บทที่ 10

หลี่หลงหลินกลับไปที่เรือน เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำ

ขณะที่แช่น้ำร้อน เขานึกย้อนความทรงจำอย่างละเอียด องค์ชายเก้าจะถูกหลอกให้ไปเป็นกุนซือของกองทัพที่ดินแดนทางเหนือ โดยมีหลี่เซวียนเป็นผู้ยุแยง

บวกกับปฏิกิริยาของหลี่เซวียนในวันนี้

ผู้บงการเบื้องหลังฉากนี้ มีความเป็นไปได้มากที่จะเป็นเจ้าหกหลี่เซวียน!

ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ!

ต้องรีบหาหลักฐานการก่อกบฏของหลี่เซวียนให้พบ

เมื่อหลี่เซวียนไหวตัวได้และทําให้ตําแหน่งของเขามั่นคง มันจะยิ่งลําบาก!

หลี่หลงหลินอาบน้ำเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าขององค์ชาย จากนั้นก็รีบไปที่บ้านตระกูลซูทันที

ในการจัดการกับหลี่เซวียน หลี่หลงหลินทําคนเดียวไม่ได้ เขาต้องใช้พลังของตระกูลซู!

ทันทีที่หลี่หลงหลินมาถึงหน้าบ้านตระกูลซู เขาก็ได้ยินเสียงดังเอะอะมาจากข้างใน

ซูเฟิ่งหลิงที่ถือทวนเงินใส่ชุดเกราะเงิน สวมเสื้อคลุมสีแดงด้านหลัง มีไอสังหาร คํารามด้วยความโกรธ: “ท่านต้องการให้ข้าแต่งงานกับหลี่หลงหลินคนทรยศ!" ฝันไปเถอะ! ข้าจะฆ่าหลี่หลงหลินตอนนี้! เพื่อล้างแค้นให้ความภักดีของตระกูลซู! ”

ซูเฟิ่งหลิงเมื่อรู้ว่าหลี่หลงหลินไม่เพียงแต่ยังไม่ตาย แต่ฝ่าบาทยังพระราชทานสมรสให้เขาแต่งงานกับตนด้วย ทำให้นางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

ตอนนี้นางถูกความโกรธครอบงําจนทั่วแล้ว นางหลงเหลือเพียงความคิดเดียว นั่นคือการฆ่าหลี่หลงหลิน!

แม้แต่คําพูดของฮูหยินผู้เฒ่าซู นางก็ไม่ฟัง

เมื่อสาวใช้คนหนึ่งเห็นหลี่หลงหลินปรากฏตัวขึ้นก็ตกใจมาก และรีบพูดว่า “ท่านเขย... คุณหนูกำลังโกรธ!ท่านรีบหลบไป..อย่าเอาชีวิตไปทิ้ง.......”

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ หลี่หลงหลินคงจะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไรสักคํา

ไปยั่วยุผู้หญิงที่มุทะลุดุดันคนนี้แล้ว คิดว่ายังสามารถซ่อนตัวได้อีกหรือ?

แต่หลี่หลงหลินอยู่มาสองชาติแล้ว ผู้หญิงแบบไหนอีกที่เขายังไม่เคยเจอ?

ในการจัดการกับผู้หญิงที่มีนิสัยหัวร้อนฉุนเฉียวอย่างซูเฟิ่งหลิงนั้น จำเป็นต้องเผชิญกับความยากลําบาก เผชิญหน้ากับนาง บังคับให้นางยอมจํานน

หากแสดงความอ่อนแอออกไป ชาตินี้ก็จะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าของนางไปตลอดชีวิต ไม่มีทางเงยหน้าขึ้นมาได้!

หลี่หลงหลินยิ้มพลางก้าวเข้าไปในประตูของบ้านตระกูลซู และตะโกนว่า "ฮูหยิน ท่านพี่ของเจ้ากลับมาแล้ว ยังไม่รีบคุกเข่าต้อนรับอีกหรือ?”

ซูเฟิ่งหลิงเงยหน้าขึ้น ก็เห็นร่างของหลี่หลงหลิน นางกัดฟันกรอดและเอ่ยว่า: “คนทรยศ!” สวรรค์มีทางให้เดินเจ้าไม่ไป นรกไร้ประตูเจ้ายังกล้าเข้ามาเอง! ตายซ่ะ! ”

ฟึบ！

หอกสีเงินพุ่งไปดั่งมังกรคะนองน้ำออกทะเล แทงไปที่คอของหลี่หลงหลิน!

หลี่หลงหลินไม่หลบไม่หลีก เขาค่อยๆ อ้าแขนหลับตารอความตาย

เขากำลังลงเดิมพัน

พนันได้เลยว่าซูเฟิ่งหลิงจะไม่ฆ่าเขา!

เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ต้นคอของเขาเย็นยะเยือก แต่หอกในมือของซูเฟิ่งหลิงก็ยังไม่แทงเข้ามาสักที

หลี่หลงหลินรู้ว่าเขาชนะเดิมพันแล้ว จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น เห็นซูเฟิ่งหลิงสีหน้าโกรธจัด จ้องมองเขาอย่างดุเดือด

หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม: “เจ้าต้องการฆ่าข้าไม่ใช่หรือ? ทําไมไม่ทํา?คงไม่ใช่เพราะข้าหล่อเกินไป เจ้าจึงฝืนใจทำไม่ลงหรอกใช่หรือไม่? ”

ซูเฟิ่งหลิงมุ่ยปาก: “ถุย! หน้าไม่อาย! ข้าไม่ฆ่าคนไม่มีอาวุธ! หยิบอาวุธของท่านขึ้นมา ท่านกับข้ามาสู้ให้ตายไปข้างหนึ่ง! ”

หลี่หลงหลินส่ายหัว: “เจ้าฆ่าข้าไม่ได้! เพราะเจ้าคือภรรยาของข้า! ถ้าเจ้าฆ่าข้า ก็คือการวางแผนฆ่าสวามี! ตามกฎของต้าเซี่ย ต้องถูกขังในกรงหมู! ”

ใบหน้าของซูเฟิ่งหลิงแดงเดือด: “ไร้สาระ! ใครคือภรรยาของท่านกัน! ฝ่าฝืนกฎนิติธรรม ท่านคงไม่คิดว่า ข้าจะเห็นกฎหมายอยู่ในสายตาหรอกนะ! ฆ่าท่านแล้ว ข้าจะหนีไปท่องโลกให้ไกลสุดขอบฟ้า! ”

หลี่หลงหลินยิ้ม กวาดสายตามองผู้หญิงในตระกูลซู: “อย่าลืมนะว่าข้าเป็นองค์ชาย! เจ้าฆ่าข้า ถ้าถูกประหารทั้งตระกูล! เจ้าสามารถหนีไปไกลสุดขอบฟ้าได้ แล้วคนอื่นๆในตระกูลซูที่เหลือล่ะ? ”

ซูเฟิ่งหลิงโกรธจัด: “ท่าน.......หน้าไม่อาย! ”

แต่ซูเฟิ่งหลิงก็รู้ว่าสิ่งที่หลี่หลงหลินพูดคือความจริง

ในยุคของต้าเซี่ยไม่ว่าจะเป็นฐานะสวามีของนาง หรือฐานะขององค์ชาย หลี่หลงหลินก็เป็นอุปสรรคที่นางผ่านไปไม่ได้!

แต่นางไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับหลี่หลงหลินคนไร้ประโยชน์คนนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น คนไร้ประโยชน์คนนี้ยังทําลายครอบครัวของนางด้วย!

ในใต้หล้านี้ ไม่มีอะไรที่น่าคับอกคับใจและเสียใจไปกว่าการแต่งงานกับศัตรู!

ซูเฟิ่งหลิงทนไม่ไหว นางหันหอกเล็งไปที่คอของนาง น้ำตารื้นไหลมาไม่ขาดสาย: “แม้ว่าข้าจะต้องตาย ข้าก็จะไม่แต่งงานกับท่าน!”

หลี่หลงหลินลูบมุมหน้าผาก รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

ซูเฟิ่งหลิงยอมตายดีกว่าขายหน้า นิสัยของนางแข็งแกร่งมาก ซึ่งก็ค่อนข้างน่าชื่นชม

เดิมที หลี่หลงหลินไม่คิดจะบอกความจริงกับซูเฟิ่งหลิง

แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่สามารถทนดูซูเฟิ่งหลิงฆ่าตัวตาย จนเสียชีวิตไปได้

หลี่หลงหลินจึงเอ่ยกับฮูหยินเฒ่าซูที่อยู่ข้างๆ:"ไม่อย่างนั้น ก็บอกนางเถอะ!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูพยักหน้า แล้วพาซูเฟิ่งหลิงไปที่ห้องหนังสือ และบอกความจริงอย่างถี่ถ้วน

หลังจากที่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินสิ่งนี้ นางก็ตกตะลึงไป

นี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดกับตระกูลซูหรือ?

หลี่หลงหลินเป็นผู้บริสุทธิ์และผู้ร้ายตัวจริงคือองค์ชายหกจริงๆหรือ?

สิ่งที่ทําให้ซูเฟิ่งหลิงตกใจยิ่งกว่านั้นคือ บุคคลสำคัญที่ทำลายแผนชั่วนี้ เขาก็คือหลี่หลงหลินองค์ชายเก้าที่อยู่ตรงหน้านาง

เขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์?

ทำไมถึงฉลาดได้ขนาดนี้ แม้จะอยู่ใจกลางวังวน ก็ยังสงบสติอารมณ์และทลายทางตันนี้ได้?

เป็นไปได้หรือไม่ว่า หลี่หลงหลินจะปิดบังตัวตนมาตลอด?

ไม่มีทาง!

เขาแค่เป็นแมวตาบอดที่โชคดีเจอหนูตายเท่านั้น!

ความประทับใจแรกของผู้คน มักฝังแน่นไม่อาจสั่นคลอนได้อยู่เสมอ

ในความคิดของซูเฟิ่งหลิง หลี่หลงหลินเป็นองค์ชายไร้ประโยชน์ที่ไร้การศึกษาและไร้ความสามารถ จะเปลี่ยนแปลงง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง

หลี่หลงหลินยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

อย่างไรก็ตามฝ่าบาททรงพระราชทานสมรสให้ด้วยพระองค์เอง ซูเฟิ่งหลิงก็เป็นคู่หมั้นของเขาแล้ว

ต่อไปยังมีเวลาเหลือเฟือ

สักวันหนึ่ง ตนจะทําให้นางประทับใจ!

หลี่หลงหลินพูดด้วยเสียงหนักแน่น: “สิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาหลักฐานของการกบฏของเจ้าหก กำหราบเขาให้ตาย!”