공유

บทที่ 1091

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
หากไม่ใช่เพราะหลี่หลงหลินคิดว่ายังไม่ถึงเวลา ตอนนี้ฮ่องเต้หวู่ถึงขั้นคิดว่าอยากยกต้าเซี่ยไว้ในมือของเขาแล้ว!

“ไม่เพียงจัดการบัณฑิตหัวโบราณคร่ำครึเหล่านี้ ยังเอาเงินจากภายในมือพวกเขามาเติมคลังหลวงได้อีกด้วย”

คลี่คลายปัญหาขาดดุลทางการเงินเร่งด่วนไปได้

สีหน้าฮ่องเต้หวู่คล้ายไม่มีความหม่นหมองเหมือนเมื่อครู่อีก

แต่หลี่หลงหลินเข้าใจเขาอย่างมาก

ฮ่องเต้หวู่เรียกตนเองมา ย่อมไม่ใช่เพราะเรื่องเหล่านี้

จะต้องยังมีเรื่องสำคัญที่ยังไม่ได้พูดแน่

ความคิดของฮ่องเต้หวู่ก็เป็นเช่นนี้

ไม่สามารถปล่อยให้เหล่าขุนนางมองความคิดของตนออกได้ในปราดเดียว

ดังนั้นหลี่หลงหลินจึงพูดต่อ “เสด็จพ่อวางใจได้พ่ะย่ะค่ะ บัดนี้สำนักปราชญ์ล่มสลายไปแล้ว เสิ่นชิงโจวตายไปแล้ว ไม่มีวันเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่อีก”

“แม้พูดว่าแนวความคิดของหลักขงจื๊อปลูกฝังอยู่ภายในใจคนแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงในทันทีทันใดเลยได้

แต่ลูกจะใช้ความรู้ความสามารถของตน ใช้หลักปรัชญาแห่งจิตใจเปลี่ยนแปลงหลักขงจื๊อให้ดีขึ้น”

“ใช้หนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ย ทำให้เหล่าราษฎร์ต้าเซี่ยไปดู ไปเข้าใจ ไปเรียน”

“ทำให้พวกเขารู้อย่างกระจ่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น ได
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1645

    หลี่หลงหลินหยิบระเบิดขวดขึ้นมา กล่าวว่า “ในเมื่ออ้ายเฟยยังกังวล เช่นนั้นข้าจะสาธิตให้เจ้าดู เพื่อคลายความกังวลในใจ” กล่าวจบ ทุกคนก็พากันเดินออกมานอกกระโจม ซูเฟิ่งหลิงมองหลี่หลงหลินด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลี่หลงหลินยิ้มพลางกล่าว “อ้ายเฟย เรื่องอานุภาพของระเบิดขวดนี้ เจ้าลองจินตนาการไปตามที่ใจต้องการเถิด สุดท้ายแล้วมันจะต้องทำให้เจ้าตกใจอย่างแน่นอน” ไม่เพียงแต่ซูเฟิ่งหลิงเท่านั้น ซุนชิงไต้และกงซูหว่านต่างก็มีสีหน้าอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน สีหน้าของหลี่หลงหลินเปลี่ยนไป เขามองไปยังทุกคนด้วยความจริงจัง “ถอยห่างออกไปอีกหน่อย ข้ากลัวว่ามันจะทำร้ายพวกเจ้าได้” ตูม! หลี่หลงหลินจุดไฟที่ระเบิดขวด แล้วปาออกไปบนทุ่งหญ้าที่อยู่นอกค่าย พลันเห็นระเบิดขวดกลายเป็นลูกไฟในอากาศ แล้วในชั่วพริบตาที่กำลังจะตกถึงพื้น ตูม! เปลวไฟก็ระเบิดกระจายออก กลายเป็นกลุ่มควันเพลิง! ราวกับมีนกฟีนิกซ์ที่คืนชีพจากกองไฟกำลังกางปีกออกกลางอากาศ! แรงระเบิดนั้นสร้างแรงกระแทกที่รุนแรง จนม้าที่อยู่โดยรอบต่างตกใจสั่นสะท้าน เหล้าฤทธิ์แรงที่อยู่ในขวดแตกกระจายไปทั่วทุกทิศทาง บริเวณที่เหล้าตกลงไป ล้วนลุกไ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1644

