื่อฉันจัดการธุระและเรื่องต่างๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันจะพาเธอกลับไปด้วย!”แสงไฟทอเป็นสีขาวดวงตาของลู่เจ๋อกลับเป็นสีแดง เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง : "สามีของคุณอยู่ที่นี่ ลูกของคุณก็อยู่ที่นี่ คุณจะไปไหน? เฉียวซุน คุณจะไปไหน?"สามี! ลูก!เฉียวซุนไม่อยากทะเลาะกับเขา และเธอก็ไม่เหลือแรงที่จะทะเลาะกับเขาต่อ เธอแค่มองเขาด้วยสายตาเศร้าสร้อยแล้วถามเบา ๆ : "ลู่เจ๋อ คุณคิดว่าคุณยังเป็นสามีของฉันอยู่อีกเหรอ? คุณไม่คิดว่ามันตลกเหรอ? คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเคยตบฉันเพราะไป๋เซียวเซียว ลืมไปแล้วเหรอว่าคุณทิ้งฉันไปต่างประเทศเพราะไป๋เซียวเซียว ไม่ว่าฉันจะขอร้องอย่างไร... ลู่เจ๋อ คุณได้กลิ่นคาวในห้องนี้ไหม? คืนนั้น ทั้งห้องนี้เต็มไปด้วยเลือด เลือดที่ออกม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 290
เฉียวซุนไม่อยากตอบเขา!เธอเองก็ไม่มีแรงที่จะตอบเขาเช่นกัน ยานอนหลับที่อยู่ภายในร่างกายของเธอเริ่มออกฤทธิ์ เธอค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ อย่างไม่เต็มใจ.....ท่าทางที่เธอนอนหลับช่างดูผอมโซและตัวบาง ไม่มีความสดใสเหมือนก่อนแล้วลู่เจ๋อสัมผัสใบหน้าของเธอเบาๆหยดน้ำตาใหญ่เท่าเม็ดถั่ว ไหลรินออกมาจากหางตา.....แม้ว่าเธอจะหลับไปแล้ว แต่ภายในจิตใต้สำนึกกลับต่อต้านเขาลู่เจ๋อปวดใจเป็นอย่างมาก เขามองเธออยู่นานถึงได้ค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปณ ห้องโถง ชั้นหนึ่งของคฤหาสน์เพราะมีเจ้าตัวน้อยเพิ่มเข้ามาในครอบครัว แสงไฟจึงสว่างไสวตลอดทั้งคืน เหล่าคนใช้ต่างก็ทำความสะอาด ต้มซุปต้มยา ทำหน้าที่ของตัวเอง.....เมื่อลู่เจ๋อลงมาที่ชั้นล่าง เขาก้าวลงมาช้ามากเขาก้มหน้าจ้องมองที่พรมปูพื้นที่เปลี่ยนใหม่ แต่ยังคงได้กลิ่นคาวเลือดติดอยู่ที่ปลายจมูก.....ฝ่ามือของลู่เจ๋อก็สั่นเทาในทันใด เขาหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อออกมามวนหนึ่ง แต่ไม่จุดสูบค่ำคืนอันเงียบสงัด เขานั่งอยู่บนโซฟา....หน้าต่างทรงฝรั่งเศสตรงนั้น สายลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาปะทะที่ปลายผมสีดำของเขา ทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขายิ่งดูมืดมน.....เขาก็นั่งอยู่อย่าง
Bab terbaru
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 301
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 300
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 299
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 298
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 297
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 296
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 295
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 294
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 293