    ทุกคนต่างมองหลี่หลงหลินด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ระเบิดขวด?” หลี่หลงหลินอธิบาย “ก็อย่างที่ชื่อบอก เป็นขวดที่ทำให้บริเวณรอบๆ ลุกไหม้ หากประดิษฐ์สำเร็จ จะมีประโยชน์อย่างยิ่งในสนามรบ” หลี่หลงหลินหยิบขวดเครื่องเคลือบขึ้นมาถือในมือ แล้วอธิบาย “พูดง่ายๆ ก็คือ เอาดินปืนใส่ลงไปในขวดนี้ แล้วระเบิดขวดก็สำเร็จแล้ว” เหตุที่ในยุคหลัง ระเบิดขวดถูกนำมาใช้ในสนามรบอย่างกว้างขวาง ก็เพราะทำได้ง่าย และมีอานุภาพทำลายล้างสูง แต่ระเบิดขวดส่วนใหญ่จะทำจากขวดแก้ว เป็นเพราะแก้วมีต้นทุนต่ำ ผลิตได้จำนวนมาก พูดง่ายๆ ก็คือถูกและคุ้มค่า เมื่อนำไปใช้ในสนามรบก็ไม่รู้สึกเสียดาย อย่างไรก็ตาม ด้วยระดับวิวัฒนาการการผลิตแก้วของต้าเซี่ยในตอนนี้ การสร้างขวดแก้วหนึ่งใบมีต้นทุนสูงมาก ถึงกับมีค่าเทียบเท่าทองคำน้ำหนักเท่ากันเลยทีเดียว หากจะนำมาใช้เป็นอาวุธสิ้นเปลืองในสนามรบ ก็ออกจะฟุ่มเฟือยเกินไป ดังนั้นหลี่หลงหลินจึงตั้งใจจะใช้ขวดเครื่องเคลือบแทน ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้จะไม่ลดลงเลย กงซูหว่านมีสีหน้าสงสัย “องค์รัชทายาท เพียงขวดเล็กๆ เช่นนี้ใส่ดินปืนได้ไม่เท่าไร จะเป็นอาวุธในสนามรบได้อย่างไรกัน?” ในสายตาของกงซูหว่าน หากจะ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1643

    บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่นี้ ยังมีใจคิดจะประดิษฐ์ประดอยสิ่งของ ในใจของเขารู้สึกยินดีอย่างยิ่ง สีหน้าของกงซูหว่านพลันมืดครึ้มลง นางถามว่า “องค์รัชทายาท เหตุใดท่านไม่มาหาข้าน้อยมาหลายวันแล้ว หรือว่าท่านลืมข้าน้อยไปแล้ว?” หลี่หลงหลินอธิบาย “พี่รอง ข้าจะลืมท่านได้อย่างไร” “เพียงแต่หลายวันนี้ท่านก็รู้ว่ามีเรื่องจิปาถะในกองทัพมากมาย จนแทบจะปลีกตัวไม่ได้เลย” กงซูหว่านพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อไม่กี่วันก่อน นางก็ได้ยินเรื่องชัยชนะครั้งใหญ่ และการจับตัวท่านข่านชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมาได้ กงซูหว่านครางเสียงแผ่ว แล้วถามว่า “แล้ววันนี้เหตุใดท่านถึงนึกอยากมาหาข้าน้อยเล่า?” ใบหน้าของหลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มอันลึกลับ “เพราะข้าจะประดิษฐ์ของเล่นชิ้นใหม่” ดวงตาของกงซูหว่านเป็นประกายด้วยความประหลาดใจ “องค์รัชทายาท! ท่านไม่ได้ประดิษฐ์ของใหม่มานานแล้ว” “แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่เครื่องดื่มน้ำเชื่อมรสเสวี่ยปี้อีกกระมัง?” หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “พี่รอง นี่มันยอดเยี่ยมกว่าน้ำเชื่อมนั้นมากนัก!” “น้ำเชื่อมนั้นอย่างมากก็แค่รักษาอาการตาบอดกลางคืนของเหล่าทหาร และช่วยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ให้ทัพต้า

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1642

    ค่ายกองทัพต้าเซี่ย หลี่หลงหลินกำลังก้มหน้าอยู่ภายในกระโจมแม่ทัพ ทอดสายตาลงบนแผนที่ดินแดนทางเหนืออันกว้างใหญ่ กำลังวางแผนเส้นทางการเดินทัพในขั้นต่อไป ซูเฟิ่งหลิงรีบเดินเข้ามาในกระโจมแม่ทัพอย่างร้อนรน “องค์รัชทายาท มีราชโองการด่วนจากเสด็จพ่อส่งมาจากเมืองหลวง!” “มีรับสั่งให้ท่านไปรับตำแหน่งท่านข่านแห่งสวรรค์แทนพระองค์ด้วยตัวท่านเอง!” หลี่หลงหลินรับราชสาส์นมา เหลือบมองอย่างรวดเร็ว ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย “ข้ารู้แล้ว” หลี่หลงหลินคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ เพราะเส้นทางจากเมืองหลวงนั้นแสนไกล อีกทั้งสภาพอากาศในเป่ยจิ้งยามนี้ก็เลวร้าย ไม่เหมาะที่องค์ฮ่องเต้จะยกทัพมาด้วยพระองค์เอง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ และจะคงอยู่ไปชั่วกาลนาน เขาไม่อาจตัดสินใจแทนฮ่องเต้หวู่ได้ จึงจำเป็นต้องส่งเรื่องราวทั้งหมดไปที่เมืองหลวง ดวงตาของซูเฟิ่งหลิงเป็นประกาย “องค์รัชทายาทเพคะ แล้วพวกเราจะรออะไรอยู่เล่า? รีบเรียกเหล่าทหารมาเตรียมตัวกันเถอะเพคะ!” “ตอนนี้ท่านข่านก็ตกอยู่ในมือเราแล้ว แม้ราชสำนักชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะหลบซ่อนได้ลึกเพียงใด ก็ไม่อาจซ่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1641

    เหล่าหัวหน้าเผ่าต่างร้อนใจประหนึ่งนั่งอยู่บนกองไฟ “ท่านราชครู ท่านว่าเราจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร!” “ท่านข่านตกอยู่ในกำมือต้าเซี่ย ซึ่งเป็นดั่งหัวใจของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเลยนะ!” “หากท่านข่านเป็นอะไรไป ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็ถึงกาลอวสาน!” เสิ่นชิงโจวทำใจดีสู้เสือ “พวกท่านวางใจเถิด ท่านข่านจะไม่เป็นอันตราย” สีหน้าของเหล่าหัวหน้าเผ่าฉายแววตกตะลึง “ท่านราชครู เหตุใดท่านจึงมั่นใจถึงเพียงนั้น?” “หรือว่าท่านมีแผนการอื่นใดอีก?” เสิ่นชิงโจวแย้มยิ้มเล็กน้อย “ถูกต้องแล้ว ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนอยู่ในความคาดหมายของข้า” ในชั่วพริบตา ภายในกระโจมแม่ทัพพลันเงียบสงัด เหลือเพียงเหล่าหัวหน้าเผ่าที่มองเสิ่นชิงโจวด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ท่านราชครู ท่านหมายความว่า แม้แต่การที่ท่านข่านถูกหลี่หลงหลินจับตัวไป ก็เป็นแผนที่ท่านวางไว้?” เสิ่นชิงโจวค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ประสานมือไพล่หลัง แลดูดุจผู้ทรงภูมิ เขากล่าวเสียงทุ้ม “ถูกต้องแล้ว” “ตราบใดที่พวกท่านไม่ยกทัพออกไป ทุกสิ่งก็จะยังคงอยู่ในแผนการของข้า” ซี้ด… ผู้คนต่างสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เหี้ยมโหด! ช่างอำมหิตยิ่งนัก! เส

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1640

    บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล สายลมป่าพัดผ่านเสิ่นชิงโจวคลานขึ้นมาจากร่องน้ำเล็ก ๆ ในสภาพทุลักทุเลสวรรค์ไม่เคยตัดหนทางผู้ใดเสิ่นชิงโจวรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิดเขาไม่รู้ว่าตนเองสลบไปกี่วัน และยิ่งไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ใดแต่เขารู้ว่าตนต้องรีบกลับไปยังราชสำนักของพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทันที!เพื่อคว้าโอกาสสุดท้ายนี้ไว้!ขอเพียงคว้ามันไว้ได้ ตาชั่งแห่งชัยชนะก็จะยังคงเอียงมาทางเขา!หลังจากการเดินทางอย่างยากลำบากอยู่หลายวันในที่สุดเสิ่นชิงโจวก็มองเห็นเงาของราชสำนักบนทุ่งหญ้าแต่ราชสำนักในยามนี้กลับโกลาหลวุ่นวาย อยู่ในสภาพเสื่อมโทรมทุกหนแห่งเต็มไปด้วยชุดเกราะที่เหล่าทหารทิ้งไว้ อาวุธและหอกยาวตกกระจายเกลื่อนพื้น กระโจมที่พักเอียงล้มระเนระนาด ดูราวกับเพิ่งถูกปล้นสะดมมาหมาด ๆเสิ่นชิงโจวกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ดูเหมือนว่าเรื่องที่ท่านข่านถูกจับตัวไปจะแพร่มาถึงราชสำนักแล้ว...”เสิ่นชิงโจวคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแต่คาดไม่ถึงว่าพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะอ่อนแอถึงเพียงนี้เพียงแค่ท่านข่านถูกจับตัวไป ก็มีสภาพราวกับฟ้าจะถล่มหากไม่มีผู้ใดควบคุมสถา

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status